เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 702
บทล่าสุด
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 704
ทันทีที่สิ้นเสียง องค์หญิงซูหยวนและฮองเฮาก็ล้วนตกใจยังดีที่องค์หญิงซูหยวนเป็นฝ่ายตั้งสติได้ก่อน กล่าวเสียงเบาว่า “เฉียวเนี่ยน เจ้าอย่าคิดว่าเพียงเพราะข้าพูดจาปกป้องเจ้าสองสามคำ เจ้าจะมาเอ่ยถ้อยคำเหลวไหลที่นี่ได้! เสด็จแม่ของข้าร่างกายแข็งแรงที่สุด ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็มีเพียงปีก่อนที่เคยป่วยเพียงครั้งเดียว จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะถูกวางยา?”ในใจเฉียวเนี่ยนก็หวั่นไหวอยู่เหมือนกัน!นางไม่เคยคิดมาก่อนว่า เพียงเพราะต้องการปรับสภาพร่างกายขององค์หญิงซูหยวนถึงได้มาตรวจชีพจรให้ฮองเฮา กลับต้องพบเรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้!ก่อนหน้านี้นางก็ลังเล ว่าควรพูดหรือไม่พูดดีในเมื่อฮองเฮาคือมารดาโดยสายเลือดขององค์หญิงซูหยวน หากฮองเฮาเสียชีวิตด้วยพิษ องค์หญิงซูหยวนก็จะขาดแรงหนุนไปอีกหนึ่งแต่เมื่อนึกถึงว่าผู้เป็นหมอย่อมไม่อาจนิ่งดูดาย ยิ่งไปกว่านั้นหากสามารถได้รับความไว้วางใจจากฮองเฮาได้ ในอนาคตก็อาจกลายเป็นดาบในมือนางได้สุดท้ายจึงได้เลือกบอกความจริง“กราบทูลองค์หญิง กระหม่อมไม่บังอาจกล่าวเท็จ ชีพจรของฮองเฮาผิดแผก หากมิใช่เพราะกระหม่อมเคยเห็นคำบรรยายในตําราแพทย์ของหมอเทวดา เกรงว่าคงคิดว่าไม่มีสิ่งผิด
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 703
พูดจบ ก็กล่าวเป็นนัยว่า “คนอื่นก็ไม่แน่หรอกนะ”เฉียวเนี่ยนคิดว่า คนอื่นในห้องนี้คงเป็นนางล่ะมั้ง!น่าเสียดายที่นางยังไม่มีความกล้าจะต่อต้านฮองเฮา เวลานี้ก็แค่คิดจะจัดการองค์หญิงเท่านั้นดังนั้นจึงไม่ได้เอ่ยอะไรตอบคาดไม่ถึงว่าองค์หญิงซูหยวนกลับมองเฉียวเนี่ยนด้วยแววตาเต็มไปด้วยความตำหนิ “เฉียวเนี่ยน เจ้าเป็นอะไรถึงไม่พูดไม่จา?”เวลานี้ไม่ใช่ว่าควรจะต้องรีบคุกเข่าแสดงความจงรักภักดีหรือ?เฉียวเนี่ยนแสดงสีหน้าไม่รู้เรื่อง มององค์หญิงซูหยวน “หม่อมฉันควรจะพูดอะไรหรือเพคะ?”องค์หญิงซูหยวนถึงกับชะงักเสด็จแม่แทบจะชี้จมูกเฉียวเนี่ยนกล่าวว่านางมีใจคิดร้าย นางกลับไม่เข้าใจ?ช่างโง่เง่าสิ้นดี!แต่เวลานั้นก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองฮองเฮาแวบหนึ่งฮองเฮาจึงมองไปทางเฉียวเนี่ยน เอ่ยเสียงเข้มว่า “ทั่วทั้งวังหลวงต่างเล่าลือกันว่าแม่นางเฉียวสืบทอดวิชาจากหมอเทวดา มีวิชาแพทย์ยอดเยี่ยม ยามนี้ยิ่งได้ความไว้วางใจจากซูหยวน จึงได้เข้าวังมาเป็นหมอหญิง แต่เจ้าเพิ่งออกจากกรมซักล้างยังไม่ถึงปี วิชาแพทย์ของเจ้า ข้าไม่อาจเชื่อได้”แม้ขาจะของบุตรชายคนโตแห่งตระกูลเซียวจะหายดีก็เพราะนางรักษา แต่ในใจฮองเฮาก็ย
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 702
