LOGINShare
บทที่ 557
Latest chapter
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 564
ป้าชุนเห็นดังนั้นก็รีบพูดขึ้น “โอย ตายแล้ว! ข้าไปหยิบผ้ามาให้เช็ดก่อนนะ” พูดจบก็รีบเดินออกจากเรือนไปฝูวั่งเองดูเหมือนจะไม่อยากอยู่กับฉู่จืออี้นัก ก็เลยเดินตามป้าชุนออกไปด้วยฉู่จืออี้หันไปมองชายหนุ่มแวบหนึ่ง ก่อนจะกล่าว “ในตู้มีเสื้ออยู่ เอามาเปลี่ยนเถอะ”เรือนของฉู่จืออี้เป็นทั้งห้องนอนและห้องโถงรวมกัน ตู้เก็บเสื้อผ้าจึงอยู่ไม่ไกลดูเหมือนเขาจะเข้าใจเจตนาของฉู่จืออี้ดี เขาเดินไปที่ตู้ หยิบเสื้อผ้าหยาบ ๆ ตัวหนึ่งออกมา แล้วก็เปลี่ยนเสื้อต่อหน้าเฉียวเนี่ยนทันทีรอยสักหัวเสือกลางหน้าอก เด่นชัดเป็นที่สุดเหมือนกับว่าความสงสัยบางอย่างได้รับการยืนยัน ความสับสนว้าวุ่นในใจของเฉียวเนี่ยนกลับค่อย ๆ สงบลงนางกลับไปนั่งที่เดิม แล้วเริ่มกินอาหารคำแล้วคำเล่าอย่างไม่ลังเล เมื่อป้าชุนกลับเข้ามาอีกครั้ง ใบหน้าของนางก็ดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติชายหนุ่มรับผ้าขนหนูมาเช็ดตัว พลางเงยหน้าสบตาฉู่จืออี้อย่างไม่ได้นัดหมาย บางสิ่ง…ไม่ต้องพูด ก็เข้าใจตรงกันหลังมื้ออาหาร ฉู่จืออี้ก็ยังไปยืมเกวียนตามที่พูด ทว่าเฉียวเนี่ยนบอกว่านางรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ไม่อยากเข้าเมือง ฉู่จืออี้จึงไม่ได้ฝืนใจ และนำเกวียนไปคื
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 563
ฉู่จืออี้ได้ยินเสียงจึงหันมามอง เมื่อเห็นสีหน้าของเฉียวเนี่ยนก็รู้สึกว่าผิดปกติ เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า “ข้าจะไปยืมเกวียนมาเข้าเมืองช่วงบ่าย แล้วจะตามหมอมาดูเจ้าเสียหน่อย!”เฉียวเนี่ยนไม่ตอบร่างของนางกลับสั่นเทาเล็กน้อยภาพของจิ่งเหยียนที่เลือดท่วมตัวกับฉากที่ฉู่จืออี้เข้ามาช่วยนาง สลับไปมาในหัวจนทำให้นางไม่รู้ควรทำอย่างไรดีแม้แต่จะพูดก็พูดไม่ออกทว่าไม่ทันที่ความคิดจะตกผลึก เสียงจากนอกรั้วไม้เรือนหลีปาก็พลันดังขึ้น “พี่ใหญ่!”ผู้มาเยือนดูแปลกหน้า เฉียวเนี่ยนจึงไม่แน่ใจว่าเขาคือคนที่เคยมาดื่มเหล้ากับฉู่จืออี้ที่เรือนคราวก่อนหรือไม่เพราะวันนั้นคนมากหน้าหลายตา นางจำหน้าได้ไม่หมดแต่ในเมื่ออีกฝ่ายเรียกฉู่จืออี้ว่าพี่ใหญ่ ก็แสดงว่าเป็นพวกเดียวกันแน่นอนฉู่จืออี้เดินออกไปต้อนรับ “เจ้ามาทำไมหรือ?”“มาบอกข่าวเรื่องหลี่ต้าหนิว” ชายคนนั้นพูดพลางพยักหน้าให้เฉียวเนี่ยนเล็กน้อยเป็นการทักทาย จากนั้นก็ดึงฉู่จืออี้ไปคุยกันลับ ๆเฉียวเนี่ยนฟังไม่ออกว่าพวกเขาพูดอะไรกัน ยิ่งทำให้นางรู้สึกไม่เข้าใจ หากเป็นแค่เรื่องหลี่ต้าหนิว เหตุใดต้องปิดบังด้วย?ทางด้านป้าชุนก็จัดสำรับเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินเ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 562
