LOGINShare
EP 3/6 ซ่อนรัก
Last Updated:
2025-05-23 12:38:35ริมฝีปากสีแดงระเรื่อเบะแล้วเบะอีก สองมือง่วนอยู่กับการเกาๆๆ และเกาในทุกส่วนที่ถูกยุงกัด เสียงรถเพิ่งแล่นออกไปจากรั้วบ้าน เวนิสาเดาว่าปานรพีเพิ่งจะกลับกระมัง คงจะกินอิ่มจนพุงกาง ในขณะที่เธอต้องซ่อนตัวอยู่บนนี้ทั้งที่หิวแสนหิว
แอ๊ด...
ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาช้าๆ ศศินเข้ามาพร้อมถาดบางอย่างในมือ
“พี่คะ...ฉันหิว...” บอกเขาเสียงออดอ้อน เอามือตบพุงน้อยๆ
ศศินมองแล้วระอาเหลือ และพอเห็นเนื้อตัวสาวเจ้าก็ยิ่งสงสัย
“นั่นรอยอะไร”
“ยุงค่ะ ยุงตัวผู้มันกัดน้อง พี่ขา...ทายาให้น้องหน่อย” ว่าแล้วยื่นตลับยาสีเขียวให้เขา ยาที่มีไว้เพื่อทาตุ่มแมลงสัตว์กัดต่อย
ศศินทำหน้าขยาด ส่ายหน้ารัวๆ
“ทำไมฉันต้องทาด้วยล่ะ นี่...มื้อค่ำของเธอ พ่อให้เอามาให้”
เขาวางถาดอาหารลง บนนั้นมีสลัดผลไม้จานโตกับน้ำเปล่า
เวนิสามองแล้วอยากจะร้องไห้
“แล้วแกงมัสมั่นละคะ”
“หมดแล้ว ปานรพีชอบ บอกว่าอร่อย คุณพ่อเลยให้เด็กห่อที่เหลือให้กลับเอาไปกินที่บ้าน”
“ได้ไง! โอ๊ย...อยากตาย ฉันจะกินแกงมัสมั่น จะกินๆๆๆ”
“เลิกดิ้นเป็นเด็กแล้วกินซะ” เขาสั่งเสียงเขียว
เวนิสาดึงถาดมาตักสลัดผลไม้คำโตเข้าปาก จากยำผลไม้กลายเป็นสลัดผลไม้ มันไม่เลวร้ายนักหรอก แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นข้าวสวยร้อนๆ กับแกงมัสมั่นน่องไก่อวบๆ คงจะฟินกว่านี้
ศศินนั่งลงข้างกัน มองคนที่ตักสลัดเข้าปากอย่างไม่เต็มใจก็นึกสงสาร หล่อนตั้งใจทำกับข้าวก็คงอยากกินสิ่งที่ตัวเองทำสินะ แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ มันหมดแล้ว
“อาการเธอเป็นยังไงบ้าง”
“ยังจิ้มไม่ได้ค่ะ รอไปอีกสามสี่วัน” ตอบแบบประชด ตักสลัดเข้าปากคำโตๆ
คนถามค้อนฟ้าค้อนลม ทั้งกลอกตามองบนอย่างอิดหนาระอาใจ
“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น คิดไปได้นะ”
“แน่นอน ฉันคิดเรื่องนั้นตลอดเวลา คิดด้วยว่าจะอ่อยพี่ท่าไหนพี่ถึงจะตกหลุมพราง”
“หึๆ ไม่มีทางซะหรอก” เขาบอกยิ้มๆ หยิบตลับยามาแกะแล้วแตะเนื้อยาสีเขียวเข้มด้วยปลายนิ้ว ก่อนจะแต้มลงบนรอยแดงบนท่อนขาของเวนิสาอย่างเบามือ
หญิงสาวมองไม่วางตา เขากำลังทายาให้เธอใช่ไหม ท่าทางที่อ่อนโยนนั่นเขาแกล้งหรือเปล่า ทำไมรู้สึกดีอย่างนี้ ความตั้งอกตั้งใจนั่นทำให้ใจเธอหวั่นไหวได้เลย
“ตรงนั้นด้วยสินะ น่องค่ะน่อง” ชี้บอกให้ศศินทายาที่น่องเรียวๆ ชุดนอนขาสั้นแบบเด็กสาวน่ารักหาได้มีความเซ็กซี่แต่กลับทำให้ชายหนุ่มใจเต้นแรง ผิวเนื้อหล่อนเรียบลื่น เย็นนิดๆ คงเพราะในห้องเปิดแอร์ต่ำเกินไป เขาแต้มยาไปเรื่อยๆ ตอนนี้สองขาเรียวของเวนิสาวางเกยบนท่อนขาของเขาเรียบร้อย
“อา...ดีจัง ผู้ชายคนนี้มือเบานะเนี่ย” เอ่ยยิ้มๆ ให้กับชายมือเบา เขาเลยตอบแทนเธอด้วยการโยนขาสองข้างของเธอออกจากตัก
ตุ้บ!
