บทที่ 1242

“กบฏงั้นหรือ?” จี้เยว่สีหน้าเคร่งเครียดลงเล็กน้อย“ เหตุใดอยู่ๆ ถึงจะมาค้นหากบฏขึ้นมาได้? หรือว่าจะมุ่งเป้ามาที่ท่านโหวน้อย?”

“ไม่น่าใช่...” สีหน้าเซียวเหอก็พลันเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “เกรงว่าทางท่านอ๋องจะเกิดเรื่องเข้าแล้ว”

หลินเย่ว์ใจหวิววูบ “ท่านอ๋องยังมีบาดแผลอยู่นะ จะทำอย่างไรดี?”

“อย่าตกใจ ในเมื่อเป็นการค้นหา ก็แสดงว่ายังจับตัวท่านอ๋องไม่ได้” เซียวเหอว่าพลางลุกขึ้น “ข้าออกไปดูเอง”

แต่ไม่คิดว่าเกอซูอวิ๋นกลับขวางเขาไว้ก่อน “ข้าจะไปเอง! พวกท่านต้องออกจากเมืองมิใช่หรือ? รีบไปเถิด อย่ามัวเสียเวลาอยู่ที่นี่เลย”

ได้ยินดังนั้น แววตาเซียวเหอก็ฉายความกังวล ทว่ากลับเห็นเกอซูอวิ๋นยิ้มบาง “ข้าเป็นองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก พวกเขาไม่กล้าทำอะไรข้าหรอก!”

ว่าจบก็หันหลังออกจากห้องไป

นอกจวนรุ่ยอ๋องถูกกองทหารรักษาพระองค์ล้อมไว้ทั้งแถบ

เกอซูอวิ๋นกวาดตามองพวกเขาอย่างเฉียบคมก่อนเอ่ยขึ้น “ดึกดื่นเช่นนี้ พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน?”

ทหารรักษาพระองค์ที่เป็นหัวหน้ากองก้าวเข้ามาคารวะ “พระชายาท่านอ๋องทรงโปรดอภัย ข้าพเจ้าทั้งหลายมาปฏิบัติตามพระราชโองการของฮองเฮา เพื่อค้นหากบฏพ่