“ รูดขึ้นรูดลงแบบนี้นิชา ”
พายุพูดกับเธอและใช้มือตัวเองมากำมือเล็กของเธอแล้วสอนเธอไปด้วย พอเขานำทางไปสักพัก นิชาก็เริ่มทำได้ พายุเลยปล่อยให้นิชาทำไปเรื่อยๆ “ ทีนี้ใช้ปากนิชา เอามันเขาปากของเธอ ” เขาพูดขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้นิชาก็เงยมองหน้าเขา แต่ความอยากรู้อยากลองก็ทำให้นิชาเริ่มใช้ลิ้นเลียวนที่ปลายหัวเห็ดของเขา และเอามันเข้าปากเธอไป อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ่า นิชา อ่า ทันทีที่ปากเล็กครอบครองลำกายใหญ่เข้าไปในโพรงปากของเธอ เธอผลุบเข้าผลุบออก และเลียวนเหมือนคิดว่ามันเป็นไอติมแท่งโปรดปรานยังไงยังงั้น ซี๊ดดดด นิชา อ่า พายุที่โดนความนุ่มนิ่มในปากของเธอสัมผัสก็ครางชื่อเธอออกมา และมือหนาตอนนี้เริ่มขยุ้มที่ผมคนตัวเล็กและจับศรีษะที่ล็อกไว้ พร้อมเด้งสวนขึ้นมาในบางครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขากระแทกสวนมา นิชาก็เริ่มรู้สึกเจ็บในลำคออาจจะเพราะความยาวของเขา อ๊อก อ๊อก บ๊วบ บ๊วบ “ อ่า ปากเธอโครตนุ่มเลยนิชา ” พายุยังคงคำรามออกไปและตอนนี้เขาก็เริ่มจะถึงจุดหมายแล้ว เพียงไม่นานพายุก็ล็อกใบหน้าของนิชาและกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในปากของเธอหลายต่อหลายครั้งจนคนตัวเล็กแทบจะสำลักมันและหายใจไม่ทัน แต่ในที่สุดเขาก็เสร็จสมและปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่ในปากของเธอทุกหยาดหยด แต่เพราะเขาไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวัน เลยทำให้น้ำรักของเขามีจำนวนมากและมันก็ได้ไหลลงมาที่ตามลำคอและเนินอกของนิชา พายุมองคนตรงหน้าที่มีคราบน้ำรักของเขาบนตัวเธอก็พึ่งพอใจเป็นอย่างมาก เขาแทบจะไม่อยากรอให้เธอครบ 18 ปีเลย อยากจับคนตรงหน้ากระแทกสะตอนนี้แต่เขาพูดกับเธอไว้แล้ว ก็คงจะต้องรักษาคำพูดของเขาเพื่อไม่ให้เด็กมาถอนหงอกทีหลังได้ นิชาที่โดนเขาตอกท่อนเอ็นอัดเข้ามาในโพรงปากของเธอหลายต่อหลายครั้ง ต่อให้เธอทุบที่ขาของเขาเพื่อให้เขาหยุดกระแทกเข้ามา แต่มันก็ไม่เป็นผล เธอโดนพายุตอกท่อนเอ็นเข้ามาหลายต่อหลายครั้ง จนเธอสำลักและเจ็บในลำคอ เธอได้แต่ทนให้ผ่านครั้งนี้ไปไวๆ และในที่สุดเขาก็เขาก็ปล่อยน้ำอะไรก็ไม่รู้ใส่ปากของเธอ มันทั้งหนืดทั้งขมและคาวอีกด้วย นิชาไม่ได้กลืนมันทั้งหมดแต่กลืนแค่บางส่วนที่มันพุ่งเข้าไปในคอของเธอเท่านั้น “ ไปล้างตัวเถอะ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวแล้วจับเธอกระแทกสะตอนนี้ ” พายุที่มองเธออยู่ก็ได้พูดขึ้น เพราะถ้าขืนนิชายังอยู่ตรงนี้เขาคงห้ามใจตัวเองไม่ไหว คงได้จับเธอกระแทกแน่นอน นิชาที่ได้ยินพายุบอกแบบนั้นเธอก็รีบลุกขึ้นจากอ่างแล้วเข้าไปอาบน้ำที่ใต้ฝักบัวทันทีและรีบออกจากห้องน้ำไป นิชาออกมาจากห้องน้ำก่อนพายุประมานครึ่งชั่วโมงแล้วเขาก็เดินออกมา พายุมองคนที่นอนอยู่บนเตียงของเขาสักพัก แล้วเขาก็ขึ้นมาบนเตียงและดึงเธอเข้ามากอด แต่เหมือนครั้งนี้นิชาจะขืนๆไม่เต็มใจ เขาเลยจับเธอพลิกหันหน้ามาหาเขา “ เป็นอะไร ” พายุถามคนตัวเล็กออกไป และมองหน้าเธอ แต่นิชาก็ไม่ตอบ เธอเพียงมองหน้าเขาเท่านั้น จนเขาต้องพูดถามเธอออกไป “ โกรธที่ฉันทำเธอแรงเหรอ ” เขาถามเธอ แต่นิชาก็ยังนอนนิ่งๆไม่ตอบ จนพายุเริ่มที่จะหงุดหงิดไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร จนเขาต้องพูดขู่ออกไป “ ถ้าไม่พูดฉันจะเอา ควx ยัดปากเธออีกรอบ และแน่นอนว่าจะไม่ใช่แค่ที่ปากแต่จะเป็นช่วงล่างของเธอด้วย ” พายุพูดออกไปเสียงเรียบนิ่ง จ้องมองคนตรงหน้า นิชาที่เห็นเขาพูดมาแบบนั้นเธอก็พยักหน้า แล้วค่อยๆพูดออกไป “ นิเจ็บ คุณพายุแทงเข้ามาจนนิเจ็บในคอ ” เธอบอกกับเขา และมองเขาด้วยสายตาน่าเอ็นดู จนพายุอดที่จะดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมอกของเขา แล้วลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆเพื่อปลอบเธอ “ ขอโทษที่ไม่ยั้งแรง ฉันลืมตัวว่าเธอยังไม่เคย ” เขาพูดและปลอบเธอไปสักพัก เพียงไม่นานคนในอ้อมแขนของเขาก็หลับไป หนึ่งอาทิตย์ต่อมา วันนี้นิชามาเรียนโดยมีชานขับรถมาส่งเธอ เพราะพายุมีงานด่วนที่ต้องบินไปอังกฤษแต่เช้า เธอไม่รู้หรอกว่า งานด่วนของเขาคืออะไร เพราะเธอไม่กล้าถาม พายุไปทำงานกับกวิน เขาให้ชานเป็นคนดูแลนิชาอยู่ที่นี้ “ ขอบคุณนะคะ พี่ชาน ” นิชาอยู่กับพายุมา 3 อาทิตย์แล้ว เธอเลยค่อนข้างจะเริ่มสนิทกับลูกน้องของพายุทั้งสองคนไม่ว่าจะเป็นชานหรือกวิน “ ครับ เลิกแล้วแล็วคุณนิชา โทรบอกผมนะครับ ” ถึงชานจะอยู่ที่นี้เพื่อดูแลทนิชา แต่เขาก็ต้องเข้าคาสิโนไปดูแลความเรียบร้อยแทนเจ้านายด้วย “ ค่ะ ” แล้วนิชาก็ลงรถไป ชานขับออกมาจากตรงนั้นโดยไม่ทันสังเกตว่า นิชายืนคุยกับใคร “ พ่อ ” หลังจากที่นิชาลงมาจากรถแล้ว เธอจะเดินเข้าโรงเรียน