ตอนที่3 ปีศาจ Nc
เดย์ขับรถทั้งที่มือยังถือปืนอยู่ สายตาดุดันเพ่งมองไปเบื้องหน้าตาสัมผัสได้ว่าหญิงสาวบนหน้าตักตัวสั่นเทิ้มหนักจนกระทั่งถึงที่ของเขา
“ลง!”
“ปละ..ปล่อยฉันไปเถอะ เราไม่รู้จักกันนะ”
“เดี๋ยวจะได้รู้จักดีเลยล่ะ” มือหนาผลักเปิดประตูรถออกกว้าง ก่อนจะผลักหญิงสาวออกจากหน้าตักจนเธอล้มลงกองอยู่กับพื้น ผลั่ก!
“อ๊ะ!”
ตึก ตึก ตึก ดวงตากลมโตมองสองเท้าของเขาที่กำลังก้าวมาหาอย่างหวาดผวา แววตาคู่นั้นน่ากลัวไม่ต่างกับปืนที่เขาถือมันอยู่เลย
“มึงเองเหรอเมียคนใหม่ไอ้เหี้ยนั่น”
“มะ..ไม่ใช่นะ! ฉันเป็นน้องสาว”
“เหอะ ตอแหล”
“จริง ๆ นะเชื่อฉันเถอะ”
“กูอยากจะรู้ว่ามึงมีดีอะไรไอ้เวรนั่นมันถึงเหี้ยได้ขนาดนั้น” มายด์กระเถิบถอยทุกครั้งที่เท้าปีศาจใกล้เข้ามา กระทั่งแผ่นหลังเธอชนกับรถบิ๊กไบต์คันหนึ่ง
“คุณมีเรื่องอะไรกันฉันไม่ได้เกี่ยวด้วย ปล่อยฉันไปเถอะนะ”
“ปล่อยน่ะกูปล่อยอยู่แล้ว”
“แต่กูจะฝากอะไรไปให้ผัวมึงดูต่างหน้าหน่อย”
“ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็คนะ กรี๊ดด!!!” เดย์ใช้แขนเพียงข้างเดียวในการรั้งเธอขึ้น และรัดลำคอระหงลากมาที่ห้องกระจกสี่เหลี่ยมที่มีไว้รับรองลูกค้า เขาเหวี่ยงเธอเข้าไปก่อนจะเปิดไฟให้สว่างทำให้ได้เห็นเรือนร่าง หน้าตาของหญิงสาวได้อย่างชัดเจนในตอนนี้เอง
“คุณ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็คจริง ๆ”
เดย์วางปืนลงบนโต๊ะตัวเล็กหน้าโซฟา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาเลย คนตัวเล็กยังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ดวงตากลมโตกวาดมองหาลู่ทางหนีแต่นอกห้องกระจกนี้เธอก็เห็นเพียงรถบิ๊กไบต์จอดเรียงรายในความมืดเท่านั้น
“ว๊ายย ช่วยด้วย!!!” มายด์กรีดร้องสุดเสียงเมื่อถูกจู่โจมจนร่างบอบบางล้มลงกับพื้นพรม ข้อมือเล็กทั้งสองถูกตรึงไว้เหนือศีรษะ สองขาก็โดนร่างสูงคร่อมทับ จึงมีเพียงเสียงกรีดร้องเท่านั้นที่เธอยังทำมันได้
“ช่วยด้วย!!!”
“ไม่มีใครช่วยมึงหรอกที่นี่เป็นที่ของกู!”
“กรี๊ด!”
แคว่ก!!! เสื้อนักศึกษาของหญิงสาวขาดเพราะแรงกระชากที่ฝีมือเขา เต้าอวบที่อัดแน่นภายใต้บราเซียสีดำที่ปรากฎแก่สายตาทำเอาเดย์ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะไม่รอช้ารีบปล้นสิ่งบดบังนี้ออกไปจากเรือนร่างเนียนสวยของเธอ พรึ่บ!