หนอนอีกตัวในหมู่บ้านเหอวานก็คือชายแก่ไร้เมียชื่อหลี่ต้าหนิว ซึ่งเป็นคนที่สอนให้ฝูวั่งเล่นการพนันน่าขันก็ตรงที่ ตอนที่ชาวบ้านพากันไปหานั้น เขากลับเอาขาตัวเองที่ถูกกับดักสัตว์หนีบมาโชว์ บอกว่าเป็นแผลที่เกิดจากการพลาดเหยียบกับดักตอนที่ออกไปตามหาสือโถวกับพ่อของเขาแท้จริงแล้ว เขาหวังจะใช้เรื่องนี้ข่มขู่ครอบครัวของป้าตงฮวา หากไม่ได้ผลก็จะไปขอเงินจากหัวหน้าหมู่บ้านแทนแต่ใครจะคิดเล่าว่าชาวบ้านจะไม่สนใจคำแก้ตัว กลับมัดเขาไว้แน่นหนา แล้วพาตรงไปส่งต่อหน้าฉู่จืออี้ส่วนหลังจากนั้นจัดการอย่างไร เฉียวเนี่ยนไม่รู้ รู้แค่ว่าพอตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา หลี่ต้าหนิวก็ถูกส่งตัวไปยังจวนขุนนางเสียแล้วส่วนฝูวั่งนั้น ก็ถูกฉู่จืออี้พาไปยังท้องนาแต่เช้าตรู่เมื่อก่อนป้าชุนรักและตามใจลูกมมากจนไม่เคยปล่อยให้เขาแตะงานในไร่นาแม้แต่น้อย ทว่าภายใต้การควบคุมของฉู่จืออี้ วันนี้ฝูวั่งต้องทำงานกลางแดดจ้าอยู่ถึงสองชั่วยามกว่าจะได้กลับมาพอเห็นทั้งสองกลับมา ป้าชุนก็รีบยกน้ำมาให้ฝูวั่งรับมาแล้วดื่มรวดเดียวหมด จากนั้นก็หมดแรงทรุดตัวนั่งลงตรงข้าง ๆ แววตาไร้จุดหมายราวกับหมดสิ้นเรี่ยวแรงป้าชุนรู้สึกเป็นห่วงจึงเข้าไป
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 561
"เจ้านี่มันแข็งทื่อเป็นท่อนไม้เสียจริง" ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด อยู่ ๆ ป้าชุนก็พูดขึ้นมาฉู่จืออี้ไม่เข้าใจ "อะไร?"ป้าชุนจึงพูดเสียงเบาลง "แม่หนูนั่นขาซ้ายเจ็บ เจ้ายังไม่ยอมแบกนางอีก""……" ฉู่จืออี้ไม่ได้รู้สึกว่าตนทำอะไรไม่เหมาะสม เพียงกล่าวเสียงขรึม "นางบอกว่าเดินเองได้ ขอแค่ให้ข้าพยุงหน่อยก็พอ""เพราะอย่างนั้นข้าถึงได้บอกว่าเจ้าเป็นท่อนไม้อย่างไรเล่า!" ป้าชุนส่ายหน้าด้วยความจนใจ แล้วถอนหายใจอีกครั้ง "ฝูวั่ง ไอ้เจ้าเจ้าลูกคนนี้ กล้าทำเรื่องอย่างนี้ได้ ไป๋อวี่ เจ้าช่วยสั่งสอนแทนข้าทีเถอะ!"สายตาของฉู่จืออี้เย็นชาขึ้นเล็กน้อย "กลัวว่าท่านป้าจะทำใจลำบากเอา""ไม่มีอะไรต้องทำใจทั้งนั้น" ป้าชุนถอนหายใจ "เจ้าพูดถูก อย่างน้อยก็ยังดีกว่าที่ข้าจะต้องไปเก็บหัวของเขาที่ลานประหารในวันหน้า""อืม" ฉู่จืออี้ตอบรับเสียงเบา ก็ถือว่าเป็นการรับปากจะจัดการเรื่องการสั่งสอนฝูวั่งไม่นานนัก กลุ่มคนก็กลับถึงเรือนหลีปาก็เห็นฝูวั่งคุกเข่าอยู่ในลานของเรือน พอเห็นเฉียวเนี่ยนกลับมาก็โขกศีรษะไม่หยุด "ข้าผิดไปแล้ว พี่หญิง โปรดไว้ชีวิตข้าเถิด!""ข้าผิดไปแล้ว ข้ามันไม่ใช่คน ข้าไม่กล้าอีกแล้ว!""พี่หญิง โปร
