LOGINคำประกาศของมาร์คัสกลางงานเลี้ยงทำให้บรรยากาศรอบตัวอันนาหนาวเย็นยะเยือก แววตาของคลอเดียแข็งกร้าวขึ้นทันที
ความไม่พอใจและริษยาฉายชัดในดวงตาคู่นั้น เธอมองอันนาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาประเมินค่า ก่อนจะหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน "ผู้หญิงคนใหม่เหรอคะมาร์คัส?" คลอเดียพูดด้วยน้ำเสียงยียวน "คลอเดียไม่เห็นจะเคยเจอที่ไหนมาก่อนเลยนี่คะ หรือว่ามาร์คัสแอบเก็บไว้เงียบๆ แล้วเพิ่งจะเอาออกมาโชว์วันนี้เป็นวันแรก?" เธอเน้นคำว่า "เก็บไว้" และ "โชว์" อย่างจงใจ ราวกับจะตอกย้ำสถานะของอันนาว่าเป็นเพียงสิ่งของที่ผู้ชายอยากมาร์คัสเก็บเอาไว้ในตู้โชว์วันนี้ก็แค่งัดขึ้นมาเพื่อปัดฝุ่น มาร์คัสไม่ได้ตอบอะไร เขาแค่จ้องมองคลอเดียด้วยสายตาเย็นชา ทำให้คลอเดียต้องสงบปากสงบคำลงเล็กน้อย เธอกำลังทำผิดกฎของฉันนะคอลเดียมาร์คัสตอบเสียงเรียบนิ่งและยังคงเย็นชากับคลอเดียราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน "โถ่มาร์คัสคะ อย่าเย็นชากับคลอเดียนักเลยคลอเดียคิดถึงมาร์คัสนะคะ แล้วนี่เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่านะ" คลอเดียหันหน้าเอียงคอมองไปที่อันนาที่ยืนอยู่ข้างผู้ชายของเธอ คลอเดียไม่ยอมที่จะเสียแหล่งเงินแหล่งทองของเธอ ให้กับผู้หญิงคนอื่นอย่างง่าย ๆ แน่นอน เธอยังพยายามโชว์ต่อหน้าสื่อมวนชล ว่าเธอและมาร์คัสเคยมีความสัมพันธ์อะไรกัน แต่กลับอันนาก็สัมผัสได้ถึงแรงบีบที่ข้อมือของเธอ ซึ่งเป็นสัญญาณเตือนจากมาร์คัสให้เธอหุบปาก อันนาหันหน้ากลับไปมองมาร์คัสที่พยายามบีบมือเล็ก ๆ ของเธอแน่นขึ้นแน่นขึ้นจนอันนารู้สึกเจ็บ อันนาพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอเลือกที่จะไม่สบตาคลอเดีย เพราะรู้ดีว่าการต่อปากต่อคำคงไม่เป็นผลดีกับเธอ "คงไม่เคยเจอหรอกค่ะ" คลอเดียพูดต่อด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยที่แฝงด้วยความร้ายกาจ "เพราะผู้หญิงคนนี้ดูท่าทางคงไม่ค่อยได้ออกงานสังคมบ่อยๆ หรือเปล่าคะ? ดูไม่ค่อยคุ้นหน้าคุ้นตาเลย" เธอหันมามองอันนาด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้มีความเป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย "หึ..." มาร์คัสหัวเราะในลำคอ "เธอไม่จำเป็นต้องรู้จักใคร และไม่จำเป็นต้องให้ใครมาทำความรู้จัก" เขาพูดตัดบท ก่อนจะดึงอันนาให้เดินตามเขาออกห่างจากคลอเดียแล้วจูงมือของอันนาหายเข้าไปในฝูงชนสื่อมวลชน ทุกคนต่างถ่ายรูปของอันนาและภาพที่เธอยืนเคียงข้างมาร์คัสกำลังเป็นภาพไวรัลและภาพประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นเพราะมาร์คัสไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนออกงาน คลอเดียจ้องมองตามหลังคนทั้งคู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น เธอไม่เคยคิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนเข้ามาแทรกกลางระหว่างเธอกับมาร์คัสได้ง่ายๆ แบบนี้ ยิ่งเห็นมาร์คัสแสดงความเป็นเจ้าของอันนาอย่างชัดเจน ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโมโห "ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร และมาจากไหน" คลอเดียพึมพำกับตัวเอง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาลูกน้องคนสนิท "สืบประวัติผู้หญิงที่ชื่ออันนา...