LOGINShare
บทที่68 ท่านช่างขี้โกงยิ่งนัก
Last Updated:
2025-10-02 12:30:21ในขณะกัวรั่วชิงกำลังยืนคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆ เงาของคนผู้หนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ข้างหน้าต่างอย่างรวดเร็ว นางตกใจ แต่ไม่ทันได้ส่งเสียงใดๆ ออกไป ชายผู้นั้นก็ปีนเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ก่อนจะปิดบานหน้าต่างไม้แกะสลักลงอย่างเบามือที่สุด
กัวรั่วชิงพลันถอยหลังกรูด แต่พอเห็นใบหน้าของคนที่ลอบเข้ามาในยามวิกาลว่าคือหวงเชียนเล่อ นางก็ผ่อนคลายความตึงเครียดลง
เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง มองตรงมาที่กัวรั่วชิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล “รั่วชิง ข้าขอโทษที่ต้องทำเช่นนี้”
“เชียนเล่อ ท่านทำอะไรของท่าน ที่นี่คือเรือนพักของข้า หากใครรู้เข้าว่าท่านลอบเข้ามาในยามวิกาลเช่นนี้ เรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่”
หวงเชียนเล่อไม่ได้สนใจคำตำหนิของนาง เขารีบก้าวเข้ามาจับมือของกัวรั่วชิงไว้แน่น “ข้าทราบว่าข้าทำแบบนี้นั้นไม่ถูก แต่ข้ากลัวว่าหากปล่อยเอาไว้เจ้าอาจเข้าใจผิดได้ รั่วชิง เจ้าต้องไปกับข้าก่อน”
“ไปกับท่าน? ท่านกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่เจ้าคะ” กัวรั่วชิงเลิกคิ้วสูง
หวงเชียนเล่อประสานมือกับนาง มองใบ
Latest chapter
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่81 ข่าวลือแพร่สะพัด
หลังจากหวงเชียนเล่ออุ้มร่างของซูหมิ่นจูที่ใบหน้าบวมแดง และเริ่มหายใจติดขัดออกไปอย่างรวดเร็ว ความวุ่นวายก็เริ่มคลายลง เหลือไว้เพียงเสียงกระซิบกระซาบ และกลิ่นหอมของผึ้งที่ยังคงตลบอบอวลอยู่ในอากาศหวังเวยพี่ชายของหวังหลิงมาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน เขามีสีหน้าเคร่งเครียด และเต็มไปด้วยความ ตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก เมื่อเห็นน้องสาวของตนเองเปียกปอนและใบหน้าบวมแดงไปหมด เขาไม่ลังเลแม้แต่ชั่วเค่อเดียวที่จะรีบตรงเข้าไปหานาง“หลิงเอ๋อร์ เจ้าเป็นอะไรมากหรือไม่!” หวังเวยร้องออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยอย่างแท้จริง ก่อนที่เขาจะรีบช้อนร่างอันสั่นเทิ้มของน้องสาวขึ้นมาอุ้มไว้แนบอกอย่างทะนุถนอม โดยไม่สนใจสายตาของใคร และไม่รอที่จะกล่าวลาผู้ใดเขาอุ้มหวังหลิงเดินออกจากบริเวณนั้นไปรวดเร็ว ท่ามกลางความตกตะลึงและความเห็นใจของแขกเหรื่อ ที่รู้สึกเห็นใจและสงสารสตรีที่โชคร้ายเมื่อเห็นว่าบรรยากาศหมดสนุกแล้ว มู่หยงฉีก็เอ่ยว่าอยากจะกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะจูงมือเหยาหลิงเจินเดินนำบ่าวรับใช้ของจวนออกไปเป็นขบวนแต่เหยาหลิงเจินไม่ลืมที่จะยื่นหน้า
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่80 มีปากแต่พูดได้ยาก
