EP. 4
"หึ" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากเพียงนิดก่อนจะดึงแก่นกายมันวาวเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดออกจากช่องทางรักคับแคบ สายตาคมกริบจ้องมองเลือดบริสุทธิ์ค่อยๆ ไหลออกมาจากบาดแผลที่กลางหว่างขาของคู่หมั้นสาวก่อนจะสอดนิ้วกลางกระทุ้งเข้าไปภายในช่องทางรัก ก้มหน้าลงไปเสมอความเป็นสาว ตวัดลิ้นสากเลียหยาดเลือดกำลังไหลออกมาจากช่องทางรักบวมช้ำ ดูดดุนอย่างมูมมามราวกับฆาตกรโรคจิต ฟันคมขบเม้มกัดเข้าที่ติ่งเกสรบวมช้ำอย่างแรงจนร่างบางสะดุ้งด้วยความเจ็บ "อื้ออออ!!" ความรุนแรงของอัคคีทำนิสาดิ้นพล่านอย่างหนัก ยิ่งเธอดิ้นอัคคียิ่งกัดติ่งเกสรของเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ นิสาเนื้อตัวสั่นเทาอย่างหนัก ความเจ็บปวดที่อัคคีมอบให้เธออย่างโหดเหี้ยมเธอจะจดจำไปจนวันตายจะไม่มีวันลืม "อื้มม..." อัคคีส่งเสียงครางในลำคอหนาออกมาเบาๆ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปจ้องมองดวงหน้าหวานเปื้อนน้ำตา ลิ้นสากตวัดเลียคราบเลือดของนิสาติดอยู่บนริมฝีปากหนาอย่างใจเย็น "อึก ไอ้สารเลว ฉันเกลียดแก" คำว่า ฉันเกลียดแกที่เธอก่นด่าเขาเป็นตัวจุดชนวนความโกรธ ทำให้อารมณ์ดุร้ายของอัคคีลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง "อื้อ!!" นิสาใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อถูกมือหนาของอัคคีบีบเข้าที่ปลายคางมนอย่างแรง มือหนาอีกข้างบีบขยำเคล้นคลึงเต้านมใหญ่อย่างรุนแรงก่อนจะเลื่อนมือลงไปสัมผัสที่ใจกลางความเป็นสาว "หึ" อัคคีปรายตาลงมองคราบเลือดเกรอะกรังติดอยู่กลางหว่างขาของเธอและหน้าท้องแกร่งของเขาเพียงนิดก่อนจะสอดนิ้วยาวแกร่งกระทุ้งเข้าไปในกายของเธออย่างไร้ความปราณี ความเจ็บปวดทรมาน ไร้ซึ่งหนทางหนีทำให้นิสาหยุดดิ้น ไม่ขัดขืน มีเพียงแค่เสียงสะอื้นไห้และเสียงลมหายใจรวยรินเท่านั้นที่อัคคีได้ยิน "ไหนบอกว่าเกลียดฉัน...ไม่ปากเก่งแล้วรึไง" อัคคีเอ่ยถามอย่างเย้ยหยันพลางดึงนิ้วยาวแกร่งออกจากช่องทางรักบวมช้ำ จากนั้นจึงยัดนิ้วเปื้อนเลือดกระทุ้งเข้าไปในโพรงปากเล็กของเธอ กระทุ้งลึกสุดลำคอจนเธอจุกตาเหลือก เขาดึงนิ้วมือออกมาใช้ลิ้นสากปาดเลียน้ำลายสีใสผสมกับเลือดสีแดงสดจากช่องทางรักของเธอบนนิ้วของเขา "ลองปากเก่งอีกสิ" อัคคีเหยียดยิ้มให้เธอ นิสากำหมัดแน่นด้วยความโกรธแค้นเกลียดชัง "รังเกียจเลือดตัวเอง?" อัคคีเลิกคิ้วเข้มข้างขวาขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ยถาม มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรง บังคับให้เธออ้าปากกว้าง เพื่อที่จะสอดนิ้วยาวทั้งห้าเข้าไปในโพรงปากของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับจากแรงบีบรัดของมือหนาทำให้นิสาจำใจต้องอ้าปากกว้าง อัคคีปล่อยมือหนาออกจากปลายคางมน เลื่อนไปบีบลำคอระหงแทน บังคับให้เธอดูดนิ้วเปื้อนเลือดของเขา ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องเชือดดังขึ้นสองครั้งติดทำให้อัคคีขบกรามแน่นจนสันกรามปูด บ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังอารมณ์เสียอย่างมาก ไม่ชอบใจที่มีคนมาเคาะประตูขัดจังหวะ "มีอะไร" อัคคีเอ่ยถามคนด้านนอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พลางดึงนิ้วออกจากโพรงปากของนิสา "ชู้ของคู่หมั้นมึงบอกว่ามารับคู่หมั้นของมึงกลับพร้อมกัน" เป็นการันต์ที่เอ่ยบอกพี่ชายจากด้านนอกของประตู "หึ เธออยากให้มันเข้ามาดูหนังสดของเราไหม?" อัคคีเค้นหัวเราะในลำคอหนาอย่างเย้ยหยัน เขาจ้องมองดวงหน้าเปื้อนน้ำตาของเธออย่างร้ายกาจ "ฮึก...มะ..ไม่" นิสารีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน เธอไม่อยากให้เรียวมะเข้ามาเห็นเธอในสภาพนี้ตอนนี้เธอละอายใจที่จะมองหน้าของเรียวมะ "ไม่อยากรู้เหรอว่ามันจะทำหน้ายังไงเวลาที่เห็นเธอครางอยู่ใต้ร่างของฉัน" "อึก...ไม่..อย่าทำอะไรบ้าๆ นะอัคคี" หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหวเมื่ออัคคีปลดพันธนาการออกให้เธอก่อนจะผลักเธอนอนหงายบนเตียงนอน ก้าวขายาวแกร่งขึ้นมาบนเตียง ท่อนขาแกร่งดันเรียวขาสวยแยกออกจากกันกว้างแล้วแทรกลำตัวหนาเข้ามานั่งตรงกลางหว่างขาของเธอ "ให้มันเข้ามา" อัคคีเอ่ยบอกคนด้านนอก นิสาได้ยินอย่างนั้นจึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเรือนร่างของเธอเอาไว้อย่างหวงแหน "นิสา" เรียวมะตาเบิกกว้างด้วยความตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า ก่อนจะถูกลูกน้องของอัคคีใช้กุญแจมือล็อกแขนล็อกข้อเท้าของเรียวมะติดเสา ลูกน้องของอัคคีพันธนาการเรียวมะเสร็จแล้วรีบเดินออกไปรอผู้เป็นนายด้านนอกห้องอย่างรู้งาน "มึงทำอะไรนิสา" เรียวมะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหวอัคคีใช้มือหนากระชากผ้าห่มออกจากร่างของนิสาอย่างแรง "หึ มีตาก็ดูเองสิ" อัคคีกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจสุดๆ โน้มใบหน้าลงไปดูดซอกคอระหงอย่างแรงจนผิวขาวๆ บริเวณลำคอเต็มไปด้วยรอยดูดของอัคคี มือหนาจับแก่นกายขนาดใหญ่เกินมาตรฐานจ้วงแทงเข้าไปในตัวของนิสาอย่างแรงในคราวเดียวจนมิดลำ "โอ๊ย!" นิสาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ครั้งนี้อัคคีถาโถมความป่าเถื่อนเข้าใส่รุนแรงมากกว่าครั้งแรก "นิสา!!" เรียวมะตะเบ็งเสียงเรียกชื่อเล่นของนิสาดังลั่นห้อง ยิ่งเห็นเธอดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด พยายามหนีออกจากอัคคี เรียวมะก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองนั้นไร้ค่า คนรักถูกข่มขืนอยู่ต่อหน้าแท้ๆ แต่เขากลับไม่มีความสามารถมากพอที่จะช่วยเธอออกไปได้ เรียวมะมองภาพเคลื่อนไหวแสนโหดร้ายตรงหน้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวดราวกับถูกมีดแหลมคมนับพันเล่มจ้วงแทงเข้าที่กลางหัวใจซ้ำๆ "ไอ้อัคคีกูจะฆ่ามึง!!" เรียวมะตะเบ็งเสียงดังลั่นราวกับคนสติแตก สะอื้นไห้กับภาพตรงหน้าก่อนจะหลับตาลงไม่มองภาพโหดเหี้ยมตรงหน้า แต่ถึงแม้เขาจะหลับตาลง ทว่าเสียงลามกของเนื้อกระทบกันดังกังวานทั่วห้องอยู่ดี "อึก...