ให้ละเอียดที่สุด!" ตลอดช่วงเวลาที่เหลือในงานเลี้ยง มาร์คัสยังคงจับมืออันนาไว้แน่น และพาเธอเดินไปแนะนำให้ผู้คนสำคัญหลายคนรู้จัก ทุกครั้งที่แนะนำ เขาก็จะเน้นย้ำคำว่า "ผู้หญิงของผม" อย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับจะประกาศให้ทุกคนรู้ถึงสถานะของอันนา อันนารู้สึกอึดอัดและอึดอัดกับสายตาที่จับจ้องมาที่เธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอเป็นเพียงนกน้อยที่ถูกจัดแสดงในกรงทอง เดวิดที่จ้องมองมาที่อันนาและมาร์คัสด้วยความเคียดแค้นเพราะเขากำลังจะไม่มีผู้ร่วมลงทุนไม่มีใครยอมช่วยเขาในวันนั้นเขายอมคุกเข่าลงไม่เหลือแม้กระทั่งศักดิ์ศรีวันนี้เดวิดจึงอยากจะฉีกหน้าของมาร์คัสกลางงาน "เจอกันอีกแล้วนะครับคุณอันนา" เดวิดทักเสียงเรียบนิ่งแม้ว่าเขาจะถูกใจอันนามากแค่ไหนแต่เพราะผู้หญิงตรงหน้าที่ทำให้เขาต้องสูญเสียงานเดวิดไม่โทษว่าเป็นความผิดของตัวเองเลยแม้แต่นิดกลับมองและโยนความผิดให้กับอันนา อันนาเธอจำคำของมาร์คัสได้ขึ้นใจ ว่าห้ามมองหรือคุยกับเดวิดอีกเป็นอันขาด อันนาไม่อยากมีเรื่องกลับมาร์คัส เธอจึงเลือกที่จะเมินและไม่ตอบเขา "ผมไม่คิดว่าคนอย่างคุณคู่ควรที่จะคุยกับผู้หญิงของผม" มาคัสเริ่มหมดความอดทนกับเดวิด น้ำเสียงทุ้มต่ำ เผยถึงความไม่พอใจ ดวงตาคมกริบดุจพญาอินทรีย์ จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเดวิด เขาตัวสั่นเทิ้มแต่ก็ยังทำเป็นใจกล้าต่อหน้านักลงทุนมากมายเขาจึงเสียฟอร์มในครั้งนี้ไม่ได้เขาต้องการเอาคืนมาร์คัสเดวิดจึงเริ่มพูดเรื่องของอันนาต่อหน้านักลงทุนมากมาย "ได้ข่าวว่าผู้หญิงที่สวยสง่าอย่างคุณอันนาเป็นเพียงแค่เด็กนักศึกษาที่ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย..! แล้วยังเป็นลูกหนี้ของคุณอีกไม่ใช่หรอครับ อ๊ะๆๆ ยังไม่หมดแค่นั้น" เดวิดเว้นวรรคคำพูดเล็กน้อยแล้วยกยิ้มอย่างผู้มีชัยเขากระดกวายชั้นเลิศเข้าปากเพื่อเสริมสร้างกำลังใจที่จะกล้าต่อกรกับมาร์คัส "เท่าที่ผมรู้มาว่า...พ่อของคุณอันนาก็เป็นเพียงแค่ผีพนันในบ่อนคาสิโนของคุณนี่ครับคุณมาร์คัส คุณนี่เป็นเจ้าหนี้ที่ใจดีนะ" "เอาลูกหนี้ทำเมีย!" เดวิดพูดราวกับท้าทายอำนาจมืดในตัวของมาร์คัส เขากำลังปลุกซาตานที่นอนสงบนิ่งให้ตื่นขึ้นมาและเดวิดจะรู้ว่าพลังการทำลายล้างด้านมืดของมาร์คัสน่ากลัวขนาดไหน เดวิดเขารู้ว่าต้องเสี่ยงให้ถึงที่สุดเดวิดอยากจะฉีกหน้าของมาร์คัสกลางงานนี้เพื่อทำให้เหล่านักลงทุนเลิกเชื่อใจมาเฟียอย่างมาคัด อันนาถึงกับหน้าถอดสีกับสิ่งที่เดวิดได้รับรู้และพูดออกมามันเป็นเรื่องจริงแต่ที่อันนากังวลคือชื่อเสียงของมาร์คัสที่จะต้องมาเสียและย่อยยับลงเพราะเธอก่อนหน้านี้ก็สูญเสียการเซ็นสัญญามูลค่าหลายพันล้านบาทเพราะเธอ อันนาพยายามดึงมือออกจากมือหนา ของมาร์ทัสและอยากจะวิ่งออกไปข้างนอกให้รู้แล้วรู้รอดแต่มาร์คัสเลือกที่จะกุมมือของอันนาเอาไว้แน่น คำพูดของเดวิดที่ก้องกังวานไปทั่วห้อง ทำให้เสียงดนตรีและบทสนทนาทั้งหมดพลันเงียบสงัดลงทันที