Share

บทที่ 4

Author: ซินต้งหรูสุ่ย
เพื่อที่จะไล่พ่อครัวหลวงเหล่านี้ออกไป เจี่ยนอันอันจึงหยิบผงยาถ่ายออกจากมิติแล้วโปรยใส่หน้าพวกเขา

หลังจากพ่อครัวหลวงหลายคนสูดผงยาระบายเข้าไปได้ไม่นาน พวกเขาก็เริ่มบ่นปวดท้อง แล้วรีบกุมท้องวิ่งออกจากห้องเครื่องกันไปหมด

เจี่ยนอันอันฮัมเพลงไปพลาง กินขนมไปพลาง พร้อมกับโยนขนมและอาหารจากห้องครัวหลวงทั้งหมดเข้าไปในมิติของนาง

นางเหลือบมองผักและธัญพืชที่วางเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ รวมถึงเนื้อที่ถูกหั่นไว้แล้ว

เจี่ยนอันอันคิดว่าต้องนำวัตถุดิบเหล่านี้ไปด้วยถึงจะดี

เมื่อถูกเนรเทศ นางจะได้ใช้วัตถุดิบเหล่านี้ทำอาหารอร่อย ๆ ได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น เจี่ยนอันอันก็รีบขนวัตถุดิบทั้งหมดลงในมิติทันที

หลังจากเจี่ยนอันอันออกจากห้องเครื่องหลวง นางก็คิดว่าควรจะลองไปดูเยียนอ๋องผู้นั้นสักหน่อย

วินาทีต่อมา นางก็ปรากฏตัวในคุกโดยพลัน

ในขณะนั้น ฉู่จวินสิงซึ่งก็คือเยียนอ๋องกำลังถูกทรมานอย่างหนัก

ร่างกายของเขาถูกทุบตีจนหนังเปิดเนื้อแตก เสื้อผ้าอาภรณ์ก็ถูกย้อมไปด้วยโลหิตจนแดงฉาน

แม้จะเป็นเช่นนั้น ฉู่จวินสิงก็ไม่ส่งเสียงครวญครางแม้แต่น้อย

เจี่ยนอันอันอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งให้เขา

นางรู้สึกชื่นชมเขาจากใจจริงว่าเขาเป็นชายชาติทหารโดยแท้

ขณะที่ฉู่จวินสิงโดนเฆี่ยนตีจนจวนจะหมดสติเต็มที เขาก็เห็นแสงสีแดงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า

เขายกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อยก็เห็นสตรีนางหนึ่งในชุดแต่งงานสีแดง กำลังยืนอยู่ตรงหน้าและชูนิ้วโป้งให้เขา

ฉู่จวินสิงคิดในใจว่า สตรีนางนี้คือใคร นางเข้ามาในคุกได้อย่างไร?

เหตุใดคนอื่น ๆ ถึงดูเหมือนมองไม่เห็นนางและไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย?

เจี่ยนอันอันที่กำลังล่องหนอยู่ ไม่รู้เลยว่าร่างของนางได้ปรากฏเข้าสู่สายตาของฉู่จวินสิงแล้ว

นางยังเดินวนรอบฉู่จวินสิงหนึ่งรอบเพื่อตรวจดูบาดแผลของเขา

จุ๊ ๆ! บาดเจ็บไม่เบาเลยจริง ๆ

หากร่างกายของเยียนอ๋องไม่แข็งแกร่งเกินคน ป่านนี้การทรมานสุดโหดเช่นนี้คงพรากชีวิตเขาไปนานแล้ว

แต่กระนั้น ผู้ชายคนนี้ก็หล่อเหลาไม่เบาเลยทีเดียว

แม้ว่าเขาจะถูกทรมานจนสภาพยับเยินขนาดนี้ แต่ก็ยังไม่สามารถปิดบังความสง่างามและใบหน้าหล่อเหลาของเขาได้

อย่างน้อยเยียนอ๋องผู้นี้ก็หน้าตาหล่อเหลาเอาการ อย่างน้อยก็ถือว่านางไม่ขาดทุนแน่นอน

ในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นจากด้านหลังฉากกั้นว่า “พอได้แล้ว”