บทที่80 มีปากแต่พูดได้ยาก[1]หวงเชียนเล่อเห็นใบหน้าของญาติผู้น้องที่บวมแดง และเต็มไปด้วยร่องรอยการถูกผึ้งโจมตีก็รู้สึกสงสารจับใจ เขารีบก้าวเข้าไปหาซูหมิ่นจูที่นั่งอยู่ข้างสระบัวด้วยความห่วงใย“จูเอ๋อร์ เจ็บมากหรือ เจ้าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” หวงเชียนเล่อกล่าวด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเห็นใจอย่างแท้จริง “ข้าจะตามหมอที่ดีที่สุดมาให้”ในจังหวะที่ซูหมิ่นจูกำลังได้รับความเห็นใจจากหวงเชียนเล่ออยู่นั้น กัวรั่วชิงก็เดินตามเข้ามาในบริเวณนั้นอย่างช้าๆ นางมีสีหน้าสงบ แววตาดูเหมือนเต็มไปด้วยความเข้าใจในความเจ็บปวดของซูหมิ่นจู นางเดินเข้าไปใกล้ร่างสั่นเทิ้มที่นั่งตัวสั่นอยู่ราวกับไม่ต้องการให้ใครมองเห็นซูหมิ่นจูมองใบหน้าของกัวรั่วชิงด้วยความแค้นเคืองและคับแค้นใจอย่างที่สุด เพราะนางรู้สึกว่าที่เหตุการณ์ทั้งหมดออกมาเป็นเยี่ยงนี้สตรีตรงหน้าจะต้องมีส่วนอย่างแน่นอน เพียงแต่นางไม่รู้ว่าอีกฝ่ายใช้เล่ห์กลอันใด แล้วทำไมถึงเล่นงานตนเองด้วย ทั้งที่นางใช้ความแค้นของหวังหลิงในการล้างมือในอ่างทองคำไปแล้วทว่ามีปากแต่พูดย
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่79 เปิ่นหวางอาจจะระแวงมากเกินไป
มู่หย่งฉีก็พยายามตรวจตราเหยาหลิงเจินอยู่ไม่ไกล เขาเห็นนางยังปลอดภัยดีก็ยิ้มพลางถอนหายใจอย่างโล่งอกเหยาหลิงเจินเห็นเขามองจนพอใจแล้ว จึงดึงมือออกจากการเกาะกุมนั้น ก่อนจะเดินไปหากัวรั่วชิง“หวงเชียนเล่อ คุณหนูกัวไม่เป็นอะไรใช่ไหม”มู่หยงฉีเอ่ยถาม เห็นแม่ทัพหนุ่มพยักหน้า เขาก็กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นช่างน่าหวาดหวั่นยิ่งนัก โดยเฉพาะการที่ผึ้งพุ่งเป้าไปที่ศาลาที่เรานั่งพักกันอยู่แบบนั้น ช่างน่าสงสัยยิ่ง”“กระหม่อมก็รู้สึกเช่นเดียวกัน” หวงเชียนเล่อรับคำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ท่านอ๋องประสงค์ให้สอบสวนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“เปิ่นหวางจะสอบสวนเรื่องนี้ดีไหมน้า...” ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเอ่อระเหยเผยรอยยิ้มมุมปากอย่างยากคาดเดา มู่หยงฉีมองหน้ากัวรั่วชิงก่อนจะหันมาสบตากับเหยาหลิงเจิน “เจ้าว่าอย่างไร”เขาถามแม่นางน้อยที่คนทั้งแคว้นคิดว่าเป็นเพียงสตรีปัญญาอ่อนอย่างทีเล่นทีจริง“ท่านอ๋องหล่อจะไปสอบสวนน้องผึ้ง? ท่านพูดภาษาผึ้งได้หรือ&r
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่78 หนีลงน้ำเร็วเข้า!!!
ในชั่วพริบตาที่หวงเซียนเล่อใช้ผ้าคลุมกัวรั่วชิง แล้วรีบออกจากศาลาแปดเหลี่ยมไป เว่ยอ๋องก็พา เหยาหลิงเจินออกไปอีกทางอย่างรวดเร็ว บัดนี้เหลือเพียงความโกลาหลที่ยังคงอยู่ในศาลาแห่งนั้นซูหมิ่นจูและหวังหลิงกรีดร้องไม่หยุดหย่อน พวกนางใช้มือปัดป้องฝูงผึ้งที่พุ่งเข้าใส่ใบหน้าและลำตัวอย่างบ้าคลั่ง อาภรณ์ที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของพวกนางดูราวกับดึงดูดผึ้งฝูงนี้ไว้โดยเฉพาะซูหมิ่นจูพยายามวิ่งหนีไปอีกทางโดยไม่คิดถึงผู้ใด และในจังหวะนั้นหวังหลิงก็พยายามจะหลบหลีกไปอีกทางเช่นกันร่างของสตรีทั้งสองจึงชนกันอย่างจัง“ปล่อยนะ! ขวางทางข้าทำไม” ซูหมิ่นจูตวาดใส่หวังหลิงด้วยความโกรธจัดและหวาดกลัว ไม่สนใจแล้วว่าหญิงสาวตรงหน้าคือใคร นางใช้ศอกกระแทกหวังหลิงอย่างแรงเพื่อเปิดทางวิ่งหนี“โอ๊ย! เจ้าบังอาจชนข้างั้นเหรอ” หวังหลิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากการถูกกระแทกและรอยผึ้งต่อย ใบหน้าของนางบิดเบี้ยวด้วยความโกรธและความทรมาน พวกนางไม่เหลือเค้าความเป็นกุลสตรีอีกต่อไปแล้ว ทั้งสองต่างผลักและเบียดเสียดกันราวกับสัตว์ที่กำลังหนีตาย ทำให้การเคลื