แต่เธอก็ต้องหยุดชะงัดเพราะคนตรงหน้าเธอ “ เป็นไงบ้างนิชา พ่อขอโทษที่ทำให้ลูกต้องไปอยู่กับเขา ” วันรบที่มารอดักเจอลูกสาว ตามจริงเขาแค่อยากรู้ว่านิชาป็นยังไง แต่พอได้มาเห็นเธอลงมาจากรถของพายุแล้วเขาเลยตัดสินใจเข้าไปทักเธอ “ หนูไม่เป็นอะไร พ่อโอเคมั้ย แล้วพ่อหาเงินมาใช้คุณพายุเขาได้รึยังค่ะ “ นิชารีบถามคำถามกับพ่อของเธอออกไป เพราะถ้าพ่อของเธอหาเงินมาใช้พายุได้แล้ว นิชาก็จะได้กลับไปอยู่ที่บ้านของเธอสักที และก็ไม่ต้องมีอะไรกับพายุด้วย ” พ่อคงหาไม่ทัน แค่นี้พ่อยังไม่มีเงินจะใช้เลย นิชาพอจะมีให้พ่อยืมบ้างมั้ยลูก “ วันรบคิดว่าพายุคงจะต้องให้เงินนิชาบ้างแหละ ถ้านิชาให้เงินเขา เขาจะได้มีเงินไปต่อทุน ที่บ่อน เสี่ยสมยศ ” หนูไม่ได้มีมาก แต่พ่อเอาไปไว้ใช้เถอะคะ หนูอยู่กับคุณพายุไม่ได้ใช้อะไร “ วันก่อน พายุโอนเงินให้เธอ หนึ่งแสนบาท เขาบอกเป็นค่าปลอบขวัญที่ทำให้เธอเจ็บคอ เธอเลยจัดการโอนเงินจำนวนนี้ให้กับคนเป็นพ่อบุญธรรมของเธอ และพอวันรบได้เงินก้อนนี้เขาก็รีบลาลูกสาวทันที ” พ่อไปก่อนนะลูก“ พอวันรบไปแล้วนิชาก็เข้าโรงเรียนไป พายุที่เขาโดนเพื่อนรักอย่างขุนเขาตามเขาให้มาจัดการงานที่มีปัญหาที่นี้ พายุเขาไม่ได้มีแค่บริษัทนำเข้ารถหรู และคาสิโนเท่านั้น แต่เบื้องหลังพายุกับพวกเพื่อนเขายังมีธุรกิจสีเทาร่วมกันอีก คือค้าอาวุธและผลิตยาปลุกเซ็กส์ สองธุรกิจนี้เขาทำร่วมกับเพื่อนทั้งสามคนของเขา ” มันมีปัญหาได้ยังไง “ พายุที่เพิ่งบินมาถึงเขาก็ถามขุนเขาออกไป เพราะปกติการส่งอาวุธแต่ละครั้งไม่เคยมีปัญหา ” ของหาย มันน่าจะมีหนอน “ ขุนเขาสันนิษฐาน เพราะตอนเดือนที่แล้วที่เขาดูการส่งของมา ของมันยังครบอยู่เลย แล้วมันจะหายช่วงไหนได้ ถ้าไม่หายตอนอยู่ที่โกดังเขา ” มึงให้ลูกน้องมึงไปสืบมา “ พายุบอกเพื่อนออกไป เพราะเขาอยากรีบจัดการงานให้เสร็จ จะได้กลับไปนอนกอดนิชา ไม่รู้ว่าหายงอนเขารึยัง ตั้งแต่วันที่เขาให้เธอใช้ปากอมของเขา แล้วเขาทำแรง นิชาก็ไม่ค่อยคุยกับเขาเลย ทั้งที่เขาก็โอนเงินค่าปลอบขวัญให้ตั้งเป็นแสนเลย แต่เธอก็ยังถามคำตอบคำอยู่ เด็กแม่งเอาใจยาก พายุใช้เวลาทำงานที่นี้เกือบหนึ่งอาทิตย์โดยที่เขาไม่ได้ติดต่อนิชาไปเลย ตั้งแต่มาที่นี้เขาก็ไม่ได้โทรหาเธอเลย เรียกว่าหายไปเลย เขาและเพื่อนทำงานอย่างหนักเพื่อตามหาคนทรยศที่ขโมยของเขา และยังส่งข้อมูลการส่งของ ของเขาไปบอกพวกศัตรูของเขาอีก