EP. 5
"จำความเจ็บปวดนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจ...ต่อไปถ้ายังกล้าคบชู้ลับหลังฉัน...เธอจะเจ็บปวดมากกว่านี้หลายล้านเท่า" อัคคีเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาประชิดพวงแก้มนวลเชิงข่มขู่อย่างเอาจริง พลางใช้มือหนาบีบปลายคางมนอย่างแรงจนใบหน้าหวานบิดเบี้ยว "อึกฮือๆ ฉันคบกับเรียวก่อนที่จะเจอกับนาย นายนั่นแหละที่มาทีหลัง" "มาก่อนหรือมาหลังไม่สำคัญ...สำคัญตรงที่ตอนนี้เธอเป็นคู่หมั้นของฉันอย่างถูกต้องตามกฏหมาย...ในเมื่อหมั้นกับฉันแล้วเธอก็ไม่ควรยุ่งกับผู้ชายคนอื่น...คนที่เธอจะยุ่งด้วยได้มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น...จำใส่สมองเอาไว้" "..." นิสาเงียบ ไม่ตอบโต้อะไรกลับไปมีเพียงหยาดน้ำตาเท่านั้นที่ไหลรินออกมาจากดวงตากลมโตคู่สวยของเธอ "บอกเลิกมันซะ" อัคคีกระตุกเรียวแขนของนิสาลุกขึ้นอย่างแรง ขยุ้มเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของเธอเดินตรงเข้าไปหาเรียวมะที่นั่งหลับตาร้องไห้อยู่บนพื้นห้อง เรียวขาเล็กสั่นเทา เลือดจากบาดแผลกลางหว่างขาไหลออกมาตามเรียวขาสวยหยดแล้วหยดเล่า "อึก" ภายในห้องเงียบเชียบ มีเพียงแค่เสียงสะอื้นไห้ของนิสาเท่านั้นที่อัคคีได้ยิน นิสาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นไม่ยอมเอ่ยปากบอกเลิกเรียวมะตามคำสั่ง "อย่าทำให้ฉันต้องโมโหเป็นครั้งที่สอง" เมื่อนิสาไม่เป็นดั่งที่เขาหวัง มือหนาจึงกระตุกเส้นผมตรงท้ายทอยของเธอแรงขึ้นจงใจสร้างความเจ็บปวดให้แก่เธอเพื่อที่จะบีบบังคับให้เธอทำตามคำสั่ง "อึก...นายมันเลวไม่เคยเปลี่ยน...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีนายก็เอาแต่ทำร้ายฉันซ้ำๆ ฮึก...ฉันเกลียดนาย" "ที่ฉันเป็นแบบนี้มันเพราะใครล่ะ?" "...." "เธอรู้ดีว่าฉันทำอะไรได้บ้าง...ถ้าเธอยังดื้อไม่ทำตามคำสั่งของฉัน...เธอก็รอดูผลลัพธ์ได้เลย" น้ำเสียงเลือดเย็นเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมของอัคคีทำให้นิสารู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิม แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมทำตามที่เขาสั่ง "อย่ามาสั่งฉัน...นายไม่มีสิทธิ์" "ฉันเหรอไม่มีสิทธิ์? คิดให้ดีก่อนที่จะพูดออกมา ลืมไปแล้วรึไงว่าพ่อของเธอเป็นคนยกเธอให้ฉันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย" "...." "เธอกับครอบครัวมีทุกวันนี้ได้เพราะใครช่วย เธอมีทุกวันนี้ได้ไม่ใช่เพราะฉันรึไง" เขาจ้องมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเหวี่ยงร่างของเธอขึ้นไปบนเตียงนอนอย่างแรง ส่งผลทำให้ร่างกายบอบช้ำของเธอกระแทกกับเตียงนอนอย่างแรงจนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด "น่ะ..