“อย่านะ! อย่าทำอะไรฉันเลย ฮืออ” เมื่อสองเนินเนื้อกลมกลึงเปลือยปรากฏตรงหน้าเขาก็หยุดกึกอีกครั้ง ร่างกายของผู้หญิงคนนี้มันโคตรจะเร้าอารมณ์ได้มากจริง ๆ จึงไม่แปลกใจ…
“ไอ้เวรนั่นมันถึงหลง”
“ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็คนะ อื้ออ อย่า...” นิ้วเรียวกำแน่นขณะที่ข้อมือทั้งสองยังไม่ได้อิสระจากกรงเล็บปีศาจ อกอวบถูกลิ้นเรียวอุ่นชื้นดูดกินอย่างมูมมามเกิดเสียงน่ารังเกียจขึ้นเพราะเขาตั้งใจประทับรอยประจานร่างกายนี้ฝากไปให้ผัวของเธอ
“อื้ออ ออกไปนะ”
จ๊วบบ ทุกครั้งที่ริมฝีปากหนาฝังลงบนเนินเนื้อย่อมสร้างความเจ็บปวดให้เธอเสมอ มันคงจะแดงช้ำไปหมด...
“กรี๊ด!” มือหนาข้างที่ว่างบีบขยำนวดเฟ้นนมกลมสวยจนเนื้อล้นออกตามง่ามนิ้ว ทั้งคมเขี้ยวที่ฟัดกับสองเต้าก็ยังไม่ลดละก่อนที่มือนั้นจะเลื้อยลงล่างขยำเข้าที่เรียวขาเล็ก
“อย่านะ! อย่าทำฉัน!”
กริก เดย์ปล่อยข้อมือเล็กที่น่ารำคาญ และคว้าปืนที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาจ่อที่กลางหน้าผากของหญิงสาว เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจตามธรรมชาติของมัน น้ำตาแห่งความสิ้นหวังจึงไหลเอ่อจนกลิ้งลงข้างแก้ม
“เลือกเอา จะโดนกูเอาคนเดียวหรือจะเอาอีกสิบคนในคืนนี้”
“ฉันไม่ใช่เมียพี่แม็ค ฮึก...”
ปัง!!!
“กรี๊ดดด”
เดย์ลั่นกระสุนใส่โซฟาซึ่งมันเฉียดศีรษะเธอไปแค่เล็กน้อย นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวหวากลัว ก่อนที่เขาจะเอาปืนมาจ่อที่หน้าผากมนไว้ ใช้มืออีกข้างดึงกระโปรงนักศึกษาขึ้นกองบนเอวคอดของเธอและกระชากกางเกงในสีดำจนกลายเป็นเศษซากแคว่ก!
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ..ฮึก”
เรียวขาเล็กถูกจับแยกออกจากกันกว้างแม้คนตัวเล็กจะยังต่อต้านไม่เลิก เขาชะงักกับร่างกายนี้อีกครั้งเมื่อข้างล่างมันก็สวยสดไม่แพ้ข้างบน...
“ฮึก…”
“ที่นี่มีคนของกูมากกว่าสิบคน พวกมันรอแดกของเหลือจากกูอยู่”
“ไม่...”
“ก็อย่าทำให้กูหงุดหงิด”
เดย์วางปืนไว้ที่เดิมและปลดกางเกงยีนส์สีดำของตัวเองลง ไม่ลืมเอาข้อมือเกะกะของเธอมารัดไว้ด้วยเข็มขัดที่เพิ่งดึงมันออกมาจากเอว มือข้างหนึ่งกำรอบแก่นกายที่กำลังขยายใหญ่จนเต็มฝ่ามือตัวเอง ก่อนจะหยิบถุงยางที่มีอยู่ในซอกหลืบโซฟามาสวมครอบ
“กรี๊ดด!!” ร่างบางผวาสุดตัวเมื่อเขาเพียงแค่จ่อปลายมนหยักแล้วดันเข้านิดเดียว...มันปิดสนิทไม่ต้อนรับลำกายเกือบเท่าแขนของเธอเลย ปึก!
“กรี๊ดดด” เดย์หน้าเหวอเมื่อฝืนดันความใหญ่โตเข้าไปในร่องคับแน่นอีกครั้ง หัวใจแกร่งเต้นตุบ ถ้าคิดไม่ผิดไอ้เยื่อกั้นที่เขาทะลวงเข้ามาเมื่อกี้น่าจะเป็น...