และวันนี้เขาก็ได้รู้ตัวคนทรยศนั้นแล้ว ” ใครส่งมึงมา “ พายที่ยืนอยู่หน้าชายหนุ่มคนหนึ่ง และมันก็คือคนที่คาบข่าวทุกอย่างในการทำงานของพวกเขาไปบอกอีกฝ่าย ” ไม่มีครับ “ ชายคนนี้ตอบเขากลับไป ” กูให้มึงพูดอีกที “ น้ำเสียงรอดไรฟันของพายุพูดขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็ถือมีดมาควงในมือด้วย ” ไม่มีจริงๆครับ ผมทำเอง “ ชายคนนี้ยังคงโกหกออกไป ถ้าเขารอดจากพายุ เขาก็ไม่รอดจากอีกฝ่ายอยู่ดี เขาเลยพร้อมที่จะปิดปากให้เงียบสนิทดีกว่า ปัก โอ้ยยย ทันทีที่ได้คำตอบซ้ำเดิม ไม่ใช่คำตอบที่เขาอยากได้ยิน มีดที่เขาควงเล่นอยู่ก็ปักไปที่ขาของชายคนนี้ทันที และเขาก็ให้โอกาสมันพูดอีกครั้ง แต่มันก็ยังคงปากแข็ง เขาเลยจัดการปิดจบคนที่มันทรยศทันที ไม่ให้เสียเวลา เมื่อทุกอย่างกลับสู่ปกติแล้ว พายุก็จะบินกลับไทยทันที โดยเครื่องบินส่วนตัวของเขา ” มึงจะรีบกลับไปไหนว่ะ พายุ “ ขุนเขาถามขึ้น เพราะทุกทีพายุจะไม่ได้รีบร้อนขนาดนี้ นี้มันแลรีบร้อนแปลกๆ ” เออจริง กูก็ว่าดูมึงรีบนะ เคลียร์ปัญหาจบมึงก็สั่งลูกน้องเตรียมเครื่องบินทันที “ กองพลพูดออกไป พายุมาก่อน กองพลและคชาสองวัน เพราะเขาทั้งสองคนติดงาน แต่ในเมื่อจบปัญหาได้แล้ว แทนที่จะดื่มผ่อนคลายกันสักหน่อย แต่พายุอยากบินกลับไทยเลย ” แปลกๆ “ คชาคนพูดน้อยที่สุดของกลุ่ม ยังเห็นด้วยกับขุนเขาและกองพล ” กูมีงานมั้ย ทิ้งงานมาเป็นอาทิตย์แล้ว “ เขาเลือกจะบอกเพื่อนๆของเขาออกไปแบบนี้ ที่จริงเขาจะอยู่ต่ออีกก็ได้ แต่ที่เขารีบกลับ เพราะพรุ่งนี้คือวันเกิดของ นิชา เป็นวันที่นิชาครบ 18 ปี และมันก็เป็นวันที่เขาจะได้เธอ พายุที่ตอบเพื่อนไปแล้วเขาก็ลุกเดินออกมาเลย ไม่รอฟังเสียงเรียกของพวกเพื่อนๆ ” กวินสั่งคนของเราจองโรงแรมที่หรูที่สุดแล้วก็เตรียมวันเกิดให้นิชาพรุ่งนี้ ฉันกลับไปถึงจะได้พาเธอไปฉลองเลย “ ระหว่างทางที่นั้งรถมาขึ้นเครื่องบินส่วนตัวเขาก็สั่งกวินออกไป และเพียงไม่นาน รถหรูของเขาก็มาจอดที่สนามบินเล็ก และเขากับกวินก็ขึ้นเครื่องเพื่อบินกลับไทยทั้งคู่ที่เดินทางกลับมาพร้อมกันจากร้านอาหารเธอและเขาก็เดินเข้ามาภายในเพนท์เฮาส์ของเขา พอมาถึง พายุก็รีบคายเน็คไทที่ตัวเองนั้นสวมใส่ออกเพื่อที่จะให้ตัวเองนั้นได้สบายกายมากขึ้น