เรียว" นิสาสะอื้นไห้จนตัวโยน เธอนอนหายใจรวยรินจ้องมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของแฟนหนุ่มด้วยหัวใจบอกช้ำเช่นเดียวกัน โดยกลางหว่างขาของเธอมีอัคคีเคลื่อนไหวสะโพกสอบเข้าใส่รุนแรงอย่างสัตว์เดรัจฉานEP. 90 จบตอนพิเศษ "ได้เวลานอนแล้วนะ" อัคคีลูบก้นลูกชายเบาๆ พลางเดินกลับเข้าไปภายในห้องทำงานของตน เดินเข้าไปแง้มประตูห้องนอนอย่างเบามือ เพราะคิดว่าภรรยาสาวน่าจะนอนหลับอยู่จึงไม่อยากทำเสียงดังรบกวนเวลานอนของเธอและก็จริงอย่างที่เขาคิด ภรรยาสาวนอนกอดหมอนข้างหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงนอนของเขา ลูกชายตัวน้อยพยายามชะโงกหน้าเข้าไปมองผู้เป็นแม่ "แม่หลับอยู่ ปล่อยให้แม่ได้นอนพักบ้าง ไปนอนกับป๊ะป๋าข้างนอกดีกว่า" อัคคีเอ่ยบอกลูกชาย ด้วยนิสาต้องตื่นกลางดึกทุกคืนเพื่อลุกขึ้นมาให้นมลูกชาย อีกทั้งทั้งวันเธอยังเลี้ยงลูกชายเอง ไม่ใช้พี่เลี้ยง เพราะไม่ไว้ใจใคร และอยากจะเลี้ยงลูกเองด้วย จึงทำให้ค่อนข้างเหนื่อยกับการเลี้ยงลูก เวลานอนแทบจะไม่มี อัคคีจึงปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ เพื่ออยากแบ่งเบาภาระเธอด้วย อีกอย่าง พรุ่งนี้นิสาเปิดเรียนวันแรก ตั้งแต่รู้ตัวว่าตั้งท้อง นิสาก็ตัดสินใจย้ายออกจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของญี่ปุ่น มาเรียนในมหาวิทยาลัยชั้นนำของไทย เพื่อที่จะได้อยู่กับสามีและลูกชายตอนนี้เธอกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นปีที่สามเหมือนเดิม เพราะเธอพักการเรียนเอาไว้หนึ่งปี เพื่อจะได้เลี้ยงดูลูกชายในช่ว
EP. 89 ตอนพิเศษ 3 เด็กติดพ่อ"กูก็คิดเหมือนมึง มันเสพเยอะจนเหมือนกับคนที่กำลังงงกับบุคลิกที่แท้จริงของตัวเองอยู่""ถ้าแบบนั้นก็เข้าขั้นบ้าแล้วล่ะ" มาเฟียทั้งสองต่างหัวเราะกันอย่างชอบใจ@วันต่อมา"หั่วหลง....หลานรักของย่า..." ญาตา คุณแม่ของอัคคีเดินอารมณ์ดีเข้ามาหาหลานชายในอ้อมแขนของลูกชายคนโต"ขอย่าอุ้มหลานหน่อยน้า" ผู้เป็นย่าเอ่ยถามเชิงหยอกล้อหลานชายตัวน้อยพลางยื่นมือไปรับหลานชาย ทว่าถูกลูกชายปัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี"ถ้าแม่อยากอุ้มก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน""ตาคี...นี่แม่เป็นแม่แกนะ" ญาตาหน้ามุ่ยใส่ลูกชาย"แม่มาแล้วเหรอ" การันต์เดินลงมาจากบันไดชั้นสองตรงเข้าไปหาผู้เป็นแม่"เอาลูกกูมานี่" การันต์เดินเข้ามาแย่งหลานชายออกมาจากอ้อมแขนของพี่ชาย อัคคีที่กลัวว่าลูกชายจะร่วงจากอ้อมแขนจึงจำใจยอมปล่อยให้การันต์อุ้ม"พ่อ แม่ ดูหน้าลูกชายผม หน้าเหมือนผมเปี๊ยบเลย" การันต์อุ้มหลานชายเข้าไปหาผู้เป็นพ่อและแม่อีกทั้งยังบอกว่าหลานชายตัวน้อยเป็นลูกชายของตนต่อหน้าต่อตาพี่ชายอีก"งั้นหั่วหลงก็เป็นลูกพ่อด้วย เพราะหั่วหลงหน้าตาเหมือนพ่อเหมือนกัน" เหมันต์ ผู้เป็นพ่อกล่าวเสริมอย่างอารมณ์ดี พลางมองสำรวจใ
