LOGINมาร์คัสยังคงไม่หยุด เขาก้มหน้าลงดูดดุนติ่งเสียวของเธออย่างไม่ลดละ ราวกับกำลังลิ้มรสของหวานที่ถูกใจ ร่างกายของอันนาบิดเร่าไปมาด้วยความทรมานปนสุข เธอเกร็งไปทั้งตัว มือทั้งสองข้างจิกผ้าปูที่นอนแน่น
ในที่สุด เมื่อความเสียวซ่านมาถึงขีดสุด ร่างกายของอันนาก็กระตุกเกร็งเกร็งไปทั้งตัวก่อนจะปลดปล่อยธารน้ำหวานออกมาเลอะหน้าของมาร์คัส ราวกับเป็นการบ่งบอกถึงจุดสูงสุดของความต้องการ มาร์คัสเงยหน้าขึ้นจากกลีบกุหลาบที่บอบช้ำ ใบหน้าของเขาเปื้อนไปด้วยธารน้ำหวานนั้น เขายกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองช้าๆ ดวงตาคมกริบจ้องมองอันนาที่นอนหอบหายใจอยู่ใต้ร่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ยังไม่มอดดับ "หวาน..." มาร์คัสเอ่ยขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาของเขาลุกโชนกว่าที่เคย "เธอทำให้ฉัคลั่ง อันนา" มาร์คัสไม่รอให้อันนาได้พักหายใจ เขาประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ดูดกลืนทุกเสียงครวญครางและหอบหายใจของเธอ ความดิบเถื่อนและความเร่าร้อนของเขาไม่มีทีท่าว่าจะลดลงแม้แต่น้อย มือหนาข้างหนึ่งรวบร่างบอบบางของเธอให้แนบชิดกับกายแกร่ง อีกข้างหนึ่งจับเรียวขาของเธอให้ยกพาดบ่าอย่างไม่รีบร้อน "อื้อออ...!" อันนาพยายามดิ้นรน แต่ร่างกายที่อ่อนระทวยและประสบการณ์ที่ขาดหายไปทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน มาร์คัสกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง ขณะที่ร่างกายของเขาก็ขยับเข้าใกล้และบดเบียดกับส่วนที่อ่อนไหวที่สุดของเธอ ลมหายใจของทั้งคู่ผสมปนเปกันไปในความเงียบ มีเพียงเสียงเนื้อกระทบกันที่ดังขึ้นเป็นจังหวะ มาร์คัสบรรเลงเพลงรักที่ดุดันและเร่าร้อนกว่าครั้งไหนๆ เขาเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ราวกับต้องการจะกลืนกินเธอให้เป็นส่วนหนึ่งของเขา อันนาเจ็บปวดจนน้ำตาไหล แต่เสียงกรีดร้องของเธอกลับถูกกลืนหายไปในลำคอ และแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางที่ควบคุมไม่ได้ "คุณมาร์คัส...ฮึก...เจ็บ...เบาๆ...ได้โปรด..." อันนาพยายามอ้อนวอนเสียงขาดห้วง แต่คำขอร้องของเธอไม่ได้เข้าถึงโสตประสาทของเขาเลยแม้แต่น้อย "คุณมาร์คัสขา..ได้โปรดเมตตาอันนาด้วยเสียว...อ้าส์ อะ อะ อะ...คุณมาร์คัสขา." เสียงหวานครวญครางเราจะขาดใจเมื่อโดนแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ไซส์ 58 นิ้วของมาร์คัสทิ่มแทงเข้าออกจนมิดด้ามเมื่อมาร์คัสได้สติเค้าสัญญากับอันนาว่าจะอ่อนโยนกับเธอ มาร์คัสไม่ได้ตอบคำ เขายังคงรุกรานเธออย่างต่อเนื่อง แต่ละจังหวะที่โหมกระหน่ำนั้นราวกับพายุที่บ้าคลั่ง อันนาสัมผัสได้ถึงทุกความร้อนรุ่ม ทุกความแข็งแกร่งที่เข้ามารุกรานเธอ เธอหลับตาลงแน่น กัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด พยายามอดทน "อะ อะ อ้าส์ ไม่ไหวแล้วคุณมาร์คัส..