ขันทีที่ยืนอยู่นอกฉากกั้น โบกมือให้ผู้คุมหลายคน

เหล่าผู้คุมหยุดทุกการกระทำทันทีและหลบไปยืนอยู่ด้านข้าง

ชายที่อยู่หลังฉากกั้นกล่าว “เห็นแก่ผลงานที่เจ้าทำเพื่อแคว้นไท่ยวนในอดีต วันนี้เราจะละเว้นชีวิตเจ้า เพียงลดขั้นเจ้าเป็นสามัญชนเท่านั้น”

“อย่าหาว่าเราไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องเลย เราได้ผ่อนปรนให้เจ้าอย่างมากแล้ว”

“ตอนนี้เจ้ามีสิ่งใดไม่พอใจหรือไม่?”

ฉู่จวินสิงก้มศีรษะลง ตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “กระหม่อมไม่มีสิ่งใดที่ไม่พอใจพ่ะย่ะค่ะ”

ชายที่อยู่หลังฉากกั้นแสยะยิ้ม “หึ คิดแล้วว่าเจ้าไม่กล้ามีสิ่งใดที่ไม่พอใจ”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดเจ้าจึงยังไม่ขอบคุณเราอีก?”

ฉู่จวินสิงกัดฟัน กล่าวด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “กระหม่อมขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตาไม่ประหารชีวิต”

ฮ่องเต้พอใจที่ฉู่จวินสิงรู้จักดูสถานการณ์ จึงโบกพระหัตถ์แล้วกล่าวว่า “พวกเจ้าจงส่งเขากลับไปยังจวนเยียนอ๋อง ให้เขาได้กลับไปพบครอบครัวเถิด”

ผู้คุมหลายคนรับคำสั่งแล้วหามฉู่จวินสิงที่อ่อนแรงใกล้หมดสติออกจากคุกไป

เจี่ยนอันอันเดินมายังข้างกายฮ่องเต้ เห็นเขาหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบอย่างสบายอารมณ์

ที่แท้ก็คือฮ่องเต้สุนัขผู้นี้ ที่ทำให้ครอบครัวจวนเยียนอ๋องต้องถูกเนรเทศไปยังเมืองร้างที่ซีเป่ย

เจี่ยนอันอันหยิบยาระบายออกมาจากมิติ และแอบเทลงในน้ำชา

เมื่อเห็นฮ่องเต้สุนัขดื่มน้ำชาลงไปแล้ว นางจึงออกจากที่นั่น

เจี่ยนอันอันเพิ่งก้าวออกจากคุกไปได้ไม่นาน นางก็ได้ยินเสียงร้องคร่ำครวญของฮ่องเต้ดังมาจากด้านใน พร้อมกับเสียงผายลมต่อเนื่อง

ฮ่องเต้ทรงกุมท้องด้วยสีหน้าเจ็บปวด ก่อนจะวิ่งผ่านผู้คุมและฉู่จวินสิงไปอย่างทุลักทุเล

ขณะที่ฮ่องเต้วิ่งไป เสียงผายลม ‘ปู้ดป้าด’ ก็ดังขึ้นตามไปไม่ขาดสาย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (3)
goodnovel comment avatar
อาชีพหลัก คือนักอ่าน
สมน้ำหน้าคนชั่วต้องถูกลงโทษ
goodnovel comment avatar
Joom Tup Krabi
สนุกมาก...แบบนี้นางเอกชนะขาดลอยทุกคน หายตัวไปมาแบบนี้สุดๆแล้ว
goodnovel comment avatar
yanaphat kn
สนุกมาก น่าสนใจ ชวนติดตาม
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 917