นายจะทำอะไร" นิสาเอ่ยถามอย่างหวาดระแวงเมื่อเห็นว่าอัคคีเดินตรงไปที่ประตูห้อง "นิสา" เรียวมะลืมตาขึ้นมาเอ่ยเรียกชื่อของแฟนสาว "ระ..เรียว" นิสาที่ได้ยินเสียงเรียกของแฟนหนุ่ม รีบพยุงร่างกายบอบช้ำของตัวเองลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆ ก้าวขาสั่นเทาลงจากเตียง หมายจะเดินเข้าไปหาแฟนหนุ่ม ทว่าในจังหวะที่เธอจะก้าวขาลงจากเตียงนอนนั้นน้ำเสียงเย้ยหยันของอัคคีก็ดังขึ้นมาก่อน "ดูรักกันจังเลยนะ...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทนได้สักแค่ไหน" สิ้นประโยคร้ายกาจ อัคคีเปิดประตูห้องเชือดออกทำให้นิสาต้องรีบดึงผ้าห่มเปื้อนเลือดขึ้นมาคลุมเรือนร่างบอบช้ำของเธอเอาไว้ "ตัดแขนมัน" อัคคีออกคำสั่งอย่างโหดเหี้ยม เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดหนุ่มนับสิบคนเดินเข้ามาภายในห้องเชือด "ไม่นะ" นิสาเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด "อย่าทำร้ายเรียวนะ!" เธอตะเบ็งเสียงเอ่ยห้ามราวกับคนเสียสติ เรียวมะถูกบอดี้การ์ดของอัคคีล็อกแขนขาแน่น ลูกน้องของอัคคีสวมใส่สนับมือเหล็กต่อยเข้าที่ใบหน้าและหน้าท้องของเรียวมะซ้ำๆ จนใบหน้าของเรียวมะยับเยินไม่เหลือเค้าโครงเดิม โพรงปากกระอักเลือดออกมาไม่หยุด บอดี้การ์ดกางแขนขวาของเรียวมะออก มือขวาของอัคคีถือดาบซามูไรเข้ามา "ฉันให้โอกาสเธอตัดสินใจอีกรอบ...คิดให้ดีก่อนตัดสินใจ...เพราะถ้าเธอตัดสินใจที่จะดึงดันคบมันต่อ..." อัคคีเอ่ยเสียงเรียบดุพลางหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวตรงปลายเตียงนอนของตัวเองขึ้นมาสวมใส่ปกปิดเรือนร่างบอบช้ำของนิสา "เธอจะได้เห็นร่างไร้วิญญาณของมันขาดเป็นท่อนๆ" ประโยคถัดมาทำเอานิสาตาเบิกกว้าง เธอทั้งหวาดกลัวและตกใจในเวลาเดียวกัน เธอรู้ว่าอัคคีทำจริงแน่ไม่ได้แค่ขู่ ตอนนี้เธอเหมือนคนกำลังอยู่ในอาการช็อก เธอได้แต่ร่ำไห้อย่างไร้หนทาง "อึก..อัคคีฉันขอร้อง..ยะ..อย่าทำอะไรเรียวเลยนะฉันขอร้อง" นิสาประนมมือไหว้วอนเอ่ยขอร้องทั้งน้ำตา ทว่าน้ำตาของเธอไม่มีผลต่อความรู้สึกของซาตานร้ายอย่างเขาเลยสักนิด กลับกันยิ่งเห็นเธอร้องไห้คร่ำครวญเป็นห่วงเป็นใยเรียวมะมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกมีอารมณ์อยากจะฆ่าเรียวมะต่อหน้าของเธอ "รู้อะไรไหม..." มือหนากระชากเส้นผมดำขลับตรงท้ายทอยของเธออีกครั้งทำให้ใบหน้าของเธอยกขึ้นแหงนมองใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม "ยิ่งเธอแสดงความห่วงใยมันต่อหน้าฉันมากเท่าไหร่ ชีวิตของมันก็จะยิ่งสั้นลงทุกที" "อึก" นิสาส่ายหน้าพัลวันเธอเบือนหน้าหนีจากภาพโหดเหี้ยมตรงหน้า ทว่าอัคคีจับใบหน้าของเธอให้หันไปมองสภาพน่าเวทนาของเรียวมะที่กำลังจะถูกลูกน้องคนสนิทของอัคคีใช้ดาบฟันแขน "อัคคี อึก สั่งให้ลูกน้องของนายหยุดเถอะนะ ฉันยอมทุกอย่างแล้วฉันขอร้องล่ะ" นิสาประนมมือไหว้วอนร้องขอชีวิตของแฟนหนุ่มจากซาตานร้ายทั้งน้ำตา "หยุดนะ!