LOGINShare
5.ใช้ปาก
Last Updated:
2025-05-12 16:55:48เช้าวันต่อมา
พายุก็มาส่งนิชาที่หน้าโรงเรียนเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือวันนี้เขาขับรถมาส่งเธอเองไม่ได้ใช้คนขับ “ ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งหนู ” พอถึงโรงเรียนนิชาก็หันไปยกมือไหว้และขอบคุณพายุ ทันที “ เลิกเรียนก็มารอที่เดิม ” พอเห็นนิชาไหว้เขา เขาก็พูดกับนิชาออกไป และยื่นเงินให้เธอเหมือนเมื่อวาน จนเธอต้องพูดขึ้น “ เงินที่คุณพายุให้หนูเมื่อวานยังไม่หมดเลยคะ ” เธอบอกกับเขา และพายุก็มองหน้าเธอแล้วพูดขึ้นว่า “ ปกติพ่อของเธอให้มาโรงเรียนวันละเท่าไหร่ ” เขาถามเพราะจะได้ให้เธอถูก “ คุณพ่อให้นิชาอาทิตย์ละ 2000 ค่ะ “ นิชาตอบเขาออกไป ” พอใช้เหรอ “ พอพายุได้ยินว่า เธอได้อาทิตย์ละสองพัน เขากลับไม่อยากจะเชื่อ เพราะโรงเรียนที่นิชาเรียนอยู่มันนานาชาตินะ ได้เงินแค่นี้จะพออะไร ขนาดเขาเองกินข้าวมื้อๆนึงยังตั้งหลายพัน ” พอคะ ยังเหลือด้วยซ้ำ “ นิชาตอบเขาออกไป เพราะว่าสำหรับเธอแล้ว เธอไม่ได้ใช้อะไรมากมาย ที่หมดไปก็เพราะค่ารถโดยสารมากกว่า เพราะข้าวเธอก็ทานที่โรงเรียน ” งั้นเอาแบบนี้นิชา ฉันจะให้เธอเป็นรายอาทิตย์เหมือนพ่อของเธอแล้วกัน ส่งเลขบันชีเธอให้ฉัน ส่วนเงินนี้เก็บไว้ เผื่อเธออยากได้อะไร รับไปห้ามคืน และรีบลงไปสะ เดี๋ยวเข้าเรียนสาย “ เขาบอกกับเธอและยัดเงินให้เธออีกครั้งและนิชาก็รับมา ยกมือไหว้เขาอีกครั้งแล้วรีบลงรถไป พอนิชาเดินเข้าโรงเรียนแล้วเขาก็ขับรถมาที่บริษัททันที เพราะวันนี้พายุมีประชุมทั้งเช้าและบ่าย ตอนบ่าย พายุที่นั่งประชุมอยู่เขาก็มองเวลาที่ข้อมือตนเอง และพบว่าตอนนี้ใกล้ สามโมงครึ่งเเล้ว เเต่การประชุมในรอบบ่ายยังไม่ไปถึงไหนเลย เขาเลยต้องส่งข้อความไปหาชาน ให้ไปรับนิชามาหาเขาที่นี้เเทน และส่งข้อความบอกคนตัวเล็กว่า ให้ชานไปรับเเทน นิชาที่เลิกเรียนเเล้ว เธอก็อ่านข้อความของพายุ เเละเดินออกมาที่หน้าโรงเรียน ก็เจอกับชานยืนรออยู่ที่รถ เธอก็ยกมือสวัสดีเขาเเละขึ้นรถมา นิชานั่งมองบรรยากาศที่ข้างทางมาสักพักหนึ่ง รถก็มาจอดที่หน้าบริษัทของพายุ ชานเปิดประตูรถให้เธอลงเเละพา นิชาเดินเข้ามาด้านในบริษัทเเห่งนี้ และเเน่นอน พอนิชาเดินตามชานเขามาเธอก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนในบริษัททันที