หน้าหลัก / มาเฟีย / ผู้หญิงของมาเฟีย / บทสวาทตเอนรับว่าที่เมีย 2

แชร์

บทสวาทตเอนรับว่าที่เมีย 2

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-20 22:34:12

ผ้าถูกถอดทิ้งกรองลงบนพื้นเหลือเพียงกางเกงที่สวมใส่หน้าอกอวบอิ่มดูเย้ายวนเหมือนเชื้อเชิญให้มาร์คัสมาสัมผัสและเชยชม

แอร์ที่ทำงานเย็นเฉียบกระทบกายของอันนา แต่ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเย็นตามอุณหภูมิห้องเลยความเร่าร้อนที่ได้รับมาจากผู้ชายตรงหน้าทำให้อันนาล่องลอยเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยตัววนอยู่ในท้องมันทั้งสุขและเสียวในเวลาเดียวกัน

เหมือนมีไฟฟ้าโลดแล่นช็อตแปล๊บ ๆ ภายในร่างกายที่ร้อนระอุ อันนาทั้งกลัวและอยากจะหนีไปแต่แรงอารมณ์ของอันนาที่ถูกถ่ายทอดมานั้นมันทำให้เธอตกเป็นทาสของมาร์คัสในเวลานี้

"ฮืม ...เด็กดี ..หวาน" มาร์คัสพูดเสียงเบาๆเอยชมอันนามันทำให้อันนารู้สึกเขินจนหน้าร้อนผ่าว

"พอแล้วได้ไหมคะ..อ้าส์" อันนาที่เสียวกระสันจนครางส่งเสียงเย้ายวนออกมา ปากบอกให้พอ แต่พอโดนมาร์คัสหยอกเย้ายอดประทุมเธอก็แอ่นอกให้เขาอย่างเต็มใจร่างกายกับปากของเธอมันช่างตรงข้ามกันทุกระเบียบนิ้ว

"หึ!" มาร์คัสเปล่งเสียงเย้ยหยันในลำคอออกมา เขาถูกอกถูกใจที่อันนาผู้หญิงที่เขาเลือกตอบสนองไวต่อความต้องการของเขา

"เธอนี่มันร่าน! ฮืม..." สองมือหนาลูบไล้ผิวขาวเนียน จากสันหลังลงมาที่เอวคอดแล้วเลื่อนมาที่สะโพกงอน มาร์คัสบีบเค้นจนขึ้นเป็นรอยแดงห้านิ้ว ปากหนาของเขายังคงคลอเคลียอยู่กับอกอวบอิ่มอย่างพึงพอใจชิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่เบื่อหน่าย

มาร์คัสจัดการอุ้มอันนาขึ้นนอนหงายอยู่บนโต๊ะอย่างฉุกละหุก อันนาตกใจเล็กน้อยเธอใช้สองมือปิดที่เต้างามด้วยความเขินอาย

"จะอายฉันทำไมอันนา ฉันเป็นผัวเธอ.!"

มาคัสที่เห็นอันนาทำท่าเขินอายใส่เขาก็รู้สึกหงุดหงิดเพราะอยากให้อันนาเป็นของเขาทั้งตัวและใจ

มาร์คัสไม่รอช้าเปิดฉากถลกกางเกงและแพนตี้ของอันนาออกในครั้งเดียว อันนาที่นอนหงายแผ่หล่า อยู่บนโต๊ะทำงาน ถูกชันเข่าทั้งสองขาและอ้าออกกว้างเป็นรูปตัวเอ็ท

มาร์คัสผู้ไม่เคยอยากจะลิ้มลองกลีบกุหลาบงามของผู้หญิงคนไหนเลยแต่พอวันนี้เขาได้เห็นร่องกุหลาบงามของอันนา

ถึงกับยิ้มอย่างพึงพอใจ สีชมพูแดงประกายเลือดฝาดร่องรอยที่ยังคงบวมเปล่งเล็กน้อย จากการที่ถูกเขารังแกในวันนั้นดูเหมือนจะยังไม่หายดีปากอยากได้รูปของมาคัสก้มลงไปแตะเบาๆ

"อ้าส์...อย่าค่ะ มันสกปรก..อ้าส์ " อันนาร้องครวญครางประท้วงพยายามใช้มือเล็กของเธอผลักหัวของมาร์คัสให้ออกไปจากการรุกรานกลีบกุหลาบของเธอ

มาร์คัสไม่สนใจคำทักท้วงนั้น เขาได้กลิ่น หอมอ่อน ๆ มันยิ่งเย้ายวนใจ เขาแตะลิ้นตวัดลงไปบนติ่งเสียวของอันนา ค่อย ๆ ละเลงเลียวน น้ำลายเหนียวข้นของมาร์คัส ถูกใช้หล่อลื่นติ่งเสียวของอันนา