EP. 88 ตอนพิเศษ 2 เห่อหลานเด็กสาวก้มหน้ามองแก่นกายขนาดมหึมาอย่างเขินอาย ก่อนจะหยดน้ำลายสีใสลงบนส่วนหัวของท่อนลำ มือบางลูบไล้น้ำลายสีใสทั่วแก่นกาย ยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อย จับส่วนหัวของท่อนลำสอดเข้าไปภายในรูรักคับแคบอย่างระมัดระวัง"ฮึก!" ทันทีที่แก่นกายใหญ่สอดเข้าไปด้านในเพียงแค่นิดเดียว นิสาก็รู้สึกปวดหน่วงที่ท้องทันที"เป็นไรไหม" อัคคีเห็นเช่นนั้นก็ตกใจไม่น้อย รีบยกร่างเล็กลงจากลำตัวหนา"หนูรู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้อง" นิสาใบหน้าเหยเกอย่างหนัก เธอรู้สึกเจ็บท้องหน่วงๆ ที่บริเวณส่วนบนของมดลูกแล้วเจ็บร้าวลงไปข้างล่าง อาการของเธอในตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะคลอดแล้ว "หนูปวดท้อง" นิสานิ่วหน้าอย่างหนัก ตอนนี้เธอเริ่มมีอาการปวดหลัง รู้สึกปวดร้าวไปถึงด้านล่างบริเวณก้นกบ ร่วมกับการปวดท้อง ปวดถ่วงในอุ้งเชิงกราน ร้าวไปที่ต้นขา อัคคีเห็นท่าไม่ดี รีบหยิบโทรศัพท์บ้านต่อสายลงไปหาลูกน้องคนสนิททันที"เรียกหมอเข้ามา" อัคคีสั่งลูกน้องอย่างร้อนใจ ก่อนจะหันไปประคองเมียรัก"ฮึก...หนูปวดท้องเหมือนใกล้จะตายเลย" อาการเจ็บท้องรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของนิสาเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา "หมอมาแล้วครับ" องศาเอ่ยบอกผู
EP. 87 ตอนพิเศษ 1 นอนให้คะแนน@หนึ่งเดือนต่อมา@คลับหรูใจกลางทองหล่อของการันต์"วันนี้นิสามาด้วย ไอ้คีสั่งมาว่าอนุญาตให้พวกมึงกินได้แค่เหล้า ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามเสพยา เพราะกลิ่นฉุนพวกนั้นจะส่งผลไม่ดีถึงลูกในท้องของนิสา" การันต์เดินเข้ามาเอ่ยบอกกลุ่มเพื่อนสนิทของพี่ชายตามคำสั่ง ทำเอาสมิงที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวภายในห้องวีไอพีกับศิลาและคีตะกำลังจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบหยุดชะงัก ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นด้วยความหงุดหงิด"พี่มึงเป็นพ่อพวกกูรึไงถึงได้กล้าสั่งพวกกู" สมิงสวนกลับอย่างไม่ชอบใจ"ถ้าไม่ทำตามพวกมึงก็ไสหัวออกไปให้หมด" น้ำเสียงทรงอำนาจของอัคคีดังขึ้นจากด้านหลังของการันต์ทำให้ทุกคนภายในห้องวีไอพีหันไปมอง"ไอ้เวร" สมิงลุกขึ้นยืนจะเดินเข้าไปซัดหน้าอัคคี ทว่าถูกท่อนขาแกร่งของศิลากันเอาไว้ เชิงห้ามไม่ให้สมิงลุกไปซัดหน้าอัคคี"โตๆ กันแล้ว เรื่องแค่นี้พวกมึงจะฆ่ากันให้ตายเลยรึไง ไม่ได้เสพยาแค่ไม่กี่ชั่วโมงไม่ถึงกับตายหรอก ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ออกไปเสพข้างนอก เสพจนพอใจแล้วค่อยเข้ามา" "หึ มึงเป็นคนใจเย็นมีเหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่" เป็นคีตะที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยแทรกขึ้นมาแซวศิลาพลางหัวเราะในลำคอหนาออกมาเ