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 560
กับดักสัตว์นั้น เฉียวเนี่ยนไม่มีแรงแกะออกจริงๆ นั่นแหละแต่หลังจากนางลองดูอยู่พักหนึ่งก็พบว่า กับดักสัตว์ถูกล่ามด้วยโซ่เหล็กเส้นเล็กๆ ปลายอีกด้านของโซ่เหล็กถูกทับอยู่ใต้ก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งนางใช้แรงทั้งหมดที่มีดึงโซ่เหล็กออกมาจากใต้ก้อนหิน จากนั้นลากกับดักสัตว์ตัวนั้น เดินกะโผลกกะเผลกออกจากป่าแม้ว่านางจะไม่รู้ว่าเส้นทางควรเดินอย่างไร แต่นางก็รู้ว่าทิศทางที่นางมาคือทิศทางไหนแต่ไม่คิดเลยว่า เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็เห็นเงาคนวิ่งมาจากที่ไกลๆชั่วขณะหนึ่ง เฉียวเนี่ยนตกอยู่ในภวังค์ เกือบจะคิดว่าเงาร่างนั้นคือจิ่งเหยียนไปแล้วนางคิดถึงจิ่งเหยียนมากเกินไปแล้วแต่ไม่นานนางก็รู้ตัวว่า คนคนนั้นที่จะอยู่เคียงข้างนางในยามที่นางหมดหนทางและเจ็บปวด จะไม่สามารถปรากฏตัวได้อีกแล้วในชีวิตนี้ดังนั้นนางจึงจํารูปร่างนั้นได้ทันที พยายามทําให้ตัวเองมองข้ามความเศร้าโศกในใจ ยกมุมปากขึ้นแล้วเรียก "พี่ไป๋"นางเดินกะโผลกกะเผลก ค่อนข้างหนักหนาเอาการอยู่ฉู่จืออี้เดินเข้าไปใกล้จึงพบว่านางกําลังลากกับดักสัตว์เดินมาด้วยแต่ก็รู้สึกโชคดีอยู่บ้างที่แผ่นไม้กั้นกับดักสัตว์ไว้ มิฉะนั้นด้วยแรงของกับดักสัตว์นี้ ข้
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 559
ปากแข็งพูดว่า "ข้า ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่านางไปไหนแล้ว?"ดวงตาของฉู่จืออี้มืดครึ้มลง "ป้าชุนถามเจ้าเรื่องแกงไก่ ไม่ได้บอกว่าการหายตัวไปของนางเกี่ยวข้องกับเจ้า เจ้ากําลังสารภาพเองอยู่"เมื่อได้ยินอย่างนี้ ฝูวั่งก็ยิ่งอารมณ์รุนแรงมากขึ้น "ข้าเปล่านะ ท่านอย่าใส่ร้ายคนอื่น! ข้ากับนางไม่มีความแค้นต่อกัน ข้าจะทําร้ายนางทําไม?"แต่ยิ่งเขาเป็นเช่นนี้ ก็ยิ่งทําให้เขามีพิรุธมากขึ้นป้าชุนก็โกรธแล้วเหมือนกัน นางคว้าไม้กวาดจากหลังประตูแล้วตีไปที่ฝูวั่ง "เจ้าสัตว์เดรัจฉาน! เจ้าพาคนไปไหนแล้ว รีบพูดมาเดี๋ยวนี้!"ฝูวั่งถูกตีจนร้องโอดโอยและวิ่งหนีไปทั่วบ้านแต่ก็ยังปากแข็ง "ข้าไม่รู้! ข้าไม่รู้!"