“โอ๊ย...ขอถอนคำพูด” บอกอย่างเคืองๆ ยื่นจานสลัดใส่มือเขา
“อะไรอีกล่ะ”
“อิ่มแล้ว”
“ก็เอาลงไปเก็บสิ”
“ไม่ ใครเอามาก็เอาลงไปสิ ฉันจะทายา เห็นไหม ลายพร้อยไปทั้งตัวแล้ว” เธอชี้ให้เขาดูรอยแดงที่เกลื่อนไปทั่วตัว
ศศินได้แต่เม้มปากแน่นๆ ทำใจกับความเยอะของแม่ตัวดี เขาเอาถาดอาหารลงไปเก็บข้างล่าง กลับขึ้นมาอีกทีแม่ตัวดีก็นอนขดอยู่บนโซฟาตาปริบๆ
“บ้านหลังใหญ่โต แต่ผ้าห่มสักผืนก็ไม่มี”
ศศินเหล่มอง รอดูว่าแม่ตัวดีต้องการสิ่งกันแน่
“พรุ่งนี้จะบอกสาวใช้ให้”
“คืนนี้น้องคงต้องนอนหนาว เป็นหญิงสาวผู้น่าเวทนา” เอ่ยไปเรื่อยๆ นอนตะแคงคู้เข่าบนเก้าอี้ตัวยาว สองมือประกบกันแล้วสอดไว้ระหว่างแก้มกับผิวเบาะนุ่มๆ
ติ๊ดๆๆๆ
เสียงรีโมตแอร์ถูกกด
“ฉันเปิดแอร์ที่สามสิบองศา ตอนนี้ผ้านวมคงไม่จำเป็น”
ฟึ่บๆๆ
เสียงเขาสลัดผ้านวมออกจากกาย แอร์ที่อุณหภูมิสามสิบองศา เดินออกไปรับลมที่ระเบียงคงเย็นกว่า
“เฮ้อ...ไม่ได้ผลแฮะ” คนสวยบ่นอุบ
ศศินทำเป็นหยิบหนังสือเล่มเมื่อวานมาอ่าน อมยิ้มให้กับตัวหนังสือบนกระดาษที่ไม่ได้มีมุกตลกใดๆ
“ไม่ได้ผลหรอกน่า ถอดใจแล้วหอบเสื้อผ้ากลับบ้านไปเลย”
“เชอะ! จริงๆ เลย ผู้ชายอะไร หญิงอ่อยยังทำเมิน โอ๊ย...อยากยกมดลูกให้กะเทย!”
ศศินนึกขำกับวาจาที่อีกฝ่ายคร่ำครวญ หล่อนพลิกกายไปมาบนโซฟาที่ไม่ได้กว้างมากนัก ดูท่าว่ารอบเดือนของหล่อนคงอาการทุเลามากแล้ว คงไม่มีการเกิดเหตุฆาตกรรมใดๆ ในห้องนี้อีก
“เอ่อ...พี่คะ”
“อะไร”
“วันเสาร์นี้พี่มีเดตเหรอ”
“อาฮะ รู้ได้ไง” หนังสือในมือถูกพับเก็บ เวนิสารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร
“รวีกานต์น่ะ เป็นเพื่อนของฉันเอง เพื่อนรักด้วย”
“หา!?” ศศินยิ่งกว่าตื่นตกใจ นี่รวีกานต์เป็นเพื่อนของเวนิสาหรอกหรือ “โอ...ตายแล้ว ฉันกำลังจะเดตกับเพื่อนรักของคนที่กำลังจะเป็นแม่ของลูกฉัน”
และใช่ มันช่างเป็นเรื่องบ้าบอที่ศศินไม่คิดว่าจะแบกรับไหว
“พี่อย่าคิดอะไรมากเลยค่ะ พี่ไม่ได้รักฉัน ไม่ต้องลำบากใจอะไรหรอก”
“เธอพูดบ้าอะไรเนี่ย! นั่นเพื่อนเธอนะ ดูก็รู้ว่ารวีกานต์น่ะ...ชอบฉัน”
“ค่ะ ชอบมาก ตะวันชอบพี่มาก”
“ไม่ได้ ฉันจะยกเลิกเดต”
“ทำแบบนั้นไม่ได้นะ ตะวันรอวันนั้นมานานแล้ว ไปเดตเถอะนะคะ ฉันขอร้อง”
ศศินกุมขมับ ยังมีสตรีที่ประหลาดกว่าเวนิสาอีกไหม หล่อนช่างคิดตื้นๆ มีปัญหาให้ต้องแก้อีกเป็นกระบุงหากเขาไปตามนัดเดตที่บอกรวีกานต์เอาไว้
Latest chapter
พระจันทร์สองใจ ตอนพิเศษ จูบนี้คือสัญญา