สายตานับร้อยคู่หันมาจับจ้องที่อันนาและมาร์คัสด้วยความสนใจใคร่รู้ ในบรรยากาศที่ตึงเครียดจนแทบจะขาดใจนั้น คลอเดีย ยืนมองเหตุการณ์จากมุมหนึ่งของงาน รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอเพราะเธอไม่ต้องออกแรงสืบเรื่องของอันนาอีกต่อไปเพราะมีคนเปิดเผยกลางงานสังคมขนาดนี้ "โถ่ ! ยัยเด็กพ่อติดการพนัน ฉันก็คิดว่าจะมีอะไรดีกว่าฉัน" อันนายืนเบะปากมองบนด้วยความสะใจ ทางด้านอันนา ใบหน้าของอันนาซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกเหมือนถูกเปลื้องผ้ากลางงาน หัวใจเต้นรัวด้วยความอับอายและเจ็บปวด เธออยากจะหายไปจากตรงนั้นเสียเดี๋ยวนี้ อันนาก้มหน้าลงต่ำ พยายามหลีกเลี่ยงสายตาผู้คนที่มองมา แต่แรงบีบที่มือของมาร์คัสกลับกระชับแน่นขึ้น ราวกับจะย้ำเตือนว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหนีไปไหน..เรื่องในคืนนั้นที่ผ่านมาผ่านมาแล้วเกือบสองเดือนกว่า อันนาที่สอบเทอมสุดท้ายจนเสร็จเรียบร้อยก็รอฟังผลว่าเธอจะสอบสำเร็จหรือติดตัวไหนบ้าง ความสัมพันธ์ของอันนากับมาร์คัสมันกลับมาเย็นชาดูเหมือนไร้หัวใจในทุกคืนอันนาแยกห้องนอนกับมาร์คัสนับจากวันที่ลาริสากลับมาและแสดงตัวว่าเป็นรักแรกของมาเทส ลลิสาพยายามปรากฏตัวทุกที่ที่มาคัดไปแม้อันนาจะไม่ได้ตามไปด้วยเธอก็พอรู้ว่าตอนนี้มาร์คัสกำลังพยายามเว้นช่องว่างระหว่างเธอและเขา"คืนนี้เธอนอนก่อนเลยนะไม่ต้องรอฉันแล้วก็กลับไปนอนที่ห้องของเธอได้ฉันอยากนอนคนเดียว" น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาถูกพ่นออกมาจากปากหนา มาร์คัสที่พยายามตีตัวออกห่างอันนาเขาอยากใช้เวลาอยู่กับตัวเองให้มากขึ้นเพื่อเคลียร์หัวใจของตัวเอง "ค่ะ" อันนาตอบกลับเสียงเรียบ หลังจากเสร็จภารกิจบนเตียงมาร์คัสก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาใส่เธอ และไล่ให้เธอกลับมานอนที่ห้องและมันเป็นอย่างนี้เสมอมาตลอดสองเดือนกว่า ๆ หัวใจของอันนาเจ็บปวดเกินทนเธอหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาในทุกคืนและเธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของของเธอเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงหรือรั้งเขาเอาไว้"อดทนสิอันนา อีกแค่ห้าเดือนสุดท้ายแค่ ห้าเดือนสุดท้ายเท่าน
มาร์คัสที่เห็นอันนาในสภาพที่โอนเอนไปมาอย่างน่าเวทนา หัวใจของเขาก็บีบรัดด้วยความเจ็บปวดและความโกรธที่ผสมปนเปกัน เขากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนเขากัดฟันแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธกับคนตรงหน้าที่ไร้สติ ก่อนจะเดินตรงไปหาเธออย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจสายตาของใครก็ตาม"เฮ้ย! นี่คุณเป็นใคร" คริสที่กำลังพูดคุยกับอันนาอยู่เห็นมาร์คัสเดินเข้ามาด้วยสีหน้าคุกคามก็รีบเข้ามาขวางหน้าไว้ "คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาทำแบบนี้ในบาร์ผม"มาร์คัสหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคริส แล้วมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา "หลีกไปซะ ก่อนที่กูจะไม่มีความอดทน" น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยอำนาจ จนคริสรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมา"นี่มันไม่ใช่เรื่องของคุณ" คริสยืนกรานเสียงแข็งที่จะไม่ให้มาร์คัสเข้าใกล้อันนา"นี่คือเมียกู ของกู!" มาร์คัสตะโกนเสียงดังลั่น แล้วผลักคริสออกไปอย่างแรง จนเขาล้มลงไปกองกับพื้น อันนาที่ได้ยินคำว่า "เมีย" ก็ถึงกับน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอส่ายหน้าไปมาอย่างเมามายด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และบวกกับความเสียใจสติของอันนาเธอไม่อยู่กับร่องกับรอย"ฮึก...เมีย...ฮึก...คุณไม่เคยเห็นอันนาเป็น..เมีย..." อันนาพูดพึมพำด้วยความเจ็บปวดคำพูดของอั
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่มาร์คัส จะรู้ว่าอันนาหายออกไปจากคฤหาสน์ ..ในขณะเดียวกัน ที่คฤหาสน์หรูของมาร์คัส มาร์คัสที่เพิ่งจะกลับจากขับรถเล่นก็รู้สึกถึงความเงียบสงัดที่ผิดปกติป้าสมศรีที่มักจะคอยมารอรับมาร์คัสเป็นปกติทุกวันแต่วันนี้กลับดูมีบางอย่างพิรุธเปลี่ยนไปคือความเงียบสงบที่เงียบจนผิดปกติ"มีอะไรหรือเปล่าป้า อันนาล่ะนอนหรือยัง" มาร์คัสที่มาถึงก็ถามถึงอันนาเป็นคนแรกเพราะเขามีเรื่องให้คิดมากมายจนลืมโทรหาอันนาแต่พอกลับมาได้สติเขาก็รีบกลับมาที่คฤหาสน์เพราะเป็นห่วงร่างบาง"เออคือว่า.." ป้าสมศรีไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อนเอ่ยว่าอันนาไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์ตั้งแต่ออกไปเรียนจนถึงเที่ยงคืนตอนนี้ก็ยังไม่ถึงที่คฤหาสน์"ป้ามีอะไรก็รีบพูดมาเถอะอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละฉันอยากไปพักผ่อน" มาร์คัสที่เห็นท่าทีของป้าสมศรีก็รู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย"ฉันถามว่าอันนาอยู่ที่ไหน.!" มาร์คัสเริ่มพูดเสียงเข้มขณะที่นางปูก็อยู่ด้านหลังยืนตัวสั่นพอได้ยินเสียงที่ดุเข้มของมาร์คัส"คุณหนูอันนา ตั้งแต่ออกไปเรียนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลยค่ะนายท่าน" ป้าสมศรีก็บอกความจริงออกไปตามตรง"ป้าว่าอะไรนะ.!" มาร์คัสที่ได้ยินว่าอันนาไม่ได้อยู่ท
อันนาในชุดราตรีสีดำที่เผยให้เห็นเรือนร่างเย้ายวนดูโดดเด่นสะดุดตา เธอไม่ได้ตั้งใจจะแต่งตัวให้เซ็กซี่ขนาดนี้ แต่พลอยกับสมหญิงเป็นคนจัดการให้ทั้งหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเดินเข้ามาในผับ ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ อันนารู้สึกอึดอัด แต่ก็พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ภายใต้ท่าทีที่เย็นชาและไร้อารมณ์"เห็นไหมล่ะยัยอันนา บอกแล้วว่าแกสวย" สมหญิงที่เป็นสาวสอง แต่งตัวจัดเต็มไม่แพ้กันในชุดรัดรูปสีเงินเมทัลลิกวาววับ พูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาให้บรรดาหนุ่มๆ ที่จ้องมองมาอย่างสนุกสนานส่วนพลอยในชุดเดรสสีแดงเพลิงที่ทั้งสวยและร้อนแรง ก็ยิ้มกริ่มอย่างพอใจ "คืนนี้พวกเราต้องเป็นดาวเด่นของงาน!"แต่สำหรับอันนาแล้ว เธอไม่รู้สึกสนุกด้วยเลยสักนิด เธอเดินไปที่บาร์แล้วสั่งเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์แรงที่สุด บาร์เทนเดอร์ส่งแก้วให้พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แต่เธอไม่สนใจ เธอดื่มมันหมดแก้วอย่างรวดเร็วราวกับจะดับไฟในใจที่กำลังลุกโชน"อันนา... พอแล้ว" สมหญิงพยายามจะห้าม แต่ไม่ทัน เธอสั่งแก้วที่สองทันที"อยากให้ฉันลืมความเจ็บปวด ก็ต้องดื่มให้เมาไม่ใช่เหรอ" อันนาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพลอยกับสมหญิงมองหน้ากันด้วยค
