Share

บทที่ 48

Author: โม่เสียวชี่
แผลที่หลังนางยังเจ็บอยู่เลย !

แม้เมื่อวานหลินเย่ว์จะถูกตีจนสลบไป แต่ไม้กวาดพวกนั้นที่ใช้ตีเขายังไม่หักเลยสักด้าม อีกทั้งแผลที่หลังของหลินเย่ว์ก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น ดังนั้นวันนี้เขาถึงได้ลงจากเตียงได้

ส่วนนางเล่า ?

เพียงแค่ไม่กี่ครั้งก็ตีจนไม้กวาดหักเป็นท้อน ด้วยเรี่ยวแรงที่หนักหน่วง ทำให้ส่วนหน้าตัดที่หักออกจากกันขูดหลังนางเป็นแผลลึก

เห็นได้เลยว่าเมื่อวานหลินเย่ว์เพียงแค่ต้องการจะตีนางให้ถึงแก่ชีวิตก็เท่านั้น

แม้เฉียวเนี่ยนไม่ได้พูดให้ชัดเจน แต่ความดูถูกเหยียดหยามนี้ หลินเย่ว์กลับรับรู้ได้อย่างแท้จริง

เขาพลันถลาเข้าไปใส่เฉียวเนี่ยนพร้อมกับยกหมัดขึ้นมา "ข้าว่าเจ้าคงถูกตีน้อยเกินไปถึงได้ปากแข็งเช่นนี้"

ฮูหยินหลินรีบกอดรัดหลินเย่ว์เอาไว้ทันที "เย่ว์เอ๋อร์ อย่าวู่วาม !"

ใครจะคิดว่าเฉียวเนี่ยนกลับก้าวเข้าไปหาหลินเย่ว์อีกก้าว "ท่านโหวน้อยยังอยากทุบตีข้าอยู่อีกหรือ วันนี้ตั้งใจจะตีที่ใด หน้าฝั่งซ้ายหรือฝั่งขวา ต้องการให้ข้ายื่นมันไปให้ท่านด้วยตัวเองหรือไม่"

เห็นนางอวดดีเช่นนี้ ความโกรธของหลินเย่ว์ก็ยิ่งลุกโชน เกือบจะหลุดจากพันธนาการของฮูหยินหลินได้

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหนิงซวงจะพุ่งเข้
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 740

    หลายวันต่อมาหลังจากเฉียวเนี่ยนตรวจชีพจรให้ฮองเฮาเสร็จ ก็ไปยังเรือนนอนของฮ่องเต้เพื่อตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้ฮุ่ยเฟยก็อยู่ด้วยเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยน ฮุ่ยเฟยก็ยิ้มแย้มแจ่มใส “ฝ่าบาทเพคะ วิชาแพทย์ของท่านหญิงเฉียวช่างเลิศล้ำ เห็นหรือไม่ว่าในตอนนี้หม่อมฉันงดงามมีชีวิตชีวาเพียงใด?”น่าจะเพราะไม่ค่อยมีใครชมตนเองเยี่ยงนี้ ฮ่องเต้จึงหัวเราะกับคำพูดของฮุ่ยเฟย แล้วก็พยักหน้า “ใช่ เจ้าก็งดงามดั่งเช่นเคย”ฮุ่ยเฟยเหมือนจะเขินจนหน้าแดง นั่งคอยปรนนิบัติอยู่อยู่ข้างฮ่องเต้เฉียวเนี่ยนตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้แล้วจึงกล่าว “ชีพจรของฝ่าบาทมั่นคงและแข็งแรง ตำรับยาบำรุงนั้นไม่จำเป็นต้องเสวยทุกวัน ตั้งแต่วันนี้ไป หม่อมฉันจะเว้นวันมาพบฝ่าบาทวันเว้นวันเพคะ”ฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินฮุ่ยเฟยพูดว่า “ไม่แปลกใจเลยที่ฝ่าบาททรงเป็นโอรสสวรรค์ แม้จะมีอายุมากกว่าหม่อมฉัน แต่ร่างกายกลับแข็งแรงกว่าหม่อมฉันเสียอีก จะว่าไป ฝ่าบาทย่อมเป็นผู้มีบุญ ส่วนคนไร้บุญอย่างสวีเหม่ยเหริน อายุแค่ยี่สิบต้นๆ แต่ดูอิดโรยนัก!”สวีเหม่ยเหริน?เฉียวเนี่ยนเหลือบมองฮุ่ยเฟยโดยไม่รู้ตัว นางก็กำลังกลุ้มใจว่าจะพูดเรื่องของสวีเหม่ยเหรินกับ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 739

