บทที่ 2 ทำความรู้จักกันให้มากขึ้น

เมื่อทานข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้วกันต์ก็พาเธอมาที่บ้านของเขา กลอยใจมองบ้านต์หลังนั้นอย่างทึ่ง ๆ เป็นบ้านไม้สักทั้งหลังขนาดพอเหมาะ ยกพื้นใต้ถุนสูง ปลูกอยู่กลางสวนเงาะและลองกอง ซึ่งตอนนี้เงาะกำลังออกลูกแดงปลั่ง

"ขึ้นบ้านสิคุณ"

กันต์รุนหลังเธอให้เดินขึ้นบ้าน เธอทำท่าจะถอดรองเท้าแต่เขาห้ามเอาไว้

"ถอดข้างบน เดี๋ยวหมามาคาบไป"

ขึ้นไปบนบ้านแล้วเธอก็ยืนหันรีหันขวาง ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรจะนั่งตรงไหน กันต์จึงคว้ามือของเธอและจูงพาเธอเข้าไปในห้องนอน

"นี่คือห้องนอนของเรา บ้านหลังนี้ผมอยู่คนเดียว และต่อจากนี้ไปก็มีคุณมาอยู่ด้วย ทำตัวตามสบาย อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็นอนพักสักหน่อย เดี๋ยวผมจะออกไปดูสวน เย็น ๆ ถึงจะกลับ ถ้ายังไงคุณช่วยทำอาหารเย็นไว้รอผมด้วยนะ ในตู้เย็นมีอาหารสดอยู่หลายอย่าง คุณทำกับข้าวเป็นใช่ไหม ? ผมไปล่ะ"

เขาสั่งเธอยืดยาวแล้วก็เดินลงจากบ้านไป กลอยใจเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าที่เธอหอบหิ้วมาจากกรุงเทพ ฯ เสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดและเครื่องสำอางค์สองสามอย่าง ส่วนมากก็เป็นพวกครีมบำรุงผิว เธอจัดเสื้อผ้าใส่ตู้เสื้อผ้า นำเครื่องสำอางค์ไปวางไว้ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง สังเกตดูห้องนอนของเขาแล้วก็ยิ้มเพราะดูความเป็นระเบียบเรียบร้อยของห้องนอนแล้วเขาก็คงเป็นคนรักความสะอาดพอตัว หรืออีกนัยหนึ่งอาจจะมีคนทำให้

เมื่อจัดของเสร็จเรียบร้อยเธอก็มองเตียงกว้างอย่างครุ่นคิด ชุดเครื่องนอนสีน้ำเงินเข้ม กลิ่นผงซักฟอกและกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมฟุ้ง นี่เขาเตรียมพร้อมที่จะมีเมียขนาดนี้เลยหรือ แม้กระทั่งปลอกหมอน ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มเขาก็เตรียมอันใหม่ นับตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไปเธอต้องนอนร่วมเตียงกับเขา ไหวหรือเปล่ากลอยใจ เธอเฝ้าถามตัวเองอยู่ในใจแต่คำตอบที่ได้ก็คือ 'เธอตัดสินใจแล้วต้องเดินหน้าต่อไป ลืมอดีตทั้งหมดเสีย'

เธอลุกขึ้นหาผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำอาบท่า ที่นี่เงียบเหลือเกินแม้ว่าตอนนี้จะพึ่งบ่ายสามเท่านั้นเอง ถ้าเป็นที่กรุงเทพ ฯ ในเวลานี้คงกำลังสับสนน่าดู ทั้งเสียงแตรรถ เสียงพูดคุย เสียงเครื่องจักรและเสียงอะไรอีกหลายอย่าง

ห้องน้ำอยู่ในห้องนอนกลอยใจจึงอาบน้ำด้วยความสบายใจ บ้านของกันต์ค่อนข้างทันสมัยและน่าอยู่แบบบ้านในชนบททั่วไป เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วเธอก็สำรวจบ้านหลังน้อยหลังนี้ หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องนอน และลานโล่งกลางบ้านเป็นโซนรับแขกและนั่งพักผ่อน กลอยใจชอบบ้านหลังนี้มาก ดูเรียบง่ายและน่าอยู่

เธอเดินเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งหยิบกระเป๋าสะพายออกมาและเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงกลางลานโล่งกลางบ้าน หยิบไอแพดและโทรศัพท์ออกมาเช็คดูข้อความและสายโทรเข้า เธอเลือกตอบเท่าที่ต้องการตอบ ส่วนสายโทรเข้ามีแค่เกมส์กับน้ำฟ้าเท่านั้นที่โทรมา กลอยใจไม่เข้าใจ ทั้งสองคนนั้นยังกล้าโทรมาหาเธออีกหรือดูโทรศัพท์เรียบร้อยแล้วเธอก็ชาร์ตแบ็ตไว้ เปิดไอแพ็ดขึ้นมาและเช็คงานของเธอ

กลอยใจกับน้ำฟ้ารู้จักกันตั้งแต่เด็ก บ้านของเธอกับน้ำฟ้าอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันแต่คนละซอย ยายของกลอยใจก็รู้จักมักคุ้นกับพ่อและแม่ของน้ำฟ้าเป็นอย่างดี เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันและทำงานที่บริษัทเดียวกันแม้จะคนละแผนกก็ตาม แต่ที่คาดไม่ถึงอีกอย่างก็คือไม่น่าเชื่อว่าจะมาชอบผู้ชายคนเดียวกัน

กลอยใจรู้จักกับเกมส์เพราะน้ำฟ้าแนะนำ เกมส์ทำงานที่บริษัทเดียวกันกับพวกเธอ แต่อยู่แผนกเดียวกันกับน้ำฟ้า เกมส์เป็นฝ่ายจีบเธอก่อนและเพราะความสม่ำเสมอของเขากลอยใจจึงตกลงคบเป็นแฟนกับเขา และกำลังจะหมั้นกันแล้วแต่ต้องมาชะงักไว้เสียก่อนเพราะยายของกลอยใจมาเสียกะทันหันด้วยโรคประจำตัว

คิดมาถึงตรงนี้กลอยใจก็ขอบคุณในความโชคดีของตัวเองที่ไม่ได้หมั้นกับเกมส์ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเสียใจมากไปกว่านี้ และหลังจากวันที่กลอยใจรู้เรื่องของเกมส์กับน้ำฟ้าเธอก็ส่งจดหมายลาออกจากบริษัททางอีเมล์และไม่ติดต่อกับคนทั้งสองอีกเลย แม้ว่าเกมส์กับน้ำฟ้าจะโทรมาหรือแม้กระทั่งไปหาที่บ้านก็ตาม

ช่วงสองสามวันที่หลบหน้าผู้คนอยู่แต่ในบ้านเธอจึงลองสมัครแอพหาคู่และได้คุยกันกับเขา กันต์ สิงหณรงค์ เขาบอกว่าเป็นชาวสวนชาวไร่ ต้องการเมียด่วน หากใครสนใจก็ตอบตกลงและให้เดินทางไปหาเขาที่สุราษฎร์ธานีภายในสามวัน และกลอยใจก็ตัดสินใจทันที

"เฮ้อ !"

ถอนหายใจอีกครั้ง เธอตัดสินใจแล้วนะกลอยใจ บอกกับตัวเอง ก่อนจะเลื่อนดูงานของเธอในไอแพด 1000 โหลดแล้วสำหรับนิยายเรื่อง 'เด็กบ้านนอก' และเรื่อง 'พุบ่าวเฒ่า สาววัยทีน' ก็ 800 โหลดพอดี

กลอยใจนอกจากจะทำงานประจำซึ่งตอนนี้เธอได้ลาออกแล้วเธอก็ยังมีอีกอาชีพหนึ่งนั่นก็คือเขียนนิยายขายนั่นเอง ตั้งแต่เกิดเรื่องเธอก็ไม่ได้อัพนิยายเลย เข้ามาแล้วก็เขียนสักหน่อยเพราะไอเดียกำลังแล่นพอดี เขียนไปได้สักพักใหญ่เธอก็มองเวลาที่หน้าจอไอแพด ห้าโมงครึ่งแล้วได้เวลาเตรียมอาหารให้เขาแล้ว เธอจึงวางมือจากการเขียนนิยายและเดินเข้าครัว

