LOGINShare
1 ไอ้โรคจิต
Last Updated:
2025-08-26 16:52:14แสงแดดสุดร้อนของเมืองไทย กับการเดินทางเข้ากรุงเทพฯของเมธาวี ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด นอกจากจะไม่รู้ทางแล้วหญิงสาวยังต้องอดทนกับอากาศที่ร้อนอบอ้าวมากๆ แถมอากาศยังเต็มไปด้วยมลพิษจากควันรถที่จอดต่อแถวกันยาวกว่ารถไฟเสียอีก ไม่รู้ทำไมคนถึงได้อยากมาอยู่ในเมืองที่แออัดแบบนี้กันนักก็ไม่รู้
ระหว่างที่คิดขาก็เดินลากกระเป๋าเดินทางหลบหลุมอุกกาบาตบนฟุตบาทไปด้วย เมธาวีสังเกตว่าคนในเมืองแค่ก้าวเท้าเดิน ก็เดินเร็วกว่าเธอยามเดินปกติเป็นสองเท่าแล้ว ไม่รู้ว่าจะรีบร้อนไปไหนกัน
ปื้น ปื้น…..
“โอ๊ย! นี่มันทางคนเดิน ไม่ใช่ทางรถวิ่งนะ”
เมธาวีตะโกนบ่นออกไปอย่างหัวเสีย เมื่อเจอวินมอเตอร์ไซค์ขับสวนมาเบียดบนฟุตบาท แถมบีบแตรใส่อีกต่างหาก ก่อนจะถูกมองด้วยสายตาไม่พอใจ
“ให้ตายสิยังจะมามองแบบนั้นอีก”
บ่นแต่ก็ต้องทนเดินต่อ ทั้งที่ข้อเท้าบาดเจ็บจากขาพลิกเมื่อครู่ จนมาถึงร้านคาเฟ่เล็กๆ ที่ตกแต่งได้อย่างน่ารัก มีคนยืนต่อแถวสั่งเครื่องดื่มอยู่ก่อนแล้วหลายคน น่าจะเป็นร้านดังในย่านนี้คิดแล้วก็เดินไปต่อแถวบ้าง
ระหว่างยืนรอคิวเมธาวีรู้สึกว่ามีมือของใครบางคนมาจับและบีบที่ก้นของเธอ เมื่อหันไปก็เจอชายร่างสูงท้วมไม่ถึงกับอ้วน ผมเผ้าหนวดเครารุงรัง ยืนปัดมือถือด้วยท่วงท่าสบายใจ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คิ้วบางขมวดมุ่นเข้าหากัน จ้องชายหนุ่มไม่วางตายิ่งเห็นชายคนนั้นไม่สนใจ ยิ่งทำให้เธอโมโหเป็นสองเท่า เพราะมั่นใจว่าต้องผู้ชายคนนี้แน่เชียวที่จับก้นของตัวเอง
“ไอ้โรคจิต จับก้นคนอื่นแล้วยังมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ”
เสียงตะโกนของหญิงสาวทำให้ทุกคนภายในร้านหันมามองเป็นตาเดียวกัน แต่คนถูกต่อว่ากับไม่ได้สะทกสะท้านเลย แถมตอนนี้ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยซ้ำ คนตัวเล็กทนไม่ไหวเดินไปปัดโทรศัพท์มือถือในมือจนเกือบหล่นนั่นแหละเขาถึงเงยหน้าขึ้นมอง
“ว่าไงไอ้โรคจิต มาจับก้นฉันทำไม” เสียงเล็กแหวใส่คนที่บังอาจมาจับก้น ดวงตาคู่คมหรี่มองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจสิ่งที่หญิงสาวพูด
“ผมเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นไม่รู้ไม่ชี้เลยนะ ฉันมั่นใจว่าเป็นแกนั่นแหละที่จับก้นฉันเมื่อกี้”
“อะไรของคุณ ผมเปล่าทำซะหน่อย”
“เปล่าอะไรก็เห็นๆ กันอยู่ว่าคุณยืนอยู่ข้างหลังฉันเนี่ย ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร”
