Share

บทที่ 58

Author: โม่เสียวชี่
“แม่นางชอบหรือไม่?” เจ้าของแผงลอยตาไวเหลือเกิน พอเห็นหลินยวน ก็รีบหยิบโคมไฟกระต่ายลงมาทันที “เพียงห้าตำลึง”

เซียวเหิงรีบควักเงินออกมาจ่าย

เจ้าของแผงลอยยิ้มระรื่น ส่งโคมไฟให้เซียวเหิง แต่ยังไม่ทันที่เซียวเหิงจะส่งโคมไฟให้หลินยวน ก็สังเกตเห็นว่าฝูงชนด้านหลังเริ่มโกลาหลขึ้นมาทันที

ดูเหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว

หลินยวนกับเซียวเหิงก็สนใจความโกลาหลนี้ไปด้วย

เซียวเหิงรูปร่างสูง มองเห็นได้ไกลกว่าหลินยวน

เมื่อมองทะลุฝูงชนไป ก็เห็นสาวใช้หน้าเปื้อนเลือดคนหนึ่ง

ดูคุ้นหน้านัก

ราวกับเป็น...

สาวใช้ของเฉียวเนี่ยน!

เขาตกใจ รีบวิ่งไปทางฝั่งของหนิงซวง

หลินยวนตกใจจนร้องออกมา จึงเห็นว่าโคมไฟกระต่ายที่เซียวเหิงถืออยู่ตกลงพื้น แล้วก็ติดไฟลุกไหม้ขึ้นมาทันที

เปลวไฟติดชายกระโปรงของนาง นางตกใจมาก โชคดีที่เจ้าของแผงลอยว่องไว ตักน้ำมาดับไฟได้ทันท่วงที

หลินยวนยังคงตกใจจนทำอะไรไม่ถูก นางเงยหน้ามองไปยังทิศทางที่เซียวเหิงเดินจากไปด้วยสายตาว่างเปล่า นางไม่รู้ว่าเซียวเหิงเป็นอะไรไป ดูราวกับถูกผีเข้า นางจึงเดินตามเขาไป

ขณะนั้น เซียวเหิงวิ่งมาถึงหน้าหนิงซวง “เกิดอะไรขึ้น? คุณหนูของเจ้าอยู่ที่ใด?”

หนิงซวงวิ่ง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 748

    ท่านหมอพูดจาเช่นนี้ ทำให้เฉียวเนี่ยนถึงกับยืนอึ้งอยู่กับที่ก็ได้ยินท่านหมอกล่าวต่อ ว่า “พิษที่ทำให้ผู้บัญชาการเซียวกลายเป็นคนพิการนั้น น่าจะเป็นพิษสลายกระดูก ชื่ออาจฟังดูน่ากลัว แต่แท้จริงแล้วมิได้กัดกร่อนกระดูกของคน เพียงแค่ทำให้ขาเป็นอัมพาต เคลื่อนไหวไม่ได้ อีกทั้งผู้ถูกพิษยังมีอาการพิษกำเริบบ่อยครั้ง ขาทั้งสองจะปวดราวกับกระดูกถูกทุบ เช่นเดียวกับอาการของผู้บัญชาการเซียวในตอนนั้น“เฉียวเนี่ยนตั้งใจฟังคำอธิบายของท่านหมอนางหาได้ใส่ใจพิษสลายกระดูกไม่ ในเมื่อขาของท่านพี่เซียวสามารถยืนขึ้นมาได้แล้วสิ่งที่นางกังวลคือพิษอีกชนิดหนึ่งในร่างของท่านพี่เซียวต่างหาก!ท่านหมอสูดลมหายใจลึก แล้วกล่าวต่อว่า “ส่วนพิษอีกชนิดในร่างของผู้บัญชาการเซียว น่าจะเป็นพิษเยือกมรณะ พิษนี้ในช่วงแรกจะทำให้มือเท้ารู้สึกเย็นเป็นพักๆ แต่ยิ่งอยู่ในร่างกายนานเท่าไร เวลาที่รู้สึกเย็นก็จะยิ่งนานขึ้น จนท้ายที่สุด ความเย็นจะลุกลามจากแขนขาไปทั่วร่าง แล้วผู้ถูกพิษก็จะเสียชีวิตด้วยร่างกายที่เย็นเฉียบ”เมื่อได้ฟังคำของท่านหมอ เฉียวเนี่ยนรู้สึกเหมือนทั้งตัวกลายเป็นน้ำแข็งไปหมดท่านหมอลูบเคราแล้วกล่าวต่อว่า “แต่ในสำนักรา

