แชร์

บทที่ 206

ผู้เขียน: โม่เสียวชี่
เสียงที่ดังขึ้นกะทันหันนั้นทำเอาจิ่งเหยียนตื่นตกใจ เมื่อเห็นว่าเป็นหลินยวน ก็รีบคำนับในทันใด "คำนับคุณหนูหลิน"

หลินยวนเดินเข้ามาหาจิ่งเหยียน ชำเลืองมองถังตักน้ำก่อนจะเอ่ยถาม "เหตุใดท่านพี่จิ่งถึงมาอยู่ที่นี่?"

"ผะ...ผ่านมาน่ะขอรับ..."

จิ่งเหยียนลนลานอย่างเห็นได้ชัด

หลินยวนเม้มปากยิ้ม "แต่นี่มันประตูหลัง จะผ่านมาทางนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย! ท่านพี่จิ่งมาหาพี่สาวใช่ไหมเจ้าคะ?"

เมื่อได้ยินดังนั้น จิ่งเหยียนมองหลินยวนอย่างตื่นตระหนก

แถมหลินยวนยังเอ่นต่ออีกว่า "พี่ใหญ่บอกเรื่องท่านพี่จิ่งกับข้าแล้ว!"

ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง

จิ่งเหยียนครุ่นคิด หลินเย่ว์และหลินยวนสนิทสนมกันปานนั้น จะเล่าเรื่องที่เขาชอบพอเฉียวเนี่ยนให้หลินยวนฟัง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ยามนี้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เขาเอ่ยอ้ำอึ้ง "ข้า...ข้ายังมีธุระต่อ ขอตัวก่อนขอรับ"

ว่าจบก็เดินออกไป แต่หลินยวนเอ่ยรั้งเขาไว้ "ท่านพี่จิ่งจะยอมแพ้เช่นนี้หรือเจ้าคะ?"

ได้ยินดังนั้นจิ่งเหยียนก็ชะงักฝีเท้าลงโดยไม่รู้ตัว

จากนั้นก็ได้ยินเสียงหลินยวน "ข้าได้ยินมาว่า สองสามวันนี้พี่ใหญ่ให้คนเอาไส้ใหญ่หมูไปส่งที่เรือนพี่สาวตลอด แต่พี่สาวกลับไม่กินแม้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 936

    เฉียวเนี่ยนในยามนี้ ไหนเลยจะมีใจตอบคำถามของมู่ซ่างเสวี่ย?นางสาวเท้าไปยังข้างเตียง เริ่มจับชีพจร พลางกล่าวกับมู่ซ่างเสวี่ยว่า “เรื่องที่ท่านพี่ถาม ข้าจะอธิบายให้ภายหลัง ตอนนี้ต้องรีบรักษาพี่ห้าให้ได้ก่อน”ขณะพูด นิ้วมือก็สัมผัสได้ถึงการเต้นของชีพจรจังหวะเต้นเบาๆ ความแรง ความเร็ว ความลึก ล้วนบ่งบอกให้เฉียวเนี่ยนรู้ว่าร่างกายของพี่ห้าขณะนี้เป็นเช่นไรนางจึงเอ่ยว่า “ไม่ทราบว่าท่านพี่พอจะช่วยหากำมะถันมาให้ข้าได้หรือไม่?”เห็นว่าสถานการณ์เร่งด่วน มู่ซ่างเสวี่ยก็พยักหน้ารับทันที “ข้าจะสั่งคนไปเตรียมเดี๋ยวนี้!”พูดจบ มู่ซ่างเสวี่ยก็ออกจากห้องไปขณะเดียวกัน หลินเย่ว์ก็วิ่งพรวดเข้ามาเมื่อเห็นสภาพของพี่ห้า หลินเย่ว์ก็สะดุ้งตกใจเฉียวเนี่ยนเหลือบมองเขาเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร นางเพียงหยิบเข็มเงินออกมาเพื่อฝังเข็มให้พี่ห้าหลินเย่ว์อยากจะถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ พี่ห้าถึงได้ถูกวางยา เกี่ยวข้องกับชายชราที่ขายยานั่นหรือไม่?แต่ก็รู้ดีว่าเวลานี้ไม่เหมาะจะซักถาม จึงยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยเสียงเข้มว่า “หากมีสิ่งใดให้ข้าช่วย ก็สั่งมาได้เลย”เฉียวเนี่ยนไม่ตอบมู่ซ่างเสวี่ยจัดการเร็วมาก ไม่ถึ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 935