“มึงไม่เคยเหรอ”
“ฮึก..ใช่”
“ซี้ดดด แม่งเอ๊ย”
เขาสบถอย่างขัดใจก่อนจะยอมถอนลำกายออกมาแต่เมื่อเธอจะขยับหนีเขาก็ล็อคเอวเล็กไว้แล้วสอดใส่ลำกายเข้าไปอีก แต่คราวนี้เนื้อแนบเนื้อ
“อ๊าย!!เจ็บ! กรี๊ด!” เขาที่ดันทุรังเข้าไปในร่องรักของเธอให้สุดความยาวแต่ก็เข้าไปได้แค่เกินครึ่งมานิดเดียวถูกคมเล็บจิกเข้าที่แขนจนความแสบแล่นพล่าน เลือดต้องซิบหนังต้องถลอกอย่างแน่นอน...แต่เขาไม่สนใจความเจ็บแค่มดกัดนั้นหรอก
“อ่าา”
“เอาออกไปฉันเจ็บ ฮืออ”
พรึ่บ
“อื้ออ” เขาถอดเสื้อตัวเองออกแล้วจัดการยัดมันเข้าปากของเธอจนแน่นเพื่อปิดเสียงที่ทำเขาแสบแก้วหู สายตาคมดุเหมือนสัตว์ร้ายกำลังเผยความสุขผ่านแววตาที่ก้มมองเห็นหยาดสีแดงเข้มชโลมทั่วลำกายแกร่ง ก่อนจะเริ่มสาวสะโพกใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ปึก! ปึก! ปึก!
“อื้อออ”
“อ่าา แน่น...ดูดดีฉิบหาย” เมื่อมือไม่ได้ถูกควบคุมแล้วเธอก็ดึงผ้าออกเพื่อสูดเอาอากาศเข้า เขายังคงสาดความเจ็บปวดใส่เธออย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่ริมฝีปากบางสั่นระริกจะถูกนิ้วแกร่งยัดเยียดเข้ามาด้วยสีหน้าเย้ยหยันของเขา เธอจึงกัดนิ้วของเขาสุดแรง กึด!
“อ๊า!” เมื่อเธอกัดเขาก็ดึงมือออกจากโพรงปากอ่อนนุ่มก่อนที่มือนั้นจะบีบที่ลำคอระหงไว้หลวม ๆ แต่สำหรับหญิงสาวมันคือกรงเล็บปีศาจที่พร้อมจะบีบเธอให้ตายหากต่อต้าน น้ำตาไหลอาบข้างแก้มทั้งสองทั้งเพราะความเจ็บปวด ขยะแขยง เขาครางกระเส่าแข่งกับเสียงสะอื้นของเธอก่อนจะตอกอัดเข้ามาลึกอย่างเอาแต่ใจ
“อ่าาา แม่ง...” เดย์รีบดึงแก่นกายออกเพื่อพ่นน้ำรักสีขาวลงบนหน้าท้องแบนราบ มุมปากหนาแสยะก่อนที่สายตาจะเหลือบขึ้นมองใบหน้าเจ้าของเรือนร่างที่ทำให้เขามีความสุขจนล้นอย่างไม่เคยเจอมาก่อน พรึ่บ
“จะ..เจ็บ” เดย์อุ้มหญิงสาวสภาพเปลือยออกมาจากห้องกระจก ส่วนเขายังมีกางเกงที่ร่นลงเกือบใต้สะโพกพาเธอขึ้นมายังห้องนอนที่อยู่ชั้นบน
Special episode 7 ลูกหมาเดย์ขมวดคิ้วพลางใช้มือลูบแผ่นคนตัวเล็กที่อาเจียนหนักจนเขาสงสาร และรู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เธอเลย“ดีขึ้นแล้ว” หญิงสาวบอกแบบนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นแนบอก มายด์รีบเกี่ยวแขนรอบลำคอแกร่งไว้เพราะกลัวตก“เฮียไม่ปล่อยร่วงหรอกน่า” พรึ่บ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่มเธอก็รีบควานหายาดมที่มีอยู่บนนี้มาสูดดมโดยมีสายตาคมเข้มจับจ้องอยู่ตลอด ‘ที่ตัวเล็กอยู่แล้วยังมาน้ำหนักลดลงอีก’“อยากกินอะไรไหม”“ไม่... อยากนอน”“เฮ้อ ถ้ารู้ว่าแพ้ท้องมันหนักขนาดนี้เฮียจะไม่อยากให้มายด์ท้องเลย” คนท้องยิ้มกว้างแต่สายตายังคงความอ่อนล้า เธอยื่นมือมาดึงมือให้เดย์นั่งลงก่อนจะขยับเข้ามานอนหนุนตักเขา“ไหวน่า”“แย่ว่ะ ช่วยอะไรเมียตัวเองไม่ได้เลย”“คิดมากอีกแล้วนะ”“ทำไมเฮียไม่แพ้ท้องแทนได้วะ เป็นแบบนี้แม่ง...”“ไม่เอาอย่าหงุดหงิดน้าา พ่อหมา” เดย์ยกยิ้มเล็กน้อยที่คนหน้าซีดยังมีอารมณ์มากวนเขาอยู่ ไม่นานเจ้าของเสียงใส ๆ ก็พริ้มหลับอดไม่ได้ที่จะใช้มือลูบศีรษะของเธอเหมือนกล่อมแมวนอน“เฮียเดย์รักมายด์ไหม”“รักครับ รักมายด์...” เขาพูดพลางเลื่อนมือไปลูบที่หน้าท้องที่ป่องนูนเล็กน้อยอย่างอ่อนโยน“และก
Special episode 6 ไม่ได้ลำบากคนเดียว“ไทก้า ลุงเดย์มีขนมนะเว้ย”“ฮื้อ! ยูงเดย์” เด็กชายวัยขวบกว่าเห็นหน้าเขาก็ร้องลั่น แต่คนเป็นลุงกลับหัวเราะอย่างชอบใจ“เฮียเดย์อย่าแกล้งหลาน หลานกลัวแล้วน่ะ”“มันเขี้ยวว่ะ ไอ้อ้วน”“อย่าเรียกหลานแบบนั้น” เดียร์น่าถลึงตาใส่พี่ชายตัวเอง มาทีไรลูกเธอร้องตลอด แม้จะมีของเล่นติดมือมาด้วยตลอดก็เถอะ“ไทก้า วันนี้ลุงเดย์มีรถแม็คโครด้วย”“แม็ค...โคร...” เพียงแค่นั้นศึกขนาดเล็กก็สงบลง ไทก้าเดินเตาะแตะมายกมือไหว้หลายครั้งติดเพราะอยากได้ของเล่นในมือลุง“จ้าา จ้าา”“ตอนจะเอาของนี่เหมือนแม่มันไม่มีผิด”“เอ้า ทำไมมาพาลเดียร์ล่ะ”“ได้แม่มันเต็ม ๆ” ไทก้ายอมนั่งตักเขาแค่เวลาลืมตัวเท่านั้น แต่พอนึกได้ก็จะวิ่งกลับไปกอดแม่ตัวเองเหมือนไม่เคยสนิทกัน“ไปยังเรา” เดย์หันมาถามเธอที่กำลังมองไทก้าอย่างเอ็นดู“ไปสิ เดี๋ยวดึกแม่นอนก่อน”เดย์หิ้วของเต็มสองมือเข้ามาในบ้านของแม็คเป็นวันที่หกแล้ว เพราะแม่ยายกลับมาหาลูก ๆ หนึ่งอาทิตย์พรุ่งนี้จะเดินทางกลับเกาหลี เมียเขาอยากอยู่กับแม่ และแม่ก็มานอนที่บ้านของลูกชาย เขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจอหน้าคนที่เกลียดมันเข้าไส้“ซื้ออะไรมาเยอะแ