นิชาเองเธอมีความในใจที่อยากจะถามเขาแต่ไม่รู้ว่าถ้าเธอถามเค้าออกไปแล้วตัวของคุณพายุเองจะตอบคำถามนี้กับเธอหรือเปล่าหรือเขาจะว่าเธอยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาจนเกินไปแต่ในเมื่อความอยากรู้มีมากกว่าเธอจึงตัดสินใจที่จะถามคุณพายุ“ คุณพายุคะ ” เสียงหวานของเด็กน้อยเอ๋ยเรียกชายหนุ่มที่เป็นเจ้าหนี้และผู้ปกครองของเธอในเวลานี้ พายุเองพอได้ยินเสียงของเด็กน้อยเขาจึงมองไปที่ใบหน้าสวยใสของเธอเพื่อที่จะรอให้เธอนั้นพูดในสิ่งที่เธออยากจะพูดกับเขาแต่ระหว่างที่จะรอให้เธอพูดเค้าเองก็ขอพูดขึ้นมาเสียก่อน“ ทำไมไม่เรียกเฮีย “ ตอนอยู่ที่ร้านอาหารเค้าเองให้เธอเรียกเขาว่าเฮีย แต่ทำไมพอกลับมาถึงเด็กน้อยของเขาจึงกลับเรียกเขาว่าคุณอีกแล้วล่ะ” เอ่อ คือหนูไม่แน่ใจว่าคุณพายุอยากให้หนูเรียกว่าคุณพายุหรือว่าเฮีย ในตอนนี้ ” ใช่เป็นอย่างที่นิชาพูดออกไปเพราะเธอเองไม่แน่ใจว่าพอกลับมาถึงเพนท์เฮาส์หรือตอนที่เธออยู่กับเขาเพียงแค่สองคนนั้นเฮียพายุจะให้เธอเรี
“ อะไรนะคะเมื่อกี้คุณพายุหมายความว่ายังไงนะคะ ” นันวดี ที่ได้ยิน ชายหนุ่มแนะนำสถานะของเด็กสาวที่เดินมาข้างเขาให้กับเธอได้รู้จัก เธอเองถึงกับต้องถามย้ำในประโยคที่ได้ยินเมื่อกี้นี้อีกครั้ง คนอย่างคุณ พายุจะมีแฟนเด็กที่ดูเหมือนอายุห่างกับเขาถึงหลายปีขนาดนี้เชียวหรือ “ ผมบอกว่าคนนี้ไม่ใช่น้องสาวผมครับ เธอชื่อนิชาเป็นแฟนของผม ” เสียงทุ้ม เอ่ยบอกกับหญิงสาวที่เป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเขาอีกครั้ง “ อ๋อ ค่ะๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะน้องนิชา นันวดี ขอเรียกว่าน้องแล้วกันนะคะคุณพายุเพราะดูเหมือนว่าน้องนิชาจะยังไม่เยอะเท่าเรา ” คำพูดที่เหมือนกับจะดูไม่เป็นอะไรแต่ภายในใจของคู่ค้าคนสวยนั้นกลับลุ่มและอิจฉาเด็กสาวที่พายุนั้นบอกว่าเป็นแฟนของเขาทั้งที่ดูแล้วทั้งสองคนไม่มีอะไรเหมาะสมกันเลยต่างจากเธอที่เหมาะสมทั้งหน้าที่ การงานฐานะ และหน้าตาทางสังคม “ ได้ค่ะ สวัสดีคุณนันวดี อีกครั้งนะคะ ” เด็กสาวร่างเล็กเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะไม่มีอะไรกับเธอเธอเลยยกมือไหว้และยิ้มทักทายเขาอีกครั้ง แล้วพายุก็โอบเอวบาง ของเด็กน้อยมานั่งยังเก้าอี้ตรงข้ามกับคู่ค้าของเขาคนนี้ “ งั้นเราสั่งอาหารกันดีกว่าค่ะ ”