    ดีที่กู้มั่วหลีแค่ยืนอยู่ที่ดาดฟ้าเรือ หันหน้าไปทางสายน้ำ แทบไม่ชายตามองดูเขาแม้แต่น้อยฉู่เทียนหัวแอบคิดในใจ ป้ายประกาศิตนั้นเป็นสิ่งของที่อดีตฮ่องเต้ทรงประทานให้แก่เขาถ้าเจี่ยนอันอันสามารถงมขึ้นมาได้จริง เขาก็ย่อมต้องดูแลเอง ไม่มอบให้ผู้อื่นโดยเด็ดขาดแต่ฉู่เทียนหัวไม่รู้ว่า เจี่ยนอันอันก็มีความคิดเช่นเดียวกับเขานางดูออกนานแล้วว่า วรยุทธ์ของฉู่เทียนหัวเทียบกับฉู่จวินสิงแล้ว ต่างกันราวฟ้ากับดินหากนางต้องการจะได้ป้ายประกาศิตสวรรค์ ก็แค่ให้ฉู่จวินสิงมารับมือก็เพียงพออีกทั้งปัจจุบันฉู่เทียนหัวเป็นรัชทายาทที่ถูกถอดถอนแล้ว ไม่มีอำนาจทางทหารอีกหากมอบป้ายประกาศิตให้เขาไป ไม่แน่เขาอาจรวบรวมไพร่พลในแคว้นหนิงชวนได้อย่างรวดเร็ว แล้วกลับไปก่อกบฏที่เมืองจิงโจวถึงตอนนั้นเมื่อใด ประโยชน์ของป้ายประกาศิตสวรรค์ก็จะลดน้อยลงไปมากอย่าว่าแต่โค่นล้มราชวงศ์ของฉู่ชางเหยียนเลย แม้แต่เจ้าตัวฉู่เทียนหัวเอง ก็อาจถูกจับไปจองจำอีกครั้งก็เป็นได้เจี่ยนอันอันไม่ต้องการให้ฉู่เทียนหัวทำเรื่องโง่ๆ เช่นนี้นางกับฉู่จวินสิงจึงวางแผนไว้แต่แรก ว่าจะต้องเอาป้ายประกาศิตนี้มาให้จงได้มีแต่อยู่ในมือพวกเขาเท่า

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 916

    เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงเร็วกว่าแผนที่วางไว้ ในเมื่อเจี่ยนอันอันมาถึง เขาก็ควรต้องต้อนรับให้ดี“เจี่ยนอันอัน ข้าเคยบอกแล้วว่า เรื่องป้ายประกาศิตจะนำไปมอบให้แก่เจ้าเอง เหตุใดยังมาถึงที่นี่อีก”กู้มั่วหลีเสแสร้งทำเป็นไม่รู้ความ ริมฝีปากเหยียดขึ้นเล็กน้อยพองามเจี่ยนอันอันทำตาขวางใส่เขา “ข้ากลัวเจ้าจะฆ่ารัชทายาทเสียก่อน แล้วฮุบเอาป้ายประกาศิตไปเสียเอง”กู้มั่วหลีหาได้โกรธเคืองคำพูดของนางไม่ กลับมองว่าการยอกย้อนของเจี่ยนอันอัน เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งมากกว่าแต่ในเมื่อเจี่ยนอันอันและฉู่จวินสิงออกจากเมืองอินเป่ยมาได้ เกรงว่าทหารเฝ้าเมืองเหล่านั้น อาจถูกพิษของเขาจนเสียชีวิตไปหมดแล้วกู้มั่วหลีหารู้ไม่ว่า เจี่ยนอันอันได้รักษาทหารเหล่านั้นจนหายดีแล้วต่างหากอีกทั้งได้รับความเคารพจากเหล่าทหาร ที่นางกับฉู่จวินสิงออกมาได้ ก็เพราะเหล่าทหารต่างยินยอมพร้อมใจที่จะเปิดประตูเมืองให้แก่พวกเขาฉู่จวินสิงมิได้สนใจกู้มั่วหลี กลับกล่าวต่อฉู่เทียนหัว “รัชทายาท ป้ายประกาศิตของท่านทิ้งไปในแม่น้ำสายนี้ใช่หรือไม่?”มองดูสายน้ำที่ไหลเชี่ยว ฉู่เทียนหัวพยักหน้า “ถูกต้อง ก็คือแม่น้ำสายนี้”ฉู่จวินสิงมองไปยังสายน