เพราะนิชามากับชาน ลูกน้องคนสนิทของพายุ และเธอก็อยู่ในชุดนักเรียนมอปลายด้วย ทุกคนเลยสงสัยว่าเธอเป็นใคร คนในบริษัทที่นี้ต่างรู้ดี ว่าประธานบริษัทอย่างพายุ เป็นลูกชายเพียงคนเดียวเขาไม่มีน้องสาวเเน่ๆ เมื่อชานพานิชาขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นบนสุดของบริษัทแล้ว เขาก็พาเธอเข้าไปรอที่ห้องทำงานของพายุทันที “ คุณนิชา รอนายที่ห้องนี้ก่อนนะครับ ถ้าอยากได้อะไร โทรบอกผมได้เลย ” ชานบอกกับเด็กสาว และที่เขาพูดว่า ให้เธอโทรหาเขาได้ก็เพราะ เจ้านายของเขาได้ให้เบอร์โทรทั้งของเขาเเละกวิน แก่นิชาไว้เเล้ว “ ขอบคุณค่ะ พี่ชาน ” นิชาพูดออกไป เเละชานก็เดินออกจากห้องทำงานของคนเป็นนายไป นิชาเลยนั่งรอที่โซฟาเเละหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาเปิดดูซีรี่ย์เพื่อรอพายุ หกโมงเย็น “ เอาเป็นว่า วันนี้พอเเค่นี้ก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้เช้าเราค่อยมาประชุมกันต่อ ” พายุที่นั่งประชุมมานานหลายชั่วโมง เเละการประชุมในวาระนี้ก็ไม่มีอะไรมากเเล้ว เขาเลิกสั่งเลิกประชุม เพราะตอนนี้ก็เย็นเเล้ว กลัวว่า นิชาจะรอนาน พอพายุออกจากห้องประชุมเขาก็เดินกลับมาที่ห้องทำงานขิงเขาทันที พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นนิชา นั่งหลับอยู่ เขาเลยเดินเข้าไปที่เธอแล้วเรียกชื่อเด็กสาวออกไป “ นิชา ” นิชาที่ได้ยินเสียงคนเรียกเธอก็ลืมตาขึ้นมา พอเห็นว่า เป็นพายุ เธอก็ยกมือไหว้เขาทันที “ คุณพายุ สวัสดีค่ะ ” เธอยกมือไหว้เขา “ รอนานมั้ย มีการบ้านรึป่าว ” เขาถามเธอ หลังจากที่นิชาไหว้เขาเเล้ว “ ไม่นานค่ะ มีสองวิชา ” นิชาบอกกับเขา “ งั้นกลับกันเถอะ ” เขาบอกกับเธออีกครั้ง และคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นเดินตามเขามา เเต่รอบนี้พายุหยุดรอเธอ เเละโอบเอวเล็กของนิชาไว้ จนเธอต้องมองหน้าเขา เขาเลยต้องพูดขึ้น “ เดินไปด้วยกัน ” พายุบอกกับเธอ แบะโอบเอวนิชาเดินออกจากห้องไป พอถึงโต๊ะเลขาหน้าห้อง เขาก็หยุดเดินเเละบอกกับ จินนี่เลขาสาว ออกไป “ คุณจินนี่ เอกสารที่ประชุมวันนี้คุณส่งให้ผมในเมลล์ได้เลย ผมต้องกลับก่อน พอดีต้องรีบพาคนของผมกลับบ้าน ” พายุกอดเอวนิชาไว้เเน่นต่อหน้าเลขาสาวของเขา เเล้วพูดออกไป ว่าเธอคือ คนของเขา เพราะพายุรู้ ว่าเลขาสาวคนนี้ จ้องจะให้ท่าและอ่อยเขาทุกครั้งที่มีโอกาส แต่พายุไม่สนใจ เพราะเขาถือคติที่ว่า ไม่กินลูกน้องของตัวเอง และที่เขาไม่ให้จินนี่ ลาออก เพราะว่า เธอทำงานไว เเละ ช่วยเขาได้หลายเรื่ิงในการทำงาน เขาเลยมองข้ามเรื่องที่เธอชอบอ่อยเขาไป “ ค่ะ ท่านประธาน ” จินนี่เธอตอบออกไป และมองตามหลังท่านประธานคนที่เธอแอบชอบ เดินโอบเอว เด็กสาว มอปลาย เดินเข้าลิฟต์ไป เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะรู้ จุดที่ตัวเองอยู่ดี ถ้าวันหนึ่ง ท่านประธานไล่เธอออก เธอคงหางานที่สบายเเละเงินเดือนเยอะเเบบนี้ไม่ได้เเล้ว แต่อย่าเผลอกับเธอละ ถ้าวันไหนท่านประธานอยากกอนเธอขึ้นมา เธอก็พร้อม พายุที่โองเอว นิชา เข้ามาในลิฟต์แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเอวเธอสักที จนคนตัวเล็กต้องพูดขึ้นมา “ คุณ ปล่อยเอวหนูได้เเล้วค่ะ ” นิชาพูดออกไป เพราะเขากอดเอวเธอเเบบนี้เธอเดินไม่ถนัด และพอนิชาพูดไปแบบนั้น พายุก็ปล่อยเอวเธอทันที เเต่เปลี่ยนเป็นมาจับมือเล็กแทน และครั้งนี้นิชาก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เขาจับมือกระทั้งเดินออกมาจากลิฟต์และเดินต่อมาจนกระทั้งถึงรถที่จอดอยู่ ท่ามกลางสายตาพนักงานบางคนที่กำลังเตรียมตัวกลับบ้าน “ การบ้านเยอะมั้ย อยากกลับไปทำที่เพ้นท์เฮ้ารึว่า จะไปทำที่ คาสิโน ด้วยกัน ” พอขึ้นรถพายุก็ถามนิชาขึ้นมา เพราะถ้าเธอจะกลับเพ้นท์เฮ้าส์ เขาก็จะให้คนไปส่งเธอก่อน แล้วค่อยวนกลับมาที่คาสิโน “ ไม่เยอะค่ะ ถ้าไม่รบกวนคุณพายุ หนูไปทำที่คาสิโน ก็ได้ คุณจะได้ไม่ต้องวนไปวนมา ” เพราะเพ้นท์เฮ้าส์ไกลกว่า คาสิโน ของเขา ถ้าเธอจะไปทำที่เพ้นท์เฮ้าส์ พายุต้องวนไปวนมา “ ตามใจ ” พอพายุได้คำตอบจากเธอแล้งเขาก็ให้ชานขับรถตรงไปที่คาสิโนทันที พอถึงคาสิโน รถก็ได้มาจอดที่ชั้นผู้บริหาร และพายุก็ได้จับมือนิชาเดินเข้ามาพร้อมกับเขา นิชาที่มีอาการประหม่า เพราะว่า ตลอดทางมีลูกน้องของพายุ คอยยืนก้มหัวให้ตลอด เธอไม่ชินเลย ครั้งนี้ พายุพานิชาขึ้นมาที่ห้องทำงานของเขา ไม่ใช้ห้องเมื่อวันก่อนที่เธอเคยมา พอนิชาเขามาถึง เธอก็มองไปรอบๆ ห้องนี้กว้างมากๆ มีโต๊ะทำงานของเขาตั้งอยู่ มีชั้นเอกสาร และเหรียญอะไรก็ไม่รู้ เธอไม่เคยเห็น มันมีหลายขนาดเเละหลายมีมาก “ นั่งทำการบ้านรอตรงนี้ ” พายุบอกนิชาออกไป เเละเขาก็เดินมานีั่งทำงานของเขา