แชร์

พิศวาสร้อนซ่อนรัก
พิศวาสร้อนซ่อนรัก
ผู้แต่ง: วรนิษฐา / Miss sexy

บทที่ 1

ผู้เขียน: วรนิษฐา / Miss sexy
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-20 11:55:13

บทที่ 1

 “เออ...เดี๋ยวข้ารีบเข้าไป อย่าเร่งนักสิวะ”เสียงที่ออกจะหงุดหงิดนิดหน่อยของพัฒน์ชนะ ชายหนุ่มวัยยี่สิบสี่เอ่ยบอกกับเพื่อนคนที่โทรศัพท์มาตามเป็นครั้งที่ร้อย เร่งให้เขาเข้าไปในงานเลี้ยงรุ่นของเพื่อนสมัยมัธยมที่จัดขึ้นยังโรงแรมชื่อดัง ซึ่งมันก็คือโรงแรมในเครือธุรกิจของเขาที่ในวันนี้คงรวมศิษย์เก่าได้หลายร้อยชีวิตและหลายรุ่นพอตัว 

คิ้วดกหนาของพัฒน์ชนะกำลังขมวดกันยุ่งเนื่องจากการจราจรที่ติดเกินคาดของเมืองกรุง เขาอุตส่าห์เผื่อเวลาในการเดินทางแล้ว แต่คงไม่วายต้องเข้างานช้าแน่นอน นิ้วชี้ยาวเรียวของชายหนุ่มทั้งสองข้างเคาะพวงมาลัยรถสปอร์ตคันสวยราคาหลายสิบล้าน ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันในบางครั้ง ก่อนจะสบถออกมาตามประสา 

“จะติดอะไรหนักหนาวะ”พูดจบใบหน้าหล่อๆ ของชายหนุ่มก็หันซ้ายหันขวาชะเง้อมองสัญญาณไฟจราจรที่ยังเป็นสีแดง หางตาก็เหลือบมองไปเห็นบรรดาสาวๆ ในรถที่จอดติดไฟแดงอยู่ข้างๆ กำลังแต่งหน้าทำผมกันอยู่เหมือนกำลังเดินทางไปงานที่ไหนสักงาน ก็จะไม่ให้เขาเห็นได้ยังไงเล่นเปิดไฟกลางรถไปซะแบบนั้น แต่มีหญิงสาวหนึ่งในนั้นที่เขาคุ้นตาเสียเหลือเกิน ซึ่งเขาก็จำไม่ได้ว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน สายตาของพัฒน์ชนะเพ่งมองเธอผ่านกระจกรถยนต์ที่มืดสนิทของเขาสลับกับมองดูสัญญาณไฟจราจร

“หวา…เติมปากอีกไหม”เสียงใสๆ ของศิรดาเอ่ยถามเพื่อนสาว ก่อนจะยื่นลิปกลอสสีสวยยี่ห้อดังที่ถอยมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะให้กับคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง ซึ่งหญิงสาวนั้นต่างก็รู้จักกันมาตั้งแต่มัธยมปลายจนถึงปัจจุบัน ถ้านับเวลาก็เกือบจะสิบปีเข้าไปแล้ว 

“ไม่ล่ะ แค่นี้พอแล้ว”ภัทรานิษฐ์ส่ายหน้า เพราะสำหรับเธอการแต่งหน้าแต่งตาเพียงเท่านี้ก็พอแล้ว เนื่องจากปรกติก็ไม่ค่อยได้แต่งหน้าทำผมแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่วันนี้มันเป็นวันพิเศษศิรดาและลักขณาเพื่อนสนิทของเธอทั้งสองคนจึงจับเธอแปลงโฉมอยู่ตั้งนานสองนาน กว่าจะยอมให้ออกจากบ้าน 

“คนสวยก็อย่างนี้แหละลักขณาสาวสวยแสนห้าวเพื่อนสนิทอีกคนที่มาพร้อมกันเอ่ยแซวเพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก ส่วนภัทรานิษฐ์เมื่อได้ฟังก็รีบแก้คำพูดนั้นทันที 

“อย่าแซวน่า เราจะไปสวยสู้ฝนกับเก๋ได้ยังไง” 

“เหรอ!!”ศิรดาและลักขณาอุทานออกมาพร้อมๆ กัน 

เพราะภัทรานิษฐ์นั้นเป็นถึงอดีตดาวมหาวิทยาลัย ถ้าเจ้าหล่อนไม่สวยก็คงแย่แล้ว ส่วนพวกเธอถ้าลองได้เดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยตอนนี้คงมีแต่คนยกมือไหว้พร้อมคำเอ่ยเรียกว่าป้าแน่นอน

