Library
Maghanap
Home / โรแมนติก / พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี / บทที่ 363

Share

บทที่ 363

Author: โม่เสียวชี่
เซียวเหอไม่แสดงอารมณ์ใด แต่ทุกคนในห้องต่างก็ถูกเขาจับตามอง

เมื่อเห็นว่าเฉียวเนี่ยนแสดงอาการไม่สบายใจบนใบหน้า เขาจึงพูดขึ้นว่า "เมื่อได้ยกน้ำชาไปแล้ว ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยากกลับไปพักผ่อนก่อน"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น นายท่านเซียวและฮูหยินเซียวก็ไม่อาจปิดบังความผิดหวังได้

แน่นอนว่าพวกเขาอยากอยู่กับเซียวเหออีกสักพัก

แต่ก็เข้าใจดีว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้น เซียวเหอไม่ค่อยชินกับการออกมาเจอผู้คน และการที่เขาออกมาเพื่อยกน้ำชาในวันนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว

พวกเขาคิดว่ามีเฉียวเนี่ยนอยู่ข้างกายเขา เขาอาจจะค่อยๆ ดีขึ้นก็ได้

คิดได้เช่นนั้น ท่านทั้งสองก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย "ได้สิ ให้เนี่ยนเนี่ยนพาเจ้ากลับไปพักผ่อนเถิด"

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็ลุกขึ้นคำนับท่านทั้งสองแล้วเดินไปข้างหลังเซียวเหอและเข็นเขาไปข้างนอก

อาจเป็นเพราะว่าฝีเท้าของนางเร็วเกินไป เซียวเหอจึงหันหน้ามาทางเฉียวเนี่ยนแล้วถามด้วยเสียงนุ่มนวล "รีบร้อนไปไหนกัน?"

เฉียวเนี่ยนตกใจเล็กน้อย

นั่นสิ นางจะรีบร้อนไปทำไม?

คนที่ทำเรื่องโง่ๆ นั้นไม่ใช่นางเสียหน่อย!

นางจึงค่อยๆ ลดความเร็วลง แต่ก็ไม่ได้ยอมรับ "ข้ารีบร้อนตรงไ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter
Mga Comments (1)
goodnovel comment avatar
AMPAPORN PIMPA
สนุกน่าติดตาม บรรยายนางเอกจนเห็นภาพ เนี่ยนอนี่ยนฉลาดจริงๆ
Tignan lahat ng Komento
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1456

    “ส่งตัวเฉียวเนี่ยนออกมาเดี๋ยวนี้!”เสียงตวาดเกรี้ยวกราดจากชั้นล่างดังทะลุเข้ามาในโสตประสาทของเฉียวเนี่ยนอย่างชัดเจนมาเพื่อหาเรื่องนางหรือ?เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วมุ่น นางคว้าเสื้อคลุมข้างเตียงขึ้นมาคลุมกาย แล้วกัดฟันข่มความเจ็บปวด ฝืนก้าวเดินออกไปทีละก้าวทันทีที่เปิดประตู ก็เห็นหนิงซวงและเกอซูอวิ๋นยืนรออยู่หน้าห้องแล้วเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยนเดินออกมา หนิงซวงก็รีบปราดเข้ามาหา “คุณหนูออกมาทำไมเจ้าคะ? ท่านยังบาดเจ็บอยู่นะเจ้าคะ!”“ข้าไม่เป็นไร” น้ำเสียงของเฉียวเนี่ยนแม้จะอ่อนแรงแต่กลับเยือกเย็นยิ่งนัก นางปัดมือหนิงซวงออกเบา ๆ ใช้มือยันผนังที่เย็นเฉียบ แล้วค่อย ๆ ลากสังขารเดินไปที่หัวมุมบันไดภาพเบื้องหน้าทำให้หัวใจของนางดิ่งวูบลงสู่ก้นเหวเห็นเพียงโถงโรงหมอที่สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ ทว่ากลับถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศสังหารอันน่าสะพรึงท่านหมอชราผู้ใจดีและเด็กรับใช้ยาต่างคุกเข่าอยู่กับพื้น ถูกองครักษ์ตระกูลมู่ที่มีท่าทางดุร้ายราวกับยักษ์มารกดแขนไพล่หลังเอาไว้อย่างหยาบคาย ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและคราบน้ำตาประตูใหญ่เปิดอ้า ด้านนอกมีเงาคนวูบไหว เห็นได้ชัดว่าถูกล้อมไว้หมดแล้วแ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1455