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 747

    แกล้งตาย?ท่านหมอลูบเคราของตน สีหน้าเคร่งขรึม “สำนักราชาโอสถมียานิทราจำแลง หลังกินข้าไปแล้ว ภายในหนึ่งชั่วยามจะไร้ลมหายใจเหมือนคนตาย เพียงแต่ยานี้ทำยากนัก ขั้นตอนซับซ้อนมาก ข้าเองก็ใช่ว่าจะทำขึ้นมาได้!”เฉียวเนี่ยนก็ขมวดคิ้ว “ถ้าเช่นนั้น นอกเหนือจากนี้ ยังมีวิธีอื่นอีกหรือไม่?”“ก็ยังพอมี” ท่านหมอกล่าวจริงจัง “แค่ฝังเข็มที่จุดสำคัญสองแห่งของเส้นลมปราณปอดและเส้นลมปราณหัวใจ ปักลึกหนึ่งชุ่นสามเฟิน ก็สามารถทำให้คนตกอยู่ในสภาวะแกล้งตายได้ เพียงแต่ วิธีนี้อันตรายมาก หากพลาดก็อาจถึงชีวิตจริงๆ”หากเป็นเช่นนั้น ยานิทราจำแลงก็ดูจะน่าไว้ใจมากกว่านักคิดได้ดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็ลุกขึ้น ทำความเคารพท่านหมอ “ขอท่านอาจารย์โปรดลองดูเถิด โปรดผลิตเม็ดยานิทราจำแลงออกมาให้ได้!”ท่านหมอก็ลุกขึ้นประคองเฉียวเนี่ยน “เจ้ามีจิตใจเมตตา ข้าย่อมจะพยายามสุดความสามารถ เพียงแต่ว่าเรื่องนี้อันตรายมาก ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้ถูกองค์หญิงกับฮองเฮาสงสัยเข้า เจ้าต้องเตรียมแผนการให้รอบคอบก่อนจะลงมือ มิฉะนั้น ถ้าช่วยชีวิตคนไม่สำเร็จ เกรงว่าจะนำภัยมาถึงตัวเจ้าเอง”“เจ้าค่ะ ศิษย์เข้าใจดี!” เฉียวเนี่ยนพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 746

