บทที่ 4 เวลาไม่รอใคร...

“หรือว่าเธออิจฉาพี่ ถึงชอบเตือนเรื่องที่พี่สอบตกดีนักฮึยายไวน์ ต่อไปไม่ต้องยุ่งเรื่องของพี่หรอก เธอก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือไปเถอะ จบมาก็คงจะได้ทำงานเป็นพวกเด็กเสิร์ฟในกาสิโนแถวเวกัสนั่นแหละ” น้ำเสียงถากถางดังต่อ วีรตาไม่โต้ตอบให้เสียอารมณ์เพราะเด็กสาวรู้ดีว่ามันไร้ประโยชน์ พิชนีเป็นคนพูดอะไรไม่คิดถึงหัวอกคนอื่นเช่นนี้ประจำจนหล่อนชาชินเสียแล้ว

คุณแม่บอกว่า คำพูดเป็นแค่ลม มันไม่บาดคม หากเราไม่เอามาใส่ใจ และคำพูดที่ควรเอามาใส่ใจนั้นก็ควรเป็นคำพูดที่มีประโยชน์ควรแก่การจดจำเท่านั้น วีรตายิ้มออกมาเมื่อนึกถึงมารดา ป่านนี้ท่านคงจะกำลังวุ่นวายอยู่ที่ร้านอาหารสินะ อีกไม่นานวีรตาก็จะจบไฮสกูล หล่อนเรียนเก่งสอบได้คะแนนท็อปแทบทุกวิชา รอเวลาที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในอีกสองปีข้างหน้า

****************************

หนึ่งปีต่อมา สเตฟานมาธุระที่บอสตันจึงแวะมาหาพิชนีในคืนวันหนึ่ง ร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็ก้าวขึ้นมาบนเตียงที่มีร่างอวบขาวนอนรออยู่ หล่อนผลักเขาให้นอนราบแล้วแกะผ้าเช็ดตัวออก ปากเล็กก้มไปทำหน้าที่อย่างเป็นงาน สเตฟานครางกระหึ่มในลำคอ ใบหน้าหล่อร้ายเงยขึ้นสูดปากครางเสียงต่ำในลำคอด้วยความเสียวกระสัน หล่อนปรนเปรอเขาจนกระทั่งเสร็จสมในเวลาต่อมา

“พีชขอเงินเพิ่มอีกหน่อยนะคะฟานขา ช่วงนี้รายจ่ายพีชเยอะมากเลยค่ะ”

เสียงหวานออดอ้อนพร้อมกับขยับขึ้นไปนั่งบนตัก ใช้มือรูดรั้งเจ้ามังกรยักษ์ที่เพิ่งพ่นน้ำใส่ปากหล่อนปลุกมันขึ้นมาผงาดแผ่แม่เบี้ยอีกครั้ง เอื้อมมือไปหยิบถุงยางมาสวมให้อย่างรู้งาน

“ฉันโอนเข้าบัญชีให้เธอทุกเดือนตามจำนวนที่ตกลงกันไว้ใช้อะไรนักหนา”

ถึงแม้เขาจะร่ำรวยมหาศาลแต่สเตฟานไม่ใช่คนโง่เป็นเหยื่อให้ผู้หญิงคนไหนปอกลอก เขาคำนวณผลได้ผลเสียความคุ้มค่าเรียบร้อยแล้วก่อนจะตกลงซื้อขายกับใคร เขาเป็นนักธุรกิจทางการเงิน ไม่ใช่เพียงแค่ผู้ชายมีเงินที่จะขว้างมันทิ้งอย่างไม่แยแส

สำหรับพิชนีแล้ว เขามาหาหล่อนสองสามเดือนหนหนึ่ง เพราะชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่ลาสเวกัส จะมาบอสตันก็ต่อเมื่อต้องมาประชุมหรือมีธุระกับบิดาและครอบครัวนานๆ ครั้ง ชีวิตของสเตฟานไม่เคยขาดผู้หญิง ที่ลาสเวกัสถิ่นของเขานั้น ก็มีคนสนิทคอยจัดหาส่งให้ถึงเตียงไม่เคยขาดเพียงแค่เขากระดิกนิ้วสั่งเท่านั้น

“หือฟานขา พีชก็มีรายจ่ายตามประสาผู้หญิงสิคะดาร์ลิ้ง  ค่าบิลล์ต่างๆ แล้วเอ่อ... พีชก็ต้องช่วยไวน์เขาด้วย เขามีปัญหาเรื่องเงิน”

พิชนีโกหกออกไป สเตฟานขมวดคิ้ว

“เกี่ยวอะไรกับฉัน เธอหาเรื่องเอง ถ้าอยากได้เงินเพิ่มก็ตัดรายจ่ายเอาเองพีช ฉันไม่ได้มาหาเธอบ่อยๆ ที่ให้นี่ก็เกินพอแล้ว”

“ทำไมฟานขี้เหนียวแบบนี้ พีชเป็นแฟนคุณนะคะ”

“ไม่ต้องขอ ถ้าฉันพอใจจะให้ใครฉันให้เอง เดี๋ยวเดือนนี้จะให้พิเศษ แต่อย่างที่บอก เธอหาเรื่องเลี้ยงเด็กนี่ไว้เอง ถ้าเขาเป็นภาระเธอก็ให้เขาไปอยู่ที่อื่น”

“โอเคๆ อย่าบ่นมากสิคะที่รัก ไวน์เขาไม่มีใคร... พีชช่วยเขาเอาบุญน่ะค่ะตามนิสัยคนไทย ฟานไม่เข้าใจหรอก มาม้ะ อย่าเสียเวลาดีกว่า นานๆ คุณจะมาให้พีชกินเสียทีแบบนี้”

กล่าวเสร็จก็ขยับยกสะโพกขึ้นคร่อมร่างแกร่งอย่างยั่วยวน

“อ่า...พีช...เธอหลวมไปนะ แอบเอากับใครลับหลังฉันหรือเปล่า” เสียงห้าวเอ่ยถามอย่างไม่รักษาความรู้สึกใคร

“บ้าแล้วฟาน ปากคอคุณมันร้ายเหลือเกิน พีชไม่มีใครนะคะ นอกจากคุณ อืม...”

พิชนีแก้ตัวพร้อมกับร้องครางเสียว ในใจแอบรู้สึกกลัวขึ้นมาเหมือนกันกับคำขู่ของเขาเพราะหล่อนปาร์ตี้และเริ่มมั่วผู้ชายในระยะหลังๆ นี้ ด้วยความชอบเซ็กส์และเขาก็ไม่ค่อยได้มาหาหล่อนเลย

“อย่าให้รู้นะ ฉันไม่เลี้ยงเธอแน่ ฉันเกลียดที่สุดพวกผู้หญิงร่าน ทรยศเลี้ยงไม่เชื่อง”

เขาเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะจัดการกับร่างอวบอั๋นตามอำเภอใจ

***********************************

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้วีรตาอายุสิบแปดปีแล้ว กำลังเรียนปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยเอกชนมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในบอสตัน ช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา การอยู่ร่วมอพาร์ตเม้นต์กับพิชนีก็ไม่ถึงกับเลวร้าย เจ้าพ่อมาเฟียแฟนของพิชนีก็นานๆ มาที ไม่ได้มาบ่อยอย่างที่วีรตาแอบกลัว หล่อนไม่เคยเผชิญหน้ากับเขาอีกเลยนอกจากครั้งนั้นเมื่อตอนหล่อนอายุสิบหกปีเพียงครั้งเดียว

“เฮ้ย...ไวน์ ทางนี้”

เสียงเรียกดังมาจากโต๊ะหินใต้ซุ้มดอกไม้หลังตึกเรียน โต๊ะประจำของวีรตา โซเฟียและแซม สามเกลอเพื่อนซี้ที่สนิทกันตั้งแต่ไฮสกูลและกอดคอตามกันมาเข้ามหาวิทยาลัยอีก วีรตาเร่งฝีเท้าตรงไปหาเพื่อน

**************************************************

เอาไปอีกตอนค่า ไรท์กำลังเร่งมือปั่นให้อยู่นะคะ รู้สึกเร่าร้อน...เอ่อ ร้อนที่ก้นน่ะค่ะ เพราะหาเรื่องทำ 2 เรื่องพร้อมกัน แฟนๆ ที่บอกให้ทำทีละเรื่องคงกำลังแอบสมน้ำหน้าไรท์อยู่ ใช่เปล่าตัวเอ๊ง...555

แต่จะลองดูนะคะ ทำไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็หยุด... เอ๊ะ...ได้มั้ย... เหนื่อยก็ต้องลุกขึ้นมาปั่นสินะ ทำให้รี้ดอารมณ์ค้างเป็นบาปกรรมอันร้ายแรง.... ไรท์กลัวววกรรมตามทันค่า... เพราะฉะนั้น สู้ต่อไปนะเอลยา ขอเม้นต์เป็นกำลังใจและแรงปั่นด้วยน้าค้า... ม้วฟๆๆๆ