“ทำเสียงแบบนี้หมายความว่าไง”คนถูกแซวอย่างภัทรานิษฐ์เอ่ยถามกลับไปบ้าง แต่หารู้ไม่ว่าท่าทางการสนทนาของพวกเธอนั้นอยู่ในสายตาของพัฒน์ชนะ

“เปล๊า”ลักขณาที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถเอ่ยตอบเสียงสูง ก่อนจะมองสัญญาณไฟจราจรที่ยังเป็นสีแดงอยู่

“ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมีใครจำพวกเราได้บ้าง”ศิรดาเอ่ยถามลอยๆ กับการไปงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยมของพวกเธอ ก่อนจะวาดฝันถึงคนที่เธออยากพบ ผ่านมาตั้งหลายปีที่ไม่ได้พบหน้า เขาคนนั้นจะยังหล่อ พร้อมกับทำให้ใจของเธอเต้นแรงอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่านะ 

“นั่นสิ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว งานเลี้ยงรุ่นเนี่ย ตั้งแต่จบมอหกมา ฉันก็ไม่เคยไปเลยนะ”สาวสวยที่ขับรถอยู่เอ่ยขึ้นบ้าง ใช่ว่าเธอไม่อยากไปงานเลี้ยงรุ่น แต่ทุกปีที่จัดเธอไม่ว่างไปร่วมงานเลยสักครั้ง 

“ใช่" เสียงใสๆ ของศิรดาเอ่ยเห็นด้วย ก่อนจะเติมปาก เติมแป้งของเธอต่อ ส่วนภัทรานิษฐ์ก็พยักหน้าให้เพื่อน เพราะเธอเองตั้งแต่เรียนจบไปก็ไม่เคยได้ไปงานเลี้ยงรุ่นเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเธอนั้นไม่ว่างแต่เพราะไม่มีเพื่อนไปด้วยต่างหาก 

“แล้วปีนี้ คิดยังไงถึงจะไป”ภัทรานิษฐ์เอ่ยถามขึ้น 

“ไม่รู้สิ...ฉันรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างดึงดูด ไม่แน่พี่แพทอาจจะไปงานปีนี้ก็ได้นะ ฉันถึงได้เนื้อเต้นแบบนี้”ศิรดาออกอาการเพ้อ ชื่อที่ได้ยินทำให้หัวใจของภัทรานิษฐ์เต้นรัว 

“ถูกต้อง เพราะตั้งแต่พี่แกจบมอหก พี่แพทสุดฮอตสุดกรี๊ดของเราไม่เคยไปงานเลี้ยงรุ่นเลย ถ้าปีนี้พี่แกไปฉันต้องละลายแน่ๆ”ลักขณาเองก็ออกอาการเพ้อตามศิรดาไปติดๆ อีกคน ใบหน้าของชายในฝันลอยไปลอยมาในจินตนาการของทั้งสองสาว 

“ไป...พาเมียสองลูกสี่ไปด้วย”คำพูดของศิรดาทำให้ฝันของลักขณาแทบพัง ก่อนจะหันมาแยกเขี้ยวใส่เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมเอ่ยค้านเสียงเขียว 

“เวอร์…พี่เขายังไม่แต่งงานหรอก”

“ว่าได้เหรอจ๊ะ ผู้ชายทั้งหล่อ ทั้งรวย แบบนั้นคิดหรือว่าจะรอด”ประโยคที่สองของศิรดาเหมือนมีหินก้อนใหญ่หล่นมาปิดประตูคำว่าโอกาสของลักขณาเรียบร้อย ก่อนที่ศิรดาจะเอ่ยค้านพร้อมความมุ่งมั่น 

“ไม่จริง พี่แพทของฉันต้องยังโสด ป่านนี้คงเป็นหนุ่มเนื้อหอม เป็นรุ่นพี่ในดวงใจ ที่ได้เห็นเมื่อไหร่ใจฉันต้องเต้นไม่เป็นส่ำทุกทีเลย" พูดจบลักขณาก็ยิ้มคนเดียว 

“แล้วแกรู้ได้ไงว่าพี่เขายังไม่แต่งงาน เป็นปาปารัชซี่หรือไงจ๊ะ เอ๊ะ หรือว่าเป็นคนใช้บ้านพี่เขากันนะ”ภัทรานิษฐ์แอบหัวเราะให้กับคำพูดของศิรดา 