แต่ไม่คิดเลยว่า เผลอแป๊บเดียวก็วิ่งมาถึงตรงหน้าฉู่จืออี้ จากนั้นก็ถูกฉู่จืออี้กดคอไว้ ขยับไม่ได้ทันทีน้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาย้อมไปด้วยความโกรธจางๆ "ที่เท้านางได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้มืดค่ำแล้ว หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิต ข้าจะจับเจ้าไปพบขุนนางแน่นอน ให้เจ้าชดใช้ด้วยชีวิต"ได้ยินดังนั้น ฝูวั่งก็ยังปากแข็งเถียงกลับ "พี่ไป๋! เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ท่านก็ถือว่าดูข้าเติบโตขึ้นมา! ตอนนี้ทําแบ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 558
เฉียวเนี่ยนนึกถึงตอนที่ถูกชิวอวี่จับเข้าไปในถ้ำนางก็วิ่งเข้าไปในป่าอย่างสิ้นหวัง วิ่งจนสุดทาง แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าอยู่ในป่ามานานแค่ไหนแล้ว สุดท้ายก็ยังให้เซียวเหิงแบกนางออกมานางไม่อยากทําผิดซ้ำอีกดังนั้นนางจึงวิ่งและสังเกตด้านหลังไปด้วยเมื่อเห็นว่าฝูวั่งไม่ยอมแพ้ นางก็เริ่มตื่นตระหนกท้องฟ้ายามค่ำคืนก็มืดครึ้มอยู่แล้ว เฉียวเนี่ยนมุดเข้าไปในป่าไม่นานก็พบว่า ในป่านั้นมืดจนมองอะไรไม่เห็นแล้วและสิ่งที่ทําให้นางกังวลมากที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้"เพียะ!"เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นนางก็เหยียบกับดักสัตว์เหมือนกัน!"ฝูวั่ง! เจ้าอย่าเข้ามาใกล้เลย!" เฉียวเนี่ยนอุทานอย่างตกใจ "ที่นี่มีกับดักสัตว์มากมาย ข้าก็ถูกดักไว้แล้วเหมือนกัน!"ได้ยินเช่นนี้ เสียงฝีเท้าของฝูวั่งก็หยุดลงจริงๆอาจเป็นเพราะคิดถึงเพื่อนที่ได้รับบาดเจ็บของเขา ในที่สุดฝูวั่งก็ไม่ได้ไล่ตามนางอีกต่อไปและหันหลังจากไปเขาคิดว่าที่นี่มืดสนิท มองไม่เห็นทางเลย เฉียวเนี่ยนเหยียบกับดักสัตว์ ขาได้รับบาดเจ็บ กลิ่นคาวเลือดต้องดึงดูดสัตว์ป่ามาแน่นอนนางไม่มีทางรอดกลับหมู่บ้านได้แน่!เฉียวเนี่ยนกลั้นลมหายใจ จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 557
ในเวลานี้เอง ในลานบ้านพลันมีเสียงเคลื่อนไหวเล็กน้อยลอยมาเฉียวเนี่ยนตกใจ รีบลุกขึ้นไปมองในลานบ้าน ก็เห็นเงาคนคนหนึ่งแกว่งไกวอยู่ในลานบ้าน""ใครกัน?""ข้าเอง"เสียงค่อนข้างคุ้นเคยเฉียวเนี่ยนถามหยั่งเชิงว่า "ฝูวั่ง?""ใช่!" ฝูวั่งรับคํา จากนั้นก็เดินไปที่ประตูแล้วพูดว่า "แม่ข้าบอกว่าตอนกลางคืนต้มแกงไก่ไว้ สุดท้ายลืมไปเพราะเรื่องป้าตงฮวา เมื่อครู่นำไปอุ่นใหม่อีกรอบ ให้ข้านํามาให้!"ป้าชุนต้มแกงไก่ให้นางดื่มทุกวันจริงๆ นั่นแหละเฉียวเนี่ยนไม่ได้สงสัยอะไร จึงพูดว่า "ได้ เจ้าวางไว้ที่หน้าประตู เดี๋ยวข้าไปเอา""ได้!"