อาจเพราะเฉียวเนี่ยนมัวแต่คิดจนจมลึก มือของนางจึงหยุดชะงักไปพักหนึ่งเมื่อเห็นอาการผิดปกติของเฉียวเนี่ยน เซียวเหิงก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “กำลังคิดอะไรอยู่?”เฉียวเนี่ยนจึงได้สติกลับมา ส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่มีอะไร”เซียวเหิงหยิบเสื้อผ้าข้างกายมาสวม จ้องนางครู่หนึ่งแล้วเอ่ยต่อ “เรื่องของพี่ใหญ่ ข้าจะเป็นคนจัดการเอง เจ้าไม่ต้องยุ่งไปด้วย องค์หญิงซูหยวนไม่ใช่คนที่เจ้าจะไปแตะต้องได้ง่าย ๆ หรอกนะ”เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าเซียวเหิงพูดด้วยเจตนาดีแต่เซียวเหิงไม่รู้ว่านางได้ตัดสินใจจะเล่นงานองค์หญิงแล้วตำราพิชัยสงครามได้กล่าวไว้ว่า การโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุดเมื่อการถอยไม่อาจปกป้องตนเองได้อีก การบุกต่างหากคือหนทางที่ดีที่สุดในการรักษาชีวิต!ดังนั้นเฉียวเนี่ยนจึงก้มหน้าลง ไม่เอ่ยตอบอะไรคงเพราะรู้จักกันมาหลายสิบปี เซียวเหิงจึงยังพอเข้าใจเฉียวเนี่ยนอยู่บ้างเมื่อเห็นว่าเฉียวเนี่ยนเอาแต่นิ่งเงียบ เซียวเหิงก็หรี่ตามองนางเล็กน้อย “กำลังวางแผนแย่ ๆ อะไรอีก?”เฉียวเนี่ยนจึงเงยหน้าขึ้นมองเซียวเหิงในเมื่อถูกจับได้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกเอาเข้าจริง บุตรชายทั้งสองแห่งตระกูลเซียวก็ยังเป็น
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 701
เฉียวเนี่ยนข่มความวุ่นวายในใจลง แล้วก้าวไปข้างหน้าเซียวเหิงนั่งตัวตรงอยู่ก่อนแล้ว สีหน้าเก็บกลั้นความตื่นเต้นอยู่เฉียวเนี่ยนแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น ยื่นมือไปปลดผ้าพันแผลของเซียวเหิงเพียงแต่ร่างกายของเขานั้นกว้างใหญ่ยิ่งนัก ตอนปลดถึงด้านหลัง เฉียวเนี่ยนจึงจำต้องโน้มตัวเข้าไปใกล้เขาเสียหน่อย มองจากไกล ๆ ราวกับว่านางกำลังกอดเขาอยู่เพียงแต่นางกลั้นหายใจ พยายามไม่ให้ตัวเองแตะต้องร่างของเขาแน่นอนว่าเขารู้สึกได้ถึงการต่อต้านของนาง แววตาจึงเจือไปด้วยความผิดหวังเล็กน้อยครั้นเมื่อผ้าพันแผลถูกปลดออกหมด รอยแผลน่าเกลียดบนอกก็ปรากฏต่อสายตาเฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนยังอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจอย่างตกใจเห็นดังนั้น เซียวเหิงก็รีบพูดขึ้นว่า “ไม่เจ็บแล้ว”เฉียวเนี่ยนชะงัก นางก็ไม่ได้สงสารเขา แล้วเขาจะปลอบโยนนางไปเพื่ออะไร?เพียงแต่คำนี้เฉียวเนี่ยนไม่ได้พูดออกมา นางแค่หยิบยารักษาแผลออกมา ทายาให้เขาอย่างระมัดระวังภายในห้องเงียบสนิทเงียบจนเซียวเหิงได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสองคนอย่างชัดเจนจากนั้น คือเสียงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆมองเฉียวเนี่ยนที่กำลังตั้งใจอยู่เช่นนั้น เซียวเหิงก็คิดไม่ออ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 700
