“ชิงชิง กลับมาอยู่บ้านเราเถอะ ม๊าจะคุยกับป๊าเอง” ต้องดาวแอบน้อยใจที่สิบปีเธอหนีไป การกลับมาครั้งนี้เป็นครั้งแรกในรอบสิบปี เธอไม่ส่งข่าวไม่ติดต่อกลับเลย แต่ดูแล้วความห่วงหาจากม๊าช่างมีน้อยนิดเหลือเกิน เวลาสิบปีที่จากกันทำให้ม๊าเคยชินกับการที่ไม่มีบุตรสาวแล้วกระมัง เธอคิดผิดเหรอเปล่านะที่กลับมาที่นี่ แม้ม๊าจะพูดเอ่ยชวนแต่ฟังแล้วมันไม่มีความถวิลหาเลยสักนิด ขนาดจะกอดกันม๊ายังไม่มีทีท่าว่าอยากจะทำเลย เธอคงเหลือแต่ตัวเธอเองแล้วจริงๆ “ม๊า อย่าลำบากเลยค่ะ แบบนี้ก็ดีแล้ว” ต้องดาวปฎิเสธ เพราะรู้สึกได้ว่าม๊าคงไม่ได้อยากให้เธอกลับมาจริงๆ เอาละ! เธอไม่ควรไม่ควรจริงๆ ที่จะคิดกับม๊าแบบนี้ อย่างไรแล้วท่านก็ให้กำเนิดและเลี้ยงเธอมาตั้งสิบห้าปี “ทำไมเราถึงได้เป็นแบบนี้นะ” ต้องดาวก็คิดอยู่แล้วว่าเรื่องต้องออกมาเป็นแบบนี้ เธออยากอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ แต่ทำไมนะถึงรู้สึกว่าบ้านหลังนี้มันช่างอยู่ยากเหลือเกิน ป๊า ม๊า ไม่เคยเข้าใจเธอเลย พวกท่านคิดเพียงแต่ว่าเธอเป็นลูกสาวที่มีหน้าที่เดียวคือออกเรือนเพื่อตอบแทนพระคุณพวกท่าน แต่เธอก็ทำให้พวกท่านอับอายเป็นที่สุดที่ปฎิเสธและหนีงานหมั้นกับลูกชายน
ต้องดาวกรีดร้องระบายความเสียวซ่านออกมาไม่หยุด เมื่อเธอทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น ดวงตาพร่าเลือนมองห้องนอนชายโสดเป็นสรวงสวรรค์ที่เธอไม่อยากจากไปอีกเลย “เสียวววว อู๊ยยยยย” เสียงร้องครางบอกออกมาเป็นระยะ ไบรอัลผละออกมาอีกคราอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ได้ไปไหนไกล สองมือเร่งรีบกำจัดกางเกงนอนเข้าชุดออกไปจากร่างบางที่ไร้ซึ่งการต่อต้านนั้นอย่างรวดร็ว สะโพกเล็กยกขึ้นให้ความร่วมมืออย่างไม่เกี่ยงงอนอีกเลย “อุ้ย!” ต้องดาวร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อไบรอัลยกสองขาเรียวพาดไหล่กำยำคร่อมศีรษะเขาไว้ เขาไม่ปล่อยให้เธอตกใจหรือสงสัยนาน ใบหน้าน่ามองโน้มลงเข้าหากลีบสาวปล่อยเรียวลิ้นต้องสัมผัสกลีบสาวที่เปียกชื้น ความรู้สึกเก่าๆ ที่ฝังตราตรึงในใจส่วนลึกของเธอถูกขุดและเผยออกมาทันที เสียงกรีดร้องครางออกมาอย่างต่อเนื่องและดังขึ้นเรื่อยๆ ในทันที เมื่อร่างบางเหมือนกำลังจะระเบิดเพราะร่างกายบ่มเพาะความเสียวซ่านเอาไว้เกินรับได้ ไบรอัลดูดดื่มความหอมหวาน ปลายลิ้นล้วงล้ำกวาดกลืนธารน้ำสาวอย่างคนหิวกระหายที่ตายอดตายยากมานาน ทำให้สองมือเล็กเคลื่อนยื่นไปยังเหนือศีรษะเพื่อต้องการหาหลักยึดไว้อย่างเหนียวแน่น เมื่อปลา
“อร้ายยยยย ปล่อยนะ” ต้องดาวร้องทันที เมื่อเข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเขาแล้ว แต่ทุกอย่างสายไปแล้ว ไบรอัลรัดเอวบางเข้ามาแนบกายไว้ เมื่อต้องดาวพยายามจะสะบัดแขนให้หลุด “ชิงชิง จะร้องทำไม ทำอย่างกับไม่เคย” “ปล่อยนะ ไอ้หื่นบ้ากาม ไม่เอาออกไปเลยนะ” ฮา ฮา ฮา ไบรอัลหัวเราะออกมาอย่างขบขัน “ด่วนตัดสินเร็วไปหน่อยแล้วที่รัก ท่วงท่าลีลารักผมยังมีอีกเยอะที่คุณยังไม่ได้ลอง” “ไม่ลอง ไม่ ไม่ ปล่อยฉันนะ” “แต่ผมอยากลองกับคุณ” “อี๋ ไอ้โรคจิต ปล่อยฉันนะ” “ปล่อยแน่ถ้าคุณอนุญาตให้ผมปล่อยในตัวคุณอีกนับไม่ถ้วน” ! ต้องดาวชะงัก หน้าแดงก่ำเมื่อภาพคืนนั้นปรากฎอยู่ในหัวส่วนความทรงจำอีกครั้ง หัวใจเธอเต้นแรง ไบรอัลขยับทรุดนั่งลงบนเตียงโดยที่ต้องดาวนั่งอยู่บนตักเขา แผ่นหลังแนบแผ่นอกกว้าง วงแขนแข็งแรงกอดรัดร่างบางไว้แน่น “ผมยังยืนยันที่จะเสนอว่าเราน่าจะลองคบกันดู” “ไม่ ทำไมคุณถึงพูดไม่รู้เรื่องว่าฉันไม่ได้อยากคบกับคุณ” “ตามใจ ผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย และผมก็พูดไปแล้ว ไม่อยากคบก็ไม่ต้องคบ และ
“ไม่กิน ได้ยินแล้วก็ไปซะ” “จะให้โอกาสอีกครั้ง ตอบใหม่” ต้องดาวกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเธอเริ่มรู้สึกได้พลังการคุกคามลอยคละคลุ้งออกมาจากตัวเขาปะทะใส่ตัวเธออย่างจัง “ฉันง่วง” น้ำเสียงอ่อนลง เพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะนอนหลับได้มันไม่ง่ายเลย แม้เธอจะโตแล้วแต่การย้ายบ้านมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะปรับตัวเข้ากับสถานที่แห่งใหม่ เพราะจะว่าไปเมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เธอได้นอนในบ้านหลังใหม่ของตัวเองตามปกติในแบบที่ควรจะเป็น ไหนจะสถานที่ ไหนจะเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มันไม่ง่ายที่เธอจะยอมรับมันได้และใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติในทันที ปรับตัว เธอกำลังอยู่ในช่วงเวลานี้อยู่ “แต่นี่มันจะเจ็ดโมงแล้ว คุณจะนอนให้เสียสุขภาพทำไม ไปล้างหน้าไป๊ เดี๋ยวผมรออยู่ตรงนี้” ไบรอัลปรับอารมณ์กลับมาดีขึ้นเมื่อต้องดาวไม่ปฎิเสธต่อคำเชิญอย่างมีแผนการณ
“ชิงชิง” ต้องดาวเงยขึ้นจ้องหน้าไบรอัลทันทีด้วยดวงตาที่โตขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับใบหน้าที่แสดงถึงความขุ่นเคือง “มีอะไรเหรอ” จนไบรอัลต้องเอ่ยถาม “ชื่อนั้นเขาไว้สำหรับญาติหรือคนสนิทกันเท่านั้น” ไบรอัลยิ้มและพยักหน้า “ชิงชิง ออกเสียงถูกเนอะ” “นี่คุณ! ฉันพูดไปเมื่อกี้ไม่เข้าใจเหรอ ว่าญาติหรือคนสนิท” “ก็เพราะว่าเข้าใจไงถึงเรียกว่าชิงชิง คุณป่วยจนสมองเบลอแล้วเหรอไง ว่าผมเป็นผู้ชายของคุณไปแล้ว ไข่แดง ไข่แดงของใครโดนผมเจาะไปแล้ว” “อร้ายยยยย ไอ้บ้า ไอ้ลามก” ต้องดาวลุกจากเก้าอี้และเดินหนีไปเลย ปล่อยให้ไบรอัลหัวเราะไล่หลังมา&nb
“เจ้านายฉันอยากพบ” ไบรอัลแสยะยิ้ม คนที่วางยาเขาคือเจ้านายเจ้าพวกนี้อย่างงั้นเหรอ “แล้วถ้าฉันปฎิเสธละ” “ปากก็บอกได้ แต่ตัวก็ต้องถูกลากไปอยู่ดี” “แกคิดว่าคนอย่างฉันจะให้คนอย่างพวกแก คนระดับอย่างเจ้านายพวกแกพบได้ง่ายๆเหรอ” ไบรอัลสบตาพวกมันไร้ซึ่งความเกรงกลัว “พวกเราก็จะใช้กำลัง” ฮาฮาฮา ไบรอัลหัวเราะออกมาอย่างขบขัน “พวกแกนี่มันโง่จริงๆเหมาะแล้วที่ดีแต่ใช้กำลัง แกช่วยมองไปทางโน้นสิ แกเห็นกล้องของซุปเปอร์มาร์เก็ตมั้ย ตอนนี้ภาพใบหน้าพวกแกถูกบันทึกไว้แล้ว และนั่นกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังวิ่งมาทางนี้ เอาละคราวนี้ถ้าฉันเป็นพวกแก ฉันจะวิ่ง ไม่งั้