เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 58
บทล่าสุด
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1008
สิ้นเสียง เหล่าองครักษ์ก็รีบกรูกันเข้ามาหนิงซวงเห็นดังนั้น จึงฟาดฝ่ามือใส่องครักษ์ที่พุ่งเข้ามาคนแรกทันทีแม้จะเรียนวรยุทธมาหลายเดือน แต่ลุงเกิ่งก็สอนตามความเหมาะสม รู้ว่านางมีแรงมากแต่ขาดความคล่องแคล่ว จึงไม่ได้สอนวรยุทธตามแบบฉบับ หากแต่เป็นท่วงท่าที่สามารถสยบศัตรูได้ภายในครั้งเดียวดังเช่นฝ่ามือนี้เห็นได้ชัดว่าองครักษ์คนนั้นไม่คิดเลย ว่าเมื่อเผชิญหน้ากับตนที่ร่างกายกำยำ หนิงซวงกลับโต้ตอบด้วยการตบหน้าเขาจนเมื่อเขาตั้งสติได้ ฝ่ามือของหนิงซวงก็ตบกระแทกลงบนใบหน้าของเขาไปเรียบร้อยแล้วแรงนั้นมากเสียจนทำให้เขารู้สึกว่าคนที่ตบเขาไม่ใช่สตรีร่างเล็กตรงหน้า หากแต่เป็นชายฉกรรจ์หนักร้อยกว่าชั่งได้ยินเพียงเสียงหึ่งดังในหู องครักษ์คนนั้นก็ล้มลงไปกับพื้น ผ่านไปสักพักก็ยังไม่ลุกขึ้นมาตลอดชีวิตเพิ่งเคยตบคนสลบครั้งแรก อย่าว่าแต่เฉียวเนี่ยน แม้แต่อองครักษ์คนอื่นก็ยังตื่นตะลึงแต่แล้วก็ได้ยินพ่อบ้านตะคอกขึ้นว่า “มัวยืนอึ้งทำไมกันอยู่? จู่โจมสิ!”องครักษ์ที่เหลือถึงเพิ่งตั้งสติได้ แล้วกรูกันเข้ามาพร้อมกันใครจะรู้ว่าวิธีการของหนิงซวงกลับยิ่งต่ำชั้นลงไปเรื่อยๆนางไม่ใช้ฝ่ามือตบหน้าใครแล้ว
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1007
เห็นได้ชัดว่า เขาไม่คิดมาก่อนว่าเฉียวเนี่ยนจะไม่หลงกลทันใดนั้น แม้แต่รอยยิ้มก็แข็งทื่อขึ้นมา “เหอะๆ นี่... นี่ก็ถือเป็นเรื่องดี เพียงแต่ว่าเมื่อวานคุณหนูของพวกเรากลับมาจวนแล้วก็เข้านอนทันที ตลอดจนถึงตอนนี้ยังไม่ตื่น ข้าน้อยเป็นห่วงนัก...”พูดจบ พ่อบ้านไม่ลืมเงยหน้าขึ้นสังเกตสีหน้าของเฉียวเนี่ยนสีหน้าของเฉียวเนี่ยนเปลี่ยนไปทันทีนางเข้าใจความหมายของพ่อบ้านแล้วเมื่อวานเมิ่งอิ้งจือกลับมาตระกูลเมิ่ง น่าจะเป็นเวลายามพลบค่ำ หลับยาวมาจนถึงตอนนี้ ก็นับว่าหลับไปแล้วหกถึงเจ็ดชั่วยามเต็มๆนี่มันผิดปกติอย่างชัดเจนหากเป็นเฉียวเนี่ยนที่ใจร้อน เวลานี้คงเพราะเป็นห่วงเมิ่งอิ้งจือจนผลักประตูห้องเข้าไปแล้วแต่ในตอนนี้ นางกลับเผลอกำหมัดแน่น ฝืนข่มใจระงับความหุนหันไว้ได้ทันใดนั้นก็เพียงมีแววตาเย็นชา “ตระกูลเมิ่งของพวกเจ้าช่างประหลาดจริง! เดี๋ยวก็ว่าห่วงใยคุณหนูของตน เดี๋ยวก็ว่ารักใคร่คุณหนูของตน! แต่ผลลัพธ์คือข้างกายคุณหนูเมิ่งกลับไม่มีใครคอยดูแล แถมเมื่อคืนนางหลับยาวมาจนถึงชั่วยามนี้ก็ยังไม่ตื่น พวกเจ้ากลับไม่เศร้าเสียใจ ไม่ต้องพูดถึงการส่งใครเข้าไปดู กลับแม้แต่หมอก็ไม่คิดจะหามา! เจ้ารอดูเถอ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1006