สำรวจวัตถุดิบในตู้เย็นก็พบว่ามีของสดหลายอย่าง ทั้งปลาหมึกสด กุ้งสด แล้วก็เนื้อหมู เธอจึงคิดจะผัดกะเพรารวม เพราะมีใบกะเพราในตู้เย็นด้วย นำของออกมาจากตู้เย็นแล้วเธอก็หุงข้าว ทานสองคนสองถ้วยตวงก็น่าจะพอ หุงข้าวไว้แล้วเธอก็หันมาหั่นหมู หั่นปลาหมึก และแกะเปลือกกุ้ง ล้างทำความสะอาดเสร็จแล้วก็ตั้งกะทะ โขลกกะเทียมกับพริก เมื่อน้ำมันเดือดก็นำกุ้ง หมู ปลาหมึกและก็พริกกับกระเทียมที่โขลกไว้ลงไปผัดพร้อมกัน ใส่น้ำมันหอย ซอสปรุงรสและน้ำตาลนิดหน่อยก็ได้แล้ว เมื่อผัดส่วนผสมจนสุกก็นำใบกะเพราที่เด็ดไว้ใส่ตามลงไป ปิดเตาแก๊สแค่นี้อาหารเย็นก็เรียบร้อย เดี๋ยวทอดไข่ดาวอีกอย่างก็เพอร์เฟ็ค

กลิ่นหอมของอาหารลอยไปปะทะจมูกของกันต์ที่กำลังจะเดินขึ้นบ้าน เสียงตะหลิวกระทบกับกระทะเสียงดังกร๊องแกร๊งสร้างความรู้สึกแปลก ๆ ให้กับเขา ชีวิตที่เงียบเหงากำลังจะเปลี่ยนไปเพราะเธอ

"ทำอะไร ?"

เมื่อเดินขึ้นมาบนบ้านกันต์ก็ตรงเข้าไปในครัวพร้อมกับเอ่ยปากถามเธอ

"ผัดกะเพราะรวมค่ะ คุณกันต์น่าจะทานได้"

คำตอบของเธอทำให้เขาชะงัก ผัดกะเพราอาหารง่าย ๆ แต่ทำไมเขาฟังแล้วกับตื้นตันราวกับได้ยินว่ามันคือหูฉลามน้ำแดงนะ เขาไม่ได้กินเมนูนี้นานแล้ว ตั้งแต่วันที่พ่อกับแม่เขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน แม่เขามักทำเมนูนี้ให้ทานประจำ แต่พอแม่เสียเขาทานฝีมือคนอื่นก็ไม่อร่อยเหมือนรสมือแม่สักคน เขาจึงเลิกทานไปโดยปริยาย

"ลองชิมดูค่ะ"

เมื่อเขาชะโงกหน้าไปมองผัดกะเพราในกะทะ กลอยใจจึงใช้ช้อนตักขึ้นมานิดหนึ่งส่งให้เขาชิม กันต์รับมาและส่งมันเข้าปาก

"อือ..อร่อย"

เขาเอ่ยปากชม กลอยใจยิ้มแก้มปริ

"คุณกันต์ไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยมากินข้าว"

พูดจบเธอก็จัดการทำความสะอาดครัวบริเวณที่เธอหั่นหมูหั่นปลาหมึก เปิดดูหม้อหุงข้าวว่ามันขึ้นหม้อหรือยัง ทำตัวให้วุ่นวายเพราะเธอเขิน กันต์ไม่ยอมปล่อยให้เธอเขินนาน ดึงเธอเข้าไปกอดไว้แนบอกและจูบแก้มเธอฟอดหนึ่ง กลอยใจกำลังจะประท้วง

"หน้าที่ของเมีย นี่คือสิ่งที่คุณและผมจะต้องทำ"