    “ว่ากระไรนะ?!” มู่ซ่างเสวี่ยตกใจอย่างมาก พลันลุกพรวดขึ้นยืน ทว่าเบื้องหน้ากลับมืดมิด วิงเวียนศีรษะจนต้องทิ้งตัวกลับลงไปบนเตียงอย่างแรงเขาหลับตาลง ปรับลมหายใจอยู่ครู่หนึ่งจึงค่อยเงยหน้าขึ้น ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด นัยน์ตาฉายแววตื่นตระหนกแกมไม่อยากเชื่อเป็นครั้งแรก!“ข้าสั่งให้เจ้าส่งคนไปเฝ้าเอาไว้แล้วมิใช่หรือ?!”“เฝ้าแล้ว! เฝ้าแล้วขอรับ!” มู่หงเสวี่ยโบกไม้โบกมือด้วยความตื่นเต้นระคนร้อนรน “ที่หอเป่าเสียงทางทิศตะวันออก ท่านปู่ห้านำยอดฝีมือองครักษ์สิบสองคนที่เก่งกาจที่สุดไปนั่งบัญชาการด้วยตนเองเลยนะขอรับ! เฝ้าชนิดไม่ให้คลาดสายตาเลยทีเดียว!”ท่านปู่ห้ามู่เจิ้นไห่ ดูแลกองกำลังองครักษ์ของตระกูลมู่มานานหลายสิบปี ใต้สังกัดชุบเลี้ยงยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงในยุทธภพไว้นับไม่ถ้วน นับเป็นหนึ่งในปราการที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลมู่วันนี้เซียวเหอมาด้วยเจตนาไม่ดี มู่หงเสวี่ยจึงมิกล้าชะล่าใจ อุตส่าห์ไปเชิญเสาหลักผู้นี้ ให้ช่วยนำกำลังไปเฝ้าจุดสำคัญที่น่าจะตกเป็นเป้าหมายมากที่สุดด้วยตนเองทว่าใครจะคาดคิด... สุดท้ายก็ยังเกิดเรื่องขึ้นจนได้!มู่ซ่างเสวี่ยรู้สึกจุกแน่นในอกประหนึ่งถูกหินผาพันชั่งกดทั

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1454

    มู่ซ่างเสวี่ยรู้สึกถึงไอเย็นระลอกหนึ่งแผ่ซ่านจากฝ่าเท้าทะลวงขึ้นสู่กลางกระหม่อม!เขาทอดสายตาจ้องเขม็งไปยังเซียวเหอ เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาทีละคำอย่างยากลำบาก “ท่านต้องการสิ่งใดกันแน่?”“ง่ายมาก” เซียวเหอลุกขึ้นยืน สองมือไพล่หลัง ทอดสายตามองมู่ซ่างเสวี่ยจากที่สูงด้วยแววตาเหยียดหยาม “ส่งยาถอนพิษ ‘พิษเถากัดกระดูก’ มาเสีย”“ตระกูลมู่มิได้มีพิษนี้ จะมียาถอนพิษได้อย่างไร!” มู่ซ่างเสวี่ยปฏิเสธอย่างหนักแน่น“ไม่มีรึ?” เซียวเหอหัวเราะเบา ๆ แววตาฉายแววรู้ทัน “ข้าได้ยินมาว่า เมื่อไม่กี่วันก่อนแดนต้องห้ามของจวนท่านถูกเปิดออก ข้าเดาว่าพิษประหลาดที่เป็นความลับไม่ถ่ายทอดสู่ภายนอกของตระกูลมู่ คงจะถูกเก็บซ่อนไว้ที่นั่นกระมัง? ยาถอนพิษเองก็ย่อมต้องอยู่ที่นั่นเช่นกัน ในเมื่อเจ้าตระกูลมู่ยืนกรานว่าไม่มี เช่นนั้นก็ให้ข้าเข้าไปในแดนต้องห้ามเพื่อดูให้เห็นกับตาเถิด”“เป็นไปไม่ได้!” มู่ซ่างเสวี่ยปฏิเสธทันควัน “แดนต้องห้ามตระกูลมู่ แม้แต่ลูกหลานในตระกูลเรายังมิอาจล่วงล้ำเข้าไปตามอำเภอใจ ไฉนเลยจะยอมให้คนนอกเช่นท่านเข้าไปได้?!”เซียวเหอย้อนถามเสียงเย็น “คนนอกที่เข้าไปได้ก็มีตั้งไม่รู้กี่คนแล้ว ข้าเข้าไปอีกสั

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1453

    เซียวเหอแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจนัยที่มู่ซ่างเสวี่ยต้องการจะสื่อ เขาเพียงแย้มยิ้มบางเบา “การที่ข้าเดินทางมาในครั้งนี้ ก็เพื่อตามหาน้องชาย เซียวเหิง เขาหายสาบสูญไปในจวนของท่าน ไร้ซึ่งข่าวคราว ในฐานะพี่ชาย ข้าย่อมต้องมาทวงถามคำอธิบายด้วยตนเอง”รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่ซ่างเสวี่ยยังคงเดิม ทว่าแววตากลับฉายแววอำมหิตวูบหนึ่ง “เกรงว่าท่านอ๋องจะมาผิดที่แล้ว เวลานี้แม่ทัพเซียวเป็นแขกพักอยู่ที่จวนขององค์ชายรอง หากท่านอ๋องต้องการตามหาคน ก็ควรไปที่จวนองค์ชายรองถึงจะถูก”มุมปากของเซียวเหอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ ทว่าดวงตากลับไร้ซึ่งไออุ่น “ข้าย่อมรู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่ที่นั่น เพียงแต่ข้ายังรู้อีกว่า เขาถูกพิษร้าย ‘พิษเถากัดกระดูก’ เล่นงาน ซ้ำยังบาดเจ็บสาหัส เวลานี้เป็นตายร้ายดีอยู่ที่จวนองค์ชายรองก็สุดจะรู้! เจ้าตระกูลมู่ บัญชีหนี้นี้ หากข้าไม่มาทวงเอากับตระกูลมู่ จะให้ไปทวงกับองค์ชายรองหรือไร?”ในครานั้น ผู้ที่รับตัวเซียวเหิงออกจากแคว้นจิ้ง ก็คือคนของตระกูลมู่น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่กลับเชือดเฉือนดั่งคมมีดทุกถ้อยคำรอยยิ้มบนใบหน้าของมู่ซ่างเสวี่ยเลือนหายไปจนสิ้น เหลือทิ้งไว้เพียงความเย็นชาดุจน้ำแข็ง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1452

