ตอนที่ 2 : จุดเริ่มต้นยามค่ำคืน

“ถึงแล้วๆ อยู่ที่หน้าร้านแล้วค่ะคุณเพื่อน”

[รีบเข้ามาเลยนะยัยเมเบล จนจะสี่ทุ่มอยู่แล้ว]

“โอเคจ้า” เมเบลวางสายเพื่อนสนิทที่นัดเธอมาปาร์ตี้เนื่องในโอกาสพิเศษ ถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ เพราะรู้ว่าเข้าไปแล้วยัยเพื่อนตัวดีจะต้องวีนเธอสักยกแน่

หญิงสาวสวยเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า หลีกเลี่ยงการสบตาใครโดยเฉพาะในสถานการณ์เช่นนี้ที่มีชายหนุ่มมองตามเธอไม่น้อย

ถึงขั้นจ้องเลยล่ะ

ความจริงเมเบลไม่ใช่สายปาร์ตี้เท่าไหร่ แต่มาทั้งทีเธอก็จัดเต็มเหมือนกัน

ร่างสูงสง่าด้วยส่วนสูง 172 เซนติเมตรอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีดำกับรองเท้าส้นสูงสีเงินเล่นแสง ผมยาวตรงไม่ได้ทำลอนแต่อย่างใด และแต่งหน้าจัด ให้คนละความรู้สึกกับตอนที่เธอไปหาคีอัสเมื่อสามวันก่อนโดยสิ้นเชิง

เมเบลมีใบหน้าหวานซึ้งผสมกับความละมุนนุ่มนวล หุ่นทรงนาฬิกาทรายแสนดึงดูด ท่วงท่างดงามเหมือนนางฟ้า

ยิ่งใบหน้านั้นถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางที่จัดจ้านกว่าปกติ มันเลยดูยั่วยวนมีระดับขึ้นไปอีก

ทำให้ค่ำคืนนี้ ทุกการก้าวเดินของเมเบลล้วนถูกจับตา

“มาแล้วหรอยัยเม ช้ามากกกก” คลอเดีย เจ้าของไอเดียปาร์ตี้ในวันนี้เท้าเอวทันทีที่เห็นเมเบลเดินเข้ามาพลางมองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“นางเอกก็แบบนี้ ชอบมาเปิดตัวทีหลัง” ลิลลี่ เพื่อนสาวอีกคนที่คลอเดียชวนมาเอ่ยแซวยิ้ม ๆ เธอถึงกับต้องตะโกนแข่งกับดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ที่ดังกระหึ่ม

“สวยเกินไปแล้วเม กะจะไม่ให้ฉันเกิดเลยหรือไง” ปานเดือนเป็นอีกคนที่พูดเสียงดังทักทาย

เมเบลยกมือในระดับอกเป็นเชิงให้เพื่อนสาวทุกคนใจเย็นแล้วก็ขอยอมรับทุกข้อกล่าวหา กลิ่นบุหรี่ผสมกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่วบรรยากาศมืดสลัว ทำเอาเธอแทบจะมึนตามแม้พึ่งเข้ามาเมื่อครู่

รอบข้างโอบล้อมด้วยนักท่องราตรีขยับกายโยกไหวไปกับเสียงเพลง

“มาช้าต้องโดนค่ะ หมดแก้ว!” คลอเดียหันไปผสมเครื่องดื่มให้เอง จากนั้นยัดเยียดใส่มือของเมเบล ทำท่าจะยกมือขอเมเบลเพื่อให้คนมาสายดื่มรับการลงโทษเลยด้วย

“อยากเห็นฉันเมาหรือไงยัยเดีย” เมเบลถามกลับ

เมเบลไม่ใช่สายเที่ยวก็จริง แต่ดื่มทีก็ชอบดื่มเกินลิมิตของตัวเองจนเมาแอ๋เหมือนกัน

“คลอเดียย่ะ เรียกให้มันเต็มๆ สิ”

“เมาก็มีพวกฉันอยู่ ให้เร็วเลยนะ” ลิลลี่ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เป็นการบอกว่าถ้าเมเบลเมาจริงๆ หน้าที่ดูแลก็เป็นของเธอ

อันที่จริงเธอให้ความรู้สึกคล้ายแม่ของกลุ่ม ดูแลคนนั้นคนนี้ได้ดีมากมาแต่ไหนแต่ไร

เมเบลถอนหายใจ ยอมยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดและตัดสินใจสนุกไปกับแก๊งเพื่อนสาวในค่ำคืนนี้

“ไม่อร่อยสักนิด” อดไม่ได้ที่จะเบ้หน้าเพราะเครื่องดื่มที่คลอเดียชงให้ทั้งเข้มทั้งขมปร่า ส่วนคลอเดียพอเห็นว่าเมเบลดื่มหมดจริงๆ ก็แย่งแก้วไปชงให้อีก

“จะดื่มค็อกเทลแทนไหมล่ะ” ลิลลี่ที่ยืนอยู่อีกฝั่งเอ่ยถาม เพราะรู้ๆ กันว่าเมเบลไม่สันทัดแอลกอฮอล์

“หรือจะไวน์?”