Special episode 5 ห่าง‘คืนที่เมาแล้วชวนบิวเอามือถือมาคืนให้ คืนนั้นหวังว่าเขาจะรั้งกันไว้ แต่กลับเอาตัวเองมาเจอกับความเย็นชาแบบติดลบ และเพิ่งได้รู้ตอนหลังจากนั้นเอง ว่าเขาก็อยากจะกอดเธอแทบตาย แต่ว่าพยายามที่จะเลิกรักเธออยู่ และถ้าตอนนั้นเขาทำมันสำเร็จ จะไม่มีวันนี้เลย’“ไม่ต้องเฝ้ามันหรอกเดี๋ยวเฮียจ้างพยาบาลพิเศษดูมันให้”“เฮียเดย์ แม่มายด์อยากให้ไปเฝ้าหน่อยแกเป็นห่วงพี่แม็ค” หญิงสาวมีสีหน้าลำบากใจ เธออยู่กับเดย์มาสองปีแล้วแต่เขากับพี่ชายก็ยังเหมือนอยู่กันคนละโลก ในตอนนี้แม็คผ่าตัดใส่เหล็กดามขาเพราะอุบัติเหตุ และเธอที่เป็นน้องสาวเพียงคนเดียวก็ควรไปเฝ้า แต่คนที่ตัวติดกันมาตลอดทำท่าจะไม่ยอม“เฮ้ออ ถ้าไปแล้วคิดบ้างไหมเฮียจะอยู่ยังไง”“เฮียเดย์ มายด์ไปเฝ้าพี่ชายตัวเองนะไม่ได้หนีไปเที่ยว”“ก็นั่นแหละ เราเคยไม่นอนด้วยกันเหรอมายด์” เขาพูดเสียงอ่อน และเธอที่คิดตามก็พาลใจหายไปด้วย ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าเราติดกันขนาดไหน รู้อีกทีก็ห่างกันแทบไม่ได้แล้ว“อดทนน้าา โตแล้วนะ”“เหอะ”“มายด์ก็ไม่อยากห่างกันเลย” เธอเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะวางคางลงบนอกของคนตัวสูงพร้อมกระพริบตาปริบ ๆ เดย์หันหน้าหนีก็หันกลับมาจูบ
Special episode 4 มันดีอยู่แล้ว“เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเจอกันได้อย่างไรครับ”“เราเป็นเพื่อนกันครับ ผมชอบเดียร์น่าตั้งแต่ปีสอง แต่เธอไม่เคยชอบผม” ไทเกอร์พูดติดตลก และแขกในงานก็พากันขำเมื่อเห็นเจ้าสาวคนสวยกำลังจะแยกเขี้ยวใส่เขา“เฮียเดย์ ถ้าต้องตอบคำถามนั้นจะตอบว่าอะไร”“หึ”“ตอบเร็วมายด์อยากรู้”“ผมกำลังกระทืบพี่เมียอยู่แล้วเจ้าสาวของผมมันเสร่อออกมาจากห้อง เลยฉุดมาปล้ำแม่งเลย”“อี๋ น่าเกลียดอะ”“เอ้า ก็เรื่องจริง”“เหอะ” หญิงสาวในชุดเดรสสีพีชวาวระยับคว้าแก้วไวน์จากพนักงานเสิร์ฟขึ้นมาดื่ม แม้คืนนี้มีผู้หญิงอีกมากมายที่สวมชุดแบบเดียวกันแต่เธอกลับสวยเด่นจนเขาต้องยืนประกบพร้อมทำหน้าโหดเวลามีใครชำเลืองมองมา“ไม่ไปนั่งกับป๊าม๊าบ้าง มายืนเฝ้ามายด์อยู่นั่น”“เหอะ ป๊าก็เฝ้าม๊าอยู่เหมือนกันนั่นแหละ”“ขี้หึงนี่ส่งผ่านกันทางดีเอ็นเอด้วยเหรอ เฮียแดนขี้หึงไหม”“ไม่รู้” เดย์ตอบเสียงพลางก้มมองช่วงขาเรียวที่โผล่พ้นรอยแหวกของเดรสออกมา“เอาจริง ๆ ไม่มีใครสนใจมายด์หรอก มีแต่เฮียเดย์เนี่ยแหละมอง”“หน้าแดงจัง เมายัง”“ไม่”“เมาเถอะ อยากให้เมา”“รู้นะคิดอะไรอยู่” เดย์กัดปากพลางหันหน้าหนีหลบสายตาเมียตัวเอง เขาชอบ