ตอนพิเศษจูบนี้คือสัญญา__________ห้าปีผ่านไปไวเหมือนนิยาย หน้าร้อนปีนี้เวนิสาพาครอบครัวและเพื่อนรักมาพักผ่อนหย่อนใจที่เกาะชื่อดังทางภาคใต้ ด้วยพุงป่องๆ ของการตั้งครรภ์เข้าเดือนที่ห้าของเธอ ทำให้ศศินไม่อนุญาตให้นั่งเครื่องออกนอกประเทศ ทริปวันหยุดสุดหรรษาเลยตกลงปลงใจที่เกาะแห่งหนึ่งในไทยนี่เอง ในยามนี้ปลายภูและรวีกานต์ คงกำลังรำลึกความหลังเมื่อครั้งแต่งงานกันใหม่ๆ คงพากันเดินจูงมือดื่มด่ำคลื่นลมที่ชายทะเล ส่วนเจ๊หวานอาสาดูแลเด็กๆ ให้ ช่างเป็นทริปที่สุขีเกินจะกล่าวจริงๆ“อืม...ถอดหน่อยๆ ไม่ไหวแล้ว...”เวนิสาอ้อนพ่อของลูกอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม ศศินในชุดที่นุ่งเพียงกางเกงขาสั้น สวมเสื้อลายดอกไม่ติดกระดุม อวดแผงอกล่ำๆ ยั่วใจศรีภรรยา เขายังพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยว่าตอนนี้เพิ่งเที่ยงเท่านั้น“ไม่เอา เดี๋ยวชาวบ้านเห็น ไปดูลูกก่อนดีกว่านะคะคนดี” ศศินอ้อนเมีย พยายามดึงมือที่กำลังลูบไล้แผงอกเขา ขนาดท้องอยู่ยังหื่นได้ใจนะแม่ตัวแสบ“ไม่เอา พี่อ่า...เมื่อคืนน้องจูนก็งอแง น้
พระจันทร์สองใจ EP 21/4 คำสัญญาจากพระจันทร์
ในค่ำคืนที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกน้ำค้าง แลเห็นดวงดาราน้อยใหญ่ประปราย ณ ที่ตรงนั้นท่ามกลางหมอกหนาและดาราพร่างพราว พระจันทร์ดวงใหญ่กำลังอวดโฉมสีเหลืองนวลตาเวนิสากับกลุ่มเพื่อนนั่งสังสรรค์กันอยู่ บนระเบียงดูดาวเหนือหลังคาเรือนพัก พวกเขาปูเสื่อลงนั่ง มีผ้าห่มคนละผืน มีเครื่องดื่มวางตรงหน้าทั้งขนมขบเคี้ยวมากมาย เสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งความสุขกระจ่างอยู่บนใบหน้าของทุกคน ตั้งแต่หัวค่ำกระทั่งค่อนคืนเมื่อเบียร์มากกว่าหนึ่งโหลถูกเทใส่กระเพาะน้อย ไม่นานหลังจากนั้นเจ๊หวานก็สลบเหมือด รวีกานต์กับปลายภูอาสาพยุงร่างหมีของเจ๊ลงไปส่งที่ห้องพัก แน่นอนว่าเพื่อนสาวของเวนิสาไม่ได้ขึ้นมาที่ระเบียงดูดาวอีก ตอนนี้จึงเหลือเพียงแม่ดาวพระศุกร์คนงามกับพ่อพระจันทร์ดวงโต“อืม...ทีนี้ก็ไม่มีก้างขวางคอแล้วเนาะ”ศศินว่าแล้วขยับไปหาเวนิสา พาร่างหล่อนนอนลง ใช้ผ้าห่มของตัวเองห่มทับทั้งสองร่างอีกชั้นหนึ่ง เขามองขึ้นไปบนฟ้า ท่ามกลางหมอกหนายังแลเห็นดาวพระศุกร์ขึ้นเคียงข้างดวงจันทร์ เขาเผยรอยยิ้มละไม“พี่ยิ้มอะไรคะ”“ฉันน่ะ...เหมือนคนโง่แ
พระจันทร์สองใจ EP 21/3 คำสัญญาจากพระจันทร์
