LOGINShare
บทที่ 1273
Latest chapter
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1312
อวี่เหวินฮ่าวตะลึงงัน ราวกับเพิ่งรู้เรื่องนี้เป็นครั้งแรก "พิษเถากัดกระดูก? หรือว่าแม่ทัพเซียวเองก็ถูกวางยาหรือ? ข้าไม่แน่ใจ หรือว่า... จะเป็นตระกูลมู่?" สายตาของเขาดูไร้เดียงสานักเฉียวเนี่ยนไม่ตอบอะไร เพียงพยักหน้าเบาๆอวี่เหวินฮ่าวจึงถือโอกาสจี้ถามด้วยใบหน้าเป็นกังวล "ทำไมหรือ? สถานการณ์ของแม่ทัพเซียวไม่ค่อยดีหรือ?""เพคะ ไม่สามารถรักษาหายได้ในเร็ววัน" เฉียวเนี่ยนตอบตามจริง แววตาหนักอึ้งอวี่เหวินฮ่าวมีท่าทีตกใจสุดขีด ทอดถอนใจยาว "แม้แต่คุณหนูเฉียวยังกล่าวเช่นนี้ ดูท่าจะแย่มากจริงๆ"ยังพูดไม่ทันขาดคำ เสียงจากนอกห้องก็ดังขึ้น "องค์ชาย คุณหนูหกจากตระกูลมู่มาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ"คุณหนูหกแห่งตระกูลมู่?เฉียวเนี่ยนนึกถึงตอนที่มู่คังเซิ่งแนะนำญาติแต่ละคนในงานเลี้ยงคืนนั้น เช่นนั้นคุณหนูหกแห่งตระกูลมู่ ก็คือมู่เมิ่งเสวี่ยนางมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของอวี่เหวินฮ่าว มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า "น้องหญิงเมิ่งเสวี่ยคงเป็นห่วงความปลอดภัยของข้า เพราะข้าไม่ได้กลับจวนนานแล้ว อย่างไรก็ตาม องค์ชายทรงพักผ่อนให้มากเถิด ข้าจะไปพบนางเอง" พูดจบ นางก็ลุกขึ้นคำนับแล้วก้าวออกไปอย่างเรี
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1311
ได้ยินดังนั้น โหยวต๋าก็รีบสั่งให้สาวใช้นำอาหารและยาบำรุงเข้ามาอย่างยินดียิ่งเฉียวเนี่ยนรับชามหยกอุ่นๆ มา แล้วนั่งลงบนตั่งนุ่มที่บุด้วยหนังเสือขาวข้างๆ อวี่เหวินฮ่าว นางนักอาหารบำรุงร่างกายเข้มข้นขึ้นมา แล้วป้อนสู่ริมฝีปากซีดๆ ของอวี่เหวินฮ่าวอย่างคล่องแคล่ว ไม่มีขัดเขินอวี่เหวินฮ่าวคิดไม่ถึงเลยว่า เฉียวเนี่ยนจะดูช่ำชองกับการป้อนอาหารให้ผู้ชายถึงเพียงนี้จึงตกตะลึงไปครู่หนึ่งเฉียวเนี่ยนเห็นว่าเขาไม่อ้าปากเสียที จึงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวล "ร่างกายองค์ชายสำคัญนัก แม้จะไม่อยากอาหาร แต่ก็ต้องเสวยเพคะ"อวี่เหวินฮ่าวจึงอ้าปากจะว่าไปแล้ว การที่ต้องให้คนอื่นป้อนเช่นนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นกับอวี่เหวินฮ่าวมามากกว่าสิบปีแล้วแม้จะเห็นว่าการแสร้งทำตัวอ่อนแอน่าสงสารของตนได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเฉียวเนี่ยน แต่การกระทำที่ดูชำนาญมากเกินไปของเฉียวเนี่ยน กลับทำให้เขารู้สึกแปลกๆ"คุณหนูเฉียว..." ลูกกระเดือกเขาขยับเล็กน้อย เสียงนั้นเดาอารมณ์ไม่ออก "ป้อนอาหารคนอื่นบ่อยหรือ?"เขาจ้องนางไม่วางตา เหมือนพยายามจะจับเงื่อนงำบางอย่างจากดวงตาคู่นั้นเฉียวเนี่ยนยังคงตั้งอกตั้งใจตักอาหารขึ้นมาเป่าเบาๆขนต
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1310