พอได้แล้ว" นิสาตะเบ็งเสียงห้ามอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเรียวมะกระอักเลือดออกมาจากโพรงปากอย่างหนักใบหน้าของเรียวมะโดนสนับมือเหล็กต่อยไม่ยั้งจนใบหน้าพังยับเยินไม่เหลือเค้าโครงเดิม "หึ นายหญิงของพวกมึงอยากให้พวกมึงหยุดว่ะ" อัคคีเค้นหัวเราะในลำคอหนาออกมาอย่างเย้ยหยัน เขาหย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงนอนพลางอุ้มร่างบางขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง บังคับให้เธอหันหน้าไปมองสภาพสะบักสะบอมของเรียวมะอย่างเลือดเย็น "ถลกหนังมันมาให้กู" คำสั่งของอัคคีทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบอย่างหนัก "อึก อย่านะ" นิสารวบรวมเรี่ยวแรงที่เธอมีทั้งหมดผลักอัคคีออกห่างก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาสวมกอดร่างกายบอบช้ำเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดของแฟนหนุ่มเอาไว้อย่างหวงแหน "ออกไปนะ!" มือขวาคนสนิทของอัคคีเห็นว่าคู่หมั้นของผู้เป็นนายเอาตัวเข้ามาเป็นโล่ห์กำบังร่างกายของเรียวมะเอาไว้จึงวางดาบลง ก้าวเดินถอยหลังออกมาเล็กน้อย "อึก...เรียว...เจ็บมากไหม" หยาดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมโตหยดกระทบใบหน้าชุ่มไปด้วยเลือดของแฟนหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า "ทะ..เธอไม่อยากแต่งงานกับมันใช่ไหม" เรียวมะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นแผ่วเบา "อึก จะทำอะไร" นิสาเอ่ยถามด้วยเห็นว่าเรียวมะพยายามพยุงร่างกายบอบช้ำอย่างหนักของตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล "ฉันจะฆ่ามันด้วยมือของฉัน" เรียวมะตอบกลับด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพลางค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นยืนด้วยตนเอง "หึ" อัคคีนั่งสูบบุหรี่อยู่บนเตียงนอนเค้นหัวเราะในลำคอหนาออกมาด้วยความสมเพช พลางยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ จ้องมองร่างกายสะบักสะบอมของเรียวมะอย่างเย้ยหยัน "ไอ้เดนนรก จิตใจมึงทำด้วยอะไร ทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่ตัวเองกำลังจะแต่งงานด้วย" "...." คำด่าทอของเรียวมะทำให้อัคคีชะงักเล็กน้อยแต่ไม่ได้สะทกสะท้าน "ไอ้หน้าตัวเมีย จิตใจมึงทำด้วยอะไร มึงทำร้ายผู้หญิงได้ยังไง!!" เรียวมะรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดตวาดเสียงดังลั่นพลางจ้องใบหน้าของอัคคีอย่างโกรธแค้น "อยากตายใช่ไหมถึงได้กล้าตวาดใส่กู" อัคคีพ่นควันบุหรี่ฟุ้งกระจายออกมาจากโพรงปากอย่างใจเย็นEP. 90 จบตอนพิเศษ "ได้เวลานอนแล้วนะ" อัคคีลูบก้นลูกชายเบาๆ พลางเดินกลับเข้าไปภายในห้องทำงานของตน เดินเข้าไปแง้มประตูห้องนอนอย่างเบามือ เพราะคิดว่าภรรยาสาวน่าจะนอนหลับอยู่จึงไม่อยากทำเสียงดังรบกวนเวลานอนของเธอและก็จริงอย่างที่เขาคิด ภรรยาสาวนอนกอดหมอนข้างหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงนอนของเขา ลูกชายตัวน้อยพยายามชะโงกหน้าเข้าไปมองผู้เป็นแม่ "แม่หลับอยู่ ปล่อยให้แม่ได้นอนพักบ้าง ไปนอนกับป๊ะป๋าข้างนอกดีกว่า" อัคคีเอ่ยบอกลูกชาย ด้วยนิสาต้องตื่นกลางดึกทุกคืนเพื่อลุกขึ้นมาให้นมลูกชาย อีกทั้งทั้งวันเธอยังเลี้ยงลูกชายเอง ไม่ใช้พี่เลี้ยง เพราะไม่ไว้ใจใคร และอยากจะเลี้ยงลูกเองด้วย จึงทำให้ค่อนข้างเหนื่อยกับการเลี้ยงลูก เวลานอนแทบจะไม่มี อัคคีจึงปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ เพื่ออยากแบ่งเบาภาระเธอด้วย อีกอย่าง พรุ่งนี้นิสาเปิดเรียนวันแรก ตั้งแต่รู้ตัวว่าตั้งท้อง นิสาก็ตัดสินใจย้ายออกจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของญี่ปุ่น มาเรียนในมหาวิทยาลัยชั้นนำของไทย เพื่อที่จะได้อยู่กับสามีและลูกชายตอนนี้เธอกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นปีที่สามเหมือนเดิม เพราะเธอพักการเรียนเอาไว้หนึ่งปี เพื่อจะได้เลี้ยงดูลูกชายในช่ว
EP. 89 ตอนพิเศษ 3 เด็กติดพ่อ"กูก็คิดเหมือนมึง มันเสพเยอะจนเหมือนกับคนที่กำลังงงกับบุคลิกที่แท้จริงของตัวเองอยู่""ถ้าแบบนั้นก็เข้าขั้นบ้าแล้วล่ะ" มาเฟียทั้งสองต่างหัวเราะกันอย่างชอบใจ@วันต่อมา"หั่วหลง....หลานรักของย่า..." ญาตา คุณแม่ของอัคคีเดินอารมณ์ดีเข้ามาหาหลานชายในอ้อมแขนของลูกชายคนโต"ขอย่าอุ้มหลานหน่อยน้า" ผู้เป็นย่าเอ่ยถามเชิงหยอกล้อหลานชายตัวน้อยพลางยื่นมือไปรับหลานชาย ทว่าถูกลูกชายปัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดี"ถ้าแม่อยากอุ้มก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน""ตาคี...นี่แม่เป็นแม่แกนะ" ญาตาหน้ามุ่ยใส่ลูกชาย"แม่มาแล้วเหรอ" การันต์เดินลงมาจากบันไดชั้นสองตรงเข้าไปหาผู้เป็นแม่"เอาลูกกูมานี่" การันต์เดินเข้ามาแย่งหลานชายออกมาจากอ้อมแขนของพี่ชาย อัคคีที่กลัวว่าลูกชายจะร่วงจากอ้อมแขนจึงจำใจยอมปล่อยให้การันต์อุ้ม"พ่อ แม่ ดูหน้าลูกชายผม หน้าเหมือนผมเปี๊ยบเลย" การันต์อุ้มหลานชายเข้าไปหาผู้เป็นพ่อและแม่อีกทั้งยังบอกว่าหลานชายตัวน้อยเป็นลูกชายของตนต่อหน้าต่อตาพี่ชายอีก"งั้นหั่วหลงก็เป็นลูกพ่อด้วย เพราะหั่วหลงหน้าตาเหมือนพ่อเหมือนกัน" เหมันต์ ผู้เป็นพ่อกล่าวเสริมอย่างอารมณ์ดี พลางมองสำรวจใ