วันนี้อันนาจึงอยากจะดื่มให้ลืมความทุกข์ที่เธอได้รับชีวิตของเธอมันบัดซบมากพออยู่แล้วเงินที่ มาคัสให้ตลอดสี่เดือนเดือนละแสนมันมากพอสำหรับที่เธอจะตั้งตัวใหม่ได้เลยวันนี้เธอจึงตัดสินใจหยิบบางส่วนออกมาใช้ก็คงไม่ผิด"งั้นวันนี้ฉันเลี้ยงเองนะ" อันนาเผยรอยยิ้มแต่มันก็ยังคงดูเศร้าในสายตาของเพื่อนอยู่ดีสามสาวพากันนั่งรถแท็กซี่กลับไปที่บ้านของพลอยโดยที่อันนาไม่เดินทางกลับคฤหาสน์และมาร์คัสที่มัวแต่ยุ่งกับเรื่องของลลิสา ผู้หญิงที่เป็นคนส่งข้อความปริศนามาให้เขาจนลืมสั่งให้ราเชนทร์ตามติดมาดูอันนาส่วนราเชนก็ยุ่งกับงานใต้ดินของเจ้านายทุกคนต่างพากันลืมอันนาไปหมดมาร์คัสขับรถไปยังสถานที่นัดหมายที่ลลิสาเป็นคนบอกมา มันเป็นร้านกาแฟเล็กๆ ที่เงียบสงบในซอยลึก ที่นี่เป็นสถานที่ที่พวกเขาชอบมานั่งกันบ่อยๆ สมัยยังเรียนมหาวิทยาลัย ภาพความทรงจำเก่าๆ ผุดขึ้นมาในหัวของมาร์คัสอย่างไม่ขาดสายเมื่อเดินเข้าไปในร้าน เขาก็เห็นลลิสานั่งรออยู่ที่โต๊ะมุมสุด เธอสวยเหมือนเดิม...หรืออาจจะสวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ ลลิสายิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน"สวัสดีมาร์คัส"ลลิสาในชุดสีแดงเพลิงเหมือนแม่หม้ายกระดังงาลนไฟมาร์คัสเดินไปนั่งลงตรงข้ามเธอ "
เช้าวันนี้ที่คฤหาสน์หรูของมาร์คัส บรรยากาศดูอึมครึมไปหมด อันนาก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าเหมือนคนอมทุกข์ ตลอดทั้งคืนเธอรู้สึกนอนไม่หลับ เพราะตอนนี้ในชีวิตของเธอเอาหัวใจไปผูกไว้ที่ข้อเท้าของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหนี้และสามีตีตราของเธอ“อันนามีอะไรหรือเปล่า” มาร์คัสพยายามพูดให้บรรยากาศทุกอย่างมันดีขึ้น ซึ่งเขาก็รู้ว่า เขาไม่จำเป็นต้องแคร์อันนาก็ได้ แต่ความรู้สึกของเขากลับไม่เป็นอย่างนั้น“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” อันนาเงยหน้าขึ้นแล้วฝืนยิ้ม ใบหน้าที่ซีดเผือดเพราะนอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนร้องไห้ตาแดงบวม แม้จะถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง แต่ก็ยังมองออก“ทำไมตาบวมขนาดนั้นล่ะอันนา” มาร์คัสสังเกตไปที่ดวงตาสวยที่บวมเปล่งแทบจะปิด“สงสัยเมื่อคืนอันนานอนดึกมั้งคะ นอนไม่หลับน่ะ” อันนาพูดออกไปด้วยท่าทีไม่ได้คิดอะไร เพราะในใจตอนนั้นกำลังจมดิ่งกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น“ทำไมนอนไม่หลับล่ะ คิดถึงฉันหรือไง” มาร์คัสพยายามพูดหยอกเย้าให้อันนาอารมณ์ดี“ค่ะ อันนาคิดถึงคุณมาร์คัส” อันนารับสารภาพออกมาตรง ๆ เพราะเธอก็คิดว่าไม่มีอะไรจะเสียหาย ในเมื่อเธอรู้สึกว่าเธอรักมาร์คัสเข้าให้แล้วมาร์คัสที่ได้ยินคำตอบก็ถึงกับไป







![NightZ [III] RASCAL MAFIA](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)