เข้าสู่ระบบ“แต่เพื่อนของพิมพ์ดีเลิศค่ะ ขนาดโดนคนบางคนว่ายังไม่โกรธเลย”
“คนบางคนชอบสร้างภาพให้ตัวเองเป็นคนดี” พันกรนั่งลงบนเตียงใกล้ๆ กับน้องสาว ก่อนจะเอื้อมมือไปโยกศีรษะอีกฝ่าย
พิมพ์นาราทำหน้างอ แต่ก็ยอมให้พี่ชายโยกศีรษะไปมา
“เฮียว่าใคร”
ปากว่า แต่หยอกล้อพี่ชายโต้ตอบกันไปมาอย่างสนุกสนาน แถมยังหัวเราะอย่างมีความสุข นั่นเป็นภาพที่บัวบูชาเห็นบ่อยๆ ระหว่างพี่น้องคู่นี้
“เรานี่ยังไงชอบขึ้นเสียง เฮียไม่ได้ว่าเราก็แล้วกัน แต่ถ้าใครอยากรับก็รับไป”
“เฮียนี่ยังไง ชอบหาเรื่อง” พิมพ์นาราโถมตัวเข้าใส่พี่ชาย จี้เอวอีกฝ่ายก่อนจะขึ้นนั่งบนพุงแล้วขู่ฝ่อๆ
พันกรพลิกร่างน้องสาวลงก่อนจะจี้เอวกลับบ้าง พิมพ์นาราหัวเราะเสียงดัง ร้องให้บัวบูชาเข้ามาช่วย แต่หญิงสาวไม่กล้าเข้าไป เพราะเธอรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของพี่น้องคู่นี้
“บัว ช่วยเค้าด้วย คิกๆๆ จั๊กจี้เอวเฮียที” พิมพ์นาราหัวเราะคิกๆ ดิ้นเร่าๆ ไปมา ก่อนจะรีบดึงมือบัวบูชาเข้าไปหา อยากให้ช่วยจัดการจี้เอวพี่ชายแล้วก็ดึงอีกฝ่ายออกไป
“อุ๊ย!” บัวบูชาร้องอย่างตกใจเมื่อถลาเข้าไปหาร่างสูงของพันกร เธอทำอะไรไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายพลิกตัวมาทาบทับเอาไว้
ในขณะที่พิมพ์นาราหนีลงจากเตียงไปยืนหอบอยู่อีกด้าน
“ขอโทษค่ะ” บัวบูชาดันอกแกร่งของพี่ชายเพื่อนรักออกห่าง แต่เขาไม่ยอมถอยห่าง ลมหายใจของเขาทำให้เธอหน้าแดงซ่าน สัมผัสใกล้ชิดทำให้เธอหวั่นไหวอย่างประหลาด
“เฮีย!!! ตายซะเถอะ”
พิมพ์นาราดูเหมือนจะไม่รู้อีโหน่อีเหน่ รีบโถมตัวเข้ามาจี้เอวพี่ชาย สั่งเพื่อนให้ล็อกแขนอีกฝ่ายเอาไว้
บัวบูชาทำตามอย่างเก้ๆ กังๆ เธอหลบสายตาพันกรเมื่อเผลอมองสบตากันอย่างไม่ตั้งใจ น่าแปลกที่เขายอมให้เธอล็อกแขนเอาไว้
เธอกับเขาไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวกันมาก่อน เลยรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด
อาจเพราะเธอคิดอะไรกับเขาเกินเลยคำว่าพี่ชายเพื่อนไปแล้วนั่นเอง...