มาร์คัสเลียลิ้นรูดขึ้นลงใช้สองมือหนาล็อกขาของอันนาไม่ให้เธอหุบเข้าอันดาเสียวกระสันควรครางเหมือนจะขาดใจ

มาร์คัสไม่สนใจคำทักท้วงใดๆ เขาโน้มกายลงมาใกล้ชิด อันนาสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่รดรินอยู่เหนือผิวเนื้อ

เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเต้นระรัวราวกับกลองศึก มาร์คัสแตะปลายจมูกลงบนกลีบกุหลาบของเธอ พลางสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เย้ายวนใจ เขายกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ

จากนั้น ปลายลิ้นร้อนชื้นของมาร์คัสก็แตะลงบนติ่งเสียวของอันนาอย่างแผ่วเบาครั้งแล้วครั้งเล่า ค่อยๆ ละเลงเลียวนไปมาอย่างเชื่องช้า

น้ำลายเหนียวข้นของมาร์คัสถูกใช้หล่อลื่นบนจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอันนาอย่างพิถีพิถัน เขาเลียลิ้นรูดขึ้นลงอย่างช่ำชอง ในขณะที่สองมือหนาแข็งแกร่งก็จับล็อกขาเรียวของอันนาเอาไว้ไม่ให้เธอหุบเข้า

"อ๊ะ...อื้อออ...!"

อันนาสะท้านเฮือก ความรู้สึกแปลกใหม่และเร่าร้อนแล่นพล่านไปทั่วร่าง ความเสียวซ่านที่ไม่เคยรู้จักถาโถมเข้าใส่จนเธอตัวสั่นสะท้าน

เธอพยายามจะเม้มปากกลั้นเสียงครวญคราง แต่ร่างกายกลับทรยศ ปล่อยเสียงครางแผ่วเบาเล็ดรอดออกมา

"คราง..อันนา ฉันอยากได้ซิมเสียงของเธอ"มาร์คัสออกคำสั่งทั้งที่เขายังก้มหน้าก้มตาละเลงบทเพลงรักกับกลีบกุหลาบงามอย่างเร่าร้อน

อันนาดื้อดึงไม่ยอมเปล่งเสียงที่น่ารังเกียจนั้นออกมาเธอคบเม้มปากเอาไว้แต่คนที่ไร้ประสบการณ์อย่างอันนาจะสู้คนอย่างมาคัดได้อย่างไร

มาร์คัสไม่เพียงแค่ละเลงเลียเท่านั้น แต่ยังใช้ลิ้นดูดดุนติ่งเสียวของเธออย่างหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เสียงดูดดุนดังไปทั่วห้อง

ราวกับเป็นการกระตุ้นเร่งเร้าให้บทเพลงเร่าร้อนดำเนินต่อไป อันนาเสียวซ่านไปทั้งกาย แทบจะทนไม่ไหว ความรู้สึกกระสันพลุ่งพล่านจนเธอรู้สึกเหมือนจะขาดใจ

"คุณมาร์คัส...พะ...พอแล้ว...อื้อออ" อันนาพยายามร้องห้ามเสียงพร่า แต่คำพูดของเธอกลับกลายเป็นเสียงครางที่น่าอับอาย ปลุกเร้าอารมณ์ของมาร์คัสให้รุนแรงยิ่งขึ้น

"เธอเป็นของใครอันนา..ตอบฉันสิเด็กดี..อ้าส์..อยากเอาแล้ว.."

มาร์คัสเล่นบทผู้นำทาสรักเขาอยากให้อันนาเชื่อฟังเขาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามอันนาเป็นของเขา

อันนาดื้อดึงไม่ยอมพูดออกมาเธอโลดแล่นไปกับบทเพลงที่โดนบรรเลงโดยมาคัสคนนิสัยแย่ๆดิบเถื่อนเอาแต่ใจอันนาไม่อยากอยู่ภายใต้กฎข้อบังคับของเขา

"ในเมื่อเธอไม่ตอบฉันก็จะทำให้เธอครวญครางและร้องขอฉันเอง..!"