เสียว.." จังหวะที่อันนากำลังนอนครวญครางอยู่บนโต๊ะทำงานสุดหรู ร่างกายของเธอถูกยกขึ้นและกดลงตามจังหวะของเขาอย่างต่อเนื่อง "ขย่ม อันนาเด็กดี..ซี๊ด..." ท่าทีที่ไม่ประสีประสาของอันนาเธอค่อย ๆ ขย่มขึ้นลงตามจังหวะ แท่งเอ็นที่แข็งเหมือนเหล็กแต่มันกับสร้างความสุขสมให้กับอันนา ผมยาวสวยไสวตามแรงกระแทก หน้าอกคู่สวยกับเพื้อมพรึบพับ ขึ้นลงดูเย้ายวนในสายตาของมาร์คัส จังหวะที่อันนาขย่มแท่งเอ็นเข้าไป มาร์คัสยิ่งเสียวกระสัน รูโพงสวาทที่อ่อนนุ่มของอันนา แต่กลับร้อนฉ่าดึงดูดใจของมาร์คัสได้อย่างเต็มประตู อันนาหอบหายใจอย่างหนัก รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ เธอมองเห็นแต่ภาพเลือนราง ความเจ็บปวดและความเสียวซ่านตีวนอยู่ในสมองจนมึนงงไปหมด "อันนา...ซี๊ดดด...แน่นไปหมด..." มาร์คัสคำรามเสียงพร่า ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าอันซีดเซียวของอันนาที่บัดนี้แดงก่ำด้วยความเร่าร้อนและหอบหายใจ เขาไม่สนว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร เขาสนเพียงแค่ความต้องการของตัวเองที่กำลังพุ่งพล่านถึงขีดสุดมาคัดไม่ได้อ่อนโยนกับอันนาแบบที่เขารับปากเอาไว้ เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและรุนแรงขึ้นอีกครั้ง ร่างกายของอันนาสั่นสะท้าน เธอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของมาร์คัสอย่างไม่รู้ตัว ปล่อยให้เสียงครวญครางดังลั่นไปทั่วห้อง ก่อนที่ร่างกายของทั้งคู่จะกระตุกเกร็งพร้อมกัน พลันปลดปล่อยแรงปรารถนาที่เก็บกดเอาไว้ทั้งหมดออกมา "คุณมาร์คัส อะ อะ อ้าส์ ไม่ไหวแล้ว อันนาเหมือนฉี่จะแตก ซี๊ด..หยุดกระแทกอันนาก่อนได้ไหมคะ อันนาเสียวจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว..อ้าส์.." อันนาครางราวกับจะขาดใจค่ะอกแกร่งของมาร์คัส มาร์คัสรู้ดีว่าอันนากำลังจะถึงสวรรค์เธอบอกว่าหมุนฉี่จะแตกแต่ในรูสวาทของเธอตอดขมิบรัดแท่งเอ็นของเขาจนแทบจะขาดออกจากกัน "ฮืม..อย่าขมิบ อันนา ..เธอกำลังจะทำให้ฉันกลายเป็นบ้า โอ้ว...เด็กดี..." อะ อะ อะ....คุณมาร์คัส อันนาไมาไหวแล้วค่ะ อ้าส์ "เสียงหวานครวญคราง มาร์คัสจึงจัดการโน้มตัวอันนาลงมาประกบจูบขณะที่อันนาคร่อมอยู่บนตัวของเขาแล้วกดสะโพกงอนของอันนาขึ้นเบียดเสียดแท่งเอ็นขนาดใหญ่กระแทกจนอันนาแทบขาดใจใบหน้าแหย่เกของมาร์คัสแสดงถึงความเสียวสร้างถึงขีดสุด "อ้าส์....เสียว..