“ผมบอกว่าผมเปล่าไง ผมไม่ได้ทำ”
“จะไม่ได้ทำได้ยังไง ฉันหันมาก็มีแต่คุณนั่นแหละที่ยืนอยู่ตรงนี้ เป็นลูกผู้ชายหรือเปล่ากล้าทำแต่ไม่กล้ารับเนี่ย”
“คุณนั่นแหละเป็นบ้าอะไร หลงตัวเองมากไปหรือเปล่า ก้นแบนยังกับกระดาน ไม่เห็นจะน่าจับตรงไหนเลย คิดไปเองรึเปล่าหรือหมกมุ่น”
“นี่!! อย่ามาวิจารณ์ก้นของฉันนะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้ คุณยังมายัดเยียดข้อหาไอ้โรคจิตให้ผมเลย ทั้งที่ผมไม่ได้เป็นคนทำแท้ๆ”
กรวัฒน์ต่อว่าหญิงสาวกลับอย่างไม่พอใจเช่นกัน ที่ปักใจเชื่อว่าเขาเป็นคนจับก้นเล็กๆ นั่นของเธอ
“ก็คุณจับก้นฉันจริงๆนิ”
“ก็บอกไปแล้วว่าไม่ใช่ ผมไม่ได้เป็นคนจับ” เสียงเข้มดุบอกอย่างหัวเสียที่จู่ๆก็ถูกปรักปรำ
“ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร”
“แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไง”
“ก็เพราะเป็นคุณนั่นแหละ ไอ้ลุงอ้วนโรคจิตน่ารังเกียจ”
“หยุดเลยนะ ถ้าไม่หยุดคุณได้เจอดีแน่”
เสียงเอะอะโวยวายเถียงกันไปมา ทำคนในร้านต่างล้อมวงยืนมองมายังทั้งคู่ รวมถึงเจ้าของร้านอย่างธนนท์ด้วย ที่ต้องเดินออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“มีเรื่องอะไรกันไอ้กร เสียงดังลั่นร้านเชียว”
“ถามยัยเม่นนี่เองสิ”
“นี่..”
“ใจเย็นๆก่อนครับคุณลูกค้า พอจะบอกผมได้มั้ยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“แล้วคุณเป็นใคร”
“ผมเป็นเจ้าของร้านครับ”
“คุณรู้จักไอ้ลุงโรคจิตนี่ด้วยเหรอ” ใบหน้าหวานขึงตาดุใส่เจ้าของร้านอย่างเอาเรื่อง
“เอ่อ ..ครับ” ธนนท์มองตามมือน้อยที่ชี้ไปทางเพื่อนก็พยักหน้ารับ
“ไอ้ลุงนี่ มันจับก้นฉันแล้วไม่ยอมรับ”
“ฮ่ะ จริงดิ” ธนนท์อุทานอย่างไม่อยากเชื่อ
“กูเปล่า กูไม่ได้ทำโว้ย”
Latest chapter
ป่วนนักนะ รักซะเลย 50 แต่งงานกันนะ
เสียงนกร้องยามเช้าตรู่ปลุกให้คนที่นอนหลับใหลตื่นขึ้น เช้านี้เขารู้สึกสดชื่น เพราะได้นอนหลับเต็มอิ่ม บรรยากาศยามเช้าฟ้าหลังฝน เขาเปิดหน้าต่างรับลม มองไปยังทะเลกว้างด้านหน้า อากาศสดชื่น ท่ามกลางธรรมชาติ“เมย์ ครับ”“อื้อ”“เช้าแล้ว ตื่นได้แล้ว”“เมย์ขอนอนต่ออีกหน่อยค่ะ”“ไม่ได้นะ เดี๋ยวฝนตกอีก”“ถ้าไม่ตื่น รู้ใช่มั้ยว่าต้องโดนอะไร”“อื้อ...ไม่เอาแล้วค่ะ พอแล้ว ตื่นแล้ว”“ไปอาบน้ำเถอะ จะได้ไปหาอะไรกิน”“รู้แล้วค่า”“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”“เมย์ไม่สบายใจที่ทำแบบนี้”“แบบไหน”“ที่เรานอนด้วยกัน เราอยู่ในบ้านเดียวกันนะคะ ถ้าคุณลุงคุณป้ารู้จะเป็นยังไง”“ไม่ต้องคิดมากนะ กลับไปพี่จะจัดการเรื่องนี้เอง”“หมายความว่ายังไงคะ”เมธาวีและกรวัฒน์กลับมาถึงบ้านช่วงบ่าย เพราะเมื่อคืนผ่าน