มาร์คัสเริ่มบรรเลงเพลงรักเขาไม่สนใจว่าอันนาจะเป็นอย่างไรรัวลิ้นสาก ตวัดไปมาเหมือนปีศาจผู้ช่ำชอง

"อ้าส์ อะ อันนาเป็นของคุณมาคัสค่ะ อูย..พอแล้วค่ะ อันนาเสียว.." เธอบิดกายไปมาเพื่อระบายความเสียวที่ได้รับ

นิ้วมือหนาสอดแทรกไปในโพรงสวาทที่เปียกแฉะอ่อนนุ่มไปด้วยน้ำเมือกสีใส มาร์คัสใช้นิ้วกลางใหญ่ของเขาค่อย ๆ แหวกลึกลงไปในรูสวาทเล็ก ๆ ที่คับแน่น

มาร์คัสจินตนาการไม่ออกเลย ว่าวันนั้นเจ้าแท่งเอ็นลูกชายของเขา สามารถทำบทเพลงรักกับอันนาที่แน่นคับขนาดนี้ได้อย่างไร

นิ้วมือนิ้วที่สองเริ่มคืบคลานเข้าไปขยับจังหวะเข้าออก ส่วนปลายลิ้นก็ตวัดละเลงติ่งเสียวที่อมชมพูบนช้ำ ทั้งน้ำลายและน้ำสีใสขุ่นเลอะเปรอะเปื้อนปนกันไปหมด

มาร์คัสกระแทกเข้าออก เร่งจังหวะนิ้วเร็วขึ้นเร็วขึ้น อันนาเองเธอก็เสียวกระสันครวญครางแทบขาดใจ แต่ไม่มีทีท่าว่ามาคัดจะผ่อนปรนให้กับเธอได้พักหายใจเลย...บทเพลงรักที่เร่าร้อนของอันนาและมาร์คัสยังคงสานต่อ....

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ผู้หญิงของมาเฟีย   วันเวลาที่ใกล้สิ้นสุดการเดินทาง

    เรื่องในคืนนั้นที่ผ่านมาผ่านมาแล้วเกือบสองเดือนกว่า อันนาที่สอบเทอมสุดท้ายจนเสร็จเรียบร้อยก็รอฟังผลว่าเธอจะสอบสำเร็จหรือติดตัวไหนบ้าง ความสัมพันธ์ของอันนากับมาร์คัสมันกลับมาเย็นชาดูเหมือนไร้หัวใจในทุกคืนอันนาแยกห้องนอนกับมาร์คัสนับจากวันที่ลาริสากลับมาและแสดงตัวว่าเป็นรักแรกของมาเทส ลลิสาพยายามปรากฏตัวทุกที่ที่มาคัดไปแม้อันนาจะไม่ได้ตามไปด้วยเธอก็พอรู้ว่าตอนนี้มาร์คัสกำลังพยายามเว้นช่องว่างระหว่างเธอและเขา"คืนนี้เธอนอนก่อนเลยนะไม่ต้องรอฉันแล้วก็กลับไปนอนที่ห้องของเธอได้ฉันอยากนอนคนเดียว" น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาถูกพ่นออกมาจากปากหนา มาร์คัสที่พยายามตีตัวออกห่างอันนาเขาอยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองให้มากขึ้นเพื่อเคลียร์หัวใจของตัวเอง "ค่ะ" อันนาตอบกลับเสียงเรียบ หลังจากเสร็จภารกิจบนเตียงมาร์คัสก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาใส่เธอ และไล่ให้เธอกลับมานอนที่ห้องและมันเป็นอย่างนี้เสมอมาตลอดสองเดือนกว่า ๆ หัวใจของอันนาเจ็บปวดเกินทนเธอหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาในทุกคืนและเธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของของเธอเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงหรือรั้งเขาเอาไว้"อดทนสิอันนา อีกแค่ห้าเดือนสุดท้ายแค่ ห้าเดือนสุดท้ายเท่าน

  • ผู้หญิงของมาเฟีย   ตอกย้ำสถานะ

    มาร์คัสที่เห็นอันนาในสภาพที่โอนเอนไปมาอย่างน่าเวทนา หัวใจของเขาก็บีบรัดด้วยความเจ็บปวดและความโกรธที่ผสมปนเปกัน เขากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนเขากัดฟันแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธกับคนตรงหน้าที่ไร้สติ ก่อนจะเดินตรงไปหาเธออย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจสายตาของใครก็ตาม"เฮ้ย! นี่คุณเป็นใคร" คริสที่กำลังพูดคุยกับอันนาอยู่เห็นมาร์คัสเดินเข้ามาด้วยสีหน้าคุกคามก็รีบเข้ามาขวางหน้าไว้ "คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาทำแบบนี้ในบาร์ผม"มาร์คัสหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคริส แล้วมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา "หลีกไปซะ ก่อนที่กูจะไม่มีความอดทน" น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยอำนาจ จนคริสรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมา"นี่มันไม่ใช่เรื่องของคุณ" คริสยืนกรานเสียงแข็งที่จะไม่ให้มาร์คัสเข้าใกล้อันนา"นี่คือเมียกู ของกู!" มาร์คัสตะโกนเสียงดังลั่น แล้วผลักคริสออกไปอย่างแรง จนเขาล้มลงไปกองกับพื้น อันนาที่ได้ยินคำว่า "เมีย" ก็ถึงกับน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอส่ายหน้าไปมาอย่างเมามายด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และบวกกับความเสียใจสติของอันนาเธอไม่อยู่กับร่องกับรอย"ฮึก...เมีย...ฮึก...คุณไม่เคยเห็นอันนาเป็น..เมีย..." อันนาพูดพึมพำด้วยความเจ็บปวดคำพูดของอั