มากอันนา." มาร์คัสกระแทกบรรเลงเพลงรักอย่างเต็มอัตราศึกเพราะเขาเองก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันเขาอยากให้อันนาเสร็จพร้อมกับเขา เมื่อทุกอย่างสงบลง อันนาซบอกแกร่งของมาร์คัสอยู่อย่างนั้น ทั้งสองร่างเปลือยเปล่ากอดกันกลมบนเก้าอี้ตัวใหญ่ อันนานั่งคร่อมอยู่บนตักของมาร์คัส หอบกระหืด พ่นลมหายใจรดต้นคอ อันนาไม่ขยับร่างกายเธอเหมือนโดนดูดพลังวิญญาณออกจากร่างกายทั้งสองร่างเชื่อมต่อกันโดยมีแท่งเอ็นร้อนของมาร์คัสทิ่มแทงอยู่ในรูสวาทเธอ มาร์คัสยังเกร็งกระตุกในโพรงสวาทของอันนาทุกหยดน้ำขาวขุ่น ไหลจนล้นรูสวาทเออออกมาเลอะหน้าขาของมาร์คัส ลมหายใจของเขายังคงหอบถี่ กลิ่นกายของทั้งคู่ผสมปนเปกันไปทั่วห้อง มาร์คัสใช้มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของอันนาเบาๆ ไม่ได้เป็นการปลอบโยน แต่เป็นเหมือนการยืนยันถึงการครอบครองที่สมบูรณ์ อันนานอนนิ่งอยู่ใต้ร่างของเขา ดวงตาเหม่อมองเพดาน ความเจ็บปวดทางกายไม่ใช่สิ่งเดียวที่เธอรู้สึก แต่เป็นความรู้สึกว่างเปล่าที่กัดกินจิตใจ เธอเป็นเพียงเครื่องมือ เป็นเพียงสิ่งที่เขาใช้ระบายความปรารถนา ความดิบเถื่อนและความเห็นแก่ตัวของมาร์คัสทำให้หัวใจของเธอเย็นยะเยือก เธอไม่รู้ว่าอีกกี่ครั้งที่เธอจะต้องเผชิญกับเหตุการ์ณ์แบบนี้ และเธอจะสามารถทนอยู่กับสภาพนี้ได้ มาร์คัสไม่ได้พูดอะไรแต่กลับอุ้มอันนาขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำส่วนตัวของเขาจังหวะที่เดินอันนาตกใจจนหน้าถอดสีจากที่ซุกอยู่บนอกของมาร์คัสเธอถึงกับเงยหน้าขึ้นแล้วมองมาคัดเหมือนเว้าวอนว่าให้ปล่อยเธอลง "ปล่อยนะค่ะ อันนาเดินเองได้ค่ะ" "ไม่ปล่อย ฉันจะพาเธอไปอาบน้ำเด็กดี" มาร์คัสพูดกระซิบข้างหูทำให้อันนาที่เสียวอยู่แล้วขนลุกไปทั้งตัว อันนาที่เหมือนลูกลิงในเวลานี้ยังคงถูกเชื่อมด้วยแท่งเอ็นใหญ่ ทุกย่างก้าวที่มาร์คัสเดินเขาจงใจกระแทกเข้าไปในโพรงสวาทของอันนาที่เปียกชุ่มไปด้วยรักน้ำขาวขุ่น บทเพลงรักและเพลงสวาทยังคงดำเนินไม่จบสิ้นเมื่อมาร์คัสพาอันนาไปอาบน้ำในอ่างแล้วจัดการอันนาบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง.... อันนากลายเป็นเครื่องระบายอารมณ์ของมาร์คัสอย่างเต็มรูปแบบและเป็นผู้หญิงของมาร์คัสในฐานะเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย .....เรื่องในคืนนั้นที่ผ่านมาผ่านมาแล้วเกือบสองเดือนกว่า อันนาที่สอบเทอมสุดท้ายจนเสร็จเรียบร้อยก็รอฟังผลว่าเธอจะสอบสำเร็จหรือติดตัวไหนบ้าง ความสัมพันธ์ของอันนากับมาร์คัสมันกลับมาเย็นชาดูเหมือนไร้หัวใจในทุกคืนอันนาแยกห้องนอนกับมาร์คัสนับจากวันที่ลาริสากลับมาและแสดงตัวว่าเป็นรักแรกของมาเทส ลลิสาพยายามปรากฏตัวทุกที่ที่มาคัดไปแม้อันนาจะไม่ได้ตามไปด้วยเธอก็พอรู้ว่าตอนนี้มาร์คัสกำลังพยายามเว้นช่องว่างระหว่างเธอและเขา"คืนนี้เธอนอนก่อนเลยนะไม่ต้องรอฉันแล้วก็กลับไปนอนที่ห้องของเธอได้ฉันอยากนอนคนเดียว" น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาถูกพ่นออกมาจากปากหนา