ป่วนนักนะ รักซะเลย 49 ฟ้าร้อง ไฟดับ บรรยากาศเป็นใจ
ร่างบางอ่อนระทวยรู้สึกสายตาพร่ามัว มือที่พยายามดันเขาให้ถอยห่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนหน้านี้เขาพยายามอดกลั้นความต้องการของตนเองไม่ให้รักหลับเธอ แต่เธอกับชอบทำตัวน่ารัก ให้เขาอยากสัมผัสอยากอยู่ใกล้ ตอนนี้อารมณ์เขาเตลิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วเมธาวีหน้าแดงก่ำเมื่อเขาลากฝ่ามือสอดใต้ชายเสื้อ สัมผัสผิวเนื้อกายสาว ก่อเกิดความรู้สึกบางอย่าง ร่างกายเริ่มร้อนรุ่ม ยิ่งเขาสัมผัสโดนจุดอ่อนไหว เธอยิ่งควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องการมากกว่าแค่การสัมผัส เมธาวีกัดริมฝีปากแน่นกดกลั้นความต้องการของตนเองเพราะรู้สึกอายหากแสดงออกไปริมฝีปากหนาผละออกมองใบหน้าสวย ที่ตอนนี้ราวกับลูกแมวตกน้ำรอให้เขาช่วยเหลือ ใบหน้าหล่อเข้มยิ้มอย่างพอใจ“ผมไม่อยากกินบะหมี่ต่อแล้ว แต่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า”ไม่ใช่คำขอแต่เป็นคำบอก เพราะเขาไม่รอคำตอบ ปากหนาโน้มลงครอบครองริมฝีปากบางอีกครั้ง ครั้งนี้รุกเร้าร้อนแรง บราลูกไม้สีเนื้อถูกเขาปลดออกอย่างชำนาญ เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มน่ามอง มือหนาครอบครอง ลูบไล้บีบเคล้นสัมผัสปลุกเร้าให้ร่างน้อยทรมาน เธอแอ่นอกรับอัตโนมัติเมื่อปลายนิ้วสัมผัสปลายยอดอก
ป่วนนักนะ รักซะเลย 48 ปล่อยตัวปล่อยใจ 18+
“คุณนั่งลงก่อนเดี๋ยวผมทำเอง” เขาบอกปนออกคำสั่ง ก่อนเดินไปปิดหน้าต่างทีละบาน จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมาดูพยากรณ์อากาศ“ดูเหมือนว่าพายุจะเข้านะ ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูพยากรณ์อากาศก่อนออกมา แถมยังออกมาช้าจนทำให้เรามาถึงนี่เย็น”“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ งั้นเรากลับกันเลยดีมั้ย”“ตอนนี้ฝนตกหนักและลมกระโชกแรงมาก เรารอให้ฝนซาลงก่อนแล้วค่อยกลับดีกว่า”“แบบนั้นก็ได้ค่ะ” เมธาวีเองก็อยากอยู่บ้านนาน ๆหน่อยไม่ได้กลับนาน“งั้นคุณนอนพักเอาแรงก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวฝนหยุดฉันจะปลุก” เธอบอกเพราะเห็นเขาทำงานตั้งแต่เช้ายังไม่ได้พัก แถมยังขับรถให้เธออีกตั้งหลายชั่วโมง“ก็ดีเหมือนกันครับ แล้วให้ผมนอนที่ไหน”“นอนที่ห้องนี้ค่ะ เป็นห้องของแม่”“ผมขอนอนที่ห้องคุณได้มั้ย”“ไม่ได้ค่ะนอนห้องนี้แหละ เดี๋ยวเมย์จะไปเก็บของที่ห้องต่ออีกหน่อย จะได้ไม่กวนคุณ” เธออธิบาย“ก็ได้ครับ”“งั้นรอแป๊บหนึ่งนะคะ เดี๋ยวเมย์ไปเอา
