All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 1 - Chapter 10

กลิ่นหอมหวานฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง ควันสีขาวลอยอบอวลอยู่เหนือกระถางกำยานรูปสัตว์มงคลสีทองบนโต๊ะกลมอย่างดีในเรือนชุยจู ซึ่งเป็นเรือนรับรองแขกที่เงียบสงบท่ามกลางสวนไผ่ของจวนซ่านเต๋อโหว“เฮือก!!”ร่างหญิงสาวในชุดเสื้อในสีขาวพิสุทธิ์กำลังหอบหายใจถี่ ราวกับเพิ่งได้มีโอกาสหายใจ ทั่วร่างสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าหวานซีดเผือด ดวงตาจิ้งจอกเบิกกว้าง พลางกวาดสายตาสำรวจไปทั่วเรือนที่นี่ที่ไหน เมื่อกี้ เรากำลังจมน้ำในกองถ่ายละครไปนี่...“โอ๊ย” มือเรียวยกขึ้นกุมขมับทั้งสองข้าง เจ็บปวดราวกับถูกค้อนหนักทุบตีภาพความทรงจำในอดีตหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ทำให้เธอเข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นได้อย่างทันทีตัวเธอในตอนนี้ คือ ฉินเจียวเยี่ยน คุณหนูรองแห่งจวนซ่านเต๋อโหวฉินเจียวเยี่ยน...นี่มันนางร้ายในละครสั้นแพลตฟอร์มออนไลน์ที่เธอกำลังเล่นอยู่นี่น่าแต่บทที่ตัวเธอเล่นนั้น เป็นบทนางเอกที่ชื่อว่า ฉินเยี่ยนฟาง ซึ่งเป็นคุณหนูใหญ่แห่งจวนโหว“เหอะ ถ้ารู้ว่า จะได้มาเกิดเป็นตัวละครที่มีชื่อเหมือนกับตัวเอง จะได้ชิงไปเปลี่ยนชื่อที่สำนักงานเสียก่อน” ฉินเจียวเยี่ยนพึมพำอย่างเสียดายเพราะการที่ได้เกิดมาเป็นนางเอกห

“นี่ เจ้า!!”สตรีนางนี้เสียสติไปแล้ว!?ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มเย็นยักไหล่ พลางสะกดความร้อนรุ่มภายในตัวที่ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง “ว่าอย่างไรเล่า? ท่านอ๋อง”เซียวชิงเฟิงกัดฟันอย่างไร้ทางเลือก “หยางเซิง เตรียมยา!!”“พ่ะย่ะค่ะ” เสียงตอบรับดังขึ้นที่นอกเรือน ก่อนจะเงียบหายไป“ถ้าเช่นนั้น ก็มาเริ่มถอนยากันเลยนะเพคะ”เซียวชิงเฟิงสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง “ข้าไม่ทำหรอกนะ หากเจ้าอยากทำ ก็จงทำเอง”ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจ แล้วกลอกตาอีกหน “เพคะ เพคะ ขอท่านอ๋องคนดี โปรดนอนเฉย ๆ ให้หม่อมฉันได้เชยชมพระองค์ก็พอเพคะ เพียงเท่านี้ ก็นับว่า เป็นวาสนาสิบชาติที่หม่อมฉันได้สะสมมาแล้วเพคะ”เซียวชิงเฟิงพ่นลมหายใจอย่างรำคาญกับวาจาประชดประชันของอีกฝ่าย มองเห็นฉินเจียวเยี่ยนที่กำลังก้าวขาขึ้นคร่อมร่างเขาอีกหน “นี่ เจ้า...”ให้ตายเถอะ!เขาไม่เคยเจอแม่นางในห้องหอนางใด อาจหาญในเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลยดูเชี่ยวชาญยิ่งกว่านางคณิกาในหอนางโลมเสียอีก…“อย่าเสียเวลาอีกเลยเพคะ หม่อมฉันอยากถอนยาแล้ว”ฉินเจียวเยี่ยนรีบใช้สองมือถอดเข็มขัด รั้งเสื้อคลุมตัวนอกและตัวในของชายหนุ่มออก จับโยนลงจากเตียงอย่างไม่ไยดี จนกระทั่งนางได้เห็นเรือนร่างกำยำท