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 915

    พวกเขางมหากล่องไม้ไม่เจอก็จริง แต่พวกเขาก็ลงน้ำไปแล้ว ทั้งยังดำน้ำอยู่นานปานนั้นยามนี้แม่น้ำเชี่ยวกรากปานนี้ พวกเขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อลงไปงมกล่องมาให้กู้มั่วหลีเชียวนะถึงไม่มีความชอบก็มีความเหนื่อยยากมาพูดว่าคืนเงินก็ให้คืนเงินได้อย่างไร แบบนี้มีเหตุผลงั้นรึเว่ยติงอดพูดขึ้นไม่ได้ “ข้าว่านะคุณชายท่านนี้ พวกเราเสี่ยงอันตรายถึงแก่ชีวิตเพื่อลงไปงมกล่องให้ท่านเชียวนะ”“ท่านจะมาทำไร้เหตุผลเช่นนี้ไม่ได้”เว่ยเจี่ยก็กล่าวสมทบมาว่า “น้องรองข้าพูดถูก พวกเราตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ให้เงินก่อนค่อยงมกล่องไม้ขึ้นมา”“ถึงงมขึ้นมาไม่ได้ ท่านก็ไม่สามารถทวงเงินที่ให้พวกข้ามาแล้วกลับคืนไปอยู่ดี”กู้มั่วหลีเห็นสองคนนี้ทำท่าจะไม่ยอมคืนเงิน เขาแค่นหัวเราะ ชักกระบี่อ่อนตรงหว่างเอวออกมา“พวกเจ้าเลือกเอาระหว่างลงน้ำไปงมกล่องไม้มาให้ข้า หรือจะตายอยู่ตรงหน้าข้า”เว่ยติงและเว่ยเจี่ยเห็นว่าในมือกู้มั่วหลีมีอาวุธ คนทั้งสองตกใจจนหนังศีรษะชาวาบพวกเขาไม่คิดจะเอาชีวิตน้อยๆ ของตนเองมาทิ้งไว้ที่นี่เพียงเพราะเงินห้าสิบตำลึงนี้หรอกนะคนทั้งสองรีบล้วงเงินออกมาจากชุดชั้นนอกแล้วคืนให้กู้มั่วหลี“พวกข้าไม่รับเง

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 914

    หลังจากคนทั้งสามขึ้นรถม้าเรียบร้อยก็มุ่งหน้าตรงไปทางเมืองอินเป่ยราชาวานรเห็นรถม้าจากไปไกลแล้วค่อยพาพวกพ้องย้อนกลับมาพวกมันลากพวกลิงที่ถูกพิษกลับไปยังเขตแดนของตนเองครึ่งชั่วยามผ่านไป ในที่สุดพวกลิงที่ถูกพิษเหล่านั้นก็สามารถเคลื่อนไหวได้ตามปกติพวกมันรีบกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ทันที ไม่กล้าลงมาอีกรถม้าวิ่งไปถึงหอประตูเมืองอินเป่ย แต่กลับไม่ได้หยุดลงยามนี้พวกเขาจำต้องเร่งเดินทางไปให้ถึงแคว้นหนิงชวนก่อนที่กู้มั่วหลีจะได้ป้ายประกาศิตสวรรค์ไป……กู้มั่วหลีมาถึงเขตแดนแคว้นหนิงชวนแล้ว ประตูใหญ่เมืองติ้งอันเปิดกว้าง ผู้สัญจรไปมาสามารถเข้าออกได้อย่างอิสระแม้เขาจะไม่ใช่แคว้นหนิงชวน แต่เขาก็ไม่ถูกทหารที่เฝ้าประตูเมืองติ้งอันขัดขวางเขาควบม้าเดินอาดๆ เข้าไปในเมืองติ้งอันกู้มั่วหลีเคยมาเมืองติ้งอัน เขาคุ้นเคยกับสิ่งต่างๆ ในสถานที่แห่งนี้ยิ่งนักสิ่งก่อสร้างของที่นี่ผ่านมาหลายปีแล้วก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงอ้างอิงจากคำพูดของฉู่เทียนหัว กู้มั่วหลีเร่งม้าที่ควบอยู่ใต้ร่าง มุ่งหน้าไปยังแม่น้ำใหญ่ของเมืองติ้งอันสายนั้นเดินทางมาได้ครึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็มาถึงริมแม่น้ำที่นี่ทิวทัศน์งดงาม ลำน

