chapter 9สี่สิบนาทีต่อมาคนขับแท็กซี่พาเอเดนมาถึงจุดหมาย สถานที่ถ่ายทำเป็นคอนโดหรูกลางกรุง ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมที่เขาพักมากนัก แต่ด้วยการจราจรวันนี้ที่ค่อนข้างแน่นและติดขัด จึงใช้เวลาพอสมควรกว่าจะมาถึง เมื่อมาถึงที่หมายเขาก็พบว่า เมญ่าให้คนในกองถ่ายยืนคอย เพื่อที่จะได้พาเขาขึ้นไปชั้นที่ถ่ายทำ “คุณเอเดนใช่ไหมคะ”มะนาวที่มองรูปภาพของเอเดนในมือถือซึ่งตรงกับคนตรงหน้า ตัวจริงหล่อกว่าในรูปเสียอีก “ใช่ครับ” “เมญ่าให้มาคอยคุณค่ะ ฉันจะพาคุณขึ้นไปหาเมญ่านะคะ” มะนาวพูดเป็นภาษาสากล เอเดนพยักหน้า ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในคอนโด ใช้ลิฟต์โดยสารนำพาทั้งสองไปยังชั้นที่ 35 ชั้นที่ถ่ายทำละคร “คุณรอเมญ่าในห้องนี้นะคะ เมญ่าถ่ายละครอยู่ค่ะ อีกสักพักถึงจะเสร็จ” ห้องดังกล่าวเป็นห้องที่ทางผู้จัดได้เช่าเผื่อไว้ให้เมญ่ากับนักแสดงคนอื่นไว้พักผ่อน ซึ่งตอนนี้ทุกคนไปเข้าฉากกันหมด “ขอบคุณครับ”เอเดนพูดจบก็เปิดประตูห้องที่เขาเข้าใจว่า ไม่มีคนอยู่ แต่พอก้าวเข้าไปในห้องได้ไม่กี่ก้าว เขาก็พบกับผู้หญิงร่างสมส่วนยืนหันหลังให้ตน ซึ่งเขาจำได้ดีว่าคือใคร เพราะภา
chapter 8โก้สงสารและเห็นใจดวงดารามาก เขาเคยพูดและตักเตือนเมญ่าหลายครั้ง เรื่องการพูดจาดูหมิ่นดูแคลนและเหยียดหยาม รวมถึงพูดจาไม่ดีใส่ดวงดาราที่ทำงานอย่างดี ไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่มีปากมีเสียง ทำตามคำสั่งทุกอย่างและที่สำคัญมีความซื่อสัตย์ ไว้ใจได้ ซึ่งหาไม่ได้ง่ายในในยุคปัจจุบัน หากทำเกินกว่าเหตุดวงดาราอาจทนไม่ไหวคิดลาออก คราวนี้เมญ่าจะไม่มีคนรองรับอารมณ์ ไม่มีคนคอยเก็บคราบความสุขที่ไม่คิดทำลายทิ้งด้วยตัวเอง ทว่าเมญ่ากลับเมินเฉย ไม่ใส่ใจคำพูด คำเตือนของโก้ บางครั้งกลับทำให้เมญ่ายิ่งโขกสับดวงดารามากขึ้น“ไม่เป็นไรค่ะ ลิซทนได้ อีกอย่างเมญ่ามีบุญคุณกับลิซ ถ้าลิซไม่ได้แม่ย่าช่วย...” ดวงดารายังพูดไม่ทันจบประโยค สาวประเภทสองก็วีนใส่“โอ๊ย! แม่คุณ จะเป็นนางเอกอีกนานไหมเนี่ย บุญคุณมันหมดไปตั้งนานแล้วมั้ง”“จริงๆ แล้วเมญ่าก็ไม่ได้ร้ายอะไรหรอกค่ะพี่โก้ ถ้าไม่หงุดหงิดไม่พอใจเธอก็น่ารักดี บางครั้งมีน้ำใจให้ลิซกับลูกด้วย” ดวงดาราแก้ตัวแทนเมญ่า “ลิซขอบคุณพี่โก้มากนะคะที่เป็นห่วงลิซ แต่ลิซยังไหว ลิซโอเคค่ะ”ดวงดาราไหว้โก้ ก่อนกอดโก้อย่างเอาใจ โก้ถอนหายใจพรืดยาว กอดตอบดวงดาราที่เขาเห็นเป็นน้องสาวคนหนึ่ง ใ