ในช่วงเวลาบ่าย หลังจากที่พายุได้คุยงานกับ ลูกค้าของเขาและได้มีการพูดคุยและตกลงกันที่จะไปทานข้าวร่วมกันในมื้อเย็นของวันนี้ พายุได้ให้ชานพานิชาไปที่ห้างและทำการเลือกซื้อเสื้อผ้าพร้อมกับไปยังร้านช่างแต่งหน้า ชื่อดัง ที่อยู่ภายในห้างสรรพสินค้านั้น โดยแน่นอนว่าพายุจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกคนของเขาได้เลยถึงแม้ว่าเธอจะยังเด็กแต่ในเมื่อเธอรู้ว่าลูกค้ารายใหญ่คนนี้คิดไม่ดีกับเขาและไม่คิดว่าเขาเป็นเพียงแค่นักธุรกิจที่ทำร่วมกันแต่ทุกครั้งที่เธอมีโอกาสเธอจะเข้าหาพายุอยู่เสมอพายุจึงคิดว่าเค้าจะใช้วิธีนี้ในการที่จะ ทำให้เธอรู้ว่าเขามีคนของตัวเองอยู่แล้ว “ คุณพายุแน่ใจหรอคะว่าจะให้นิชาไปด้วยจริงๆ ” เธอยังคงถามย้ำกับชายหนุ่มออกมาถึงแม้ว่าเค้าจะยืนยันว่าให้เธอไปด้วยหลายรอบแล้วแต่เธอก็ ไม่มั่นใจอยู่ดีเพราะเกรงกลัวว่าจะไปทำให้เขาขายขี้หน้านั่นเอง และยิ่งเธอรู้ว่าลูกค้าคนนี้เป็นลูกค้าคนสำคัญที่ทำธุรกิจกับคุณพายุมานานเธอเองยิ่งไม่อยากทำอะไรให้เขา ขายหน้า “ ฉันว่าเธอถามคำถามนี้กับฉันหลายรอบแล้วนะนิชาปกติเธอไม่ใช่คนเซ้าซี้อะไรแบบนี้นะฉันสั่งอะไรเธอก็ทำตลอดแต่ทำไมครั้งนี้เธอถามฉันมากจัง ” เพราะตั้งแต่อยู่กันมาน
ในระหว่างที่พายุเดินออกมาผ่านคนที่กำลังนินทานิชาอยู่เค้าก็ใช้สายตามองไปยังคนกลุ่มนั้นและคนพวกนั้นพอเห็นสายตาของเขาก็รีบปากและเดินหนีพร้อมกับก้มหัวให้เขาในทันทีพายุได้แต่มองหน้าพนักงานพวกนั้นและก็จะให้กวินตามมาจัดการทีหลังเพราะเขานั้นไม่ชอบให้ใครมาว่าให้นิชานั้นเสียหาย นิชาไม่ใช่อีหนูของเขา แต่ตอนนี้เธอคือความสุขอย่างหนึ่งของเขา แกร๊กพายุเปิดประตูห้องทำงานของตัวเองเข้ามาก็เห็นว่าตอนนี้เด็กน้อยของเขานั้นตื่นมาแล้วและเธอเองก็นั่งเล่นโทรศัพท์ของเธอรอพอเธอเห็นเค้าใบหน้าสวยหวานของนิชาก็ยิ้มหวานให้พายุในทันที “ คุณพายุ ไปทำงานมาหรอคะ ” ไม่ต้องเดาให้ยากเลยถ้าพายุออกจากห้องทำงานนี้ก็คงไม่พ้นห้องประชุมหรือคุยงานกับลูกค้าเพราะนิชามาที่นี่กับพายุหลายรอบแล้วเธอจึงพอรู้ในการทำงานของเขาเพราะความหัวไวของนิชาเธอจึงรู้ว่าพายุนั้นจะทำอะไรบ้างในแต่ละ “ ไปคุยงานกับลูกค้ามา ตื่นนานหรือยังแล้วหิวหรือเปล่า ” เมื่อเช้าเค้าจับมิชากินจนทำให้เธอนั้นไม่ได้ทานข้าวเช้าและแน่นอนว่าพอมาถึงบริษัทเธอก็หลับตั้งแต่บนรถจนกระทั่งเขาไปทำงาน นานกว่า 2 ชั่วโมงที่เธอนั้นหลับอยู่เพราะเห็นว่าเธอตื่นแล้วพายุเลยถามเด็กน้อยขอ