“หึหึ... โดนจับเป็นตัวประกันแล้ว หนีไม่รอด ต่อไปนี้จะโดนจกพุงกินตับแล้วนะ” พิมพ์นาราจี้เอวพี่ชาย
พันกรหัวเราะท้องแข็ง ยอมให้น้องสาวจกพุงอย่างสนุกสนาน ตอนเด็กๆ ที่พิมพ์นาราคลอด พันกรเลี้ยงน้องมาตลอด ตั้งแต่ป้อนนม เปลี่ยนผ้าอ้อม ล้างก้น แม้กระทั่งอาบน้ำ พิมพ์นาราชอบปีนขึ้นมาเล่นบนตัวเขา กอดคอ ให้อุ้ม หยอกล้อกันตามประสาพี่น้อง
บัวบูชาที่เกร็งๆ อยู่เพราะทำตัวไม่ถูก พอถูกใช้ให้ล็อกพันกรเอาไว้ให้แน่น เธอก็รีบทำตาม
พันกรโดนจกพุงจนหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหล พิมพ์นารานอนหอบ วางศีรษะเล็กๆ อยู่บนหน้าท้องของพี่ชายอย่างมีความสุข ในขณะที่บัวบูชาพิงศีรษะกับเตียงอีกด้านมองสองพี่น้องอย่างอิจฉานิดๆ
“ยัยเด็กบ๊อง วันๆ ไม่คิดจะทำอะไร จกพุงพี่กินอย่างเดียว”
“เฮียเริ่มก่อน จี้เอวเค้าทำไม รู้ว่าเค้าจั๊กจี้”
“ตอนเด็กๆ พี่ก็จี้เอวออกบ่อย เราน่ะชอบขี่คอพี่”
ความรักของสองพี่น้องทำให้บัวบูชาอมยิ้ม
..ถ้าเธอมีพี่ชาย จะน่ารักแสนดีและดูแลเธอดีแบบนี้ไหมนะ
ถึงแม้พันกรจะปากร้าย ก็ปากร้ายแต่กับคนอื่นเท่านั้น กับน้องตัวเองเขารักและดูแลเป็นอย่างดี จะเถียงกันก็เป็นเรื่องที่ต่างคนอยากยกเหตุผลมาอ้างมากกว่าจะเถียงกันเอาเป็นเอาตายแล้วโกรธกัน
“บัวมานอน นั่งแบบนั้นเหนื่อยแย่เลย”
พิมพ์นารากวักมือเรียก ก่อนจะดึงเพื่อนรักมานอนด้วย บัวบูชาไม่ทันระวัง เสียหลักทิ้งตัวลงนอนอีกด้าน ศีรษะชนกับศีรษะของพันกรอย่างไม่ตั้งใจ เธอขยับหนีไม่ได้เพราะพิมพ์นาราที่นอนหนุนพุงของพี่ชายโอบกอดเอาไว้ เธอรู้สึกได้ว่าถูกจ้องมองจากอีกคน เลยได้แต่หลุบตาลงมองแค่หน้าของเพื่อนรักเท่านั้น
พิมพ์นาราดูมีความสุขกับการเล่าเรื่องต่างๆ ให้เพื่อนรักฟัง บัวบูชาฟังไปเผลอหัวเราะตามไป แต่พอเหลือบไปมองหน้าอีกคนที่กำลังมองเธออยู่ก่อนแล้ว เธอก็หยุดหัวเราะเกร็งขึ้นมาอีก
นอนพูดคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้จนเผลอหลับไป เธอไม่รู้ตัวว่าใครห่มผ้าให้ และใครแอบทำอะไรกับบางส่วนของร่างกายเธอบ้าง
การถ่ายทำละครเรื่องนี้ดูจะไม่ยุ่งยากอะไรเลย ถ้าพระนางจะไม่เรื่องมากขนาดที่ต้องเลิกกองกะทันหัน ใครจะคิดว่าจากที่วางแผนเอาไว้ว่าจะให้เสร็จเร็วหน่อย ก็กลับล่าช้าต่อไปอีก
“ตอนแรกแอบปลื้มพระเอกเรื่องนี้อยู่นะ ตอนนี้พอเห็นนิสัยไม่ไหวเลยอะ” พิมพ์นาราแอบวิจารณ์พระเอกให้บัวบูชาฟัง
“เขาอาจจะอยากให้งานดีก็ได้”
“นางเอกก็เพลียมาก พอเห็นตัวจริงเข้านิสัยแย่พอๆ กับพระเอก เรียกว่าผีเน่ากับโลงผุ” พิมพ์นาราเบ้หน้าอย่างรังเกียจ
..คนเราพอดังแล้วเรื่องมาก
“จุ๊ๆ ไม่เอานะพิมพ์ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า”