    พูดมากไป เขาก็จะเข้าใจผิดอีกเซียวเหิงยืนอยู่หน้าประตูเช่นนั้น สายตาตกอยู่ที่ตำแหน่งที่เฉียวเนี่ยนยืนเมื่อครู่ ตรงอกพลันเจ็บแปลบขึ้นมาเป็นระลอกๆไม่รู้ว่าเซียวเหอมายืนอยู่ข้างประตูตั้งแต่เมื่อไร เหลือบมองเฉียวเนี่ยนที่เดินห่างออกไปนานแล้ว จึงพูดว่า “เจ้าจะมัวยืนบื้ออยู่อีกทำไม? ไม่ต้องไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทหรือ?”เซียวเหิงเป็นแม่ทัพ ไม่เหมือนเขาที่สามารถเข้าเฝ้าวังได้ทุกวันการที่เซียวเหิงเข้าวัง ย่อมต้องเป็นเพราะมีเรื่องจะกราบทูลฝ่าบาทน้ำเสียงของเซียวเหอสามารถดึงสายตาของเซียวเหิงให้หันกลับมาที่เขาได้สำเร็จ พร้อมกับน้ำเสียงกดต่ำ ด่าลอยๆ ว่า “ไอ้คนเจ้าเล่ห์”เซียวเหอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เสียงเย็นเฉียบเอ่ยว่า “นี่เรียกว่าผู้ใกล้ชิดน้ำย่อมได้ชมเงาจันทร์ก่อน”ฟังดูสมเหตุสมผลไม่ใช่หรือ!ตำแหน่งผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ของเขา แม้จะไม่สูงเท่าแม่ทัพ แต่ก็สามารถเข้าถึงเฉียวเนี่ยนได้ก่อนเซียวเหิงหนึ่งก้าวเซียวเหิงเองก็เข้าใจดี ว่านี่คือข้อได้เปรียบของเซียวเหอในฐานะผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ถึงขนาดบางครั้ง เขายังรู้สึกว่าเซียวเหออยู่ในวังก็ยังดี อย่างน้อยก็สามารถดูแลเฉียวเนี่ยนได้