“บ้า...ฉันก็แค่เดาเอา เพราะถ้าพี่แพทแต่งงาน ฉันก็อยากเห็นภรรยาพี่เขาเหมือนกันนะว่าหน้าตาจะสวยขนาดไหน แล้วทำยังไง ถึงได้คว้าหัวใจพี่แพทสุดฮอตของพวกเราไปครองได้ ว่าไหมยี่หวา" คำถามของลักขณาทำให้ภัทรานิษฐ์สะดุ้ง เพราะเธอกำลังคิดอะไรเพลินๆ เหมือนกัน

“อะ…เอ่อ อืม” 

“แกจะไปถามหวามันทำไมเล่า ถ้าพี่แพทมีเมียแล้ว ยี่หวาของเราก็อกหักสิ อุตส่าห์หลงรักพี่เขามาตั้งแต่อยู่มอสี่จนป่านนี้ แถมยังอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ยากสุดๆ ของเมืองไทย เพื่อตามไปเรียนที่เดียวกับพี่แพทอีก ฉันกับแกก็รู้ เพราะร่วมชะตากรรมกันมาตั้งแต่ต้น ใช่ไหม" ศิรดาหันไปถามความคิดเห็นจากเพื่อน แต่เธอไม่เสียใจหรอกที่เลือกเส้นทางนี้ เพราะเป็นมหาวิทยาลัยที่เธอต้องการเรียนอยู่แล้ว

++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

ฝากเป็นกำลังใจให้นักเขียนนามปากกา วรนิษฐา ด้วยนะคะ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • พิศวาสร้อนซ่อนรัก   บทที่ 107 (จบ)

    “ดีมากจ้ะ” ภัทรานิษฐ์ลูบใบหน้าพลอยประภัสเบาๆ เด็กหญิงจึงได้ทีถามแม่เรื่องการแต่งตัว เพราะอยากให้ชม“แม่จ๋า… น้องพราวแต่งตัวเสร็จแล้ว เก่งไหมคะ”“เก่งค่ะ ว่าแต่วันนี้ใครแต่งตัวให้น้องพราวของแม่นะ” ภัทรานิษฐ์มองชุดที่ลูกสาวสวมอยู่ ไม่มีอะไรเกินความคาดหมายวันนี้พลอยประภัสมาในชุดเสื้อยืดเท่ๆ กางเกงยีนส์ขายาว คาดเข็มขัด ผมยาวเลยบ่าไปแล้ว มัดสูงขึ้นรวบตึงที่ด้านหลัง ใส่หมวกอีกใบคงเท่ขึ้นเป็นกอง“พี่พลอย”“ขอบคุณพี่หรือยังคะ”“ยังค่ะ”“หนูต้องทำยังไง” คนเป็นแม่เอ่ยถามลูก พลอยประภัสหันมองหาพลอยไพลิน เมื่อเห็นว่ากำลังเดินลงมาจากบันไดก็เข้าไปกอดและเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้ม ก่อนจะเอ่ยบอก“ขอบคุณค่ะ พี่สาวของน้องพราว” พลอยไพลินที่ลงมาช้า เพราะพึ่งแต่งตัวเสร็จ หลังจับน้องจอมซนใส่เสื้อผ้าแล้ว เด็กหญิงยิ้มให้น้องทันที ก่อนจะจูงมือไปยังโต๊ะอาหารที่พ่อนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ทั้งภัทรานิษฐ์และพัฒน์ชนะยิ้มให้ เพราะทั้งสองคนมักจะบอกลูกๆ ว่าใ

  • พิศวาสร้อนซ่อนรัก   บทที่ 106

    ห้าปี ต่อมาครอบครัวของพัฒน์ชนะและภัทรานิษฐ์ สมบูรณ์แบบตามคำว่าครอบครัว มีความรักลอยอบอวลอยู่รอบข้างของเหล่าสมาชิกที่ตอนนี้เพิ่มมาเป็นสี่คนและอีกหนึ่งคนกำลังเติบโตอยู่ในท้องของภัทรานิษฐ์รอเวลาลืมตาดูโลก ภาพตอนนี้ คือทั้งสี่คนกำลังยืนแปรงฟันหน้ากระจกและอ่างล่างหน้าที่ลดหลั่นเป็นขั้นบันไดไปตามความสูง เริ่มที่พัฒน์ชนะ ภัทรานิษฐ์ พลอยไพลินและพลอยประภัส สมาชิกคนที่สี่ที่ตอนนี้อายุได้สามขวบแล้ว ส่วนพลอยไพลินเป็นพี่ใหญ่อายุเจ็ดขวบครึ่ง“แปรงให้สะอาดนะคะ” เสียงอบอุ่นของแม่เอ่ยบอก ทั้งสามีและลูกๆ ของเธอ“ค่ะ/ค่ะแม่” เสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวทั้งสองคนเอ่ยตอบภัทรานิษฐ์กลับไป ยิ่งนานวันครอบครัวนี้ก็ยิ่งมีแต่ความสุขและความน่ารักของสมาชิก“ไหน… อ้าปากให้พ่อดูหน่อย น้องพลอย น้องพราว” พัฒน์ชนะที่แปรงฟันเสร็จแล้ว ลงไปนั่งยองๆ มองหน้าลูกทั้งสองคน“อ้า...” พลอยไพลินและพลอยประภัสอ้าปากให้ผู้เป็นพ่อดูความสะอาด ก่อนจะยิ้มแฉ่งอวดฟันซี่เล็กๆ สีขาวที่ดูแลเป็นอย่างดี“โอ้โห้...ฟันขาวสะอาดกั