พอนิชาเห็นว่า พายุนั่งทำงานเเล้วเธอก็นั่งทำการบ้านของตัวเองไปโดยที่ไม่กวนเขา เธอทำการบ้านไปสักพักก็เสร็จ และพี่กวินก็เข้ามาในห้อง เเละเอาถุงขนมกับข้าวเเละน้ำมาส่งให้เธอ เธอเลยรับมาเเละขอบคุณพี่เขา และพี่เขาก็ก้มหัวให้คุณพายุเเละเดินออกไป “ คุณพายุทานข้าวรึยังคะ ” นิชาที่เห็นเขาทำเเต่งาน เธอหยิบข้าวกล่องที่กวินซื้อมาให้เพื่อที่จะกิน แต่พอเห็นเขาเธอก็เลยอดไม่ได้ที่จะต้องถามเขาออกไป “ ยังไม่หิว เธอกินก่อนเลย ” เพราะพายุไม่เคยกินข้าวเย็น ช่วงเวลาเเบบนี้ เขาจะดื่มเหล้าหรือไวน์แทน “ ค่ะ ” เมื่อเธอถามเเล้ว เขายังไม่ทาน เธอก็เลยเปิดทานก่อน พอนิชากินอิ่มเธอก็เก็บเพื่อจะเอาไปทิ้งถังขยะ นิชาเลยถามเขาออกไป “ ถังขยะอยู่ไหนค่ะ ” เธอถามเขา และพายุก็มองมาที่เธอแล้วพูดว่า “ เอาวางไว้ เดี๋ยวมีคนมาเก็บเอง ” เขาบอกกับเธอเเละทำงานต่อ นิชาเองพอเขาบอกเเบบนั้นเธอก็ไม่กวนเขา เขาทำงานจนกระทั้งดึก จนงานเสร็จ พอเสร็จเเล้วเขาก็ชวนนิชากลับเพ้นท์เฮ้าส์ พอทั้งคู่มาถึงเพ้นท์เฮ้าส์ พายุก้ให้นิชาขึ้นไปอาบน้ำพร้อมเขา และนี้ก็เป็นครั้งเเรกที่ทั้งคู่ได้อาบน้ำด้วยกัน พายุเปิดน้ำรอนิชา พอเธอเปลี่ยนชุดเป็นนุ่งผ้าขนหนูเเล้ว เธอก็มายืนอยู่ที่ข้างอ่างจนพายุต้องพูดว่า “ ถอดผ้าเเล้วลงมาเลยนิชา ” นิชาที่มีความอาย เธออายที่จะต้องแก้ผ้าต่อหน้าเขาอีกครั้ง เเต่จะให้ทำไงได้ ในเมื่อเธอต้องทำตามคำสั่งเขา เดราะเขาคือเจ้าหนี้ของพ่อเธอ นิชาเลยปลดผ้าขนหนูแล้วก้าวลงมาในอ่างน้ำที่มีพายุนั้งรออยู่ พายุที่ได้นั่งแช่น้ำกับนิชาเขาให้เธอหันหน้าไปทางเดียวกับเขาโดยที่เขานั้งช้อนหลังเธอ แต่พอเขาได้กลิ่นความหอมจากตัวนิชา เขาก็เอาคางมาเกยที่ไหล่เล็กของเธอและสูดดมความหอมนี้เขาไปในปอด แต่พอยิ่งได้กลิ่น ลูกชายเขาที่หลับอยู่ก็ดันพองตัวขึ้น และตอนนี้เขาก็ปวดหนึบไปหมดเเล้ว ถ้าวันนี้เขาไม่ได้ให้นิชาช่วย เขาคงต้องลงแดงเเน่ๆ “ นิชา ” เขาเรียกชื่อเธอเบาๆที่ข้างใบหูของเธอ “ ค่ะ ” “ ช่วยใช้ปากทำให้ฉันหน่อยได้มั้ย ” เขาพูดกับเธอไปตรงๆ เพราะตอนนี้เขาไม่ไหวเเล้ว “ เเต่หนูทำไม่เป็น ” นิชาพูดกับเขาออกไป เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องยังว่า จะให้เธอช่วยเขาได้ไง “ เดี๋ยวฉันสอน ” พายุพูดจบก็ลุกขึ้นจากน้ำมานั่งที่ขอบอ่างทันทีเเละหันหน้านิชาให้เขามาหา
Latest chapter