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 738

    เฉียวเนี่ยนไม่รู้ว่าเซียวเหิงมาถึงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ว่าเป็นตอนที่เซียวเหอกำลังทายาให้นาง หรือเป็นตอนที่กำลังเป่าบาดแผลให้นางแต่ดูจากสีหน้าเขาก็รู้ว่า เซียวเหิงน่าจะโกรธไม่น้อยแววตาคู่นั้นที่มองนาง ราวกับอยากจะชักดาบออกมาแทงนางให้ตายเสียให้ได้เมื่อเทียบกับตอนที่เคยเห็นนางอยู่กับหมิงอ๋องในอุทยานหลวงแล้ว ความโกรธยิ่งชัดเจนกว่าหลายเท่าเมื่อตอนนั้นนางเจอเขาอย่างกะทันหัน ยังรู้สึกผิดในใจอยู่บ้าง ราวกับคนลักลอบคบชู้ที่โดนจับได้แต่ครานี้ เฉียวเนี่ยนกลับรู้สึกว่าในใจนางสงบมากกระทั่ังแอบคิดว่าให้เซียวเหิงมาเห็นเข้าก็ดีเหมือนกันบางที หากเขาเข้าใจผิด ก็จะได้เลิกราวีนางเสียทีเซียวเหอก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในแววตาเฉียวเนี่ยน จึงเพิ่งตระหนักว่ามีคนมาร่างกายเขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าไปมองทางหน้าประตูก็เห็นแววตาเซียวเหิงที่ดูราวกับมีเปลวเพลิงกำลังลุกไหม้ อยากจะเผาเขาให้กลายเป็นเถ้าถ่านเขาไม่คิดว่าเซียวเหิงจะมา วันนี้เซียวเหิงต้องไปค่ายทหารนอกเมืองแท้ๆเซียวเหอผุดลุกขึ้นยืนตรง ละสายตากลับมาเขาไม่เห็นว่าต้องปิดบังอะไรเขาก็แค่อยากดีกับนาง ก็แค่สงสารนางไม่ใช่แค่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 737

    นางคิดจะทายาที่หน้าตัวเองก่อนแล้วค่อยกลับไปใครจะคิดว่า เพิ่งก้าวเข้าประตูก็พบกับเซียวเหอเขายังคงสวมชุดผู้บัญชาการองครักษ์ประจำราชวัง ดูเหมือนจะรอนางอยู่นานแล้ว“ท่านพี่เซียว?”เฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น “ท่านมาทำอะไรที่นี่?”คิ้วของเซียวเหอขมวดเป็นปม เดินก้าวเข้ามาตรงหน้าเฉียวเนี่ยน สายตาคู่นั้นจ้องไปยังใบหน้าครึ่งซีกที่บวมแดงของนาง“กุ้ยเฟยลงมือรุนแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”ชัดเจนว่าเขาได้ยินข่าวว่าเฉียวเนี่ยนถูกตบ จึงรีบรุดมายังโรงหมอหลวงตอนนี้ ในโรงหมอหลวงเหลือเพียงหมอหลวงหลี่ผู้ทำหน้าที่อยู่เวรกลางคืนเท่านั้น ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด พอเห็นเฉียวเนี่ยนอยู่กับเซียวเหอในสภาพนี้ เขาก็แสร้งทำเป็นไม่เห็น แล้วเดินเข้าไปยังห้องอีกฝั่งเสียเองเดิมทีเฉียวเนี่ยนตั้งใจจะทักทายหมอหลวงหลี่สักหน่อย ใครจะคิดว่าเซียวเหอกลับคว้าแขนของนางไว้ แล้วกดให้นางนั่งลงบนเก้าอี้อย่างแกมบังคับพอเห็นเซียวเหอหยิบยามาจะทาให้ เฉียวเนี่ยนก็เผลอเอ่ยปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ “ท่านพี่เซียว ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้า...”แต่ยังไม่ทันพูดจบ เซียวเหอก็ทายาลงบนใบหน้าของนางเสียแล้วมือของเขาอ่อนโยน ทว่ากลับทำให้นางรู้