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 913

    ฉู่จวินสิงกำลังบังคับรถม้าเร่งรุดเดินทาง ทันใดนั้นก็มีลิงหลายตัวกระโดดลงมาจากเหนือศีรษะพวกมันโจมตีคนบนรถม้าเหมือนได้พบศัตรูที่สังหารบิดาก็ไม่ปานฉู่จวินสิงรีบหยุดรถม้า ชักกระบี่เฝินเทียนออกมาแทงไปยังลิงที่จู่โจมเข้ามาหาฉู่เทียนหัวก็ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวแล้วเช่นกันจึงรีบแหวกผ้าม่านออก แต่ไม่คิดเลยว่ากรงเล็บข้างหนึ่งจะฉกเข้ามาหาใบหน้าของเขาฉู่เทียนหัวรีบถอยหลังไปจึงหลบการโจมตีของกรงเล็บลิงได้อย่างหวุดหวิด“เกิดอะไรขึ้น?” ฉู่เทียนหัวลอบคิดในใจเสียงเอะอะข้างนอกทำให้เจี่ยนอันอันตื่นขึ้นมาเจี่ยนอันอันเข้าใจว่าคนชุดดำมาลอบสังหารอีกแล้ว ดวงตาพลันลืมขึ้นในบบัดดลแต่นางกลับไม่เห็นคนชุดดำอันใดทั้งสิ้น แต่เห็นว่าผ้าม่านรถม้าถูกกรงเล็บลิงกรีดขาดลิงสองตัวเข้ามาข้างในผ่านทางหน้าต่าง โจมตีเข้าหาคนสองคนที่อยู่ในรถม้าแม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เจี่ยนอันอันก็ยังสามารถหลบการโจมตีของลิงได้อย่างคล่องแคล่วกริชเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือนาง แทงเข้าไปที่ร่างลิงอย่างรวดเร็วกริชกรีดหนังท้องลิง เลือดสดๆ พุ่งออกมาในชั่วพริบตาลิงตัวนั้นยังไม่ทันได้ดิ้นรนก็ล้มลงในรถม้าหมดลมหายใจไปเสียแล้

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 912

    เพื่อไม่ให้หน้าเป็นแผลเป็น เขารีบหยิบขวดกระเบื้องเคลือบใบหนึ่งออกมาจากในอกเสื้อ เทผงออกมาเล็กน้อยแล้วถูทาใบหน้าความแสบชำแรกหัวใจถาโถมเข้ามาระลอกหนึ่ง กู้มั่วหลีกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดนั้น“พวกลิงป่าที่สมควรตายพวกนี้ ถึงกับกล้าทำหน้าข้าเป็นแผล”กู้มั่วหลีกัดฟันกรอดด้วยความโมโหถ้าไม่ใช่เพราะยาพิษที่เขาพกมาด้วยมีไม่มาก เขาคงวางยาพิษสังหารลิงพวกนี้ไปแต่แรกแล้ว ไม่เหลือไว้แม้แต่ตัวเดียวหลังจากขี่ม้าไปได้สักระยะ ในที่สุดกู้มั่วหลีก็ทนความง่วงไม่ไหวเขาหยุดม้าลงตรงพื้นที่ว่างบริเวณหนึ่ง ที่นี่รอบด้านไม่มีต้นไม้ใหญ่ มีเพียงก้อนหินแปลกประหลาดกองเดียวเขาพิงก้อนหินหลับตาพักผ่อนท้องฟ้าเพิ่งสว่าง กู้มั่วหลีก็รู้สึกตัวตื่นเขารีบขึ้นม้าแล้วเร่งเดินทางต่อในไม่ช้า เขาก็มาถึงชายแดนเมืองอินเป่ย สามารถมองเห็นกำแพงสูงสิบกว่าชั้นได้จากไกลๆถ้ายังไม่ได้ป้ายประกาศิตสวรรค์ เขาไม่มีทางกลับไปที่เมืองอินเป่ยในเมื่อเขาพูดไว้แล้วว่าจะนำป้ายประกาศิตสวรรค์มามอบเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับเจี่ยนอันอันเขาก็จะต้องทำให้ได้อย่างที่พูดกู้มั่วหลีสะบัดแส้กระตุ้นม้า มุ่งหน้าไปทางแคว้นหนิงชวน……เวลานั้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status