EP. 88 ตอนพิเศษ 2 เห่อหลานเด็กสาวก้มหน้ามองแก่นกายขนาดมหึมาอย่างเขินอาย ก่อนจะหยดน้ำลายสีใสลงบนส่วนหัวของท่อนลำ มือบางลูบไล้น้ำลายสีใสทั่วแก่นกาย ยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อย จับส่วนหัวของท่อนลำสอดเข้าไปภายในรูรักคับแคบอย่างระมัดระวัง"ฮึก!" ทันทีที่แก่นกายใหญ่สอดเข้าไปด้านในเพียงแค่นิดเดียว นิสาก็รู้สึกปวดหน่วงที่ท้องทันที"เป็นไรไหม" อัคคีเห็นเช่นนั้นก็ตกใจไม่น้อย รีบยกร่างเล็กลงจากลำตัวหนา"หนูรู้สึกปวดหน่วงๆ ที่ท้อง" นิสาใบหน้าเหยเกอย่างหนัก เธอรู้สึกเจ็บท้องหน่วงๆ ที่บริเวณส่วนบนของมดลูกแล้วเจ็บร้าวลงไปข้างล่าง อาการของเธอในตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะคลอดแล้ว "หนูปวดท้อง" นิสานิ่วหน้าอย่างหนัก ตอนนี้เธอเริ่มมีอาการปวดหลัง รู้สึกปวดร้าวไปถึงด้านล่างบริเวณก้นกบ ร่วมกับการปวดท้อง ปวดถ่วงในอุ้งเชิงกราน ร้าวไปที่ต้นขา อัคคีเห็นท่าไม่ดี รีบหยิบโทรศัพท์บ้านต่อสายลงไปหาลูกน้องคนสนิททันที"เรียกหมอเข้ามา" อัคคีสั่งลูกน้องอย่างร้อนใจ ก่อนจะหันไปประคองเมียรัก"ฮึก...หนูปวดท้องเหมือนใกล้จะตายเลย" อาการเจ็บท้องรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของนิสาเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา "หมอมาแล้วครับ" องศาเอ่ยบอกผู
EP. 87 ตอนพิเศษ 1 นอนให้คะแนน@หนึ่งเดือนต่อมา@คลับหรูใจกลางทองหล่อของการันต์"วันนี้นิสามาด้วย ไอ้คีสั่งมาว่าอนุญาตให้พวกมึงกินได้แค่เหล้า ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามเสพยา เพราะกลิ่นฉุนพวกนั้นจะส่งผลไม่ดีถึงลูกในท้องของนิสา" การันต์เดินเข้ามาเอ่ยบอกกลุ่มเพื่อนสนิทของพี่ชายตามคำสั่ง ทำเอาสมิงที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวภายในห้องวีไอพีกับศิลาและคีตะกำลังจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบหยุดชะงัก ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นด้วยความหงุดหงิด"พี่มึงเป็นพ่อพวกกูรึไงถึงได้กล้าสั่งพวกกู" สมิงสวนกลับอย่างไม่ชอบใจ"ถ้าไม่ทำตามพวกมึงก็ไสหัวออกไปให้หมด" น้ำเสียงทรงอำนาจของอัคคีดังขึ้นจากด้านหลังของการันต์ทำให้ทุกคนภายในห้องวีไอพีหันไปมอง"ไอ้เวร" สมิงลุกขึ้นยืนจะเดินเข้าไปซัดหน้าอัคคี ทว่าถูกท่อนขาแกร่งของศิลากันเอาไว้ เชิงห้ามไม่ให้สมิงลุกไปซัดหน้าอัคคี"โตๆ กันแล้ว เรื่องแค่นี้พวกมึงจะฆ่ากันให้ตายเลยรึไง ไม่ได้เสพยาแค่ไม่กี่ชั่วโมงไม่ถึงกับตายหรอก ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ออกไปเสพข้างนอก เสพจนพอใจแล้วค่อยเข้ามา" "หึ มึงเป็นคนใจเย็นมีเหตุผลตั้งแต่เมื่อไหร่" เป็นคีตะที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยแทรกขึ้นมาแซวศิลาพลางหัวเราะในลำคอหนาออกมาเ
