บทที่ 703

พูดจบ ก็กล่าวเป็นนัยว่า “คนอื่นก็ไม่แน่หรอกนะ”

เฉียวเนี่ยนคิดว่า คนอื่นในห้องนี้คงเป็นนางล่ะมั้ง!

น่าเสียดายที่นางยังไม่มีความกล้าจะต่อต้านฮองเฮา เวลานี้ก็แค่คิดจะจัดการองค์หญิงเท่านั้น

ดังนั้นจึงไม่ได้เอ่ยอะไรตอบ

คาดไม่ถึงว่าองค์หญิงซูหยวนกลับมองเฉียวเนี่ยนด้วยแววตาเต็มไปด้วยความตำหนิ “เฉียวเนี่ยน เจ้าเป็นอะไรถึงไม่พูดไม่จา?”

เวลานี้ไม่ใช่ว่าควรจะต้องรีบคุกเข่าแสดงความจงรักภักดีหรือ?

เฉียวเนี่ยนแสดงสีหน้าไม่รู้เรื่อง มององค์หญิงซูหยวน “หม่อมฉันควรจะพูดอะไรหรือเพคะ?”

องค์หญิงซูหยวนถึงกับชะงัก

เสด็จแม่แทบจะชี้จมูกเฉียวเนี่ยนกล่าวว่านางมีใจคิดร้าย นางกลับไม่เข้าใจ?

ช่างโง่เง่าสิ้นดี!

แต่เวลานั้นก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองฮองเฮาแวบหนึ่ง

ฮองเฮาจึงมองไปทางเฉียวเนี่ยน เอ่ยเสียงเข้มว่า “ทั่วทั้งวังหลวงต่างเล่าลือกันว่าแม่นางเฉียวสืบทอดวิชาจากหมอเทวดา มีวิชาแพทย์ยอดเยี่ยม ยามนี้ยิ่งได้ความไว้วางใจจากซูหยวน จึงได้เข้าวังมาเป็นหมอหญิง แต่เจ้าเพิ่งออกจากกรมซักล้างยังไม่ถึงปี วิชาแพทย์ของเจ้า ข้าไม่อาจเชื่อได้”

แม้ขาจะของบุตรชายคนโตแห่งตระกูลเซียวจะหายดีก็เพราะนางรักษา แต่ในใจฮองเฮาก็ย