“มันจริงนี่นา พิมพ์ไม่คิดว่าบัวจะโดนจิกกัดขนาดนี้”
“เรื่องธรรมดาหรอกจ้ะ บัวเป็นแค่ตัวประกอบ”
“ตัวประกอบแล้วไง ไม่มีชีวิตจิตใจหรือไงกัน”
“คนอื่นเจอเยอะกว่าบัวอีก เค้ายังไม่บ่นเลย เอาเถอะพิมพ์ เพื่อเงิน”
“คนเรานี่เพื่อเงินทำได้ทุกอย่างนะ”
เขาบอกว่าผู้ชายชอบให้ผู้หญิงแต่งตัวน่าค้นหา วับๆ แวมๆ ก็อยากมอง ถ้าเปิดหมดมองทีเดียวก็ไม่ดึงดูด แต่จริงๆ มันก็ไม่เสมอไปหรอก เพราะถ้าบัวบูชาแก้ผ้า เขาก็คึกขึ้นมาทันที“ค่อยขอบคุณยัยพิมพ์แล้วกัน แต่เฮียขี้เกียจใส่เพราะยังไงก็ต้องถอด” เขาดึงปมผ้าเช็ดตัวจนหลุดลุ่ย เผยทรวงอกเคร่งครัดอิ่มสวยให้เชยชม“อุ๊ย!” เธอตะครุบมือเขาเอาไว้ มองสบตาเขาอย่างขัดเขิน“เรียนจบเมื่อไหร่มีลูกกันนะ”“ค่ะ แต่ขอให้บัวกิน...” เธอพูดยังไม่ทันจบเขาก็ใช้นิ้วปิดปากเธอเอาไว้ ก่อนจุ๊ปากเบาๆ“ไม่ให้กิน”“เฮียรู้เหรอคะว่าบัวจะกินอะไร”“รู้สิ เฮียทิ้งไปแล้ว”บัวบูชาถึงกับเบิกตากว้าง“เกิดบัวท้องขึ้นมาล่ะคะ”เพราะครั้งแรกที่มีอะไรกับเขา โชคดีที่เป็นระยะปลอดภัย ไม่อย่างนั้นคงต้องหยุดเรียนเลี้ยงลูกเสียก่อนแน่นอน“ไม่ท้องหรอก เฮียป้องกันเอง”“เอ่อ... เฮียจะป้องกันเองเหรอคะ” เธอถามอย่างแปลกใจ เพราะผู้ชายน้อยคนนักจะมาสนใจเรื่องนี้ เอาความสะดวกเข้าว่า ให้ผู้หญิงเป็นคนคุมเอง“ก็ไม่อยากให้กินยา เฮียเป็นผู้ชายนะ เฮียเสียสละป้องกันเอง”เธอลูบใบหน้าหล่อเหลาคมสันของเขา มองอย่างขอบคุณ“ถ้าลืมล่ะคะ”“ไม่ลืมหรอก วันก่อนเค้ามีโปรโมชั่น ซ
ของขวัญล้ำค่าที่พันกรมอบให้เธอคือการที่มารดาของเธอกลับเนื้อกลับตัวได้เหมือนหน้ามือกับหลังมือ เธออยากรู้ว่าเขาทำอย่างไร มารดาก็เล่าให้ฟัง ท่านโดนสิทธิชัยทำร้าย เขาเอาเงินไปหมด การได้เห็นธาตุแท้ของสามีเด็ก ทำให้เธอเริ่มตาสว่าง ซึ่งบุษบาไม่รู้ว่านั่นเป็นแผนของลูกเขย ซึ่งเป็นคนกระตุ้นกิเลสของมนุษย์ให้ผุดขึ้นมาและเปิดเผยธาตุแท้ออกมาให้ตาสว่างพันกรมอบของขวัญให้เธอเป็นเครื่องเพชรชุดใหญ่ของตระกูล ที่จะมอบให้สะใภ้คนโต พร้อมกับคำสัญญาว่าเขาจะดูแลเธอให้ดีที่สุดในทุกๆ วันหลายคนมักบอกว่าอย่าสัญญา แต่คำสัญญามันก็มีความหมายกินใจนัก เธอเองก็ได้ยินเขาพูดแบบนั้นต่อหน้าญาติผู้ใหญ่และเพื่อนๆ สนิทที่มาร่วมงานเพื่อเป็นสักขีพยาน หัวใจก็พองโต ไม่อยากคิดหรอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ถ้าเรามานั่งคิดว่าอนาคตต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ คงเครียดตาย บางทีบางสิ่งบางอย่างก็ต้องปล่อยวางมันเสียบ้าง ขอให้ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็เพียงพอแล้ว อนาคตมันจะดีเองนั่นแหละ เธอเชื่อแบบนั้นก็เหมือนวันนี้เราปลูกต้นไม้ต้นหนึ่ง ดูแลอย่างดี อนาคตก็ต้องเป็นต้นไม้ที่ให้ร่มเงาและอุดมไปด้วยผลให้เราเก็บกิน ได้ แต่ถ้าเราไม่ดูแลเอาใจใส่ อนาคตต้นไม้อาจ