“ไวน์ในคลับที่ทุกคนเต้นสุดเหวี่ยงเนี่ยนะ เข้ามากกก” คลอเดียเลิกคิ้ว เธอลากเสียงยาวประชด

เมเบลยิ้มขำ ส่ายหน้ากับลิลลี่

“ดื่มอันนี้แหละ”

“ไปเข้าห้องน้ำนะ” ช่วงเวลาเกือบเที่ยงคืน เสียงเพลงยิ่งกระหึ่มดังและมัวเมานักท่องเที่ยวให้สนุกสุดเหวี่ยง

บางคนเมาแอ๋ บางคนเหนื่อยล้า และบางคนได้คู่ไปนอนกอดแล้ว

เมเบลกระซิบข้างหูของลิลลี่ เพื่อนสาวที่แทบจะเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่เมาในค่ำคืนนี้

“ให้ไปด้วยไหม” ลิลลี่เอ่ยถามไม่แน่ใจนัก เพราะมีคลอเดียเอนซบอยู่ ยัยเพื่อนคนนั้นก็เมาจนเดินแทบไม่ไหว ไหนจะปานเดือนที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะจนผมเผ้ายุ่งเหยิงไปแล้วเรียบร้อย

ความจริงเมเบลเองมึนๆ ลุกเดินเร็วก็คงมีเซเหมือนกัน แต่เทียบกับสภาพของเพื่อนแล้ว เมเบลมีสติกว่าเยอะมาก

“เรียกรถแล้วไม่ใช่หรอ แกอยู่นี่แหละ” หญิงสาวตอบกลับ พยายามรวบรวมสติให้มั่นมากที่สุด เธอลุกขึ้นยืนช้าๆ หยิบข้าวของทุกอย่างมาถือไว้

“งั้นรีบมานะ เดี๋ยวรถมาก่อน”

“ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไหว เดี๋ยวฉันไปเรียกให้พนักงานช่วยอุ้มยัยพวกนี้ออกไปข้างนอกให้” เมเบลตอบกลับ พยายามยืนตรงให้ลิลลี่เบาใจ ดวงตาของเธอหวานเยิ้มกว่าเดิมเล็กน้อยด้วยฤทธิ์สุรา ก่อนจะสับส้นสูงเดินไปทางห้องน้ำทันที

“โอเค รีบตามมานะเม” แว่วเสียงของเพื่อนสนิทดังตามหลัง แต่เมเบลไม่ได้หันไปตอบกลับ

หลังทำธุระในห้องน้ำเสร็จ เมเบลออกมาล้างมือและเช็ดหน้าเช็ดตา มองดูตัวเองในกระจกสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง อดไมได้ที่จะหยิบลิปสติกสีสวยในกระเป๋าขึ้นมาแต่งแต้มริมฝีปากอิ่มสวย

“ดีนะที่ยังไม่เมาขนาดนั้น” พึมพำกับตัวเองแผ่วเบา นึกไปถึงสภาพของเพื่อนตัวดีแล้วได้แต่ส่ายหัว ก่อนจะมาห้องน้ำเมเบลได้ไปขอให้พนักงานช่วยไปพยุงเพื่อนของเธอแล้ว

ครืน

โทรศัพท์เครื่องสวยสั่น เมเบลหยิบออกมาดูพบว่าเป็นข้อความจากลิลลี่

[รถมาแล้ว] เมเบลตอบกลับด้วยสติกเกอร์โอเค ก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าและรีบเดินออกไป

ร่างสวยสง่าเดินผ่านทางเดินแคบ ๆ ที่เชื่อมกับห้องน้ำและภายในร้าน เสียงเพลงคลอให้ได้ยินแค่แผ่วเบาเท่านั้นและเวลานี้แทบจะไม่มีใครยกเว้นเมเบล

กับร่างสูงของใครบางคนที่ยืนพิงผนังทางเดินอยู่

เมเบลไมได้ตั้งใจมองแต่ด้วยรูปกายสูงใหญ่และมุมหน้าด้านข้างของเขามันคล้ายกับคนที่เมเบลพึ่งเจอเมื่อสามวันก่อน

และพอพินิจมองให้ดีอีกครั้ง

คีอัส อคิราห์ ธนรัตน์กุล!