อีกฝ่ายตอบรับทันทีไม่นาน เฉียวเนี่ยนก็เห็นฝูวั่งออกจากลานบ้านนางลุกขึ้นและเดินกะโผลกกะเผลกไปที่ประตูเปิดประตูแล้ว บนพื้นมีแกงไก่ชามหนึ่งวางอยู่จริงๆ1นางค่อยๆ ย่อตัวลง ยกแกงไก่ขึ้น แต่ไม่คิดว่าในเวลานี้ มีเงาคนคนหนึ่งกระโดดออกมาจากมุมห้อง ไม่รอให้นางได้ตอบสนอง ก็ปิดปากนางไว้ในมือของอีกฝ่ายซ่อนยาสลบไว้เพียงลมหายใจเดียว เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกหน้ามืด ไร้สติโดยสิ้นเชิงไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไรแล้ว นางถึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองถูกคนแบกไว้บนไหล่"เจ้าเดินเร็วๆ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 556
เมื่อฉู่จืออี้กลับไปถึงหมู่บ้านเหอวาน พระอาทิตย์ก็ตกดินแล้วแต่ไม่คิดเลยว่าจากที่ไกลๆ เขาจะเห็นลานบ้านของตัวเองเต็มไปด้วยผู้คนหัวใจของเขาจมดิ่งลงอย่างช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมีคนเห็นเขาแล้ว จึงตะโกนทันที "มาแล้ว มาแล้ว กลับมาแล้ว!"ทุกคนหันไปมองฉู่จืออี้พร้อมกันฉู่จืออี้เข้าไปในลานบ้าน มองปราดเดียวก็เห็นป้าตงฮวาที่กําลังนอนอยู่กลางลานบ้าน และยังมีเฉียวเนี่ยนที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ นางเห็นเพียงในมือของนางถือเข็มปักลายดอกหนึ่ง กําลังปักลงบนร่างของป้าตงฮวา และดวงตาของป้าตงฮวาก็พร่ามัว คล้ายจะตื่นแต่ก็ไม่ตื่น"เกิดอะไรขึ้น?" ฉู่จืออี้ถามเสียงเข้มป้าชุนรีบก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า "สือโถวทะเลาะกับพ่อของเขาและวิ่งเข้าไปในภูเขาด้วยความโกรธ พ่อของเขาเกรงว่าเขาจะเป็นอันตราย จึงตามเขาเข้าไปด้วย ป้าตงฮวารออยู่ที่บ้านตั้งนาน เห็นว่าฟ้าใกล้จะมืดแล้ว ร้อนใจจนสลบไป โชคดีที่เด็กคนนี้มีวิชาแพทย์ แค่สองเข็มก็ช่วยชีวิตคนกลับมาแล้ว"ได้ยินดังนั้น ดวงตาของฉู่จืออี้ก็ฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย แล้วมองไปที่เฉียวเนี่ยนนางยังรู้วิชาแพทย์ด้วยเหรอ?ในตัวนางยังมีความลับซ่อนอยู่อีกมากแค่ไหนกันแ
You may also like
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย187.5K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ20.4K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน78.5K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น232.5K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง27.0K viewsท่านเองน่ะหรือคือสามีของข้า
JAOTUNTEE1.0K viewsเกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก
วริษา848 viewsยอดเชฟหญิงฟ้าสั่งลุย
บ้านเขมปัณณ์228 views