    หลังออกจากตำหนักฝูเหอแล้ว เฉียวเนี่ยนก็ยังไม่มีเวลาพักผ่อน รีบตรงไปยังเรือนนอนขององค์หญิงซูหยวนทันทีองค์หญิงซูหยวนคาดไว้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าเฉียวเนี่ยนจะมา จึงให้คนอื่นออกไปหมด เหลือเพียงอวิ๋นเอ๋อร์อยู่รับใช้ข้างกายเห็นเฉียวเนี่ยนเข้ามา องค์หญิงซูหยวนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “เหตุใดจึงนานถึงเพียงนี้?”เฉียวเนี่ยนกเาวเข้าไปคำนับ แล้วตอบตามความจริงว่า “ขอพระราชทานอภัยเพคะองค์หญิง สภาพของสวีเหม่ยเหรินไม่ค่อยดี จึงชักช้าอยู่บ้าง”องค์หญิงซูหยวนขมวดคิ้ว “ไม่ดีเช่นไร?”“ทารกในครรภ์โต ชีพจรอ่อน เกรงว่าจะคลอดก่อนกำหนด”ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความจริงได้ยินดังนั้น องค์หญิงซูหยวนจึงถามต่อ “แล้วเจ้าวินิจฉัยรักษานางอย่างไร?”“หม่อมฉันได้ฝังเข็มให้สวีเหม่ยเหรินสองจุด สามารถช่วยให้นางหลับได้ดีขึ้นเพคะ”หว่างคิ้วขององค์หญิงซูหยวนปรากฏความหงุดหงิด “แล้วอย่างไรต่อเล่า?”“ไม่มีแล้วเพคะ” เฉียวเนี่ยนตอบเรียบๆ “วันนี้ฝูกงกงเป็นผู้นำทางหม่อมฉันไป”นี่คือการบอกกับองค์หญิงซูหยวนว่านางเข้าใจคำเตือนแล้วเป็นไปดังที่คาด ใบหน้าขององค์หญิงซูหยวนเริ่มมีรอยยิ้ม “เจ้าก็แค่ฝังเข็มให้นางสองจุด ยาแม้แต่ขนานเดียว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 745

    มองเห็นสายตาเป็นห่วงของเฉียวเนี่ยนที่มองมา สวีเหม่ยเหรินก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแหยๆ “ข้ามันไม่เอาไหนใช่หรือไม่?”ทั้งที่เป็นนางกำนัลมาก่อนนางกำนัลผู้นั้นตั้งนาน แต่ตอนนี้กลับยังถูกนางกำนัลตัวเล็กๆ คนนั้นควบคุมตามอำเภอใจยังคิดจะไม่ให้เฉียวเนี่ยนออกหน้า สุดท้ายเฉียวเนี่ยนก็เป็นคนที่ขวางนางกำนัลคนนั้นไว้อยู่ดี!คิดไปคิดมา สวีเหม่ยเหรินก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองไร้ประโยชน์เห็นนางเป็นเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนก็เอนตัวเข้าไปช้าๆ ปลอบเบาๆ “ท่านเก่งมากแล้วจริงๆ”ได้ยินดังนั้น สวีเหม่ยเหรินก็เหมือนกับได้ยินเรื่องน่าแปลกอะไรสักอย่าง มองเฉียวเนี่ยน น้ำตายังเปรอะหน้าจากนั้นก็ได้ยินเฉียวเนี่ยนกล่าวว่า “กุ้ยเฟยบอกข้าแล้วว่าท่านมิได้เต็มใจ หากเป็นหญิงอื่นที่พบเรื่องเช่นนี้ เกรงว่าคงคิดไม่ตกแล้วจบชีวิตตนเองไปนานแล้ว ทว่านอกจากท่านจะไม่เป็นเช่นนั้น ยังสามารถมีชีวิตรอดในวังหลวงอันโหดร้ายเช่นนี้มาได้จนถึงตอนนี้ ท่านรู้ทั้งรู้ว่ามีสัตว์ร้ายมากมายจ้องมองท่านอยู่ แต่ท่านก็ยังอดทนมาได้วันแล้ววันเล่า ท่านเก่งมากแล้วจริงๆ!”สวีเหม่ยเหรินไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะมีผู้ใดมาปลอบโยนนางเช่นนี้น้ำตาพลันไหลราวกับมุกที่ร่ว