เจ๊หวานพยักหน้าเข้าใจ หากเปรียบผู้ชายเป็นของกินได้ ก็แสดงว่าผ่าน เพราะคนเราก็ยังต้องกินเพื่อความอยู่รอด อย่างน้อยรวีกานต์ก็ไม่ต้องทนง่วงอีกต่อไป เพราะมีม็อคค่าปั่นให้ซดทั้งคืน!“แล้วหล่อนละยะแม่ดาวพระศุกร์ ผู้ชายของหล่อนเป็นยังไง”เวนิสาถอนหายใจเฮือกๆ ศศินนั่นหรือ ยังไงดีล่ะ“ก็ดี...พอมองย้อนกลับไป ก็จำได้ว่าเวลาลำบาก เขาก็คอยดูแล คอยปลอบโยน คอยให้กำลังใจ คอยเป็นเพื่อนคู่คิด แม้ว่าความเจ้าอารมณ์ของเขาจะทำให้ฉันอยากจับเขาลงทอดในกระทะก็เถอะ เขาน่ะ ปากร้ายแต่ใจดี บางครั้งการกระทำกับคำพูดก็สวนทาง เรื่องนี้ฉันต้องทำใจให้ชิน”“แล้วไงยะ ก็โอเคในเรื่องนั้น แล้วเรื่องแซ่บล่ะ แซ่บมะ” เจ๊หวานยิ้มหื่นๆวนิสาหรี่ตามอง นึกว่าเธอจะไม่กล้าตอบหรือ เธอไม่ใช่แม่แสงตะวันผู้เหนียมอายนะ“แซ่บเว่อร์ค่าเจ๊! ฮ่าๆๆๆ”“อ๊ายยย!!!”เจ๊ร้องระงมเพราะถูกใจ เหล่าคนงานและสองหนุ่มเมืองกรุงฯ หันมามองทางพวกเธอ ปลายภูโบกมือใส่รวีกานต์ ส่งยิ้มหวานให้กันอย่างข้าวใหม่ปลามันที่แรกรักน้ำต้มผักยังหวานอยู่ ส่วนศศ
พระจันทร์สองใจ EP 21/2 คำสัญญาจากพระจันทร์
เวนิสาหรี่ตามอง ริมฝีปากเหยียดเป็นเส้นตรง “มาปิดให้ไว!”“คร้าบ! ปิดเดี๋ยวนี้คร้าบ!” ศศินจำต้องเดินรอบเตียงเพื่อมาปิดโคมไฟให้แม่ของลูก เอาเถิด จัดมาเสียให้พอ ให้ต้องโดนเมิน ต้องโดนจิกหัวหรือต้องเป็นทาสก็จัดมา สักวันเมื่อเวนิสาเริ่มเบื่อ หล่อนคงกลับมาเป็นแม่ดาวพระศุกร์ผู้น่ารักของเขาเหมือนเดิมกระมัง_________พระอาทิตย์ดวงใหญ่โผล่ขึ้นทางทิศตะวันออก เหนือยอดเขา มันเริ่มโผล่ขึ้นมาทีละนิดๆ ราวกับพู่กันอันใหญ่ที่จุ่มสีส้มแดงคอยแต้มแต่งเวิ้งฟ้ารวีกานต์จ้องมันไม่วางตา หมอกน้ำค้างเหนือชายคายังคงแรงอยู่ แต่มิอาจขัดขวางความตั้งใจ รอบๆ เรือนไม้ของปลายภูโอบล้อมด้วยต้นกาแฟเขียวชอุ่ม มันกินพื้นที่ทั่วทั้งหุบเขา ไม่ต้องบอกว่ามีมูลค่าทางการตลาดมากเท่าใด เธอไม่อยากคาดคิดเพราะอาจทำให้ตัวเองจุกความสุขตาย ในที่สุดฝันของเธอก็เป็นจริงสินะ ฝันว่าสักวันจะได้กลายเป็นซิลเดอเรลล่าของเจ้าชายรูปงามความรักที่เธอมีให้ปลายภูนั้น แม้ไม่ได้ถึงขั้นคลั่งไคล้หลงใหล แต่มันคือรักซึมลึกที่เธอเองยังไม่รู้ตัว ไม่ได้หวือหวา แต่แอบผลิดอกงอกงามในจิตใจ คว
พระจันทร์สองใจ EP 21/1 คำสัญญาจากพระจันทร์