EP. 86 "หนูนิอย่าไปสนใจเด็กปากสุนัขเลย เราทานอาหารเสร็จแล้วไปเดินซื้อของกันดีกว่า" ญาตาหันไปพูดกับว่าที่ลูกสะใภ้อย่างทะนุถนอมราวกับนิสาเป็นลูกสาวแท้ๆ ของตน@เวลาผ่านไปสองชั่วโมงทั้งสี่คนทานอาหารเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากร้านอาหารหรู โดยญาตาเดินประคองว่าที่ลูกสะใภ้ตลอดเวลา"ดูแลดียิ่งกว่าลูกในไส้" การันต์เดินบ่นตลอดทางเดินพลางส่ายหน้าไปส่ายมาอย่างเบื่อหน่าย"ถ้าอยากได้อะไรก็หยิบได้เลยนะ พ่อจะวางบิลกับเจ้าคีทีหลัง""ก็นึกว่าจะซื้อให้ลูกสะใภ้ เห็นประคบประหงมยิ่งกว่าไข่ในหิน" การันต์เอ่ยแทรกขึ้นมากระแนะกระแหนผู้เป็นพ่อ"ไอ้คีมันรวยกว่าพ่อเป็นไหนๆ เมียคนเดียวมันจ่ายให้ได้สบายอยู่แล้ว" @ด้านของอัคคีติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงแจ้งเตือนข้อความเด้งเข้ามาในมือถือเครื่องหรูของอัคคีรัวๆ ทำให้อัคคีนั่งเซ็นเอกสารอยู่บนเก้าอี้ของประธานบริษัทขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันแน่น อัคคีหยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านข้อความแชต : พ่อ(โอนเงินเข้าบัญชีพ่อห้าล้าน) อัคคีอ่านข้อความที่ผู้เป็นพ่อส่งเข้ามา(ค่าอะไร) เขาพิมพ์ตอบกลับไปอย่างสงสัย(ค่าเสื้อผ้าของเมียแก) ผู้เป็นพ่อส่งข้อความกลับมา อัคคีส่ายหน้าไปมาก่อนจะกดโอนเงินเข้
EP. 85"หน้ากูเหมือนเพื่อนเล่นมึงเหรอ" อัคคีย่นคิ้วเข้าหากันยุ่งอย่างหงุดหงิด"ไม่บวชกูก็ไม่ช่วย" การันต์ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ อัคคีจ้องหน้าน้องชายอย่างยากเกินจะคาดเดาได้"...ได้...ถ้ามึงทำให้นิสาหายโกรธกูได้กูจะบวชให้มึงหนึ่งพรรษา" "กูว่ายังน้อยไป...สองพรรษาไปเลยเป็นไง""....ถ้ามึงทำให้นิสาหายโกรธกูได้ให้กูบวชทั้งชีวิตก็ยังได้" "มึงพูดเองนะ" การันต์ตาลุกวาวราวกับเจอเรื่องอัศจรรย์ "แต่กูคงไม่ใจร้ายถึงขั้นให้มึงบวชทั้งชีวิตหรอก...กูขอแค่ส่วนแบ่งหุ้นเหมืองทองสักยี่สิบเปอร์เซ็นต์กับทองคำแท่งอีกสามสิบตันก็พอ""...ยี่สิบเปอร์เซ็นต์?" การันต์ขอหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ทำเอาอัคคีสตั้นไปครู่หนึ่ง เขารู้ว่าต้องพูดยังไงการันต์ถึงจะยอมช่วย จึงยอมบอกไปอย่างว่าง่ายว่าจะบวชทดแทนพระคุณให้ และได้ผล การันต์เปลี่ยนข้อเสนอใหม่ เพราะถ้าอัคคียอมง่ายๆ การันต์จะไม่ชอบ ไม่ต้องการสิ่งนั้นจากอัคคีแล้ว แต่ข้อเสนอใหม่ของการันต์ทำเอาอัคคีทรุดอยู่ไม่น้อย"กูมีหุ้นแค่สิบเปอร์เซ็นต์ มึงยกหุ้นในส่วนของมึงมาให้กูอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์มึงก็ยังเหลือหุ้นอยู่ในบริษัทอีกตั้งห้าสิบเปอร์เซ็นต์""มึงเล่นจะฮุบเอาสมบัติของพี่มึงครั