Special episode3 เปลี่ยนที่ตีกันพึ่บ คนที่อยู่ในเต็นท์รูดซิปออกมาด้วยความงัวเงียเพราะได้ยินเสียงคนคุยกัน ก่อนจะคลานไปเอาตัวซุกหนุนตักของเดย์ที่นั่งอยู่หน้าเต็นท์“มายด์!”“หือออ เฮียไวท์!” หญิงสาวตกใจตาเบิกกว้างเมื่อเจ้าของตักที่เธอหนุนคือไวท์ ส่วนเดย์หน้ายุ่งเตรียมเข้ามาดึงเธอเต็มที่“มายด์นึกว่าเฮียเดย์เห็นใส่เสื้อตัวนี้แถมอยู่ใกล้เต็นท์อีก”“ไม่ดูให้ดี ไอ้ไวท์มันเอาเสื้อเฮียไปใส่”“555” เพื่อน ๆ เขาพากันขำให้ความเบลอของเธอ โดยเฉพาะบิวที่มาทริปนี้ด้วย“ตั้งใจเปล่าไอ้จ่อย”“บ้า!”“ไอ้เหี้ยนี่ก็ไม่พูดด้วยนะ”“กูก็จะพูดอยู่แต่มันพูดไม่ออก”“เฮียเดย์มายด์ปวดฉี่” หญิงสาวกระซิบบอกคนที่เอาแขนเกี่ยวล็อคลำคอเธอไว้“ไป ๆ เรื่องมากเยี่ยวข้างต้นไม้ก็ไม่ได้”“ไม่ต้องบ่น พามายด์มาลำบากเอง”“อุตส่าห์พามาเสพธรรมชาติ”“นอนอยู่บ้านดีกว่าอีก รอตรงนี้เลยนะ” เธอย้ำก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนเขาก็เอาบุหรี่ที่หยิบติดมือมาจุดสูบ ก่อนจะมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาหาอย่างตั้งใจ“ขอดูด ด้วยได้ไหมคะ” เดย์หลุบมองหญิงสาวบนจรดล่าง เธอสวมเสื้อสายเดี่ยวสีขาวบาง ๆ จนชั้นในสีดำทะลุ กับกางเกงยีนส์รัดรูปเห็นสัดส่วนอย่างชัด
Special episode 2 คู่ชีวิต หรือเจ้ากรรมนายเวรกล่องพัสดุ 2 ใบใหญ่วางอยู่บนโต๊ะหินอ่อนเรียกความสนใจให้เธอเดินมาดูมัน พอเห็นว่าเป็นชื่ออู่ก็คิดว่าน่าจะเป็นอุปกรณ์อะไรสักอย่างที่เขาสั่งมาจึงไม่ได้สนใจมันอีก“ไม่แกะของล่ะ”“เฮียเดย์ก็แกะสิ คืออะไรมายด์ไม่รู้”“ก็ของตัวเองนั่นแหละ เฮียสั่งมาให้” แทนที่จะดีใจแต่หญิงสาวมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ เธอเดินไปหยิบกรรไกรแล้วกลับมาแกะกล่องใบแรกที่อยู่ใกล้มือ“หมวกกันน็อค?”“อืม”“ซื้อให้มายด์ทำไมจะให้ขับบิ๊กไบค์เหรอ”“ขาถึงเหรอเตี้ยขนาดนี้” เดย์กลั้วขำแต่ทำอีกคนมองเขาตาขวาง“แล้วซื้อให้ทำไม ได้มาก็ไม่ได้ใช้หรอก”“เหลืออีกกล่องนึงแกะสิ”“อะไรก็ไม่รู้” มายด์บ่นอุบแต่ก็ยอมแกะและพบว่ามันก็คือหมวกกันน็อคสีดำขลับเหมือนกัน“เฮียเดย์!”“คนละใบไง”“แพงไหมเนี่ย”“ไม่เท่าไร” เดย์ตอบเสียงเบาเพราะที่เธอมองอย่างไม่ใส่ใจนั่นใบเดียวก็เกือบสองหมื่นเชียว“เท่าไร”“มันเถอะน่า มีไว้ดีกว่าไม่มี”“เดือนนี้ใช้เงินไปเท่าไรแล้วเนี่ย รถก็เพิ่งซื้อ” เธอบ่นพลางส่งสายตาไปที่รถบิ๊กไบค์คันใหม่ราคาเกือบล้าน“ขี้บ่น เอาไปคืนพี่มันได้ไหมวะ”“ไม่ต้องไปคืนเดี๋ยวไปเอง”“555 ขี้งอนด้วยนะ แต่ไ