ป่วนนักนะ รักซะเลย 47 หึงหรือไง
เมธาวีรู้สึกตัวตื่นก็รีบควานหาเสื้อผ้าสวมใส่ด้วยความรวดเร็ววิ่งกลับขึ้นห้องก่อนที่ฟ้าสว่างแล้วจะมีคนมาเห็นเข้าเสียก่อน ร่างบางนั่งลงปลายเตียงจับปากตัวเองที่ตอนนี้ยังรู้สึกถึงรสจูบเร่าร้อนของเขาอยู่เลย ยิ่งคิดถึงปลายนิ้วร้อนของเขาตอนสัมผัสตามร่างกาย ยิ่งทำให้ท้องไส้เธอปั่นป่วนเมธาวีเม้มริมฝีปากแน่น ครุ่นคิดอยู่นานจนรู้สึกใบหน้าร้อนเห่อแดงขึ้น ก่อนยิ้มกับตัวเองเมื่อแน่ใจแล้วว่าเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขาจริง ๆ แต่ที่ทำอยู่มันถูกแล้วหรือเธอกำลังรู้สึกผิดที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้กับเขาง่าย ๆอย่างนี้วันนี้ธนนท์มาหากรวัฒน์ที่บ้านอย่างเช่นปกติ แต่ที่ผิดปกติคือทั้งเมธาวีและเพื่อนของเขามีอาการที่ผิดแปลกไปจากทุกวัน จนเขาสงสัย“ไงอารมณ์ดีจังนะมึงวันนี้”“....” พอได้ยินเสียงไอ้เพื่อนรักเท่านั้นแหละ กรวัฒน์ถึงกับหุบยิ้ม พร้อมกับเหล่มองทันที“นะ ไม่ตอบซะด้วยแสดงว่าเกิดเรื่องดี ๆขึ้น” ธนนท์แซวต่อ“เสือก!”“อ่าว ไอ้นี่กูอุตส่าห์เป็นห่วง รีบมาดูเห็นว่าเป็นลมเป็นแล้งไป มาด่ากันซะงั้น เดี๋ยวกูเปลี่ยนจากเพื่อนมึงไปเป็นคู่แข่งเลยดีมั้ย”“หยุดคิดเลย”“แหมๆ! หวงก้างซะด้วย..เฮ้ยนั่นเจ้าตัวมาพอดีเลย” ธนนท์บอกอย
ป่วนนักนะ รักซะเลย 46 ทำตัวไม่ถูก 18+
มื้อเย็นหญิงสาวไม่ได้ลงมาทานข้าว เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพราะไม่พร้อมเผชิญหน้ากับเขา และทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ต่อหน้าทุกคน เธอเลยเลือกที่จะไม่ลงไป จนดึกทนหิวไม่ไหวต้องลงมาหาอะไรรองท้องไม่อย่างนั้นคืนนี้ นอนไม่หลับเป็นแน่ แต่เมื่อลงมากับพบว่าไฟถูกเปิดสว่างแต่กลับไม่มีคนอยู่“เวลากินไม่ลงมากิน ต้องแอบมาดึก ๆดื่น ๆไม่กลัวผีแล้วหรือไง” กรวัฒน์ที่รออยู่แล้วทักขึ้น“ก็ไฟเปิดโล่งขนาดนี้มีอะไรให้ต้องกลัวคะ”“ทำไมมื้อเย็นไม่ลงมาทานข้าวด้วยกัน”“ฉันทำตัวไม่ถูก ไม่กล้ามองหน้าคุณลุงคุณป้า” เขาได้แต่มองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะยื่นจานอาหารที่เตรียมไว้ให้เธอ เพราะรู้ว่ายังไงเธอต้องหิวจนทนไม่ไหว“นี่ ของคุณทานก่อนเถอะ” เมธาวีมองที่จานอาหารสลับกับมองหน้าเขา“ผมรู้ว่าคุณจะต้องแอบลงมากลางดึก”“ขอบคุณค่ะ” เมธาวีรับมาก่อนที่จะทานจนหมด โดยมีเขานั่งมองไม่วางตา จนเธอล้างจานเก็บเข้าที่เรียบร้อยเขาก็ยังไม่ยอมไปไหน“ฉันอิ่มแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหาร ฉันขอขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”“เมย์! ถ้าคุณเป็นแบบนี้ผมจะไปสารภาพกับคุณพ่อคุณแม่ตอนนี้เลย”“อย่านะคะ อย่าพึ่งบอกฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ” แขนแข็งแรงถูกเธอรั้งไว้ “เมย์ คุณฟังผมนะ ผ
ป่วนนักนะ รักซะเลย 45 คนนี้ไม่ปล่อยแน่ครับ 18+
“อื้อ! ” ยิ่งยามเขาขยับนิ้วเข้าออกยิ่งทำเธอเสียวสะท้านยกสะโพกขึ้นลงหวังลดความทรมาน ไม่นานอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วถูกเขารูดลงจนถึงข้อเท้า จุดที่อ่อนไหวที่สุดของหญิงสาวถูกเขากดเน้น หยอกล้อหมุนวนจนร่างน้อยบิดเร้าเด้งหนี แต่สะโพกกับแอ่นรับ“อ้า! อือ” เสียงครางอื้ออึงดังขึ้น เมื่อเห็นเธอเริ่มทรมาน ผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มกายไว้ถูกกระตุกเบา ๆจนหลุดออก เผยให้เห็นอาวุธร้ายที่ขยายโตเต็มที่สาวน้อยหลับตาปี๋ด้วยความเขินอาย เขาเห็นดังนั้นยิ่งชอบใจ สองขาของเธอถูกยกแยกออกจากกัน ร่างใหญ่ดันกายลุกขึ้นคร่อมระหว่างกลาง สองขาเรียวห่อตัวเข้าหากันอัตโนมัติตามสัญชาตญาณ แต่ถูกเขาจับแยกออกเช่นเดิม“เมย์ผมต้องการคุณ” เขาบอกขณะมืออีกข้างจับอาวุธร้ายถูไถกลีบกุหลาบนุ่มนิ่มไปมา ทำเธอเสียวสะท้านไปทั่วร่าง ริมฝีปากล่างถูกกัดแน่นพยายามควบคุมสติ“ปล่อยตัวตามธรรมชาติ แล้วคุณจะไม่ทรมาน” เขาบอกด้วยความที่เธออ่อนประสบการณ์ ถูกเขาล่อลวงหน่อยเวลานี้เธอก็เตลิดคล้อยตามเขาได้ง่าย น้ำใส ๆไหลออกมาเมื่อร่างกายเธอพร้อมไม่รอช้าเขากดปลายอาวุธค่อย ๆสอดเข้าไปในกายเธออย่างช้า ๆ มือบางยกดันอกเขาออกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“อย่าค่ะ อ่า!”“เมย์ผมหยุดไม
You may also like
เมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์78.7K viewsครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree24.4K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ97.9K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ53.7K viewsอ้อนรักคุณอาขา
เค้กมัฟฟิ่นn683 viewsเคียงรัก เธียรวัฒน์
โอชิม่อน352 viewsหนียังไงก็ไม่พ้น เจ้าหนี้ตัวร้าย(ที่รัก)
เจ้าหมีอ้วน132 viewsDaddy Set คุณแด๊ดดี้เร่าร้อน
อักษรเติมฝัน288 views