พายุร้ายพ่ายเมีย 7.วันเกิด
นิชาที่ตั้งแต่วันที่พายุไม่อยู่ เธอก็ไปเรียนและกลับเพ้นท์เฮ้าส์ทันที ไม่ได้ไปแวะไหนแต่อย่างใด ใจจริงเธออยากจะส่งข้อความหาเขา เพราะเขาเงียบไปหลายวัน เธอเริ่มที่จะเป็นห่วงเขา แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะทักไป เธอทำได้แค่รอเขาโทรมาหรือส่งข้อความมา แต่มันก็ไม่มีเลย พายุหายเงียบไปเลย นิชาเลยมักจะใจลอยและคิดถึงเขาในช่วงหลายวันที่ผ่านมาจนตอนนี้ “ นิชา ๆ ” เพลินขวัญเรียกเพื่อนสนิทของเธอหลายครั้งแต่นิชาก็เหม่อลอยจนเธอต้องตะโกนออกไป “ ห๊ะๆ แกจะตะโกนทำไม ” นิชาที่กำลังคิดว่าพายุหายไปทำงานหรือว่าหายไปไหน เธอเลยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง จนกระทั้ง เพลินขวัญตะโกนที่ข้างหูของเธอ เธอเลยได้สติกลับมา “ เป็นอะไรเรียกตั้งหลายครั้งแล้ว ” เพลินขวัญถามขึ้น “ ป่าวๆ ” นิชารีบตอบเพื่อนออกไป “ ไม่เป็นอะไรแน่นะ ” เพลินขวัญถามเธอออกไปอีกครั้ง “ อืม วันนี้วันเกิดฉันเย็นนี้เราไปหาอะไรกินที่ห้างกันมั้ย “ นิชาชวนเพื่อนของเธอออกไป เพราะเธอไม่อยากกลับไปนอนเหงาอยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์คนเดียว ” นิ ฉันขอโทษนะ วันนี้ฉันไม่ว่างอะ แม่ฉันใช้ฉันไปธุระแทน “ เพลินขวัญที่รู้สึกผิด ทุกปีเธอจะไปกินข้าวกับนิชา แต่ปีนี้เธอมีความจำเป็นต้องไป
พายุร้ายพ่ายเมีย 6.ปากโครตนุ่ม
“ รูดขึ้นรูดลงแบบนี้นิชา ” พายุพูดกับเธอและใช้มือตัวเองมากำมือเล็กของเธอแล้วสอนเธอไปด้วย พอเขานำทางไปสักพัก นิชาก็เริ่มทำได้ พายุเลยปล่อยให้นิชาทำไปเรื่อยๆ “ ทีนี้ใช้ปากนิชา เอามันเขาปากของเธอ ” เขาพูดขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้นิชาก็เงยมองหน้าเขา แต่ความอยากรู้อยากลองก็ทำให้นิชาเริ่มใช้ลิ้นเลียวนที่ปลายหัวเห็ดของเขา และเอามันเข้าปากเธอไป อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ่า นิชา อ่า ทันทีที่ปากเล็กครอบครองลำกายใหญ่เข้าไปในโพรงปากของเธอ เธอผลุบเข้าผลุบออก และเลียวนเหมือนคิดว่ามันเป็นไอติมแท่งโปรดปรานยังไงยังงั้น ซี๊ดดดด นิชา อ่า พายุที่โดนความนุ่มนิ่มในปากของเธอสัมผัสก็ครางชื่อเธอออกมา และมือหนาตอนนี้เริ่มขยุ้มที่ผมคนตัวเล็กและจับศรีษะที่ล็อกไว้ พร้อมเด้งสวนขึ้นมาในบางครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขากระแทกสวนมา นิชาก็เริ่มรู้สึกเจ็บในลำคออาจจะเพราะความยาวของเขา อ๊อก อ๊อก บ๊วบ บ๊วบ “ อ่า ปากเธอโครตนุ่มเลยนิชา ” พายุยังคงคำรามออกไปและตอนนี้เขาก็เริ่มจะถึงจุดหมายแล้ว เพียงไม่นานพายุก็ล็อกใบหน้าของนิชาและกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในปากของเธอหลายต่อหลายครั้งจนคนตัวเล็กแทบจะสำลักมันและหายใจไม่ทัน แต่ในที
พายุร้ายพ่ายเมีย 5.ใช้ปาก
เช้าวันต่อมา พายุก็มาส่งนิชาที่หน้าโรงเรียนเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือวันนี้เขาขับรถมาส่งเธอเองไม่ได้ใช้คนขับ “ ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งหนู ” พอถึงโรงเรียนนิชาก็หันไปยกมือไหว้และขอบคุณพายุ ทันที “ เลิกเรียนก็มารอที่เดิม ” พอเห็นนิชาไหว้เขา เขาก็พูดกับนิชาออกไป และยื่นเงินให้เธอเหมือนเมื่อวาน จนเธอต้องพูดขึ้น “ เงินที่คุณพายุให้หนูเมื่อวานยังไม่หมดเลยคะ ” เธอบอกกับเขา และพายุก็มองหน้าเธอแล้วพูดขึ้นว่า “ ปกติพ่อของเธอให้มาโรงเรียนวันละเท่าไหร่ ” เขาถามเพราะจะได้ให้เธอถูก “ คุณพ่อให้นิชาอาทิตย์ละ 2000 ค่ะ “ นิชาตอบเขาออกไป ” พอใช้เหรอ “ พอพายุได้ยินว่า เธอได้อาทิตย์ละสองพัน เขากลับไม่อยากจะเชื่อ เพราะโรงเรียนที่นิชาเรียนอยู่มันนานาชาตินะ ได้เงินแค่นี้จะพออะไร ขนาดเขาเองกินข้าวมื้อๆนึงยังตั้งหลายพัน ” พอคะ ยังเหลือด้วยซ้ำ “ นิชาตอบเขาออกไป เพราะว่าสำหรับเธอแล้ว เธอไม่ได้ใช้อะไรมากมาย ที่หมดไปก็เพราะค่ารถโดยสารมากกว่า เพราะข้าวเธอก็ทานที่โรงเรียน ” งั้นเอาแบบนี้นิชา ฉันจะให้เธอเป็นรายอาทิตย์เหมือนพ่อของเธอแล้วกัน ส่งเลขบันชีเธอให้ฉัน ส่วนเงินนี้เก็บไว้ เผื่อเธออยากได้อะไร
พายุร้ายพ่ายเมีย 4. รับเด็ก
ทันทีที่ถึงบริษัท พายุก็เดินเข้ามาที่ห้องทำงานของเขา และ จินนี่ ( เลขาสาว ) ของเขาก็เดินตามเจ้านายเข้ามาทันที และถามออกไป “ คุณพายุรับกาแฟเลยมั้ยคะ ” เพราะทุกครั้งที่พายุมา เธอจะต้องเอากาแฟเข้ามาให้เขา “ ครับ ” พายุตอบออกไป ได้กาแฟสักแก้วก็คงจะดีวันนี้เขาตื่นเช้ามากๆ หลังจากที่จินนี่ออกไปแล้ว พายุก็ได้หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา และมองไลน์ของคนตัวเล็กอยู่ เขาไม่แน่ใจว่า เธอจะเข้าเรียนรึยัง อยากจะไลน์ไปถามแต่ก็เลือกที่จะไม่ถามดีกว่า พายุจึงวางโทรศัพท์มือถือลง