พ่อบ้านขยับปาก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอย่างไรเสียก็ชัดเจนแล้วว่าท่านหญิงเฉียวผู้นี้ไม่คิดจะไว้หน้าคนตระกูลเมิ่ง หากเขาเอ่ยเรื่องไร้สาระอีกก็จะมีแต่ถูกย้อนกลับเท่านั้นดังนั้นตลอดเส้นทางที่เหลือ พ่อบ้านผู้นี้ก็ดูเงียบลงไปมากจนกระทั่งมาถึงเรือนที่เมิ่งอิ้งจือพำนักอยู่ พ่อบ้านถึงได้หันไปยิ้มให้เฉียวเนี่ยน “ท่านหญิงเฉียว มาถึงแล้วขอรับ”พูดพลางนำทางเฉียวเนี่ยนเข้าไปในเรือนเรือนที่เมิ่งอิ้งจืออยู่นั้น ดูแล้วก็งดงามประณีตรอบๆ ถูกกวาดเก็บอย่างสะอาดหมดจด แม้แต่หิมะที่ทับถมก็ถูกกวาดจนไม่เหลือแม้แต่น้อยแต่ในเรือนนี้กลับไม่มีหญิงรับใช้แม้แต่คนเดียวเฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วถาม “คุณหนูเมิ่งของพวกเจ้าไม่ต้องการคนคอยรับใช้เลยหรือ?”พ่อบ้านเหมือนจะคาดไว้แล้วว่าเฉียวเนี่ยนต้องถามเช่นนี้ จึงยิ้มพลางตอบ “คุณหนูของพวกเราเวลาอาการกำเริบก็จำใครไม่ได้ทั้งนั้น เจอหญิงรับใช้ก็จะทุบตี เจอเด็กรับใช้ก็จะกัดข่วน ดังนั้นในเรือนนี้จึงให้เหลือหญิงรับใช้ไว้เพียงหนึ่งถึงสองคนเพื่อดูแลกิจวัตรของคุณหนู เวลานี้คุณหนูน่าจะยังไม่ตื่น พวกนางคงไปในครัวเพื่อจัดเตรียมสำรับเช้าให้คุณหนูก่อนแล้วขอรับ”
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1005
ดังนั้นเขาเพียงต้องทำหน้าที่เป็นดั่งกำแพงสักผืน ยามนางต้องการก็ให้ได้พึ่งพิงเท่านั้นแน่นอนว่าฉู่จืออี้ก็สังเกตเห็นแล้วว่ามือของเฉียวเนี่ยนที่อยู่ข้างกายได้กำแน่นเป็นหมัดตั้งแต่แรกเขาสามารถรับรู้ได้ถึงความโกรธของนางในยามนี้เขาก็รู้ด้วยว่าหากคนตระกูลเมิ่งบังอาจทำร้ายเมิ่งอิ้งจืออีกเพียงนิดเดียว เฉียวเนี่ยนจะทุ่มสุดกำลังเพื่อให้คนตระกูลเมิ่งต้องชดใช้รุ่งขึ้น เฉียวเนี่ยนก็จัดเตรียมหีบยาและสิ่งของต่างๆ ตั้งแต่เช้า จากนั้นจึงขึ้นรถม้ามุ่งไปยังตระกูลเมิ่งนางกังวลเรื่องเมิ่งอิ้งจืออย่างแท้จริง รีบร้อนอยากไปยืนยันว่านางยังสบายดีหรือไม่นางกลัวนักว่าหญิงงามผู้เลอโฉมที่ตนเพิ่งขัดสีฉวีวรรณไปเมื่อวานนี้ พอได้พบอีกครั้งจะกลับไปมีสภาพบ้าคลั่งดังเดิมเมิ่งอิ้งจือไม่ควรเป็นเช่นนั้นหนิงซวงก็ตามมาด้วย นางเองก็เป็นห่วงเมิ่งอิ้งจือแม้แต่เกอซูอวิ๋นก็ยังอยากจะตามมาด้วย!แต่เป็นเฉียวเนี่ยนที่เกลี้ยกล่อมว่าสถานะของนางในตอนนี้พิเศษนัก ไม่ควรปรากฏตัวพร่ำเพรื่อ จึงทำให้นางละทิ้งความคิดนั้นไปไม่ถึงครึ่งชั่วยาม รถม้าก็มาหยุดที่หน้าจวนเมิ่งองครักษ์เฝ้าประตูเห็นรถม้าจากจวนอ๋องผิงหยางมาถึงก็รีบออก
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1004