[21]คำสัญญาจากพระจันทร์______________ไร่กาแฟ ณ ปลายภู สัปดาห์ถัดมาเรือนไม้หลังงามผุดขึ้นท่ามกลางขุนเขาที่โอบล้อมด้วยต้นกาแฟ เส้นทางลดเลี้ยวยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกา ทำให้สองสาวเมารถมากกว่าจะได้ชื่นชมธรรมชาติ กว่าจะนั่งรถขึ้นมาถึงบนนี้ได้ ว่าที่คุณแม่ทั้งสองก็จอดรถอาเจียนไปหลายรอบ รวีกานต์ถึงกับหมดแรงนั่งซบอกพ่อเด็กน้อย ในขณะที่เวนิสานั่งหน้าบูดอยู่เบาะข้างหลังบนรถตู้คันหรู ส่วนเจ๊หวานจ้อเจรจาอยู่ด้านหน้ากับคนขับรถวัยขบเผาะหุ่นล่ำหน้าโหด ที่ถูกใจนางเสียเหลือเกิน“ใกล้ถึงแล้วครับ ตะวันไหวไหม”รวีกานต์ส่ายหน้า ปลดเข็มขัดนิรภัยออกเพื่อจะได้กอดปลายภูดีๆ เธอซุกหน้าเข้าหาอกเขาราวลูกแมวตัวน้อยที่ต้องการไออุ่นจากเจ้าของ ปลายภูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชอบใจนักเวนิสามองเพื่อนรักกับปลายภูผ่านทางช่องว่างระหว่างเบาะนั่ง ได้แต่เบะปากใส่เพราะหมั่นไส้“นี่! แกจะอ้อนเด็กเพื่อ!?”“เรื่องของฉันน่า นั่งเงียบๆ ไปเลย คนจะสวีตกัน เนาะภูเนาะ”รวีกานต์ยิ้มหวานอย
พระจันทร์สองใจ EP 20/5 ผู้หญิงยากๆ
“แล้วเธอมาทำไม!” น้ำเสียงที่ใช้ไม่ค่อยพอใจนัก จากแค่ประหม่ามึนงง ก็เริ่มมีอารมณ์โกรธเข้ามาปะปน เวนิสากำลังป่วนประสาทเขาอีกแล้วใช่ไหม“มาทำธุรกิจ”“หือ?”คนสวยยิ้มแป้น ก่อนจะอธิบาย“เรามาทำธุรกิจกัน เพื่อความสะดวกในการใช้ชีวิต”“ยังไง”“ง่ายๆ เลย เราก็แค่ทำให้คนรอบข้างเรา เช่นพ่อแม่ พี่น้องเพื่อนฝูง เข้าใจว่าเราสองคนตกลงกันได้เรียบร้อย พี่ก็รู้นี่ ตอนนี้แม่ถามยิกๆ ว่าเมื่อไหร่ฉันจะแต่งงานกับพี่ เมื่อเช้าพ่อพี่ก็โทรมา เพื่อนฉันขู่จะคว่ำบาตรถ้าไม่คืนดีกับพี่ ฉันเลยคิดว่า เพื่อความสบายใจของคนที่รักเราทุกๆ คน ฉันควรเสียสละความไม่สะดวกน้อยนิดแล้วร่วมมือกับพี่น่ะ”“ร่วมมืออะไร ไม่เห็นเข้าใจ” ศศินชักงง“เฮ้ย...พี่นี่โง่ปะเนี่ย พูดไปตั้งเยอะไม่เข้าใจได้ยังไง”“นี่ด่าฉันเหรอ!”“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ!” ตะคอกมาตะคอกกลับ เวนิสาไม่โกงศศินหุบปากฉับ“เอาแบบนี้แหละ พี่เข้าใจแล้วนะ บอกพ่อพี่
You may also like
นางบำเรอแสนรัก
ดวงดาวบนหาดทราย62.2K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์73.2K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี115.2K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์55.1K viewsเสี่ยขารักหนูไหม
เค้กมัฟฟิ่นn1.5K viewsเด็กดื้อของคุณอา
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง128 viewsร้ายรัก (พ่อของลูก)
ชะนีติดมันส์11.6K viewsรักใช่ไหม?
ohpal170 views