และหันมาเปิดเอกสารตรงหน้าแทน เพียงไม่นาน เลขาของเขาก็เอากาแฟมาเสริฟ วันทั้งวันพายุทำงานจนกระทั่งเย็น เขามองเวลาและเห็นว่า อีกครึ่งชั่วโมง จะเป็นเวลาเลิกเรียนของนิชา เขาจึงปิดแฟ้มงานลง และเดินออกมาจากห้องทำงานทันที “ ผมไม่เข้าแล้วนะ มีธุระ ” เขาเดินออกมาหยุดที่หน้าโต๊ะเลขาหน้าห้อง ก็แจ้งจินนี่ออกไป ปกติเขาจะกลับทีหลังพนักงานด้วยซ้ำ แต่วันนี้เขาต้องออกจาก บริษัทไว เพราะจะต้อง ไปรับเด็กที่โรงเรียน @โรงเรียนนานาชาติ ตอนที่เขาอยู่บนรถ พายุได้ส่งข้อความมาบอก นิชาแล้ว ว่าจะจอดรอ ที่หน้าโรงเรียน และเธอก็ได้เปิดอ่านเรียนร้อย และ
พายุร้ายพ่ายเมีย 3. แทนตัวเองว่าหนู
พายุที่ได้มาระบายกับผู้หญิงที่ กวินหามาให้เสร็จ เขาก็เดินขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของเขาทันที พายุนั่งอยู่สักพัก ชานก็ได้เข้ามาหาเขา “ เรื่องที่นายให้ผมไปทำ ได้เรื่องแล้วครับ ” เพราะก่อนมาที่นี้เขาให้ชานไปสืบว่า ยัยเด็กนิชา ยังเรียนอยู่จริงมั้ย เธอได้โกหกเขาเพื่อเอาตัวรอดรึป่าว “ อืม ” เขาตอบชานออกไปเสียงเรียบ “ เธอยังเรียนอยู่จริงครับ โรงเรียนนานาชาติXXX ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ครับ นี้เป็นประวัติย่อยของเธอ ” เพราะชานมีเวลาไม่มาก เลยได้ข้อมูลมาให้คนเป็นนายน้อย พายุหยิบแผ่นเอกสารที่ชานส่งมา อ่านผ่านสายตาคร่าวๆ “ หึ อีกเดือนหนึ่งครบ 18 สินะ ” เขาพูดออกไปเพราะดูวันเดือนปีเกิดของเธอแล้ว “ ครับ ” ชานตอบคนเป็นนายออกไป เพราะเขาได้อ่านข้อมูลของเธอมาบ้างแล้ว “ ให้ใครไปเก็บของ นิชามาไว้ให้เธอ เอาชุดนักเรียนของเธอมาด้วย ” พายุออกคำสั่งออกไป เพราะถ้าเธอยังเรียนอยู่ เขาก็ต้องให้เธอไปเรียน ถึงเธอจะมีฐานะเป็น ลูกหนี้ เป็นผู้หญิงขัดดอกของเขาก็เถอะ “ครับ ” ชานรับคำสั่งคนเป็นนาย แล้วรีบออกไป ถึงเขาจะไม่เข้าใจนายตัวเอง ว่าทำไมถึงสั่งแบบนี้ สงสัยนายเขาคงเอ็นดูเธอมั่ง เพราะชานที่เห็นหน้าตาของน
พายุร้ายพ่ายเมีย 2.ผู้หญิงขัดดอก