EP. 86 "หนูนิอย่าไปสนใจเด็กปากสุนัขเลย เราทานอาหารเสร็จแล้วไปเดินซื้อของกันดีกว่า" ญาตาหันไปพูดกับว่าที่ลูกสะใภ้อย่างทะนุถนอมราวกับนิสาเป็นลูกสาวแท้ๆ ของตน@เวลาผ่านไปสองชั่วโมงทั้งสี่คนทานอาหารเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากร้านอาหารหรู โดยญาตาเดินประคองว่าที่ลูกสะใภ้ตลอดเวลา"ดูแลดียิ่งกว่าลูกในไส้" การันต์เดินบ่นตลอดทางเดินพลางส่ายหน้าไปส่ายมาอย่างเบื่อหน่าย"ถ้าอยากได้อะไรก็หยิบได้เลยนะ พ่อจะวางบิลกับเจ้าคีทีหลัง""ก็นึกว่าจะซื้อให้ลูกสะใภ้ เห็นประคบประหงมยิ่งกว่าไข่ในหิน" การันต์เอ่ยแทรกขึ้นมากระแนะกระแหนผู้เป็นพ่อ"ไอ้คีมันรวยกว่าพ่อเป็นไหนๆ เมียคนเดียวมันจ่ายให้ได้สบายอยู่แล้ว" @ด้านของอัคคีติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงแจ้งเตือนข้อความเด้งเข้ามาในมือถือเครื่องหรูของอัคคีรัวๆ ทำให้อัคคีนั่งเซ็นเอกสารอยู่บนเก้าอี้ของประธานบริษัทขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันแน่น อัคคีหยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านข้อความแชต : พ่อ(โอนเงินเข้าบัญชีพ่อห้าล้าน) อัคคีอ่านข้อความที่ผู้เป็นพ่อส่งเข้ามา(ค่าอะไร) เขาพิมพ์ตอบกลับไปอย่างสงสัย(ค่าเสื้อผ้าของเมียแก) ผู้เป็นพ่อส่งข้อความกลับมา อัคคีส่ายหน้าไปมาก่อนจะกดโอนเงินเข้
EP. 85"หน้ากูเหมือนเพื่อนเล่นมึงเหรอ" อัคคีย่นคิ้วเข้าหากันยุ่งอย่างหงุดหงิด"ไม่บวชกูก็ไม่ช่วย" การันต์ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ อัคคีจ้องหน้าน้องชายอย่างยากเกินจะคาดเดาได้"...ได้...ถ้ามึงทำให้นิสาหายโกรธกูได้กูจะบวชให้มึงหนึ่งพรรษา" "กูว่ายังน้อยไป...สองพรรษาไปเลยเป็นไง""....ถ้ามึงทำให้นิสาหายโกรธกูได้ให้กูบวชทั้งชีวิตก็ยังได้" "มึงพูดเองนะ" การันต์ตาลุกวาวราวกับเจอเรื่องอัศจรรย์ "แต่กูคงไม่ใจร้ายถึงขั้นให้มึงบวชทั้งชีวิตหรอก...กูขอแค่ส่วนแบ่งหุ้นเหมืองทองสักยี่สิบเปอร์เซ็นต์กับทองคำแท่งอีกสามสิบตันก็พอ""...ยี่สิบเปอร์เซ็นต์?" การันต์ขอหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ทำเอาอัคคีสตั้นไปครู่หนึ่ง เขารู้ว่าต้องพูดยังไงการันต์ถึงจะยอมช่วย จึงยอมบอกไปอย่างว่าง่ายว่าจะบวชทดแทนพระคุณให้ และได้ผล การันต์เปลี่ยนข้อเสนอใหม่ เพราะถ้าอัคคียอมง่ายๆ การันต์จะไม่ชอบ ไม่ต้องการสิ่งนั้นจากอัคคีแล้ว แต่ข้อเสนอใหม่ของการันต์ทำเอาอัคคีทรุดอยู่ไม่น้อย"กูมีหุ้นแค่สิบเปอร์เซ็นต์ มึงยกหุ้นในส่วนของมึงมาให้กูอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์มึงก็ยังเหลือหุ้นอยู่ในบริษัทอีกตั้งห้าสิบเปอร์เซ็นต์""มึงเล่นจะฮุบเอาสมบัติของพี่มึงครั