บทที่ 1

อรัณ อักษรรุ่งโรจน์สกุล

ทายาทคนที่สองของนักการเมือง ชื่อดัง เบ้าหน้าฟ้าประทานของที่สาม ของหนุ่มสุดฮอตมหาวิทยาลัย B หล่อ รวย เย็นชานิ่งและนิ่ง ร้ายลึก และที่สำคัญเอาแต่ใจมาก ผิดแต่ไม่เคยโทษตัวเอง เป็นคนรักเพื่อนมาก [เจ้าชู้ไหม...ไม่รู้ดูกันไปยาวๆ ละกัน] นิสัยก็คงไม่ต่างจากแก๊งค์เพื่อนๆ มากนัก นิสัยไม่เหมือนกันก็คงอยู่แก๊งค์เดียวกันไม่ได้ ใจดีกับสาวๆ ทุกคน

เกลียดที่สุดคือผู้หญิงขายตัวที่ชื่อมิวา

แต่เธอดันเป็นน้องสาวของคนที่เขาเกลียด ยิ่งเกลียดมากเท่าไหร่แต่กับพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอมากขึ้น เขาจะจัดการกับความรู้สึก ที่มันตรงกันข้ามการกระทำได้นี้ได้อย่างไร เมื่อเขาดันแพ้ให้กับ ความสดใส ดื้อรื้นของเธอ จนยากที่จะถอนตัว

มิริน มิรินดา ชัยชาญกุล

ปี 3 คณะอักษรศาสตร์ มอ.B

หน้าตาน่ารัก สดใสร่าเริง ดื้อรั้น นิสัยดี ไม่ชอบการเอาเปรียบ เข้ากับทุกคนได้ดี ความสวยของฉันเมื่อใส่แว่นอยู่ที่ เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เมื่อถอดแว่นใส่คอนแทคเลนส์ ฉันก็ได้ขึ้นชื่อเรื่องความสวยที่ไม่เป็นสองรองใคร วัดจากความมั่นหน้ามั่นใจของตัวฉันเองล้วนๆ คะ

"เธอมันก็แค่น้องสาวของผู้หญิงขายตัว ที่หาวิธีทำให้ฉันสนใจไม่ได้ เธอก็วิ่งไปหาคนอื่น"

"พี่สาวฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว อย่างที่พี่เข้าใจ" มิริณสวนกลับอรัณอย่างไม่ยอมทันที

"เป็นเด็กN มันไม่ได้ต่างกับผู้หญิงขายตัว" อรัณจับข้อมือเรียวเล็กของมิริณเอาไว้แน่น ด้วยความโกรธและโมโห ใบสวยหวานไร้กรอบแว่นตา จ้องมองคนปากร้ายโดยไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด

"ถ้าเกลียดผู้หญิงขายตัว เกลียดพี่สาวฉัน เกลียดฉันมากนัก พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียทีสิ" มิริณกดน้ำเสียงโดยความไม่พอใจ พร้อมกับสะบัดมือออกจากแขนของอรัณ

"ถ้าอยากเป็นเด็กขายตัวตามพี่สาวของเธอนัก ก็มาขายให้ฉันเสียสิ จะได้ไม่ต้องวิ่งหาคนอื่นให้มันเหนื่อย แค่นอนให้ฉันกระแทกก็พอ"

"พี่รัณ" มิริณตระโกนใส่หน้าอรัณด้วยความโกรธจัด

!! เพี๊ยะ !! พร้อมกับตะเบ่งฝามือฝาดใบหน้าอันหล่อเหลาของอรัณด้วยที่เขานั้นดูถูกเธอไม่หยุด

ใบหน้าของอรัณหันไปตามแรงตบและมอง มิริณมาด้วยสายตาดุดัน

"ขอซื้อดีๆ ไม่ขาย งั้นก็โดนฉันกระแทกก่อน แล้วค่อยคิดราคามาละกัน" พูดจบอรัณก็ระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้าด้วยความโมโห