บทที่ 266

“ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอเจ้าค่ะ ท่านแม่” ฉินเจียวเยี่ยนชักชวนเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากให้มารดาเอ่ยถึงหลิงอี้ชวนอีกต่อไปให้ลำบากใจ “ข้าเชื่อว่า เมิ่งซื่อจื่อจะต้องรักและดูแลพี่หญิงเป็นอย่างดีแน่นอน”

หลินซื่อเองก็พยักหน้าถี่ ๆ “ใช่ แม่ก็เชื่อเช่นนั้น จวนเมิ่งหลี่ปู้ซ่างซูล้วนแต่เป็นคนดี เมื่อเมิ่งฮูหยินเข้ามาบอกว่า เมิ่งซื่อจื่อมีใจให้เจ้า หวังทาบทามเจ้าเป็นฮูหยิน แม่ยังตกใจนัก”

“แต่ครั้นทบทวนแล้ว ไยต้องให้เจ้าแต่งเข้าจวนผู้อื่นที่พ่อและแม่ไม่สนิทด้วย แต่งเข้าจวนที่ยิ่งใหญ่ไปก็มิได้รับประกันความปลอดภัยของเจ้า แต่จวนของเมิ่งฮูหยินนั้น แม่วางใจนัก”

หลินซื่อเอื้อมมือไปจับมือขาวเนียนของฉินเยี่ยนฟางไว้แน่นอย่างรักใคร่ มิต่างจากบุตรีตามสายเลือดของตน “แม่มิได้ลำเอียงเลือกสิ่งที่ดีกว่าให้เยี่ยนเอ๋อร์ แม้เจ้าจะได้รับแต่งตั้งบรรดาศักดิ์ให้เป็นท่านหญิงหมิ่นแล้ว”

“ยามที่จะหาคู่ครองก็ต้องหาผู้ที่มีศักดิ์เสมอกัน แต่แม่เลือกมาให้เจ้าผิดพลาดครั้งหนึ่งแล้ว แม่เรียนรู้แล้วว่า ศักดิ์สูงเพียงใดก็ไม่อาจเทียบเท่าความปลอดภัยในชีวิตหลังออกเรือนของเจ้าได้”

“แม้ว่า ศักดิ์ของจว