ตอน ผู้หญิงขัดดอก พายุพาผู้หญิงที่พ่อของเธอทิ้งไว้ให้ เป็นผู้หญิงขัดดอกของเขา กลับมาที่ เพ้นท์เฮ้าส์ของเขา และเธอก็เดินตามเขาเข้ามาด้วยความหวาดกลัว เพราะคนที่ดึงแขนเธอให้เดินตามเข้ามาเขาดูน่ากลัวมากๆ “ ชื่ออะไร ” พอเข้ามาในห้อง พายุก็ปล่อยแขนเธอแล้วหันไปมองหน้าเธอ และถามชื่อเธอออกไป “ นิ นิชาคะ ” คนตัวเล็กตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ ฉันชื่อพายุ จำชื่อฉันไว้ให้ดี เพราะต่อจากนี้เธอคือ ผู้หญิงขัดดอกของฉัน ” เขาพูดกับเธอออกไป “ หมายความว่ายังไงคะ ” นิชา สาวน้อยที่ไม่เข้าใจ ความหมายของคำนี้ เธอเลยถามเขาออกไป “ ก็ผู้หญิงที่ฉันเอาไว้รับใช้ และสนองความต้องการของฉันไง ” พายุอธิบายออกไป เขาดูท่าทางเธอแล้ว ยังคงไร้เดียงสามาก แต่จะจริงเหมือนที่เขาคิดรึป่าวนั่น เขาต้องพิสูจน์ พายุเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องพาเด็กคนนี้มาที่เพ้นท์เฮ้าส์ ทั้งที่เขาสามารถทำเรื่องยังว่า กับเธอที่ห้องเชือดเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เขาจ้างมาก็ได้ แต่เขากลับเลือกพาเธอมาที่นี้ “ หมายความว่า อย่านะ หนูจะไม่ยอมมีอะไรกับคุณ ” พอพายุพูดแบบนี้ นิชาก็รีบตอบปฏิเสธชายหนุ่มออกไป จะให้เธอมามีอะไรกับเขาได้ยังไ
พายุร้ายพ่ายเมีย 1.ลูกบุญธรรม
ตอน ลูกบุญธรรม นิชาสาวน้อยวัย 18 ปี ที่ได้ผู้มีพระคุณอุปการะเลี้ยงดูมาตั้งแต่เธออายุ 10 ขวบ นิชาเป็นเด็กกำพร้าที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กแห่งหนึ่ง เมื่อเธอมีอายุครบ 10 ปีก็มีคนรวยคู่หนึ่งที่อยากมีลูกมาก มาอุปการะเธอไปเลี้ยงดูเป็น ลูกบุญธรรม และเลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดี จนกระทั้งวันหนึ่ง ญาดา ( แม่บุญธรรมของเธอ ) ได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต นิชาก็ได้ใช้ชีวิตอยู่กับ วันรบ ( พ่อบุญธรรมของเธอ ) จนกระทั้งหนึ่งปีหลังจากแม่บุญธรรมของเธอจากไป วันรบก็เริ่มเล่นการพนันอย่างหนัก ติดเหล้า ติดผู้หญิง ทำให้บริษัทของเขาเข้าขั้นวิกฤต จนเริ่มกู้หนี้ยืมสินมาเรื่อยๆ @PPR คาสิโน ตุ๊บ!!! “ โอ้ย….. ” วันรบที่ถูกลูกน้องของพายุ ไปลากตัวเขามาจากบริษัทของเขาที่จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ” นายครับ “ กวินลูกน้องคนสนิทมือขวาของพายุ เรียกผู้เป็นนาย ที่มองบุคคลตรงหน้าอยู่ด้วยสายตาราบเรียบ ” เท่าไหร่ “ พายุถามลูกน้องของเขาออกไป เพราะคนที่จะโดนลูกน้องของเขาลากตัวมาทีนี้ได้ ในห้องดำ คนคนนั้นจะต้องเป็นหนี้เขาแล้วไม่มีจ่าย หรือไม่ ก็เป็นพวกที่เป็นตัวปัญหาสำหรับเขาเท่านั่น เพราะห้องดำจะมีไว้ ใช้สำหรับพวกคนเ
You may also like