    ความหวังที่เคยร่วงหล่นสู่หุบเหวกลับลุกโชนขึ้นอีกครั้ง เฉียวเนี่ยนสูดลมหายใจเข้าลึก มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเช่นนั้น รออีกสองวัน กลับไปแล้วก็ค่อยไปถามฉู่จืออี้ดูเถอะ!ขณะกำลังคิดอยู่นั้น เสียงของพี่ห้าก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน“เอ๊ะ?”เสียงฉงนดังขึ้นมาเฉียวเนี่ยนหันไปมองพี่ห้า ก็เห็นว่าพี่ห้ากำลังจ้องมองฝ่ามือตนเอง สีหน้าเคร่งเครียด“พี่ห้า เป็นอะไรหรือ?” เฉียวเนี่ยนเดินไปหา สายตาก็มองไปยังมือของพี่ห้า แล้วก็พบว่า กลางฝ่ามือขวาของพี่ห้ากลับมีคราบดำสนิทอยู่ก้อนหนึ่ง“นี่ไปเปื้อนมาตอนไหนกัน?”พี่ห้าพึมพำกับตัวเอง แล้วใช้นิ้วโป้งมือซ้ายเริ่มถูตรงกลางฝ่ามือแต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด ไม่เพียงแต่ถูไม่ออก ตรงคราบดำนั้นกลับยิ่งขยายวงกว้างมากขึ้นเฉียวเนี่ยนตกใจทันที รีบคว้ามือขวาของพี่ห้าไว้ แล้วยกขึ้นดมที่ปลายจมูกอย่างระมัดระวัง แล้วก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ จึงหันไปมองพี่ห้า “เมื่อครู่ ตำลึงเงินนั่นอยู่ไหน?”“อยู่นี่น่ะ!” อยู่ในฝ่ามือซ้ายที่กำไว้แน่นเลย!แต่ก็เพิ่งจะเปลี่ยนมาอยู่ในมือซ้ายเมื่อครู่นี้เอง ก่อนหน้านี้ถือตำลึงเงินไว้ในมือขวาตลอด!เฉียวเนี่ยนรีบดึงมือซ้ายของพี

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 934

    เฉียวเนี่ยนรู้สึกแปลกกับคำพูดนี้อย่างบอกไม่ถูก จึงเผลอมองไปทางชายชราอีกครั้งก็เห็นชายชรากำลังค่อยๆ เก็บขวดยาทีละขวด ร่างกายงองุ้มเล็กน้อย ดูไม่ต่างจากชายชราทั่วไปหรือนางคิดมากไปเอง?เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ก้าวออกจากโรงน้ำชาไปอย่างรวดเร็วเบื้องหลังนั้น พี่ห้ากำลังเล่นเงินตำลึงในมือด้วยท่าทางสงสัย “เจ้าตามหายาถอนพิษของพิษเยือกมรณะทำไม? มีใครโดนพิษรึ?”เฉียวเนี่ยนเห็นว่าไม่ใช่เรื่องต้องปิดบัง จึงถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า “ท่านพี่เซียวน่ะเจ้าค่ะ”พอได้ยิน พี่ห้าก็ตกใจ รีบเดินอ้อมมาขวางหน้าเฉียวเนี่ยน ขณะเดินถอยหลังก็เอ่ยว่า “เซียวเหอรึ? ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”เฉียวเนี่ยนเดินคุยกับพี่ห้า “ที่ท่านพี่เซียวกลายเป็นอัมพาตนอนอยู่บนเตียงเมื่อก่อนนั้น เป็นเพราะพิษสลายกระดูก ต่อมาข้ารู้สึกว่าอุณหภูมิร่างกายเขาผิดปกติ พอถามอาจารย์ ข้าจึงรู้ว่าเขายังถูกพิษเยือกมรณะอีกด้วย อย่างที่ชายชราผู้นั้นว่าไว้ พิษเยือกมรณะกับพิษสลายกระดูกส่งผลต่อกันและกัน จึงฝังรากลึกอยู่ในร่างท่านพี่เซียว หากไม่หาวิธีถอนพิษนี้ได้ ท่านพี่เซียวอาจถึงตาย”“ร้ายแรงขนาดนั้นเชียว?” พี่ห้าอุทานเสียงดัง ก่อนจ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 933

    “เจ้าจะไปรู้อะไร!” ชายชราสบถด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “นั่นมันเพราะพวกคนชั่วแห่งสำนักราชาโอสถเล่นสกปรก วางยาพิษใส่ข้า หากมิใช่เช่นนั้น ข้าต้องสามารถถล่มสำนักราชาโอสถลงได้แน่นอน!”เมื่อเห็นชายชราทำหน้าขุ่นเคืองอย่างแรงกล้า เฉียวเนี่ยนกลับไม่ได้พูดอะไรอีกคำพูดของชายชรานี้ จะเชื่อได้สักเท่าไรยังยากจะตัดสิน แม้ว่าเขาจะโอ้อวดวรยุทธของตนเอง ทว่าก็ถือเป็นหลักฐานว่าตนออกมาจากสำนักราชาโอสถจริง เรื่องของพิษเยือกมรณะ ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าน่าจะเป็นเรื่องจริงพี่ห้าอ้อมมาข้างหน้าชายชรา เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มว่า “เช่นนั้น ไอ้พิษเยือกมรณะอะไรนั่น ไม่มียาถอนพิษจริงๆ ใช่หรือไม่?”“โธ่เอ๋ย ข้าก็บอกแล้ว พิษนี้อยู่ในร่างกายเดี๋ยวเดียวก็สลาย จะเสียเวลาไปทำยาถอนพิษทำไม? จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่!”ชายชราเหมือนเริ่มรำคาญที่ถูกถามมาก จึงขึ้นเสียงด้วยความหงุดหงิดพี่ห้าก็ยังยิ้มอยู่ดี “ถ้าเช่นนั้น พิษเยือกมรณะนี้ ปรุงขึ้นได้อย่างไร เจ้ารู้หรือไม่?”ได้ยินดังนั้น ชายชราก็ชะงักเล็กน้อย มองพี่ห้าด้วยสายตาฉงน “เจ้าถามเช่นนี้ทำไม?”พี่ห้าเผยรอยยิ้มมั่นใจออกมาทันที “ข้าจะบอกให้ ว่าน้องสาวของข้าคนนี้น่ะเก่งมาก ไม่ว่า