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่77 ฝูงผึ้งจู่โจม
“น่าอิจฉาที่สุดหรือเพคะ…” เหยาหลิงเจินเอียงคอเล็กน้อย นางคิดอย่างจริงจัง “อ๋อ ข้ารู้แล้ว ท่านอ๋องจะต้องมีขนมหวานเลิศรสให้เสวยได้ตลอดทั้งวัน โดยที่ไม่ต้องขออนุญาตใครเลยใช่หรือไม่เพคะ”คำตอบที่ไร้เดียงสาและน่ารักของนาง ทำให้มู่หย่งฉีก็หัวเราะเสียงดังด้วยความถูกใจหากเป็นตรีอื่นคงตอบว่าเข้าทั้งสูงส่ง และร่ำรวยมั่งคัง แต่เหยาหลิงเจินกลับคิดถึงแต่เรื่องของกิน นางช่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ไม่มีเล่ห์กลให้เขาต้องหวาดระแวงยามอยู่ใกล้เลยแม้สักครั้ง“ใช่แล้ว ข้าเป็นท่านอ๋องจะกินอะไรก็ได้ ไม่โดนดุเหมือนใครบางคน”“ท่านช่างน่าอิจฉาจริงๆ เจินเอ๋อร์ก็อยากทำอย่างนั้นเหมือนกัน”“เจ้าอยากทำแบบนั้นจริงๆ น่ะหรือ” มู่หย่งฉีมองเหยาหลิงเจินด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ “ไม่อยากหรอก ข้าน่ะช่วยเจ้าได้”เหยาหลิงเจินทำตาโต “ท่านอ๋องจะช่วยข้าอย่างไร”“ก็แค่เจ้าแต่ง...”ทว่าพูดยังไม่ทันจบเหลิงเจินก็ลุกขึ้นพรวดพราด แล้วเอ่ยเสียเบา“ขะ...ข้าปวดฉี่”สิ้นคำของเหยาหลิงเจิน กัวรั่วชิงพลันยกมือปิดปาก แต่ร่างบางก็สั่นด้วยกลั้นขำอย่างเต็มที่
พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก บทที่76 ผีเสื้อหนีไปแล้ว
เหยาหลิงเจินไม่ลังเลอีกต่อไป นางทำทีเป็นว่าวิ่งเล่นอย่างร่าเริงอยู่ใกล้ประตูทางเข้ากระโจมจัดแสดงผีเสื้อ พลันนางก็สะดุดล้มเล็กน้อยโดยจงใจ ทำให้ประตูม่านกระโจมเปิดออก และมีผีเสื้อสวยงามสีสันสดใสจำนวนหนึ่งบินหนีออกไปอย่างรวดเร็ว“แย่แล้ว! ผีเสื้อหนีไปแล้ว” เหยาหลิงเจินร้องอย่างตื่นตกใจ นางแสร้งทำเป็นวิ่งไล่ผีเสื้อที่บินหนีออกไปทางที่หวังหลิง และซูหมิ่นจูยืนอยู่นางวิ่งผ่านหวังหลิงแล้วก็ย้อนกลับมาวิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง ราวกับจะจับผีเสื้อที่บินวนเวียนอยู่แถวๆ ซูหมิ่นจู นางสลับไปมาอย่างรวดเร็วและดูวุ่นวาย พอได้จังหวะเหมาะก็แอบโรยผงแป้งล่อผึ้งเข้มข้นลงไปที่บริเวณเสื้อผ้าของหวังหลิง และซูหมิ่นจูอย่างแนบเนียนความวุ่นวายนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนทันที มู่หยงฉีที่กำลังพูดคุยอยู่กับหวงเซียนเล่อพลันหันมาเห็นเหตุการณ์ เหยาหลิงเจินมีท่าทีลุกลี้ลุกลนเพราะผีเสื้อหลุดจากกระโจม ท่านอ๋องจึงรีบเข้ามาช่วยแม่นางน้อยคนโปรดของเขาจับผีเสื้อกลับไปอย่างรวดเร็ว โดยมีหวงเซียนเล่อ หูจวี๋ และองครักษ์ที่ติดตามเว่ยอ๋องมาช่วยด้วยอีกแรงในขณะที่ทุกคนกำลังสนใจการจั
You may also like
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย224.4K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ32.5K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ33.2K viewsเกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่135.8K viewsวาสนานี้เป็นของข้า
วอลจู4.8K viewsบุปผาเยียวยาใจ
ซูเมี่ยวหลิง2.0K viewsขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย!
I-KYEOM1.7K viewsThe White Hood - หนูน้อยหมวกขาว
ภูผาสีน้ำเงิน246 views
