ตอนที่ 23 ข้าเป็นคน!1.2

พระพักตร์หล่อเหลาหันกลับมาทอดพระเนตรไป๋เริ่นเจินที่กำลังยืนมองด้วยความตื่นตระหนกไม่แพ้กัน วรองค์สูงทะมึนพระดำเนินไปเบื้องหน้าทรงยืนขวางระหว่างกลางไป๋เริ่นเจินและสตรีที่ทรงตามติดมาโดยตลอด 

 เพื่อออกหน้าปกป้องนางด้วยพระองค์เอง พระหัตถ์ใหญ่ที่เต็มไปด้วยกระสุนปืนนานาชนิดถูกทิ้งลงพื้นต่อหน้าอีกฝ่าย

 แกรก!แกรก!แกรก!แกรก! ลูกกระสุนร่วงกราวออกจากพระหัตถ์ตกลงสู่พื้นกระจัดกระจายต่อหน้าต่อตาไป๋เริ่นเจินอยู่ในขณะนี้ ท่ามกลางความงงงันซึ่งเกิดขึ้นกับทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์ 

 ไป๋เริ่นเจิ่นกะพริบตาขึ้นลงติดต่อกัน ก่อนจะสะบัดหน้าไปมาครั้นเมื่อหายจากอาการตกตะลึง ปากของมันก็เริ่มทำงานขึ้นมาทันที

 “แกไร้สิ้นฝีมือแล้วหรือวะหลันฮวาถึงได้หาพวกเล่นมายากลเอามาตายที่นี่พร้อมกับแกด้วย!ยอมรับว่ามันเล่นได้ดีวะเมื่อกี้ถึงกับอึ้งไปเลยเหมือนกัน แต่มันคงจะไม่รู้ว่าเข้ามาได้แต่กลับออกไปไม่ได้!!”มาเฟียปากเปราะเย้ยหยันน้องสาวนอกไส้พร้อมเหลือบสายตาหันกลับไปมองร่างสูงทะมึนในชุดสมัยโบราณ

  “มึงมันจะแน่สักแค่ไหนกันเชียววะ มีปัญญาหลบลูกกระสุนเป็