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 932

    ชายชรามิได้ตอบ กลับเป็นฝ่ายย้อนถามว่า “ข้าว่าเจ้าคงมิได้ต้องการพิษเยือกมรณะ แต่ต้องการยาถอนพิษของพิษเยือกมรณะใช่หรือไม่?”เฉียวเนี่ยนสะท้านในใจ คาดไม่ถึงเลยว่าชายชราผู้นี้จะเดาออกอย่างง่ายดายถึงเพียงนี้ ใบหน้าจึงพลันหม่นลงโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นท่าทางของเฉียวเนี่ยนเช่นนี้ ชายชราก็รู้ว่าตนเดาถูกแล้ว แต่กลับมีท่าทีสงสัย “แต่นั่นก็แปลก พิษเยือกมรณะนี้มิอาจอยู่ในร่างกายได้นานนัก บางทีแค่นอนหลับไปสักตื่น พิษในร่างกายก็อาจเลือนหายหมดแล้ว แล้วเหตุใดจึงต้องใช้ยาถอนพิษ?”เมื่อพูดถึงตรงนี้ ชายชราก็อดครุ่นคิดมิได้ “ฮึ่ม หรือว่าเป็นเพราะเกิดปฏิกิริยากับพิษสลายกระดูก ถึงทำให้มันสามารถคงอยู่ในร่างกายได้ยาวนาน?”เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าชายชรากลับกลายเป็นท่าทีคล้ายดั่งได้ตาสว่างเห็นเขาเป็นเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนก็อดรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไร้เหตุผลแต่นางก็ยังข่มกลั้นโทสะไว้ เอ่ยถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “เช่นนั้น ยาถอนพิษของพิษเยือกมรณะ ยังมีอยู่หรือไม่?”“ไม่มี” ชายชราส่ายศีรษะ “พิษชนิดนี้ก็ไม่ใช่ของดีอันใด เป็นเพียงสิ่งที่อดีตเจ้าสำนักราชาโอสถปรุงขึ้นโดยบังเอิญระหว่างทดลองปรุงพิษ เมื่อมันไม่อาจคงอย

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 931

    “ไม่ซื้อก็ไปให้พ้น” ชายชราเอ่ยอย่างไร้เยื่อใยเฉียวเนี่ยนรู้ตัวทันทีว่าชายชรานี้อารมณ์ร้าย ไม่ใช่คนที่รับมือได้ง่ายๆนางจึงเข้าประเด็นตรงๆ ถามว่า “เมื่อครู่นี้ที่เจ้าพูดว่ามีพิษที่ทำให้คนพิการเป็นอัมพาตอยู่ไหนล่ะ?”ชายชรามองเฉียวเนี่ยนอีกรอบ “ตกลงเจ้าจะซื้อพิษหรือจะซื้อยา?”เฉียวเนี่ยนก็ไม่พูดดีด้วย “เจ้ามาตั้งแผงอยู่ตรงนี้ จะมาสนใจอะไรว่าข้าจะซื้อพิษหรือซื้อยา? ข้าจะซื้อทั้งสองอย่างไม่ได้รึ?”ชายชราดูเหมือนไม่คาดคิดว่าเฉียวเนี่ยนจะ 'ปากกล้า' ถึงเพียงนี้ จึงพยักหน้ารับ “ได้ๆๆ พิษที่ทำให้พิการเป็นอัมพาตใช่ไหม? นี่ไง พิษสลายกระดูก ดื่มเพียงคำเดียวก็ทำให้คนนอนเป็นผักทั้งชีวิต และยังเจ็บแสบจนกระดูกแทบละลายทุกคืน รับรองว่าโหดสุดๆ! เจ้าจะซื้อไปใช้กับใครล่ะ? สามีเจ้าหรือ?”เฉียวเนี่ยนไม่ตอบ เพียงถามเสียงเย็น “แล้วพิษเยือกมรณะล่ะ? มีไหม?”พอได้ยินคำถามของเฉียวเนี่ยน สีหน้าชายชราก็เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกในทันทีเขาจ้องมองเฉียวเนี่ยนอย่างพิจารณา ดวงตาเต็มไปด้วยความระแวง “เจ้าเป็นใครกันแน่?”“เจ้าไม่ต้องรู้หรอกว่าข้าเป็นใคร แค่ตอบมาก็พอ เจ้าใช่คนของสำนักราชาโอสถหรือไม่?” เฉียวเนี่ยนถามเสี

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status