“ถ้าทำให้เสียใจจะพาหนี”“เฮ้ย! เอาแบบนั้นเลยเหรอ” พันกรสะดุ้ง“ใช่น่ะสิคะ”พิมพ์นาราพูดแล้วหันมายิ้มกับเพื่อน ก่อนจะเดินจากไป รู้ดีว่าพี่ชายอยากอยู่ตามลำพังกับเพื่อนรักของเธอ หรืออีกนัยหนึ่งคือพี่สะใภ้ที่ถูกต้องตามกฎหมาย เพราะพันกรพาบัวบูชาไปจดทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้วเขาใจร้อนและอยากให้มั่นใจว่าหญิงสาวคือคนของเขา และหากจะทำอะไรก็จะได้สะดวก เรื่องการเรียนไม่มีปัญหาอะไร เพราะเรียนระดับปริญญาตรีจะแต่งงานแล้วหรือยังไม่แต่งก็ไม่ใช่เรื่องที่ใครจะมานั่งสนใจ เนื่องจากโตๆ กันแล้ว บัวบูชาเองก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ เพราะแค่พันกรบอกว่ารัก เพื่อนของเธอก็คาดไม่ถึงแล้ว แถมยังรับผิดชอบโดยการแต่งงานอีกพันกรคิดว่าจะจัดงานเล็กๆ เชิญแขกผู้ใหญ่มาเป็นสักขีพยานในเดือนหน้า ซึ่งยังอยู่ในช่วงปิดเทอม หลังจากนั้นก็จะให้ภรรยากลับไปเรียนตามปกติ ซึ่งก็อยู่กับน้องสาวคนเดียวของเขา ปิดเทอมก็ค่อยไปรับมาอยู่ที่ไร่ หรือช่วงเสาร์อาทิตย์ก็ลงไปหาที่กรุงเทพฯ เดี๋ยวนี้การเดินทางสะดวก นั่งเครื่องบินแป๊บเดียวก็ถึงที่หมาย ไม่ต้องนั่งรถให้เมื่อยหรือเสียเวลาไปกับการติดแหงกอยู่ในรถ ทั้งเพลียทั้งง่วงแบบนั้น“น้องสาวเฮียนี่ดุจริงๆ ส
“แล้วรักไหมล่ะ”“ก็รักตั้งนานแล้ว” เธออุบอิบตอบ“เมื่อกี้ว่าอะไรนะ” เขาหูผึ่งทันที“ได้ยินว่าอะไรล่ะคะ”“บัวพูดจริงๆ เหรอ รักเฮียนานแล้วเหรอ ทำไมเฮียไม่เห็นรู้”“เรื่องแบบนี้เค้าพูดเล่นกันด้วยเหรอคะ แต่ไม่รู้ทำไมบัวถึงไปหลงรักคนใจร้ายได้” เธอค้อนเขา“อดีตเฮียอาจจะเคยใจร้าย แต่ต่อจากนี้ไป เฮียจะรักบัว ดูแลบัวให้ดีที่สุด เฮียสัญญา” เขาดึงเธอมากอด“ไม่ต้องสัญญาหรอกค่ะ แต่บัวจะคอยดู”เธอพูดแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข“ถึงเฮียจะไม่ใช่คนดีนัก แต่ถ้ารักแล้ว หัวใจดวงนี้ยกให้ทั้งดวง และเฮียจะดีกับคนที่เฮียรักที่สุด”เขารู้ตัวดีว่าไม่ใช่คนดีนัก แต่ถ้ารัก เขาก็จะดูแลรักของเขาให้ดีที่สุด“ดีใจจังเลยที่ได้บัวมาเป็นพี่สะใภ้จริงๆ” พิมพ์นาราดีใจจนออกนอกหน้าเมื่อได้รับข่าวดีจากพี่ชาย เธอก็คอยอธิษฐาน คอยลุ้นให้เพื่อนไม่โกรธพี่ชายของตัวเอง เพราะปกติเพื่อนรักอย่างบัวบูชาไม่เคยโกรธใครง่ายๆ แต่ถ้าลองให้โกรธ ชาตินี้คงไม่ได้คุยกันอีกแล้ว เพราะถ้าโกรธแสดงว่าถึงที่สุดจริงๆ เธอได้รับคำตอบว่าที่เพื่อนหนีไปก็เพราะน้อยใจพันกรเท่านั้นได้ยินเพื่อนเล่าก็อยากจะหยิกพี่ชายให้เนื้อเขียวนัก ดูถูกเพื่อนเธอขนาดนี้ แต่ก็อย่าง
