บทที่ 26 แปลกมาก

หลังจากที่ท่านสมเกียรติ และเพื่อนรักแยกย้ายกัน เขาก็เดินทางกลับมาที่คฤหาสน์สุดหรูของตัวเอง หยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาลูกสาว ซึ่งได้เบอร์ติดต่อมาจากลูกน้องอีกที

ในขณะที่เนตรภากำลังเอาลูกเข้านอนพร้อมกับสามี ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็ปล่อยให้น้องบลูเบลนอนเล่นอยู่กับคุณพ่อ ส่วนเธอก็ไปรับโทรศัพท์ก่อน

"สวัสดีค่ะเนตรนภาพูดสายค่ะ"

หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย จากนั้นก็เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ก่อนจะชะงักไปเมื่อเสียงปลายสายตอบกลับมา ซึ่งเป็นเสียงอันคุ้นเคยดี

(นี่พ่อเอง)

"คุณพ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเหลือบสายตาหันไปมองชายคนรัก ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับคุณพ่ออยู่ เธอกดเปิดลำโพงเพื่อให้ได้ยินทั่วห้อง จะได้ไม่ต้องมานั่งอธิบายกับสามีว่าเมื่อครู่คุยอะไรกัน

(จะชวนมากินข้าวที่บ้าน พรุ่งนี้เจอกันตอนเย็นพาหลานมาด้วยล่ะพ่ออยากเจอ)

"พ่อไม่ได้คิดที่จะทำอะไรไม่ดีใช่ไหมคะ ตอนนี้คุณพ่อกำลังทำให้หนูระแวง"

หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่ปิดบัง คนแบบนั้นไม่มีทางที่จะชวนเธอไปกินข้าวเพราะคิดถึงหรอก ยิ่งให้พาหลานกลับไปด้วยต้องมีอะไรบางอย่างแน่

(แกจะคิดกับพ่อในแง่ร้ายขนาดนั้นเลยหรือไง