chapter 7“สวัสดีครับคุณเอเดน ไม่นึกว่าจะได้เจอคุณเอเดนที่นี่”คำทักทายที่แฟรงค์กับเอกอนันต์ได้ยิน บอกให้รู้ว่า นิพนธ์รู้จักชายแปลกหน้าคนนี้“ผมพักที่นี่ครับ” เอเดนทักกลับ สีหน้าสงสัยเพราะนึกไม่ออกว่าเคยเจอคนทักตอนไหน เมื่อไหร่ “คุณคือ...”“ผมนิพนธ์ไงครับ ผมกับคุณเคยคุยกันผ่านการประชุมทางไลน์เมื่อเดือนก่อน โปรเจคโรงแรมริเวอร์สกายในจังหวัดภูเก็ตไงครับ บริษัทของคุณให้บริษัทของผมออกแบบภายในให้ วันนี้ผมเอางานมาเสนอให้คุณโอลิเวอร์ครับ” นิพนธ์ทวนความทรงจำให้เอเดน“อ๋อครับ จำได้แล้วครับ ขอโทษด้วยที่จำคุณไม่ได้” เอเดนกล่าวคำขอโทษพรอ้มรอยยิ้มบาง“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจครับ” นิพนธ์ตอบกลับ “แล้วไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นครับ”“ไม่มีอะไรครับ ผมเดินไม่ระวังเองเลยชนไทเกอร์ครับ” เอเดนเอ่ยยอมรับผิด เขาไม่โทษเด็ก เพราะเด็กก็คือเด็ก เขาเป็นผู้ใหญ่ต้องมีความระวังมากกว่า“ผมจะแนะนำให้คุณเอเดนรู้จักกับแฟรงค์ ผู้ช่วยผมเองครับ แฟรงค์เป็นคนออกแบบโปรเจคนี้ครับแล้วก็เป็นพ่อของเด็กสองแฝดครับ แฟรงค์ คุณเอเดน เจ้าของหุ้นส่วนใหญ่โรงแรมรีเวอร์สกาย”นิพนธ์แนะนำตัวแฟรงค์กับเอเดนรู้จักกัน ทั้งสองจับมือกันตามธรรมเนียมฝรั่ง
chapter 6แฟรงค์กับเอกอนันต์มารับเตชินท์และเตมีย์ สองแฝดวัยกำลังซนที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งใกล้บ้าน ทั้งคู่มีแผนพาสองแฝดไปกินไก่เคเอฟซี แล้วจึงไปร้านหนังสือเพื่อซื้อหนังสือภาษาอังกฤษและหนังสือเสริมทักษะให้สองพี่น้อง ทว่าแฟรงค์ต้องไปหาเจ้านายที่ตอนนี้อยู่โรงแรมแกรนด์มาร์ค โรงแรมชื่อดังบนถนนสุขุมวิท เพื่อนำโปรเจคงานไปให้ เนื่องจากนิพนธ์ทำมือถือตก ส่งผลให้ไม่สามารถโหลดงานในอีเมลได้ นิพนธ์จึงใช้โทรศัพท์ของโรงแรมโทรหาตน เพื่อให้โหลดงานในอีเมลของเขาแทน หากนิพนธ์โหลดงานใส่แฟลช-ไดรฟ์ เรื่องคงไม่ยุ่งจนต้องไว้วานแฟรงค์ “เอกรอแฟรงค์ที่ล็อบบี้นะ แฟรงค์เอางานไปให้พี่แมนก่อน” “อืม ตามสบายเลย” เอกอนันต์เข้าใจงานของแฟรงค์“พ่อแฟรงค์ไปไหนฮะลุงเอก” เตชินท์ถาม“ไปทำงานครับ หาเงินมาให้เสือกับสิงห์กินขนมและได้เรียนหนังสือไงครับ” เอกอนันต์ตอบ “เสือกับสิงห์อย่าซนนะลูก เดี๋ยวพวกลุงๆ ป้าๆ จะดุเอา”“ฮะลุงเอก”สองแฝดขานรับพร้อมกัน นั่งเล่นบนโซฟา ความที่อยู่ในวัยซน การนั่งเฉยๆ ระหว่างรอนานเกินสิบนาทีเป็นเรื่องที่ยาก เตชินท์กับเตมีย์เริ่มลุกขึ้นยืน โดยยืนเล่นตรงนั้นก่อน แล้วค่อยๆ ขยับมาเล