“ค่ะ”“ดีมาก บอกแล้วไงว่าจะดูแลและปกป้อง เมื่อก่อนเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เฮียอาจจะพอทนได้ แต่ตอนนี้บัวเป็นเมีย เป็นผู้หญิงที่เฮียยอมรับโดยดุษณีว่ารักหมดหัวใจ ดังนั้นปัญหาของบัวก็คือปัญหาของเฮีย”บัวบูชาน้ำตาคลอ ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคแบบนี้จากปากของเขา ผู้ชายหลายคนไม่ชอบปัญหารกหัว หรือเข้ามายุ่งวุ่นวาย อีกทั้งเรื่องครอบครัวมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน“บัวจะเชื่อเฮีย บัวเชื่อว่าเฮียต้องทำมันให้ดีที่สุด” บัวบูชากุมมือเขาตอบกลับ กระชับเพื่อยืนยันว่าเธอมั่นใจในตัวเขาแค่ไหนบัวบูชาไม่คิดว่าพันกรจะยื่นข้อเสนอแบบนี้กับบิดามารดาของเธอ เงินไม่ใช่ทางออกของปัญหาทุกอย่าง แต่มันก็แก้ปัญหาได้หลายปัญหาพอได้ยินว่าจะให้เงินก้อนใหญ่แลกกับการไม่มายุ่งกับเธอ พร้อมทั้งเซ็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร คราแรกเหมือนมารดาจะลังเล แต่บิดาปฏิเสธ สุดท้ายมารดาก็ยอมตกลง ซึ่งเงินที่เรียกร้องไปนั้นมากจนเธอตกใจอ้าปากค้าง แต่พันกรยอมจ่ายบัวบูชาอยากจะปรามหรือห้ามเขา แต่สุดท้ายเธอก็ได้แต่นั่งอึ้ง รู้สึกว่าตัวเองเป็นสินค้าและมีคนกำลังเจรจาต่อรองซื้อขายกันอยู่เขาบีบมือเธออยู่ตลอดเวลา หลังจากที่เขาเซ็นเช็คให้มารดาของเธอเป็นที่เรีย
“บัวอยากทำงาน”“ถ้าอยากทำงานจริงๆ ก็ไปช่วยงานที่ไร่ตอนปิดเทอมก็ได้ แต่เวลาเรียนให้ตั้งใจเรียน ไม่เอาแล้วนะ ทำงานกลับดึกๆ ดื่นๆ”“นี่เฮียพันจริงๆ ใช่ไหมคะ” เธอลูบใบหน้าหล่อเหลาของเขา รู้สึกว่าหัวใจอ่อนยวบอย่างประหลาด“จริงๆ ไม่เชื่อลองจูบดูสิ” เขายื่นหน้าเข้าไปหาเธอรีบดันคางเขาออกห่าง“ไปห่างๆ เลยค่ะ” เธอบอกอย่างเขินอาย“ถ้ายัยพิมพ์รู้ว่าเพื่อนรักของเค้าจะมาเป็นพี่สะใภ้คงดีใจมากๆ”“ตายแล้ว พูดถึงพิมพ์ ป่านนี้คงโกรธบัวมากแน่ๆ เลยค่ะ ที่บัวหนีมาแบบนี้” พูดแล้วบัวบูชาก็หน้าเสีย“พิมพ์เค้าโกรธมากๆ เลยนะ” พันกรแกล้งว่าสีหน้าเครียดขรึม“จริงเหรอคะ” บัวบูชาหน้าเสีย ก่อนจะก้มหน้างุด“จริง... ซะเมื่อไหร่”เขามองหน้าคนที่รู้สึกผิดแล้วนึกเห็นใจ เมื่อก่อนเขาเอาแต่ไม่ชอบที่เธอทำงานแบบนี้ เลยไม่ได้มองนิสัยใจคอกันอย่างถ่องแท้ แต่พอเห็นก็เห็นกันจะๆ ว่าเธอเป็นคนยังไง รักเพื่อนและขี้เกรงใจขนาดไหน“เฮียหลอกบัวเหรอคะ” เธอเงยหน้าขึ้น ก่อนจะค้อนเขา“พิมพ์น่ะเป็นห่วงบัวมากนะ เรื่องโกรธลืมไปเลย ยัยพิมพ์กลัวบัวจะโกรธเค้ามากกว่า”“บัวจะโกรธพิมพ์เรื่องอะไรเหรอคะ” บัวบูชาถามอย่างสงสัย เพราะเธอเองต่างหากที่ผิดสัญ