เสียงนั้น ทำให้กิจกรรมในเรือนจึงต้องหยุดชะงักเซียวชิงเฟิงถลึงตามอง เขาไม่น่าเชื่อคารมคนตรงหน้าเลย “ไหนเจ้าบอกว่า...”ฉินเจียวเยี่ยนตัดบทอย่างรวดเร็ว ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดมากไปกว่านี้ “หม่อมฉันก็ไม่รู้ ท่านก็ได้ยินที่หม่อมฉันสั่งสาวใช้แล้วนี่เพคะ ว่า ยกเลิกแผนน่ะ”ฉินเจียวเยี่ยนรีบก้าวลงจากเตียง แล้วหยิบเสื้อคลุมสีขาวตัวบนสุดโยนใส่ชายหนุ่มบนเตียง “ท่านก็รีบสวมซะ”ส่วนตัวเองก็คว้าเสื้อคลุมอีกผืนบนพื้นมาสวมใส่อย่างลวก ๆ แล้วเอาเสื้อชั้นในผืนใหญ่มาห่อกองผ้าที่เหลือ กอดไว้กับตัว ใช้ปลายเท้าเตะรองเท้าสองคู่เข้าไปซ่อนลึกที่ใต้เตียง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนบนเตียงที่ยังคงนั่งนิ่ง ทำหน้าไม่สบอารมณ์ฉินเจียวเยี่ยนขมวดคิ้วพลางส่งเสียงดุ “รีบแต่งตัวสิ ท่านจะนั่งรอให้ท่านพ่อท่านแม่หม่อมฉันมาเจอรึ?”“เจ้าโยนเสื้อของเจ้ามาให้ข้า!!”ว้าย โยนผิด!! ฉินเจียวเยี่ยนตื่นตระหนกในใจ หากแต่แสร้งทำหน้านิ่ง ข่มเสียงเข้มตอบ “ก็เสื้อเหมือน ๆ กัน ท่านอย่าเพิ่งมาเรื่องมากน่า” เอ่ยเสร็จ นางก็กระชับเสื้อคลุมสีดำตัวหนาที่ตัวเองสวมใส่อยู่อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ก่อนจะรีบสาวเท้าไปทางหน้าต่างด้านหลังของเรือน ราวกับตัดบท ไม่

สองปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันอยู่ภายใน ลิ้นสากสอดแทรกบุกรุกเข้าไปยึดครองอย่างเป็นเจ้าของ สลับกันรุกสลับกันรับจนเกิดเสียงสัมผัสดังก้องภายในหูฉินเจียวเยี่ยนยกแขนเรียวขึ้นโอบ รั้งอีกฝ่ายให้ลงมาแนบชิดมากยิ่งขึ้น เช่นเดียวกับฝ่ามือสากที่ลูบไล้ไปตามเนื้อนวลเนียนใต้ร่างอาภรณ์สีขาวถูกสะบัดโยนลงจากเตียงอย่างไม่ไยดี ในขณะที่ชุดคลุมสีดำถูกกางออกกลายเป็นผ้าปูเตียงอีกชั้นหนึ่งเซียวชิงเฟิงแยกสองขาเรียวออกกว้าง เพื่อแทรกตัวเข้าไปตรงกลางหว่างขา หน้าท้องของเขาสัมผัสได้ถึงความเปียกแฉะที่เจิ่งนองเซียวชิงเฟิงหอบหายใจหนัก ก่อนจะผละริมฝีปาก กดจูบไปตามซอกคอชื้นเหงื่อ “นี่ เจ้ายังไม่เคยจริงหรือ?”“อ๊ะ อา อ่า” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเป็นจังหวะ โดยเฉพาะยามที่ปลายลิ้นร้อนแตะลงบนจุดอ่อนไหวทีละจุดยิ่งออกแรงมากเท่าใด หยาดเหงื่อที่เจือกลิ่นดอกเหมยประจำตัวนางก็ยิ่งลอยอบอวล ชวนให้เขาสูดดมเข้าเต็มปอดปลายเล็บจิกลงบนบ่าหนา ร่างบางแอ่นตัวไปด้านหน้าตามการเล้าโลมของชายหนุ่มฉินเจียวเยี่ยนตอบเสียงกระเส่า “ยะ ยังไม่เคย”“แต่เจ้าดูไม่เหมือนแม่นางในห้องหอเลยน

“อึก อื้อ” เสียงครางในลำคออย่างอ่อนแรงดังขึ้น ทั่วร่างกายมีแต่ความเมื่อยล้าเข้าจู่โจมในทุกครั้งที่ฉินเจียวเยี่ยนขยับตัวดวงตาจิ้งจอกกะพริบถี่ขึ้น ก่อนจะมองเห็นเพดานห้องที่คุ้นตานางหลับตาลงอีกครั้ง พลางนึกถึงเหตุการณ์น่าอภิรมย์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมาถึง ก็ได้กินพระเอกของเรื่องเลยรึ...เฮ้อ... แต่ก็เป็นเนื้อที่อร่อยมากจริง ๆฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจอย่างอิ่มเอม แล้วจึงลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะส่งเสียงเรียกสาวใช้คนสนิทที่ยืนรออยู่หน้าเรือน“ชุนเถา ชุนหลิ่ว”“เจ้าคะ คุณหนู” ชุนเถารีบประตูเรือน เดินเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกสาวใช้คนสนิทมาคุกเข่าที่ข้างเตียง ถามขึ้นด้วยเป็นความเป็นห่วง “คุณหนูเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”เมื่อคืน พวกนางกลัวกันแทบตาย ไม่ว่าจะเป็นเฟิงอ๋องที่อยู่ในเรือนกับคุณหนู หรือองครักษ์ลับหน้าตายสองคนของเฟิงอ๋องที่ยืนขวางอยู่หน้าประตูชุนหลิ่วยกเท้าข้ามธรณีประตู ก้าวตามเข้ามาในห้องรีบถามต่อ “คุณหนูหิวแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ?”ฉินเจียวเยี่ยนไม่ตอบ หากแต่ถามทั้งสองคนกลับไป “ยามใดแล้ว?”ชุนเถา “