  • พิศวาสร้อนซ่อนรัก   บทที่ 105

    “คุณเก๋!” น้ำเสียงตึงๆ ของศุภวุฒิดังขึ้นไปอีก ชายหนุ่มกำลังโกรธเพราะหึงอยู่นั่นเอง ลักขณาจึงเอ่ยดักทางไว้“ทำเสียงเข้มๆ แบบนั้นทำไมคะ หึงหรือไง”“เปล่า ไม่ได้หึง” ศุภวุฒิรีบปฏิเสธทันที ก่อนจะกลับไปทำ หน้าตาย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ลักขณาส่ายหน้าให้ผู้ชายปากแข็ง ลักขณาขี้เกียจจะซักต่อ จึงเอ่ยถามถึงที่หลับที่นอนของเขาแทน“เปล่าก็เปล่า แล้วนี่คุณวุฒิจะพักที่ไหน”“ที่นี่” ชายหนุ่มเอ่ยตอบแบบไม่รีรอ คนฟังอุทานเสียงดังทันที“เอ๋…ได้ไงคะ”“ทำไมจะไม่ได้ ผมจะนอนที่นี่”“เก๋…พึ่งรู้ว่าคุณวุฒิเอาแต่ใจ”“อืม จะว่าไปที่นี่มีโรงเรียนอนุบาลหรือยังนะ” ศุภวุฒิไม่ตอบคำถามนั้นของลักขณา ก่อนจะทำท่าคิด เรื่องที่เขาต้องการจะทำอีกอย่าง“ถามทำไมคะ”“คงต้องสำรวจตลาดกันสักหน่อย เผื่อจะมีคู่แข่ง” สีหน้าของชายหนุ่มดูจริงจังมาก ก่อนจะควานหาอะไรในกระเป๋

  • พิศวาสร้อนซ่อนรัก   บทที่ 104

    หลังเสร็จงานแต่งงานของพัฒน์ชนะและภัทรานิษฐ์ที่แสนเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความทรงจำที่แสนล้ำค่า พอเห็นลูกมีความสุขจรรยาและทวี รวมทั้งวสุวัสก็ขอตัวกลับบ้าน ภัทรานิษฐ์อยากให้ครอบครัวเธออยู่ต่ออีกหน่อย แต่ทุกคนกลับส่ายหน้าให้ เพราะสามสี่วันที่ได้อยู่ดัวยกันมันก็มีค่ามากพอแล้ว อีกอย่างกรุงเทพฯ - ตราดก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ ไปมาหาสู่ได้สบาย อนุภพมีงานก็ขอตัวกลับด้วยเหมือนกันส่วนศิรดาและรัชยศก็ขอตัวกลับกรุงเทพฯ เพราะศิรดามีนัดตรวจครรภ์ ลักขณาเองก็ต้องกลับโดยมีศุภวุฒิขับรถไปส่งเธอใจจริงหญิงสาวอยากอยู่นานๆ แต่ด้วยงานที่ต้องรับผิดชอบจึงทำแบบนั้นไม่ได้ ที่ชะอำในตอนนี้จึงมีแต่เหล่าสมาชิกของบ้านสุนทรโรจน์อยู่กันพร้อมหน้า พวกเขาจะอยู่ต่ออีกวัน พรุ่งเช้าค่อยกลับกรุงเทพฯ ศุภวุฒิขับรถมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิ ชายหนุ่มเข้าไปรับตั๋วเครื่องบินให้ลักขณา เพราะเขาจองตั๋วไว้แล้ว แต่ในมือศุภวุฒิลับมีตั๋วถึงสองใบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะส่งตั๋วเครื่องบินใบหนึ่งให้เธอ“คุณวุฒิ… จะบินไปไหนคะ”“ผมมีงานน่ะครับ” ศุภวุฒิ ไม่ได้บอกว่าเขามีงานที่ไหน ลักขณาออกอาการงง

