บทที่ 105

“ไม่!!” เซียวชิงเฟิงขมวดคิ้วมุ่น เมื่อนึกถึงเสี่ยวหงที่ตั้งใจวางแผนให้เขารับฉินเยี่ยนฟางเป็นพระชายารอง รังสีสังหารแผ่ซ่านอีกครั้ง จนฉินเจียวเยี่ยนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยังสัมผัสได้

นางลอบอมยิ้มอย่างชอบใจ จึงได้หยอกล้อ “แต่ถ้าท่านอ๋องต้องการ หม่อมฉันก็ไม่ขัดข้องหรอกนะเพคะ”

เซียวชิงเฟิง “???”

“เพราะถ้าหากท่านอ๋องรับอนุเข้าจวนจริง ๆ หม่อมฉันก็จะไปหาความสุขที่หอนางโลมของท่านอ๋องแทน”

“เจ้าจะไปหาความสุขที่หอนางโลมของข้าได้อย่างไร? ให้นางเหล่านั้นนวดให้รึ?” เซียวชิงเฟิงถามอย่างสงสัย เพราะอย่างไร เขาก็ไม่เข้าใจความคิดของคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

“หม่อมฉันก็จะเปลี่ยนนางโลมในหอเป็นบุรุษหนุ่มน้อยแทนอย่างไรเล่าเพคะ?” เสียงหวานเจื้อยแจ้วอย่างไม่เกรงกลัว “เหตุใดจึงมีเพียงบุรุษไปหอนางโลม ซื้อความสุขนอกจวนได้ สำหรับสตรีที่ออกเรือนแล้ว หากสามีไม่สามารถทำให้มีความสุขได้ ก็ควรจะสามารถออกไปหาความสุขนอกจวนได้เช่นกันสิเพคะ”

เซียวชิงเฟิง “...”

“หม่อมฉันจึงคิดว่า หากมีหอคณิกาชายบ้างก็คงจะดี แต่จะให้เปิดอย่างเปิดเผยก็คงมิได้” ฉินเจียวเยี่ยนก้มหน้าครุ่นคิดการค้านี้อย่างจริงจัง ท่ามกลางบรรยากาศความเย็นเยียบรอบตัวที่ต่ำล