โหยวต๋านำทางเฉียวเนี่ยนมายังเรือนนอนของอวี่เหวินฮ่าวม่านผ้าไหมหนาหนักถูกแง้มออกมุมหนึ่งโดยไม่มีเสียง ในห้อง ถ่านที่มุมห้องส่งเสียงปะทุ แผ่ความอบอุ่นไปทั่วทั้งห้องกลิ่นยาหอมอ่อนๆ ลอยคลุ้งอวี่เหวินฮ่าวเอนตัวพิงบนเก้าอี้นุ่มขนาดใหญ่ที่ปูด้วยหนังเสือขาวหนาใกล้หน้าต่าง ตัวเขาสวมเพียงชุดนอนสีขาวนวลแบบหลวมๆ ผมยาวสีดำไม่ได้มัด ปล่อยสยายอย่างไม่เป็นระเบียบบนไหล่ ใบหน้าซีดจางแทบจะโปร่งแสง ไม่เหลือร่องรอยเลือดฝาดเลยแม้แต่น้อยมือข้างหนึ่งของเขาวางอย่างไร้เรี่ยวแรงบนเข่าที่ชันขึ้น อีกข้างหนึ่งกดแน่นอยู่บนตำแหน่งอกซ้าย ข้อนิ้วสีซีดอมฟ้าเพราะออกแรงมาก ราวกับพยายามระงับบางสิ่งไว้อย่างเต็มที่เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า อวี่เหวินฮ่าวก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นแววตาแฝงเจ็บปวดยิ่ง เหมือนกระแสน้ำใต้ผืนน้ำแข็งที่ซัดสาดและรุนแรงแต่เพียงชั่วพริบตา ความเจ็บปวดนั้นก็ถูกรอยยิ้มอ่อนโยนบดบังไว้ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย พยายามขับรอยโค้งที่คุ้นเคยและปลอบประโลมใจออกมา “คุณหนูเฉียว…”อวี่เหวินฮ่าวส่งเสียงแหบพร่าออกมาเบาๆ ไม่อาจปกปิดความอ่อนแอไว้ได้ "แม่ทัพเซียวเขา... เป็นอย่างไรบ้าง?"เฉียวเนี่ยนไม่พูดอะไร เดิน
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1309
เซียวเหิงหอบหายใจอย่างหนักราวกับว่าเขาถูกทรมานอย่างแสนสาหัสร่างทั้งร่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง แต่เขายังพยายามเค้นเสียงถาม "เป็นอย่างไรบ้าง?"เฉียวเนี่ยนกลับมีสีหน้าลำบากใจ "ไม่เป็นไร เจ้าพักผ่อนให้มากเถิด"พูดจบ นางก็ถึงผ้าห่มมาคลุมให้เซียวเหิงเซียวเหิงหลับตาลง ทั้งที่ร่างกายไร้ซึ่งเรี่ยวแรง แต่เขาก็ยังพูดขึ้นอย่างไม่วางใจ "อย่าเดินเพ่นพ่านเล่า ระวังไอ้เจ้า... อวี่เหวินฮ่าวด้วย"เฉียวเนี่ยนเม้มปากแล้วพยักหน้าเซียวเหิงเห็นว่านางตอบรับแล้ว จึงวางใจแล้วหลับไปแต่รอยยิ้มที่แข็งขืนของเฉียวเนี่ยน ก็สลาบไปในทันทีเมื่อเซียวเหิงหลับตาลงพิษในกายเซียวเหิง คือพิษเถากัดกระดูกเป็นพิษที่ใช้จัดการกับผู้บาดเจ็บสาหัสโดยตรงเมื่อรับพิษนี้เข้าไป แม้จะไม่ถึงตาย แต่พิษจะเกาะแน่นดั่งฝีร้ายติดกระดูก ค่อยๆ กัดกร่อนทุกส่วนของเส้นเลือดเส้นลมปราณของเซียวเหิงขาดสะบั้นแทบหมดสิ้น ทั้งร่างไร้เรี่ยวแรง ส่วนใหญ่ล้วนเป็นเพราะพิษเถากัดกระดูกแต่สำหรับเฉียวเนี่ยนแล้ว การถอนพิษเถากัดกระดูกนี้ไม่ได้ยากเย็นอะไรการจะสลายเลือดคั่งในศีรษะของเซียวเหิง ก็ง่ายดายยิ่งกว่าแต่ตอนนี้ เลือดคั่งนั้นและพิษเถากัดกระดูก กลั
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1308