มาร์คัสที่พยายามตีตัวออกห่างอันนาเขาอยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองให้มากขึ้นเพื่อเคลียร์หัวใจของตัวเอง "ค่ะ" อันนาตอบกลับเสียงเรียบ หลังจากเสร็จภารกิจบนเตียงมาร์คัสก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาใส่เธอ และไล่ให้เธอกลับมานอนที่ห้องและมันเป็นอย่างนี้เสมอมาตลอดสองเดือนกว่า ๆ หัวใจของอันนาเจ็บปวดเกินทนเธอหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาในทุกคืนและเธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของของเธอเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงหรือรั้งเขาเอาไว้"อดทนสิอันนา อีกแค่ห้าเดือนสุดท้ายแค่ ห้าเดือนสุดท้ายเท่าน
มาร์คัสที่เห็นอันนาในสภาพที่โอนเอนไปมาอย่างน่าเวทนา หัวใจของเขาก็บีบรัดด้วยความเจ็บปวดและความโกรธที่ผสมปนเปกัน เขากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนเขากัดฟันแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธกับคนตรงหน้าที่ไร้สติ ก่อนจะเดินตรงไปหาเธออย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจสายตาของใครก็ตาม"เฮ้ย! นี่คุณเป็นใคร" คริสที่กำลังพูดคุยกับอันนาอยู่เห็นมาร์คัสเดินเข้ามาด้วยสีหน้าคุกคามก็รีบเข้ามาขวางหน้าไว้ "คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาทำแบบนี้ในบาร์ผม"มาร์คัสหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคริส แล้วมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา "หลีกไปซะ ก่อนที่กูจะไม่มีความอดทน" น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยอำนาจ จนคริสรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมา"นี่มันไม่ใช่เรื่องของคุณ" คริสยืนกรานเสียงแข็งที่จะไม่ให้มาร์คัสเข้าใกล้อันนา"นี่คือเมียกู ของกู!" มาร์คัสตะโกนเสียงดังลั่น แล้วผลักคริสออกไปอย่างแรง จนเขาล้มลงไปกองกับพื้น อันนาที่ได้ยินคำว่า "เมีย" ก็ถึงกับน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอส่ายหน้าไปมาอย่างเมามายด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และบวกกับความเสียใจสติของอันนาเธอไม่อยู่กับร่องกับรอย"ฮึก...เมีย...ฮึก...คุณไม่เคยเห็นอันนาเป็น..เมีย..." อันนาพูดพึมพำด้วยความเจ็บปวดคำพูดของอั