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 736

    เรื่องนี้เช่นนั้นรึ!เฉียวเนี่ยนมีท่าทีประหลาดใจเล็กน้อยขณะมองเต๋อกุ้ยเฟยนางเดิมทีคิดว่าเต๋อกุ้ยเฟยจะสั่งให้นางทำเรื่องเลวร้ายขัดต่อฟ้าดิน ด้วยเหตุนี้จึงยังไม่ตอบรับในทันที เพียงรอฟังว่าเต๋อกุ้ยเฟยจะพูดอะไรแล้วค่อยตัดสินใจกลับคาดไม่ถึงว่า เต๋อกุ้ยเฟยกลับสั่งให้นางไปปกป้องหญิงอื่นในวังอีกคนหนึ่งอาจเพราะมองเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของเฉียวเนี่ยน เต๋อกุ้ยเฟยจึงยิ้มออกมา “สวีเหม่ยเหรินผู้นั้น เดิมทีก็เป็นคนในตำหนักของข้า ก่อนหน้านี้ก็คอยปรนนิบัติอยู่ข้างกายข้า เพียงแต่เมื่อเจ็ดเดือนก่อน ฮ่องเต้เสวยสุราจนเมามาย นึกว่านางเป็นข้า จึงได้...”กล่าวถึงเรื่องนี้ เต๋อกุ้ยเฟยก็ถอนใจ “หญิงสาวดีๆ คนหนึ่ง เดิมทีก็ควรปล่อยออกจากวังเมื่อถึงวัยสมควร ใครจะคิดว่านางกลับต้องมาเจอเรื่องเช่นนี้! ยิ่งไปกว่านั้น ฮ่องเต้ยังโยนความผิดทั้งหมดลงที่นาง หากไม่ใช่เพราะข้าร้องขอไว้ เกรงว่าคงได้รับพระราชทานโทษตายไปแล้ว”ได้ฟังดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็ขมวดคิ้วเป็นปมเพราะฉะนั้น สวีเหม่ยเหรินคนนั้นก็คงอายุไล่เลี่ยกับนาง กลับถูกชายวัยคราวเดียวกับบิดาทำลายพรหมจรรย์ทั้งยังถึงขั้นเกือบต้องสังเวยชีวิตเพราะเรื่องนั้น!

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 735

    เต๋อกุ้ยเฟยมองไปยังใบหน้าด้านข้างของเฉียวเนี่ยน มุมปากปรากฏรอยยิ้มบาง “แม่นางเฉียวคงไม่ถือโทษโกรธเคืองที่ข้าเล่นละครเกินจริงหรอกกระมัง?”ฉากตบหน้าฉากนั้น เรียกได้ว่าตบอย่างแรงทีเดียวเฉียวเนี่ยนก็ยิ้มออกมาเช่นกัน “หากพระสนมไม่ลงมือหนัก องค์หญิงซูหยวนจะเชื่อได้อย่างไรเล่าเพคะ?”เรื่องที่องค์หญิงซูหยวนจะจัดการกับซุนเซี่ยน เฉียวเนี่ยนได้อาศัยโอกาสตอนที่มาดูแลสุขภาพเต๋อกุ้ยเฟย เล่าให้เต๋อกุ้ยเฟยฟังล่วงหน้าแล้วเพียงแต่ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า องค์หญิงซูหยวนจะโยนความผิดให้เฉียวเนี่ยนในทันทีที่ฆ่าคนเสร็จบางทีอาจเป็นเพราะต้องการทดสอบว่าเฉียวเนี่ยนสามารถรับหน้าแทนได้ในยามคับขันจริงหรือไม่ หรือไม่ก็ต้องการบั่นทอนความสัมพันธ์ระหว่างเฉียวเนี่ยนกับเต๋อกุ้ยเฟย ไม่ให้คนอื่นมีความคิดละโมบในตัว ‘ศิษย์หมอเทวดา’ นี้?ดังนั้น วันนี้ที่เต๋อกุ้ยเฟยตบหน้านาง เฉียวเนี่ยนก็ไม่คาดคิดมาก่อนจริงๆจนกระทั่งได้ยินคำพูดขององค์หญิงซูหยวน จึงค่อยเข้าใจว่าเต๋อกุ้ยเฟยแกล้งทำตอนนี้ นางกำลังตรวจชีพจรให้เต๋อกุ้ยเฟย แล้วก็พบว่าเต๋อกุ้ยเฟยไม่มีท่าทีโศกเศร้าแม้แต่น้อยเต๋อกุ้ยเฟยกล่าวว่า “ซุนเซี่ยนยังไม่ตาย ผู้ที่ตายก็

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status