Share

บทที่ 23

เธอไม่ได้เก็บเงินเลยในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา เงินเดือนของเธอทั้งหมดหมดไปกับการรักษาแม่

ถ้าเป็นหมอไม่ได้ ก็คงทำได้เพียงเลือกทำงานอื่นชั่วคราว ความฝันอยากเป็นแพทย์ทหารคงต้องหยุดไว้ก่อน เธอไม่ได้ยอมแพ้ แต่เธอต้องยอมจำนนให้กับชีวิต

ในอนาคตถ้ามีโอกาส เธอก็ยังอยากกลับไปทำอาชีพหมอต่อไป

เธอออกจากโรงพยาบาลแล้วนั่งแท็กซี่กลับคฤหาสถ์

“คุณผู้หญิง ไม่สบายหรือเปล่าคะ? ทำไมหน้าดูซีด ๆ คะ?” ป้าหวู่ถามด้วยความห่วงใยทันทีที่เธอเดินมาถึงหน้าประตู

ซ่งหยุนหยุนส่ายหน้า “เปล่าค่ะ”

เธอเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินเข้าบ้าน

“วันนี้คุณไม่ทำงานเหรอคะ?” ป้าหวู่ถาม

ก่อนหน้านี้เธอยุ่งมาก บางวันก็ต้องเข้าเวรกลางคืน

หัวใจของซ่งหยุนหยุนบีบตัวทันที เธอเงยหน้ามองป้าหวู่ จริง ๆ เธอควรจะไปทำงาน แต่...

เธอระงับความขมขื่นและพูดด้วยรอยยิ้ม “วันนี้ฉันหยุดค่ะ”

ป้าหวู่ดีกับเธอมาก หล่อนเป็นเพียงความอบอุ่นเดียวของเธอในคฤหาสถ์แห่งนี้

เธอไม่อยากให้ป้าหวู่เป็นกังวลเรื่องของเธอ

เธอพูดโอ้อวด “ฉันได้พักตั้งสองสามวันแน่ะ แถมผู้อำนวยการก็ให้ฉันหยุดด้วยนะคะ”

“พัก? พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ ดูสิ ผอมขนาดนี้ งั้นก็ถือโอกาสนี้ดูแล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status