บทที่ 2

@มหาวิทยาลัย B

งานกีฬาประจำปี

เจ้าของร่างสูงโปร่งส่วนสูง 183 เซ็นติเมตร หุ่นราวกับนายแบบระดับแถวหน้าของเมื่องไทยผมอันดกดำ เบ้าหน้าฟ้าประทาน อย่าง อรัณ หนึ่งหนุ่มกลุ่มสุดฮอตคณะวิศวะ ของรั่ว ม.B มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ที่ได้ขึ้นชื่อเรื่องความหรูหราสะดวกสบายและค่าเทอมที่แพงที่สุด ยืนแผ่ออร่าความหล่อเหลาภายในสนามบาสของ มหาวิทยาลัย ทำเอาสาวๆ ในรั่ว มอ B นั้นถึงกับส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดส่งกำลังใจเชียร์อรัณ จนพื้นที่ของของสนามและบนสแตนเชียร์ไม่เหลือพื้นที่ว่างเว้น

เนื่องจากหนุ่มหล่อเนื้อหอม รุ่นพี่ปี 4 ที่ หมายปองของเหล่าสาวๆ อย่างอรัณลงสนามวอมร่างกายที่จะลงแข่งขันบาสในครั้งนี้ เลยทำให้สาวๆ ขอบ สนามนั้นมารวมตัวกันเยอะมากเป็นพิเศษ ถึงกับล้นขอบสนามกันเลยทีเดียว เพราะดีกรีความหล่อและความฮอต ของหนุ่มหน้าใสอย่าง อรัณ ไม่ว่าจะฐานะทางครอบครัว ด้วยความที่มีใบหน้าหล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้น บวกกับความสามารถและเก่งรอบด้าน ทำให้สาวๆ พากันถวายตัวเข้าหา เจ้าของฉายาหนุ่มเจ้าแผนการประจำกลุ่ม เรื่องความรวยก็ไม่เป็นสองรองใคร เพราะได้ขึ้นชื่อเป็นทายาทของที่สองของนักการเมืองชื่อดัง และยังมีธุริกิจเกี่ยวกับโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อันดับต้นๆ ของประเทศอีกด้วย เลยทำให้สาวๆหลายๆคน ต่างก็อยากทำการรู้จักกันเป็นอย่างดี ไม่ใช่แค่สาวๆ ในมหาลัยเท่านั้นที่อยากเป็นเด็กของอรัณ ร่วมไปดังบุคคลมีชื่อเสียงก็อยากหวังเป็นคนของเขาเช่นกัน

ร่างสูงโปรงในชุดกีฬาเสื้อก้ามสีแดงแถมสีขาวเบอร์แปดอย่างอรัณ ในมือถือลูกบาสที่คอยชู๊ต เข้าห่วง วอมร่างกายเพื่อเตรียมตัวลงสนาม ซึ่งอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า นักกีฬาบาส ประจำคณะวิศวะอย่างเขาและรุ่นน้องเพื่อร่วมคณะอีกหลายคน ก็จะทำหน้าที่ลงแข่งขันกันในครั้งนี้

ที่จะต่อสู้กับคู่แข่งขันกับกับทีมที่แข็งที่สุด อย่างนักศึกษาคณะโลจิสติกส์นั้นเอง ที่ผ่านเข้ารอบเพื่อมาชิงรางวัลชนะเลิศแข่งต่อกับทีมของคณะวิศวะ

ซึ่งพี่เลี้ยงของทีมในครั้งนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เรียวตะ ทายาทคนที่สองของมหาวิทยาลัยชื่อแห่งนี้ นั้นเอง โดยมีเพื่อนสนิทสองหนุ่มแฝดอย่างริว และอรัณ ที่ค่อยช่วยเป็นพี่เลี้ยงอยู่ข้างสนามอีกด้วยเช่นกัน เหล่าเพื่อนๆ ต่างก็ฝากความหวังไว้ กับพวกผมที่เป็นมือแข่งบาสอันดับต้นๆ ของมหาวิทยาลัยไว้

"ไอ้อรัณ แม่งมึงอย่างให้แพ้พวกโลจิสติกส์ เชียวนะ" ริวหันมาเอ่ยกับอรัณ ขณะที่เจ้าตัวกำลังจะเดินลงสนาม

"กูบอกให้มึงแม่ง มาลงแข่งกับกูไง ไอ้เชี่ยริว มึงแม่งไม่ลงวะ" อรัณได้แต่ต่อว่าให้กับริวที่ไม่ยอมลง โดยอ้างเหตุผลที่แสนจะฟังไม่ขึ้น และใช้ไอ้ดีเอ็มน้องลงแทน ทั้งที่ชื่อที่เข้าร่วมแข่งขันในครั้งนี้ก็มีชื่อริวร่วมในทีมด้วย

"พวกกูเชื่อฝีมือมึงโว้ย...ไอ้อรัณ อย่าแพ้เขานะ เขานะ เพราะฉันเชียอยู่ๆ แม่งสาวๆ มาร้องเพลงเชียร์มึงแทบจะล้นสนามเลยวะ แพ้ขึ้นมาแม่ง หน้าแหกชิบหายเลยกู" ริกเอ่ยขึ้นมาอีกเสียง แต่นั้นกับได้สายตาคู่ดุนิ่งของอรัณไปแทน

"ชนะอัดฉีดรางวัลแน่นๆ เกือบแสน รับเพิ่มจากไอ้เรียวตะอีกนะมึง พวกกูรอจองร้านเหล้าคืนนี้ไว้รอ ไอ้เพื่อนรัก" สองพี่น้องฝาแฝดอย่างริกและริวยังคงพูดมาไม่หยุด