  • พิศวาสร้อนซ่อนรัก   บทที่ 103

    “พี่รักยี่หวา”“ยี่หวาก็รักพี่แพทค่ะ”“เราจะรักกันไปจนวันตาย”“ค่ะ” ภัทรานิษฐ์เอ่ยรับคำพูดนั้น ทุกคนที่ได้ยินทั้งสองเอ่ยคำรักกันและกัน ถึงกับยิ้มอย่างตื้นตัน เมื่อสวมแหวนเรียบร้อย บ่าวสาวก็เดินไปนั่งตรงซุ้มที่ประดับประดาอย่างสวยงาม ให้ทุกคนได้รดน้ำสังข์ แต่น้ำสังข์ของงานแต่งงานครั้งนี้เป็นทรายสีชมพูที่ผ่านการอวยพรมาจากทุกคนที่ทั้งสองรักบรรยากาศรดน้ำสังข์ทำเอาน้ำตาของภัทรานิษฐ์ไหลนองหน้า คำอวยพรจากพ่อแม่ของเธอ รวมทั้งพ่อและแม่ของพัฒน์ชนะ มันทำให้หญิงสาวมีความสุขจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ เพราะทุกคนล้วนอวยพรให้เธอและพัฒน์ชนะมีความสุขทั้งนั้น ลักขณาและศิรดาก็แอบปาดน้ำตาเหมือนกัน เธอดีใจที่ภัทรานิษฐ์มีวันนี้ วันที่เพื่อนเธอมีความสุข และคนรอบข้างก็อวยพรให้อย่างจริงใจและปรารถนาดีเมื่อผ่านการรดน้ำสังข์และได้รับคำอวยพรจากทุกคน ภัทรานิษฐ์ก็โยนช่อดอกไม้ โดยมีบรรดาสาวโสดที่เป็นพนักงานของรีสอร์ตมายืนรอกันไม่น้อย แต่กลับไม่มีลักขณา เพราะเธอเขินจึงยืนหลบอยู่กลังศุภวุฒิ แต่โชคชะตาก็ได้กำหนดให้ช่อกอดไม้ของภัทรานิษฐ์ มาหล่

  • พิศวาสร้อนซ่อนรัก   บทที่ 102

    “หวา… อย่าพึ่งร้องไห้สิ เดี๋ยวไม่สวยนะ” ศิรดาเอ่ยบอกเพื่อน ซึ่งมันดูยากที่จะห้ามเหลือเกิน เพราะเธอเคยผ่านอารมณ์การแต่งงานมาแล้ว จึงพอเข้าใจว่าตื่นเต้นมากแค่ไหน แถมพัฒน์ชนะยังทำเซอร์ไพรส์ใหญ่แบบนี้ ไม่ตกใจก็ให้มันรู้ไปสิ“ก็คนมันอดไม่ได้ แกสองคนรู้เรื่องนี้กันตั้งแต่ตอนไหน”“เรื่องอะไร ฉันไม่รู้” ลักขณาปฏิเสธตาใส ภัทรานิษฐ์จึงคาดคั้น“ฝน เก๋ เล่ามา”“เสร็จงานก่อน แล้วพวกฉันจะสารภาพนะเพื่อน” ศิรดายิ้มให้ ก่อนจะบรรจงแต่งหน้าภัทรานิษฐ์ให้สวยที่สุด ลักขณาหยิบดอกไม้สีขาวขึ้นมาปักบนเส้นผมที่จัดแต่งอย่างสวยงามของเพื่อน ตามด้วยมงกุฎเพชร ที่เข้ากับชุดแต่งงานสีขาวนั่นเป็นที่สุดเมื่อหน้าผมพร้อม ภัทรานิษฐ์ก็เปลี่ยนชุด เธอยืนมองตัวเองหน้ากระจกเป็นนาน ลูบชุดแต่งงานเกาะอกสีขาวบริสุทธิ์ที่สวมอยู่อย่างเบามือ มุกและคริสตัลทุกเม็ด รวมทั้งลูกไม้ที่ปักอยู่สวยงามไม่มีที่ติ ที่สำคัญเธอใส่มันได้พอดี จึงชวนให้คิดวันที่ศิรดาขอวัดตัวเธอ แล้วบอกว่าจะตัดชุดส่งไปให้ญาติที่ต่างประเทศ ที่แท้ก็เ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status