แผนรักร้ายนายบอดี้การ์ด

เสียงสับฝีเท้าบนพื้นถนน ดังก้องอยู่ภายในช่องทางเดินที่ค่อนข้างจะคับแคบ และแทบจะหลบหลีกกันไม่ได้

แต่ก็ยังมีร่างบางของใครคนหนึ่ง ซึ่งเป็นหญิงสาวและเธอกำลังเดินย่างเท้าอย่างเร่งรีบและค่อนข้างระมัดระวัง อีกทั้งยังเหลียวกลับไปมองทางด้านหลังอยู่เป็นระยะๆ

ปลายฟ้า เจ้าของดวงตากลมใสคล้ายกับตากวาง หันกลับไปมองรอบกายทุกครั้ง ด้วยสัญชาตญาณของการระวังตัว และรู้สึกหวาดกลัวไปเสียทุกอย่างที่ได้ยิน

เมื่อสามชั่วโมงก่อนหน้า เกิดการระเบิดขึ้นมาบนถนนมอเตอร์เวย์ เส้นทางเข้าสู่ใจกลางเมืองใหญ่ จึงทำให้เกิดการจราจรติดขัดขึ้นมาเป็นบางช่วง

ซึ่งในตอนนั้นปลายฟ้า กำลังนอนหลับอยู่บนรถยนต์ส่วนตัวซึ่งเป็นรถตู้ขนาดใหญ่ ต่อเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมองทะลุกระจกออกไป ก็ได้เห็นผู้คนมากมาย ที่กำลังเดินสวนไปสวนมาบนท้องถนน อีกทั้งรถยนต์ก็ยังคงติดกันอย่างหนาแน่นนั่นแหละ

แต่แค่เพียงอึดใจ ปลายฟ้าก็เหลือบไปเห็นคนกลุ่มใหญ่ที่แต่งกายในลักษณะเดียวกัน  

และพวกนั้นก็พากันเดินตรงปรี่มาที่รถของหญิงสาวซึ่งน่าจะเป็นเป้าหมาย....

พร้อมกับ...

อาวุธปืนในมือ!

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นพร้อม ๆ กับสายตาของปลายฟ้าที่มองเห็นคนขับฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย  ในขณะที่หญิงสาวก็รีบพาตัวเองออกมาทางประตูด้านข้าง แล้ววิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างว่องไว ก่อนจะแฝงตัวไปกับฝูงคนที่กำลังเดินขวักไขว่อยู่บนท้องถนน เพื่อออกมาให้พ้นจากอันตราย ที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตนเองในตอนนี้

หลังจากที่ปลายฟ้าย้ายกลับมาอยู่เมืองไทย เธอก็ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตที่ต้องอยู่กับสถานการณ์ที่ค่อนข้างจะกะทันหันและสุ่มเสี่ยงโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้หญิงสาว ก็ยังไม่รู้เลยว่าเรื่องราวเลวร้ายที่กำลังเกิดขึ้นกับตนนั่นเป็นเพราะด้วยเหตุผลกลใด

“มันอยู่นั่น ตามมันไปเลย”

เสียงตะโกนดังลั่นนั่นมันหมายถึงเธอ!

ปลายฟ้าพยายามตั้งสติแล้วออกวิ่งทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นที่ไหน และจะมีวิธีการเอาชีวิตรอดของตนได้อย่างไร?

“มันกำลังจะออกไปจากทางลอดใต้สะพานแล้วนั่น พวกมึงรีบไปดักหน้ามันไว้ก่อนสิวะ”

เสียงออกคำสั่งตามหลังที่ได้ยิน ทำให้เจ้าของร่างบางรีบสับเท้าก้าววิ่งไปจนกระทั่งหลุดพ้นออกมา แต่ก็ถูกกลุ่มคนที่ว่านั่นเดินเข้ามาหาตนจากอีกทางอยู่ดี

มันคือกลุ่มของชายฉกรรจ์ที่สวมชุดเดียวกับพวกที่อยู่ทางด้านหลัง ปลายฟ้ารู้สึกได้ในตอนนั้นเลยว่า เธอไม่สามารถที่จะพาตัวเองให้ออกมาจากวงล้อมของพวกมันได้  หญิงสาวจึงจำเป็นต้องทำใจกล้าแล้วหันมาประจันหน้ากับมันได้แค่นั้นเอง

“พวกแกเป็นใคร? แล้วทำไมถึงต้องตามมาเอาเรื่องกับฉันด้วย?”

“เพราะแกเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าสัวเทิด แล้วชีวิตของแกมันก็มีมูลค่ามหาศาล เกินกว่าที่พวกฉันจะมองข้ามมันไปได้ อีกทั้งเรื่องของผลประโยชน์แกก็น่าจะรู้อยู่นี่ว่ามันไม่เข้าใครออกใคร”

คำว่าผลประโยชน์…มันจึงทำให้เธอนึกถึงใครไปไม่ได้

นอกเสียจาก...

ปัง!

ในขณะที่ความทรงจำกับเหตุผล กำลังไล่เรียงลำดับออกมาจากสมองของตน เสียงของกระสุนของคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าก็พุ่งออกมาจากปลายกระบอกปืน และทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ในวงล้อม ต้องกรีดร้องออกมาพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาวางไว้บนหัว ในขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งยองๆ กองอยู่ตรงนั้น

“อย่านะ! ฉันกลัวแล้ว” หญิงสาวร้องบอกพวกมันออกไป แต่นั่นมันคงไม่มีความหมายอะไร

“ถ้ากลัวก็รีบตามพวกเรามาสิวะ แกหลับตาแค่ไม่กี่นาที มันก็จะไม่เจ็บไม่ปวดอะไรทั้งสิ้น อาจดิ้นทรมานนิดหน่อยแล้วมันจะค่อยๆ สบาย รับรองได้เลยว่าพวกฉันจะทำให้แกตายในสภาพร่างกายที่สวยกว่าใครๆ ”

“ฉันไม่เคยไปทำอะไรพวกแก เจ้านายของแกก็แค่พวกขี้แพ้ชวนตีในที่ประมูลเท่านั้นละ และฉันจะไม่มีวันยอมให้พวกแกสมหวังอย่างเด็ดขาด”

“หนอย อีนี่ ปากดีนักนะมึง! กูจะดูซิว่าถ้ามึงโดนยิงที่ขาสักนัดหนึ่ง แล้วมึงจะยังปากดีอยู่แบบนี้อีกไหม?”

ภายในทางเดินซึ่งถูกวางเอาไว้ เพื่อใช้เป็นทางเดินสำหรับเจ้าพนักงานที่มีหน้าที่เข้ามาตรวจตราดูความเรียบร้อย ของห้องควบคุมสัญญาณไฟใต้ทางด่วนในตอนนี้ ปลายฟ้าก็คงจะกลายเป็นศพที่ดูอุจาดตามากกว่าใครๆ

เมื่อเห็นว่าพวกมันกำลังเดินเข้ามาใกล้ และทำท่าคล้ายกับหมาป่าที่กำลังจะเข้ามาขย้ำเหยื่อที่ไม่มีทางสู้ หัวใจของปลายฟ้าก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเธอกลับคิดถึงแต่ใบหน้าของใครบางคนขึ้นมา แทนที่จะเป็นบิดามารดาหรือลูกสาวของตน...

ใครบางคนที่ทำให้ปลายฟ้ารู้สึกเกลียดเขา เสียจนเรียกได้ว่าเข้ากระดูกดำ...

แต่ทว่า...

เธอต้องตายจากไปโดยที่ไม่ได้เห็นหน้าเขาอีกครั้ง...อย่างนั้นใช่มั้ย?

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นใกล้หูจนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ที่เฉียดเข้ามาข้างต้นแขนกลมกลึง ซึ่งเป็นหนึ่งในคนร้ายที่ต้องการจะข่มขู่ให้

หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัว ด้วยการใช้ความตายมาทำให้เจ้าตัวตื่นตกใจ