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่มาร์คัส จะรู้ว่าอันนาหายออกไปจากคฤหาสน์ ..ในขณะเดียวกัน ที่คฤหาสน์หรูของมาร์คัส มาร์คัสที่เพิ่งจะกลับจากขับรถเล่นก็รู้สึกถึงความเงียบสงัดที่ผิดปกติป้าสมศรีที่มักจะคอยมารอรับมาร์คัสเป็นปกติทุกวันแต่วันนี้กลับดูมีบางอย่างพิรุธเปลี่ยนไปคือความเงียบสงบที่เงียบจนผิดปกติ"มีอะไรหรือเปล่าป้า อันนาล่ะนอนหรือยัง" มาร์คัสที่มาถึงก็ถามถึงอันนาเป็นคนแรกเพราะเขามีเรื่องให้คิดมากมายจนลืมโทรหาอันนาแต่พอกลับมาได้สติเขาก็รีบกลับมาที่คฤหาสน์เพราะเป็นห่วงร่างบาง"เออคือว่า.." ป้าสมศรีไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อนเอ่ยว่าอันนาไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์ตั้งแต่ออกไปเรียนจนถึงเที่ยงคืนตอนนี้ก็ยังไม่ถึงที่คฤหาสน์"ป้ามีอะไรก็รีบพูดมาเถอะอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละฉันอยากไปพักผ่อน" มาร์คัสที่เห็นท่าทีของป้าสมศรีก็รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย"ฉันถามว่าอันนาอยู่ที่ไหน.!" มาร์คัสเริ่มพูดเสียงเข้มขณะที่นางปูก็อยู่ด้านหลังยืนตัวสั่นพอได้ยินเสียงที่ดุเข้มของมาร์คัส"คุณหนูอันนา ตั้งแต่ออกไปเรียนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลยค่ะนายท่าน" ป้าสมศรีก็บอกความจริงออกไปตามตรง"ป้าว่าอะไรนะ.!" มาร์คัสที่ได้ยินว่าอันนาไม่ได้อยู่ท
อันนาในชุดราตรีสีดำที่เผยให้เห็นเรือนร่างเย้ายวนดูโดดเด่นสะดุดตา เธอไม่ได้ตั้งใจจะแต่งตัวให้เซ็กซี่ขนาดนี้ แต่พลอยกับสมหญิงเป็นคนจัดการให้ทั้งหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเดินเข้ามาในผับ ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ อันนารู้สึกอึดอัด แต่ก็พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ภายใต้ท่าทีที่เย็นชาและไร้อารมณ์"เห็นไหมล่ะยัยอันนา บอกแล้วว่าแกสวย" สมหญิงที่เป็นสาวสอง แต่งตัวจัดเต็มไม่แพ้กันในชุดรัดรูปสีเงินเมทัลลิกวาววับ พูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาให้บรรดาหนุ่มๆ ที่จ้องมองมาอย่างสนุกสนานส่วนพลอยในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ทั้งสวยและร้อนแรง ก็ยิ้มกริ่มอย่างพอใจ "คืนนี้พวกเราต้องเป็นดาวเด่นของงาน!"แต่สำหรับอันนาแล้ว เธอไม่รู้สึกสนุกด้วยเลยสักนิด เธอเดินไปที่บาร์แล้วสั่งเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์แรงที่สุด บาร์เทนเดอร์ส่งแก้วให้พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แต่เธอไม่สนใจ เธอดื่มมันหมดแก้วอย่างรวดเร็วราวกับจะดับไฟในใจที่กำลังลุกโชน"อันนา... พอแล้ว" สมหญิงพยายามจะห้าม แต่ไม่ทัน เธอสั่งแก้วที่สองทันที"อยากให้ฉันลืมความเจ็บปวด ก็ต้องดื่มให้เมาไม่ใช่เหรอ" อันนาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพลอยกับสมหญิงมองหน้ากันด้วยค