เฉียวเนี่ยนรีบรุดก้าวไปทางเมิ่งอิ้งจือ หนิงซวงก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังเมิ่งอิ้งจือ ใบหน้าเต็มไปด้วยท่าทางลำบากใจ "คุณหนู บ่าวห้ามไม่อยู่ คุณหนูเมิ่งพูดมาตลอดว่าจะ...""กลับบ้าน กลับบ้าน..."ปากของเมิ่งอิ้งจือยังคงท่องซ้ำอยู่เพียงสองคำนี้ใต้เท้าเมิ่งก็ตามเข้ามายืนข้างทั้งสอง กล่าวกับเมิ่งอิ้งจือว่า "อิ้งจือเอ๋ย พ่อมารับเจ้ากลับบ้านแล้ว!"ว่าพลาง ใต้เท้าเมิ่งก็ยื่นมือออกไปหาเมิ่งอิ้งจือแต่ไม่คิดว่า ท่าทีของเมิ่งอิ้งจือกลับแสดงออกถึงการต่อต้านเกือบจะเป็นการหดตัวโดยสัญชาตญาณ เห็นได้ชัดว่านางหวาดกลัวใต้เท้าเมิ่งสีหน้าของใต้เท้าเมิ่งพลันเคร่งเครียด รีบรั้งข้อมือเมิ่งอิ้งจือไว้อย่างแข็งกร้าว การกระทำเรียกได้ว่าหยาบคายถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น ปากของเมิ่งอิ้งจือก็ยังคงท่องซ้ำอยู่เหมือนเดิม "กลับบ้าน ข้าจะกลับบ้าน"เช่นนี้แล้ว เฉียวเนี่ยนก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะรั้งเมิ่งอิ้งจือเอาไว้ได้อีกเพียงได้ยินใต้เท้าเมิ่งว่า "นี่ก็ค่ำแล้ว ข้าน้อยจะไม่รบกวนอีก ขอลา"ว่าพลาง เขาก็พาเมิ่งอิ้งจือหันหลังจากไปมองแผ่นหลังของทั้งคู่ เฉียวเนี่ยนกลับรู้สึกใจไม่สงบท้ายที่สุดก็อดกลั้นไม่ไหวเอ่ยปากออกมา
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1003
ใต้เท้าเมิ่งชะงัก แต่ก็รีบกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง หันกายไปทำความเคารพต่อฉู่จืออี้ "ข้าน้อยคารวะท่านอ๋อง"ฉู่จืออี้ก็ขี้เกียจจะพูดกับเขาให้มากความ เดินก้าวเข้าไปแล้วนั่งลง "สภาพของคุณหนูเมิ่งนั้น อ๋องผู้นี้ก็เห็นแล้ว ไหนๆ ก่อนหน้านี้ก็เป็นคนไข้ของเนี่ยนเนี่ยน เช่นนั้นก็ให้เนี่ยนเนี่ยนรักษาต่อไปเถอะ!"เดิมทีเฉียวเนี่ยนคิดว่า ใต้เท้าเมิ่งจะปฏิเสธกลับไม่คิดว่า เมื่อได้ยินฉู่จืออี้พูดเช่นนี้ ใต้เท้าเมิ่งกลับตอบรับด้วยท่าทีเคารพนอบน้อม "เช่นนี้ย่อมดีที่สุดแล้ว ท่านหญิงเฉียวสืบสานวิชามาจากหมอเทวดา คงจะรักษาบุตรีข้าน้อยให้หายได้แน่"เมื่อได้ยินถ้อยคำประหลาดนี้ เฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้ก็อดเหลือบตามองกันไม่ได้ รู้สึกว่ามีพิรุธก็ได้ยินใต้เท้าเมิ่งเอ่ยว่า "เช่นนั้นวันนี้ข้าน้อยจะขอนำบุตรีกลับไปก่อน รอท่านหญิงเฉียวไปที่จวนเพื่อรักษาพรุ่งนี้"นี่ก็ยังหมายจะพาตัวเมิ่งอิ้งจือกลับไปอยู่ดีเฉียวเนี่ยนไม่ยอม "อย่างไรก็ต้องฝังเข็มทุกวันอยู่แล้ว เช่นนั้นปล่อยให้คุณหนูเมิ่งพักอยู่ที่จวนอ๋องจะดีกว่า ข้าจะได้ไม่ต้องไปๆ มาๆ ท่านวางใจเถิด ในจวนอ๋องมีเรือนมาก คนรับใช้ก็มาก พักอยู่ได้สบายนัก"ใต้เท้าเมิ่
บางทีคุณอาจจะชอบ
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน47.5K viewsจากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ
ประตูฟ้ายั่งยืน16.4K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น15.2K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน22.6K viewsเล่ห์รักจอมทัพ
อิ่น เยว่627 viewsวาสนานี้เป็นของข้า
วอลจู3.8K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์11.0K viewsลมหายใจจอมยุทธ์
Bosskerr124 views