เฉียวเนี่ยนสูดหายใจเข้าลึก จึงค่อยข่มความโกรธในใจลงไปได้ “เพราะเหตุใด จึงเป็นต่างหูหินโมราหรือ?”เห็นทีว่าเขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าเฉียวเนี่ยนโกรธเพราะสิ่งใด เซียวเหิงขมวดคิ้วเบา ๆ หลุบตาลงราวกับเด็กที่ทำผิด เอ่ยเสียงเบา “ข้าคิดว่า ต่างหูคู่นั้นก่อนหน้าทำให้เจ้ามีความทรงจำที่ไม่น่าพึงใจ บางทีคู่ใหม่นี้อาจชดเชยได้บ้าง”เขาจำได้อย่างชัดเจน ว่าตอนที่เขาให้ต่างหูคู่นั้นกับนางครั้งก่อน นางดีใจเพียงใดเขาจึงคิดไปว่าเฉียวเนี่ยนชอบต่างหูหินโมราเพียงแต่ความทรงจำเกี่ยวกับคู่นั้นไม่น่าพึงใจจริง ๆ เขาจึงไปซื้อมาใหม่อีกคู่เขาเองก็ไม่รู้ว่านางสังเกตหรือไม่ ว่าตรงเครื่องประดับทองบนต่างหูนั้น เป็นดอกเหมยมองเซียวเหิงที่มีท่าทีเช่นนี้ เฉียวเนี่ยนก็พอจะเข้าใจแล้วว่า เซียวเหิงอยากใช้ความทรงจำใหม่ มาทับถมความทรงจำเลวร้ายในอดีต...นางก้มหน้าลง แล้วปิดกล่องเครื่องประดับลงอีกครั้งนางไม่รู้ว่าจะพูดสิ่งใดกับเซียวเหิงดีเขาราวกับรู้อะไรทุกอย่าง แต่ก็เหมือนจะไม่รู้อะไรเลยนางต่อให้พูดจนฟ้าถล่ม ก็ไม่แน่ว่าเขาจะเข้าใจได้ด้วยจนใจ จึงทำได้เพียงกล่าวคำขอบคุณ “เข้าใจแล้ว ขอบคุณท่านแม่ทัพมากเจ้าค่ะ”นางคิดว
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 699
เมื่อได้ยินดังนั้น องค์หญิงซูหยวนก็แค่นเสียงออกมา มุมปากยกยิ้มขึ้นบาง ๆ “ตัวข้าเองก็คิดเช่นนั้น แม้ก่อนหน้านี้จะยังกล้าดีอยู่ แต่เมื่อวานกลับจวนไปเห็นศพของหัวหน้าคนรับใช้ของนางแล้ว ก็คงไม่กล้าอีกต่อไป”อวิ๋นเอ๋อร์มิได้ตอบอะไร เพียงยิ้มรับเท่านั้น แต่ในหัวกลับเผลอคิดถึงคำพูดที่เฉียวเนี่ยนพูดเพื่อนางในวันนั้นที่จวนอ๋องผิงหยางนางไม่รู้ว่าคำพูดเหล่านั้นใช่เหตุผลหรือไม่ ที่ทำให้ช่วงนี้องค์หญิงมิได้แสดงท่าทีจะลงโทษนางเลยแม้แต่น้อย กลับกันยิ่งไว้ใจนางมากขึ้นกว่าเดิม เรื่องใดคนอื่นล้วนฟังมิได้ มีแต่นางเท่านั้นที่ฟังได้แม้จะรู้อยู่ว่านั่นอาจไม่ใช่เรื่องดีนัก แต่ตราบใดที่องค์หญิงยังไว้วางใจนางอยู่ นางก็ยังมีทางรอดอยู่บ้างอย่างไรเสีย ข้างกายองค์หญิง ก็ยังต้องมีคนคอยเป็นมือเป็นเท้าให้อยู่ดีเฉียวเนี่ยนออกจากเรือนนอนขององค์หญิงแล้วก็กลับไปยังโรงหมอหลวงตลอดทาง ใจของนางยังคงไม่สงบไม่รู้ว่าสิ่งที่นางพูดต่อหน้าองค์หญิงในวันนี้ จะสามารถทำให้องค์หญิงปล่อยท่านพี่เซียวไปได้หรือไม่แต่ถึงครั้งนี้จะได้ แล้วครั้งหน้าล่ะ?นางรู้ดีว่าตนไม่อาจตกเป็นฝ่ายตั้งรับอยู่เช่นนี้ต่อไปได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเปล
บางทีคุณอาจจะชอบ
พระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ10.1K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้16.8K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ222.9K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว61.9K viewsท่านแม่ทัพข้าจะเอาตัวรอดจากท่านให้ได้
Futhaone847 viewsจอมยุทธ์สวรรค์: เล่ม 1 บทแรกแห่งวิญญาณ
ก้องภูผา วรารินทร์315 viewsเซ็ตนิยายอีโรติก หอรักเร้นสวาท
อักษรามณี151 viewsหลี่หลินเฟย
ฉู่เฉียว1.4K views