chapter 5เอเดนมองหน้าแม่ครัวสาวที่จัดว่าสวย แต่เป็นความสวยในระดับล่าง เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เขาพบเจอจะเป็นความสวย ความงดงามระดับพรีเมี่ยม ไม่ดารา นักแสดงก็นางแบบ หรือไม่ก็นางงาม หรือถ้าไม่ใช่อาชีพที่กล่าวมา ความสวยก็จะมีมากกว่าหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่มีความโดดเด่นอะไรมากนัก แต่ทำไมถึงชวนมองมากกว่าหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาก็ไม่รู้ โดยเฉพาะเวลานี้ หล่อนกำลังส่งยิ้มให้เขา ช่างเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสดใส ความสวยระดับล่างยกระดับขึ้นมาทันใด“เมญ่าล่ะคะ” ดวงดาราทักชายแปลกหน้าด้วยภาษาสากล จากรูปลักษณ์ภายนอกบอกให้หล่อนรู้ว่า เขาไม่ใช่คนไทย“อาบน้ำอยู่มั้ง” เอเดนตอบ ก่อนถามกลับ “สำเนียงใช้ได้นี่ เมญ่าสอนเหรอ”ดวงดาราไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มให้“คุณจะรับกาแฟไหมคะ”“กลิ่นอาหารที่เธอทำหอมดี มันเรียกว่าอะไร” เขาถามถึงอาหารที่ทำให้ตัวเองหิว“ข้าวต้มปลาค่ะ คุณกินได้ไหมคะ ถ้ากินได้ฉันจะตักให้”“เอาสิ หิวจนแสบท้องแล้ว” เอเดนไม่ปฏิเสธ “คุณนั่งเลยค่ะ ฉันจะตักให้กิน” เอเดนทำตามที่สาวแปลกหน้าที่รู้สึกว่ามีความคุ้นเคยบอก มองดูดวงดาราตักอาหารใส่ชามและนำมาวางตรงหน้าตน ก่อนจะนำถ้วยเล็กๆ ที่มีพริก
chapter 4ดวงดารามาถึงคอนโดสุดหรูราคาห้องละสิบเจ็ดล้านของเมญ่าก่อนเวลาที่เจ้าของห้องบอกสิบนาที ห้องชุดห้องนี้ถือว่าใหญ่มากและเป็นแบบสองชั้น อยู่ในย่านเศรษฐกิจที่ไปมาสะดวก มีรถไฟฟ้าผ่าน มีห้างร้านเดินช็อปปิ้งและร้านอาหารหรูครั้งแรกที่ดวงดารามาที่ห้องชุดแห่งนี้ หล่อนไม่ได้ตื่นเต้นกับห้องชุดของเมญ่าเลยสักนิด ตอนไปเรียนต่อที่ประเทศฝรั่งเศส ห้องพักของดวงดาราหรูและแพงกว่านี้ ห้องนี้ถือว่าธรรมดาสำหรับหล่อนมากพอมาถึงห้องชุด ดวงดาราเริ่มทำหน้าที่ของตน หล่อนทำความสะอาดห้องเพียงแค่ปัดกวาดเล็กน้อย เนื่องจากจะมีแม่บ้านที่คอนโดเข้ามาทำความสะอาดห้องอาทิตย์ละสองครั้ง หล่อนจะทำเพียงแค่ในห้องนอนของเมญ่าเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เจ้าของห้องยังไม่ตื่น หล่อนจึงนำเสื้อผ้าของดาราชื่อดังที่ทางร้านซักรีดของคอนโดนำมาส่งไปแขวนใส่ตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องแต่งตัว ซึ่งเชื่อมต่อกับห้องนอนขณะที่กำลังแขวนเสื้อผ้าใส่ตู้ หูดวงดาราได้ยินเสียงคุยกันในห้องนอน เสียงหนึ่งเป็นเสียงเมญ่า แต่อีกเสียงเป็นเสียงผู้ชายที่ฟังแล้วไม่ใช่พี่โก้ และที่สำคัญทั้งสองสนทนาด้วยภาษาสากล ทำให้หล่อนรู้ทันทีว่า เมื่อคืนนี้มีคนมานอนร่วมเตียงกับเมญ่า