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 744

    เห็นอยู่ว่านางกำนัลน้อยผู้นั้นเริ่มลนลานจนออกนอกหน้า เฉียวเนี่ยนก็รู้ทันทีว่านางกำนัลน้อยคนนี้ต้องได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ให้คอยดูว่าในแต่ละวันสวีเหม่ยเหรินกินของบำรุงที่พระนางประทานมาหรือไม่ดวงตาของเฉียวเนี่ยนก็แปรเปลี่ยนไปในทันที นางกำลังจะเอ่ยปาก แต่กลับไม่คาดว่าสวีเหม่ยเหรินจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน “แต่ข้ากินไม่ลงจริงๆ แค่ได้กลิ่นก็คลื่นไส้แล้ว!”ขณะพูด สวีเหม่ยเหรินก็แสร้งสำรอกออกมาจริงๆนางกำนัลน้อยขมวดคิ้ว รู้สึกว่าสวีเหม่ยเหรินเสแสร้ง “อย่างไรเสีย หากไม่กิน บ่าวก็จะไปบอกฮองเฮา!”“เจ้าก็ไปสิ!” ร่างของสวีเหม่ยเหรินสั่นระริกเล็กน้อย แต่นางรู้ว่า หากนางไม่ยืนหยัดขึ้นในตอนนี้ ก็จะต้องเป็นเฉียวเนี่ยนที่ออกหน้าแทนแต่เฉียวเนี่ยนเป็นคนของเต๋อกุ้ยเฟย นางไม่อาจเปิดเผยจุดยืนของเฉียวเนี่ยนได้ และยิ่งไม่อาจทำให้ความหวังดีของเต๋อกุ้ยเฟยต้องสูญเปล่า!เห็นว่านางกำนัลน้อยยังไม่เชื่อ สวีเหม่ยเหรินจึงแสร้งสำรอกอีกครั้ง สำรอกไปถึงที่สุดก็กลายเป็นจริง น้ำตายังไหลออกมาอีกด้วยแต่แม้นางจะเป็นเช่นนี้ นางกำนัลน้อยก็ยังไม่ไยดี เพียงรู้สึกว่าสวีเหม่ยเหรินกำลังจะล้ำเส้น จึงจะเดินออกไป “ข้าจะไปเดี๋ยวน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 743

    จริงๆ แล้วลืมไปก็เป็นเรื่องปกติ นางก็แค่บ่าวรับใช้คนหนึ่งเท่านั้น มีคุณงามความดีหรือความสามารถอะไรถึงให้กุ้ยเฟยผู้สูงศักดิ์เช่นนั้นมาระลึกถึง?วันที่นางช่วยชีวิตนางไว้ ก็ถือว่าเมตตายิ่งนักแล้วแต่ไม่คิดเลยว่า...“จริงๆ แล้วข้าจำท่านได้” สวีเหม่ยเหรินสะอื้นพลางเอ่ยขึ้น “ท่านคือคุณหนูเฉียว คุณหนูใหญ่แห่งจวนโหว”เมื่อก่อนเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเฉียวเนี่ยนกับหมิงอ๋อง เฉียวเนี่ยนจึงเคยมายังเรือนนอนของเต๋อกุ้ยเฟยหลายครั้ง นางจะไม่เคยเห็นได้อย่างไร?ดังนั้นเมื่อครานี้เฉียวเนี่ยนบอกว่าเป็นเต๋อกุ้ยเฟยที่ส่งนางมา สวีเหม่ยเหรินจึงเชื่อเห็นสวีเหม่ยเหรินร้องไห้ เฉียวเนี่ยนก็รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยเช็ดน้ำตาให้นาง “เต๋อกุ้ยเฟยให้ข้าปกป้องให้เหม่ยเหรินกับลูกในท้องให้ปลอดภัย ข้าก็จะทำสุดความสามารถ เหม่ยเหรินวางใจเถิด เมื่อมีข้าอยู่ ย่อมจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”แต่ไม่คิดว่าสวีเหม่ยเหรินกลับสะอื้นพลางพูดว่า “อันที่จริงแล้ว ถึงข้าตายไปก็ไม่เป็นไร ต่อให้ไม่ตาย ต่อไปข้าก็แค่แก่ตายอยู่หลังกำแพงสูงนี้ ตายไปเสียเลยยังจะดีกว่า แต่... ต่อให้ต้องตาย ข้าก็ยังอยากคลอดลูกคนนี้ให้กุ้ยเฟย”สถานการณ์ของเต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status