  • ผู้หญิงของมาเฟีย   ตาเมียกลับคฤหาสน์

    เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่มาร์คัส จะรู้ว่าอันนาหายออกไปจากคฤหาสน์ ..ในขณะเดียวกัน ที่คฤหาสน์หรูของมาร์คัส มาร์คัสที่เพิ่งจะกลับจากขับรถเล่นก็รู้สึกถึงความเงียบสงัดที่ผิดปกติป้าสมศรีที่มักจะคอยมารอรับมาร์คัสเป็นปกติทุกวันแต่วันนี้กลับดูมีบางอย่างพิรุธเปลี่ยนไปคือความเงียบสงบที่เงียบจนผิดปกติ"มีอะไรหรือเปล่าป้า อันนาล่ะนอนหรือยัง" มาร์คัสที่มาถึงก็ถามถึงอันนาเป็นคนแรกเพราะเขามีเรื่องให้คิดมากมายจนลืมโทรหาอันนาแต่พอกลับมาได้สติเขาก็รีบกลับมาที่คฤหาสน์เพราะเป็นห่วงร่างบาง"เออคือว่า.." ป้าสมศรีไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อนเอ่ยว่าอันนาไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์ตั้งแต่ออกไปเรียนจนถึงเที่ยงคืนตอนนี้ก็ยังไม่ถึงที่คฤหาสน์"ป้ามีอะไรก็รีบพูดมาเถอะอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละฉันอยากไปพักผ่อน" มาร์คัสที่เห็นท่าทีของป้าสมศรีก็รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย"ฉันถามว่าอันนาอยู่ที่ไหน.!" มาร์คัสเริ่มพูดเสียงเข้มขณะที่นางปูก็อยู่ด้านหลังยืนตัวสั่นพอได้ยินเสียงที่ดุเข้มของมาร์คัส"คุณหนูอันนา ตั้งแต่ออกไปเรียนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลยค่ะนายท่าน" ป้าสมศรีก็บอกความจริงออกไปตามตรง"ป้าว่าอะไรนะ.!" มาร์คัสที่ได้ยินว่าอันนาไม่ได้อยู่ท

  • ผู้หญิงของมาเฟีย   หัวใจที่บอบช้ำ

    อันนาในชุดราตรีสีดำที่เผยให้เห็นเรือนร่างเย้ายวนดูโดดเด่นสะดุดตา เธอไม่ได้ตั้งใจจะแต่งตัวให้เซ็กซี่ขนาดนี้ แต่พลอยกับสมหญิงเป็นคนจัดการให้ทั้งหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเดินเข้ามาในผับ ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ อันนารู้สึกอึดอัด แต่ก็พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ภายใต้ท่าทีที่เย็นชาและไร้อารมณ์"เห็นไหมล่ะยัยอันนา บอกแล้วว่าแกสวย" สมหญิงที่เป็นสาวสอง แต่งตัวจัดเต็มไม่แพ้กันในชุดรัดรูปสีเงินเมทัลลิกวาววับ พูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาให้บรรดาหนุ่มๆ ที่จ้องมองมาอย่างสนุกสนานส่วนพลอยในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ทั้งสวยและร้อนแรง ก็ยิ้มกริ่มอย่างพอใจ "คืนนี้พวกเราต้องเป็นดาวเด่นของงาน!"แต่สำหรับอันนาแล้ว เธอไม่รู้สึกสนุกด้วยเลยสักนิด เธอเดินไปที่บาร์แล้วสั่งเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์แรงที่สุด บาร์เทนเดอร์ส่งแก้วให้พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แต่เธอไม่สนใจ เธอดื่มมันหมดแก้วอย่างรวดเร็วราวกับจะดับไฟในใจที่กำลังลุกโชน"อันนา... พอแล้ว" สมหญิงพยายามจะห้าม แต่ไม่ทัน เธอสั่งแก้วที่สองทันที"อยากให้ฉันลืมความเจ็บปวด ก็ต้องดื่มให้เมาไม่ใช่เหรอ" อันนาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพลอยกับสมหญิงมองหน้ากันด้วยค