ร่างกายเฉียวเนี่ยนชะงักค้างไปในทันที ราวกับถ้อยคำที่กล่าวออกมาอย่างไม่ใส่ใจนั้นได้แทงเข้าไปในมุมหนึ่งซึ่งถูกปิดตายไว้ในใจของนาง แม้แต่ลมหายใจก็หยุดชะงักไปชั่วขณะเซียวเหิงกลับไม่รู้สึกอะไร สายตายังคงจับจ้องไปที่นาง "เจ้าไม่เคยนั่งอ่านนั่งสืออย่างสงบได้เลย พูดเจื้อยแจ้วราวนกกระจอกตัวน้อยที่เอาแต่ร้องจิ๊บๆ มีเพียงขนมเท่านั้นที่จะทำให้เจ้าเงียบลงได้"ดังนั้น เซียวเหิงตอนอายุสิบเจ็ดย่อมคิดว่า เฉียวเนี่ยนชอบกินขนมเป็นที่สุดเฉียวเนี่ยนลืมตาขึ้นช้าๆ สายตาลึกล้ำดังธารา แต่เจือด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย นางมองทะลุเข้าไปในดวงตาของเซียวเหิงในที่สุดเซียวเหิงก็รู้สึกถึงความผิดแผก ใบหน้าจึงค่อยๆ เคร่งขรึมขึ้น คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ดวงตาฉายแววประหลาดใจ "มีอะไรหรือ?"เสียงของเขาแฝงความตึงเครียดที่แทบฟังไม่ออก และสายตาของเขาจ้องไปที่การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ บนใบหน้าของนางเฉียวเนี่ยนรู้สึกเหมือนถูกดวงตาคู่นั้นแผดเผา จึงหลบตาเขานางยืนขึ้น แล้วนำจานขนมวางลงบนโต๊ะตังเดิมนางหันหลังให้เซียวเหิง กล่าวเบาราวเสียงลมพัด แต่กลับทำลายความเงียบในอากาศได้อย่างชัดเจน "ข้าไม่ชอบกินแล้ว"เพียงประโยคเด
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1307
ในที่สุดเขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ขนตาหนาทอดเงาลงบนใบหน้าซีดเซียวของเขาราวกับถูกดูดเอาเรี่ยวแรงทั้งหมดไปในพริบตา เซียวเหิงทรุดตัว ลงกับพนักเก้าอี้เย็นเฉียบ ทั้งร่างเหมือนถูกความมืดที่มองไม่เห็นกลืนกินทีละน้อย จมลึกลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายตกสู่ห้วงทะเลแห่งความสิ้นหวังที่เงียบงัน"คงจะ..." เสียงแหบต่ำของเขา ลอยไปในอากาศที่เย็นเยือก ราวกับกำลังหายใจไม่ออกแลกำลังจมน้ำ "คงจะเกิดเรื่องขึ้นมากมายเลย ใช่หรือไม่?"ทั้งที่แสงแดดนอกหน้าต่างแผดจ้าขึ้นแต่คนทั้งสองในห้อง กลับเหมือนจมดิ่งลงไปในบ่อน้ำเย็นเยือกเฉียวเนี่ยนกุมข้อมือตนเองแน่น ปลายเล็บจิกลงบนเนื้อ แต่ความเจ็บปวดนั้นก็มิอาจเรียกสติเฉียวเนี่ยนกลับมาได้นางสูดลมหายใจเข้าลึก ข่มเสียงสะอื้นในลำคอ แล้วกล่าวออกมาอย่างแน่วแน่ "ข้ารักษาเจ้าได้"ระหว่างที่พูด ก็ค่อยๆ คลี่ห่อบรรจุเข็มทองเก้าแสงดาวออกตรงหน้าเซียวเหิงเซียวเหิงกับสำนักราชาโอสถนั้น ก็มีความสัมพันธ์ข้องเกี่ยวกันอยู่บ้างแม้เฉียวเนี่ยนจะไม่รู้ว่าเซียวเหิงรู้จักกับผู้ใดในสำนักราชาโอสถกันแน่ แต่ยารักษาบาดแผลในกองทัพของเซียวเหิง ล้วนมาจากสำนักราชาโอสถเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนจึงคาดว่า เซียวเห
You may also like
คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น39.4K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋83.4K viewsหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ83.4K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn31.8K viewsOBSESSED คลั่งไคล้อัยรินทร์ (4P) NC20+
Beefy Cat192 viewsเล่ห์ร้ายใจปรารถนา Nc18+
ปีศาจชอนซา496 viewsเมียแต่ง [PWP] + [NC30+]
ณ ธารา4.2K viewsแวมไพร์ซาดิสม์คลั่งรัก
CherryKT 11 views