พายุเดินอุ้มเด็กน้อยของเขาขึ้นมายังห้องทำงานของเขาเอง โดยมีชานเป็นคนอำนวยความสะดวกให้เจ้านายตลอดทาง ตั้งเเต่กดลิฟต์ จนกระทั้งเปิดปะตูให้ พายุค่อยๆว่างเด็กน้อยของเขาลงบนโซฟาตัวใหญ่สีดำ ของเขาอย่างเบามือ ดดยการกระทำที่พายุทำนี้อยู่ในสายตาของชาน ทั้งหมด นับวัน เจ้านายของเขาชักจะไม่ห่างเด็กน้อยคนนี้เเล้วสิ เเละถ้าเเบบนี้วันหนึ่งที่ ไอวันรบพ่อเลี้ยงของเธอมีเงินมาใช้หนี้ เเล้วเเบบนี้เจ้านายของเขาจะทำยังไงต่อ เเต่ถึงเเม้จะมีเปอร์เเซ็นเพียงเเค่ 1 เปอร์เซ็นก็ตามที่มันจะหาเงินมาใช้หนี้นายของเขาได้ “ งานวันนี้ ของกูมีอะไรบ้าง ” นอกจากจะมีประชุมในช่วงบ่ายเเล้วที่เขารู้ เเต่อื่นๆเขายังไม่รู้ตารางงานของช่วงเช้าเลย พายุจึงได้เอ่ยถามชานถึงตารางงานของเขา เพราะกวิน เเยกจากเขาไปตั้งงเเต่ที่มาถึงบริษัทเเล้ว มันคงไปจัดการ เรื่องที่คนจะต้องเอาผมกับเด็กน้อยไปพูดในทางไม่ดีแล้วเเหละ ที่กวินมันรีบไปจัดการ เพราะว่า วันนี้ผมอุ้มนิชาเดินขึ้นมานั้นสิ ร้อยพ่อพันเเม่ ไม่มีหรอกที่จะไม่นินทาเจ้านายลับหลัง ต่อให้เจ้านายจะดีเเค่ไหนก็ตาม “ มีคุยงานกับ คุณ นันวดี ครับ ” นันวดีคือลูกค้ารายใหญ่ของผม ที่ทำธุรกิจร่วมกัน
หลายวันต่อมา ช่วงนี้เป็นช่วงที่นิชานั้นปิดเทอม และรอรายงานตัวในรั่วมหาลัยนั้นเอง ตอนแรกนิชาเธอก็เลือกเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐ เพราะไม่อยากรบกวนคุณพายุมากจนเกินไป แต่คุณพายุกลับไม่ยอม ให้เธอเรียน ที่มหาลัยของรัฐ ก็เลยทำให้เรื่องเรียนต่อของเธอ พี่ชาน ต้องเป็นคนจัดการให้และมหาลัยที่เธอนั้นเรียนต่อก็คือมหาลัยเอกชนชั้นนำระดับประเทศแน่นอนว่ามหาลัยนี้ไม่ใช่แค่จะมีเงินเพียงอย่างเดียวที่จะเข้ามาเรียนที่นี่ได้แต่คนที่เข้ามาเรียนที่นี่เรียกได้ว่าเป็นลูกหลานของคนมีเงินและตระกูลใหญ่ซะส่วนมากต่างจากเธอถึงแม้ว่าฐานะทางบ้านของเธอจะอยู่ในระดับที่ปานกลาง แต่คือก็สามารถเข้ามาเรียนที่นี่ได้ด้วยอำนาจของคุณพายุนั่นเองจะว่าไปมหาลัยนี้ก็เป็นมหาลัยของญาติของคุณพายุนั้นเอง เธอจึงไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงแค่รอไปรายงานตัวในวันเปิดเรียนก็เท่านั้น “ แต่งตัวเสร็จรึยังนิชา ” วันนี้พายุมีเข้าบริษัทในช่วงเช้า และเขาก็ไม่ยอมให้นิชาอยู่เพ้นเฮ้าส์เพียงคนเดียว เพราะตั้งแต่ที่เธอเรียนจบม.ปลาย เขาไปไหนมาไหนก็พาเธอไปด้วยทุกที่“ เสร็จแล้วค่ะ ”นิชาเธอก็เพิ่งแต่งตัวเสร็จ และเดินออกมาจากห้องแต่งฃตัวด้วยชุดกระโปรงสีครีม ไม่ได