วันนี้อันนาจึงอยากจะดื่มให้ลืมความทุกข์ที่เธอได้รับชีวิตของเธอมันบัดซบมากพออยู่แล้วเงินที่ มาคัสให้ตลอดสี่เดือนเดือนละแสนมันมากพอสำหรับที่เธอจะตั้งตัวใหม่ได้เลยวันนี้เธอจึงตัดสินใจหยิบบางส่วนออกมาใช้ก็คงไม่ผิด"งั้นวันนี้ฉันเลี้ยงเองนะ" อันนาเผยรอยยิ้มแต่มันก็ยังคงดูเศร้าในสายตาของเพื่อนอยู่ดีสามสาวพากันนั่งรถแท็กซี่กลับไปที่บ้านของพลอยโดยที่อันนาไม่เดินทางกลับคฤหาสน์และมาร์คัสที่มัวแต่ยุ่งกับเรื่องของลลิสา ผู้หญิงที่เป็นคนส่งข้อความปริศนามาให้เขาจนลืมสั่งให้ราเชนทร์ตามติดมาดูอันนาส่วนราเชนก็ยุ่งกับงานใต้ดินของเจ้านายทุกคนต่างพากันลืมอันนาไปหมดมาร์คัสขับรถไปยังสถานที่นัดหมายที่ลลิสาเป็นคนบอกมา มันเป็นร้านกาแฟเล็กๆ ที่เงียบสงบในซอยลึก ที่นี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาชอบมานั่งกันบ่อยๆ สมัยยังเรียนมหาวิทยาลัย ภาพความทรงจำเก่าๆ ผุดขึ้นมาในหัวของมาร์คัสอย่างไม่ขาดสายเมื่อเดินเข้าไปในร้าน เขาก็เห็นลลิสานั่งรออยู่ที่โต๊ะมุมสุด เธอสวยเหมือนเดิม...หรืออาจจะสวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ ลลิสายิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน"สวัสดีมาร์คัส"ลลิสาในชุดสีแดงเพลิงเหมือนแม่หม้ายกระดังงาลนไฟมาร์คัสเดินไปนั่งลงตรงข้ามเธอ "
เช้าวันนี้ที่คฤหาสน์หรูของมาร์คัส บรรยากาศดูอึมครึมไปหมด อันนาก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าเหมือนคนอมทุกข์ ตลอดทั้งคืนเธอรู้สึกนอนไม่หลับ เพราะตอนนี้ในชีวิตของเธอเอาหัวใจไปผูกไว้ที่ข้อเท้าของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหนี้และสามีตีตราของเธอ“อันนามีอะไรหรือเปล่า” มาร์คัสพยายามพูดให้บรรยากาศทุกอย่างมันดีขึ้น ซึ่งเขาก็รู้ว่า เขาไม่จำเป็นต้องแคร์อันนาก็ได้ แต่ความรู้สึกของเขากลับไม่เป็นอย่างนั้น“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” อันนาเงยหน้าขึ้นแล้วฝืนยิ้ม ใบหน้าที่ซีดเผือดเพราะนอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนร้องไห้ตาแดงบวม แม้จะถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง แต่ก็ยังมองออก“ทำไมตาบวมขนาดนั้นล่ะอันนา” มาร์คัสสังเกตไปที่ดวงตาสวยที่บวมเปล่งแทบจะปิด“สงสัยเมื่อคืนอันนานอนดึกมั้งคะ นอนไม่หลับน่ะ” อันนาพูดออกไปด้วยท่าทีไม่ได้คิดอะไร เพราะในใจตอนนั้นกำลังจมดิ่งกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น“ทำไมนอนไม่หลับล่ะ คิดถึงฉันหรือไง” มาร์คัสพยายามพูดหยอกเย้าให้อันนาอารมณ์ดี“ค่ะ อันนาคิดถึงคุณมาร์คัส” อันนารับสารภาพออกมาตรง ๆ เพราะเธอก็คิดว่าไม่มีอะไรจะเสียหาย ในเมื่อเธอรู้สึกว่าเธอรักมาร์คัสเข้าให้แล้วมาร์คัสที่ได้ยินคำตอบก็ถึงกับไป