    วันนั้น คือวันคล้ายวันเกิดของนางไม่คาดคิดเลยว่าเซียวเหอจะจัดเตรียมงานเลี้ยงฉลองให้นางอย่างพิถีพิถันถึงเพียงนี้นับตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ มีใครเคยจัดงานฉลองวันเกิดให้นาง? มีใครเคยใส่ใจวันสำคัญเช่นนี้ของนางบ้าง? ความตื้นตันและอบอุ่นอันใหญ่หลวงถาโถมเข้าใส่ จนทำให้นางมิอาจหักห้ามใจ ดื่มสุราจนมิอาจยับยั้ง…ท้ายที่สุด ความทรงจำหลงเหลือเพียงแสงเทียนไหวระริก เงาร่างผู้คนเลือนราง ทุกสรรพสิ่งพร่ามัวสับสนไปหมดยามตื่นขึ้นมาอีกครา สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือดวงหน้าอันอ่อนโยนของเซียวเหอท่ามกลางแสงอรุณรุ่งเรือง และ… สภาพห้องที่ยุ่งเหยิง กับความปวดเมื่อยแปลกประหลาดที่เรือนกายของนางนางกับเซียวเหอ… ได้กลายเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงเสียแล้วนางจำได้แม่นยำ นัยน์ตาของเซียวเหอฉายแววรักใคร่เอ็นดู พลางเอ่ยถามนางว่า “หิวหรือไม่? อยากทานอะไรหน่อยไหม?”ยามนั้นหัวใจนางเต้นกระหน่ำดั่งรัวกลอง แทบจะสำลักความสุขจมดิ่งลงในห้วงความอ่อนโยนนั้นทว่าเพียงชั่วอึดใจถัดมา นามที่เขาเอื้อนเอ่ยออกมากลับเปรียบเสมือนน้ำเย็นเฉียบถังใหญ่ที่สาดรดลงมาจนหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ——“เนี่ยนเนี่ยน”เมื่อหวนนึกถึงตรงนี้ หัวใจของเกอซูอว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1451

    อาการคลื่นเหียนในท้องของเกอซูอวิ๋นยังไม่ทันทุเลาลง ก็ต้องตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อความลับถูกเปิดโปงอย่างกะทันหัน นางเผลอผลักอกเซียวเหอที่ยืนขวางหน้าอยู่ออกไปเต็มแรงโดยสัญชาตญาณ น้ำเสียงสั่นเครือแฝงแววต่อต้าน “ออกไปนะ! เรื่องของข้า ไม่เกี่ยวกับท่าน!”ทว่าเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของนางนั้น ช่างดูไร้ค่าราวกับมดปลวกเขย่าต้นไม้ใหญ่แววตาตื่นตะลึงของเซียวเหอยังจางหายไปไม่หมด ทว่ากลับถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึมจริงจังชนิดที่ไม่อาจโต้แย้งได้เขาไม่เพียงไม่ถอย หากแต่ยังโน้มกายลง สอดมือข้างหนึ่งเข้าใต้ข้อพับเข่า อีกมือประคองแผ่นหลังของนางไว้อย่างมั่นคง เพียงออกแรงเพียงเล็กน้อย ร่างที่เบาหวิวนั้นก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นแนบอก!“อ๊า!” เกอซูอวิ๋นอุทานแผ่วเบา สัญชาตญาณทำให้นางกำเสื้อบริเวณอกของเขาไว้แน่น ก่อนจะรีบปล่อยมือออกอย่างรวดเร็วราวกับถูกไฟลวก และดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์ “ปล่อยข้าลงนะ!”เซียวเหอกระชับอ้อมแขน กักขังนางไว้ในอกแกร่งแน่นหนา ก่อนจะก้าวเท้ายาว ๆ ตรงดิ่งไปยังห้องพักรับรองของโรงหมอ สันกรามของเขาขบแน่น แววตาฉายแววทะมึนลึกล้ำประดุจท้องนภาก่อนพายุจะโหมกระหน่ำ กลิ่นอายสังหารที่ผ่านการกรำศึกใน

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status