"สู้โว้ย ไอ้อรัณ ตัวแทนของพวกกู" จากนั้นร่างสูงของอรัณก็เดินลงไปยังกลางสนาม พร้อมกับเผยรอยยิ้มให้กับสาวๆ ข้างสนามที่ส่งเสียงเชียร์มาให้กับเขา โดยมีทั้งป้ายไฟและกล้องสมาร์ตโฟนที่พวกเธอเหล่านั้นยกขึ้นมาถ่าย ซึ่งนานๆ ที่ จะได้เห็นอรัณนั้นลงแข่งบาสกัน กลุ่มคนคลั่งไคล้อรัณต่างก็ส่งเสียงเชียร์อยู่ขอบสนามไม่ห่าง

เมื่อคู่แข่งขันลงสนามครบทั้งสองทีม ก็เริ่มการแข่งขันทันที ร่างสูงโปรงวิ่งซู๊ตลูกบาสในสนาม เรียกเสน่ห์ของคนที่มาเชียร์ได้ไม่ขาดสาย อรัณที่อยู่นั้นสนามนั้นทั้งหล่อและดูโดดเด่น แค่การซู๊ตบาสของเขาแต่ละลูกก็ทำเอาสาวๆ นั้นกรี๊ดกร๊าดกันแทบคลั่ง เสียงกรี๊ดยังคงดังกระหึ่มทั่วทั้งสนาม

ไม่เว้นแม้กระทั้งอีกคนที่กำลังจะมามาดูการแข่งขันบาสเกตบอลในรอบชิงนี้ด้วยเหมือนกัน

ใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยว หน้าตาน่ารักสดใส ตากลมโต อย่างมิริณ สาวสวยน่ารัก ในชุดนักศึกษากระโปรงพีชยาวเลยคุมเข่า ใบหน้าเรียวหวานถูกซ่อนทับด้วย แว่นกรอบหนา ที่ใส่อย่างนี้เพราะสายตาสั้นไปถึงสี่ร้อยและอีกข้างสั้นถึงสี่ร้อยห้าสิบ ร่างบางสะพายกระเป๋าผ้าสีขาวที่แสนราคาธรรมเพียงหลักสิบ ซึ่งต่างจากสาวๆ นักศึกษา ม.B ที่ส่วนมากจะใช้กระเป๋าแบรนด์เนมหรูหราราคาแพง ที่พวกเขาใช้กัน

ร่างบางของ มิริณที่กำลังเดินไปยังสนามบาส เนื่องจาก โดนเพื่อนสนิท อย่างขวัญข้าวนั้นลากมานั้นเอง

"เร็วสิมิริณ แกเห็นไหมเขากำลังเริ่มแข่งกันแล้ว รีบเดินเร็วแก ยัยบีนากำลังจองที่นั่งให้กับเราแล้ว ช้ากว่านี้แกกับฉันอดดูนัดพิเศษเลยนะ" เสียงของขวัญข้าวเอ่ยเร่งมา ขณะที่ทั้งสองสาวกำลังสาวท้าวรีบเดินเข้ามายังข้างสนาม

ร่างบางที่ก้าวเดินตามไม่ทันเพื่อน ขวัญขวัญกำลังขึ้นไปนั่งข้างกับบีนาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหลือแต่มิริณที่ร่างบางกำลังจะก้าวขาตามเพื่อของเธอ ขึ้นบนแสตนเชียร์นั้น แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

เมื่อฝ่ายคู่แข่งขันโยนลูกบาสมายังขอบสนามที่อยู่ไม่ไกลจากตัวมิริณ อรัณวิ่งออกมารับลูกบาสเลยของขอบสนามออกไป

!! ฟิว บึก !!

!! อร้าย...!!

ร่างสูงของอรัณ ชนเข้ากับร่างบางของมิริณ จนร่างบางนั้นเซหน้าจะขม้ำล่วงลงบนพื้น แว่นตาที่สวมใส่ล่วงลอยหลุดกระเด็นออกไป เลนส์แว่นตาล่วงลงบนพื้นถึงกับแตกละเอียด

มิริณตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่โชคดีที่อรัณนั้นเร็ว มือหนาประคองร่างบางทัน ร่างบางของมิริณเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนอรัณอย่างไม่รู้ตัว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก

ใบหน้าสวยหวานได้แต่มองเจ้าของใบหน้าอันหล่อเหลาตาพริบๆ แต่อรัณกับไม่ได้คิดแบบนั้น เนื่องจากสาวๆ ในมหาลัยแห่งนี้ ใครหลายคนต่าง ก็อยากจะเข้าหาและใกล้ชิดพวกเขาเป็นธรรมดา

"ที่หลังเขาแข่งกันอยู่แบบนี้ เธออย่าเดินเขามาใกล้ฉันอีก" เสียงทุ่มกระชิบเข้ามาผ่านหูของฉันอย่างไม่น่าฟังนัก และปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขนของเขาด้วยความไม่พอใจ

ร่างสูงของอรัณที่คิดว่ามิริณนั้นตั้งใจจะเข้าหาตน ร่างสูงเดินกลับเข้าไปยังสนามด้วยสีหน้าอันหงุดหงิดถึงกับขอเวลานอกพักเบรกกันเลยทีเดียว

พาพี่อรัณมาเสริฟ์ความหล่อ ความเท่ แจกร้อยยิ้มให้กับสาวๆ ถึงจะปากร้าย เกี๊ยวกร๊าก แต่พี่อรัณหล่อ ไรท์ให้อภัยคะ

ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจ รับพี่อรัณ และน้องมิริณ ไว้เอ็นดูเล่นๆกันด้วยนะคะ อ่านกันให้สนุกนะคะ