  • ผู้หญิงของมาเฟีย   รักที่ต้องเลือก

    วันนี้อันนาจึงอยากจะดื่มให้ลืมความทุกข์ที่เธอได้รับชีวิตของเธอมันบัดซบมากพออยู่แล้วเงินที่ มาคัสให้ตลอดสี่เดือนเดือนละแสนมันมากพอสำหรับที่เธอจะตั้งตัวใหม่ได้เลยวันนี้เธอจึงตัดสินใจหยิบบางส่วนออกมาใช้ก็คงไม่ผิด"งั้นวันนี้ฉันเลี้ยงเองนะ" อันนาเผยรอยยิ้มแต่มันก็ยังคงดูเศร้าในสายตาของเพื่อนอยู่ดีสามสาวพากันนั่งรถแท็กซี่กลับไปที่บ้านของพลอยโดยที่อันนาไม่เดินทางกลับคฤหาสน์และมาร์คัสที่มัวแต่ยุ่งกับเรื่องของลลิสา ผู้หญิงที่เป็นคนส่งข้อความปริศนามาให้เขาจนลืมสั่งให้ราเชนทร์ตามติดมาดูอันนาส่วนราเชนก็ยุ่งกับงานใต้ดินของเจ้านายทุกคนต่างพากันลืมอันนาไปหมดมาร์คัสขับรถไปยังสถานที่นัดหมายที่ลลิสาเป็นคนบอกมา มันเป็นร้านกาแฟเล็กๆ ที่เงียบสงบในซอยลึก ที่นี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาชอบมานั่งกันบ่อยๆ สมัยยังเรียนมหาวิทยาลัย ภาพความทรงจำเก่าๆ ผุดขึ้นมาในหัวของมาร์คัสอย่างไม่ขาดสายเมื่อเดินเข้าไปในร้าน เขาก็เห็นลลิสานั่งรออยู่ที่โต๊ะมุมสุด เธอสวยเหมือนเดิม...หรืออาจจะสวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ ลลิสายิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน"สวัสดีมาร์คัส"ลลิสาในชุดสีแดงเพลิงเหมือนแม่หม้ายกระดังงาลนไฟมาร์คัสเดินไปนั่งลงตรงข้ามเธอ "

  • ผู้หญิงของมาเฟีย   หัวใจที่แหลกสลายของอันนา

    เช้าวันนี้ที่คฤหาสน์หรูของมาร์คัส บรรยากาศดูอึมครึมไปหมด อันนาก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าเหมือนคนอมทุกข์ ตลอดทั้งคืนเธอรู้สึกนอนไม่หลับ เพราะตอนนี้ในชีวิตของเธอเอาหัวใจไปผูกไว้ที่ข้อเท้าของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหนี้และสามีตีตราของเธอ“อันนามีอะไรหรือเปล่า” มาร์คัสพยายามพูดให้บรรยากาศทุกอย่างมันดีขึ้น ซึ่งเขาก็รู้ว่า เขาไม่จำเป็นต้องแคร์อันนาก็ได้ แต่ความรู้สึกของเขากลับไม่เป็นอย่างนั้น“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” อันนาเงยหน้าขึ้นแล้วฝืนยิ้ม ใบหน้าที่ซีดเผือดเพราะนอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนร้องไห้ตาแดงบวม แม้จะถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง แต่ก็ยังมองออก“ทำไมตาบวมขนาดนั้นล่ะอันนา” มาร์คัสสังเกตไปที่ดวงตาสวยที่บวมเปล่งแทบจะปิด“สงสัยเมื่อคืนอันนานอนดึกมั้งคะ นอนไม่หลับน่ะ” อันนาพูดออกไปด้วยท่าทีไม่ได้คิดอะไร เพราะในใจตอนนั้นกำลังจมดิ่งกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น“ทำไมนอนไม่หลับล่ะ คิดถึงฉันหรือไง” มาร์คัสพยายามพูดหยอกเย้าให้อันนาอารมณ์ดี“ค่ะ อันนาคิดถึงคุณมาร์คัส” อันนารับสารภาพออกมาตรง ๆ เพราะเธอก็คิดว่าไม่มีอะไรจะเสียหาย ในเมื่อเธอรู้สึกว่าเธอรักมาร์คัสเข้าให้แล้วมาร์คัสที่ได้ยินคำตอบก็ถึงกับไป

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status