ตอนที่9 หวง
“อ่านไม่ตอบ?”
“คะ?”
“เธออ่านแล้วไม่ตอบ รู้มั้ยจะโดนอะไร” อชิรญาเม้มกลีบปากแน่นเมื่อนึกถึงบทลงโทษเร่าร้อนของเมื่อคืน เขาจะรอจูบเธออีกหรือไง
Michael00
“เงียบไปเลยนะครับ” ข้อความของไมเคิลไม่แม้แต่จะถูกเปิดอ่านด้วยซ้ำ เธออยากให้เขารู้ตัวว่าไม่ได้อยากมีปฏิสัมพันธ์ต่อ
“ใครน้า”
“แสน!” เธอรีบคว่ำหน้าจอสมาร์ทโฟนเมื่อแสนดีเริ่มทำท่าล้อเลียนใส่
“ใครน้าทำเพื่อนฉันหวั่นไหวจนแก้มแดงขนาดนี้น่ะ”
“เมาต่างหากเล่า”
“เมา? แก้วเดียวตั้งแต่หัวค่ำเนี่ยนะ”
“หลายแก้วอยู่นะ แสนรินให้เองลืมเหรอ” แสนดียิ้มร่าเพราะเธอเองนั้นน่าจะเริ่มเมาแล้ว ลืมซะได้ว่าเป็นคนรินน้ำสีสดใสให้เพื่อนพร่องไปเกือบหมดขวด
.....
เจเลอร์ยักคิ้วใส่เพื่อนอย่างคนชนะเมื่อข้อความของไมเคิลไม่แม้แต่จะถูกเปิดอ่าน ผิดกับของเขาที่อชิรญารีบเปิดเหมือนว่ารอ แม้จะไร้การตอบกลับก็ตาม
“แพ้แน่ ๆ”
“เอาไอ้เจเลอร์ไว้ได้แน่ ๆ แล้วค่อยมาว่ากูแพ้”
“พี่เทาเหมาะจะเป็นของกูมากกว่ามึงล่ะมึง”
“เหอะ” ไมเคิลพูดไม่ออก เขาดั้นด้นสุดตัวเพื่อให้ได้รถคันนี้ บทจะเสียก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อย
“น้องมันเช็คอินที่ผับเราว่ะ” แม็กซ์เวลโชว์หน้าจอสมาร์ทโฟนที่ติดตามอชิรญาเอาไว้ให้เขาดู เสือร้ายกระตุกยิ้มมุมปากเมื่ออะไร ๆ มันง่ายดายเหมือนมีคนปูทาง
“มึงจะลองไปทักทายดูมั้ยล่ะ”
“แชทกูยังไม่อ่าน” ไมเคิลหน้ามุ่ย เกิดมาเพิ่งเคยโดนเมิน และดันจะแพ้พนันเพื่อนอีก
00.00 น.
เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ดังขึ้นจากดีเจคนดัง เซอร์ไพรส์พลอยใสเจ้าของวันเกิดจากเพื่อน ๆ ในคลาส ทุกคนในผับต่างพากันร้องเพลงอวยพรคลอกับดนตรีที่ดังทุกทิศทาง พลอยใสถูกเรียกไปเป่าเค้กบนแท่นของดีเจท่ามกลางเสียงกรี๊ดของสาว ๆ ด้านล่างรวมถึงแสนดีด้วย
กรี๊ดดด !!
“แสน! หูเราจะแตกแล้ว”
“อ๊ะอาย! ฉันอิจฉาพลอยใสจังนั่นดีเจตั้มที่ฉันใฝ่ฝันเลยนะ” เธอถูกแสนดีเขย่าแรง ๆ ระบายความอัดอั้น กระทั่งพลอยใสเป่าเค้กเสร็จเพลงก็กลับมาเป็นจังหวะมันส์ ๆ อีกครั้ง
“เต้นอยู่นี่แหละ กลับไปก็นั่งเฉย ๆ น่าเบื่อ”
“เราไม่เต้น...”
“ยืนเฉย ๆ ก็ได้เราเต้นเผื่อ” แสนดีไม่ยอมให้เธอกลับเพราะเป็นห่วงหากจะปล่อยกลับไปนั่งคนเดียว สู้อยู่ในสายตาตลอดไม่ได้
“เดี๋ยวมาไปคุยกับพลอยใสแป๊บนึง”
“อย่าหายไปไหนล่ะ” แสนดียกมือขึ้นโบกก่อนจะถูกฝูงคนกลืนหายไปจากตรงนี้
“เพิ่งเคยมาเหรอ”
“อุ้ย!” อชิรญาสะดุ้งเมื่อมีมือสากกระด้างวางบนเอวของเธอทั้งที่ไม่รู้จักกัน
“ผมไม่เคยเจอคุณที่นี่เลย ครั้งแรกแน่ ๆ”
“คุยกันก่อนสิคุณ” ชายหนุ่มคว้าต้นแขนเล็กของเธอเอาไว้ก่อนจะถูกเดินหนี อชิรญาพยายามทำให้เขาปล่อยแต่ก็ไม่เป็นผลแถมยังบีบจนเธอเจ็บ
“ปล่อยฉันนะคุณ”
“ผมปล่อยคุณก็ได้แต่ต้องดื่มไวน์ราคาแพงแก้วนี้ก่อน” เป็นครั้งแรกที่เธอนึกอยากจะเบะปากใส่คน ทำเป็นเอาราคาไวน์มาอวดอ้าง เธอไม่ได้เห็นแก่กินขนาดนั้น
“ฉันไม่ดื่มค่ะ”
“งั้นผมก็ไม่ปล่อย”
“นี่คุณ! ฉันจะร้องให้คนช่วยนะคะ”
“เอาสิ ผมเป็นวีไอพีของที่นี่ใครมันจะกล้ายุ่ง” หญิงสาวกวาดสายตามองหาแสนดี ในขณะเดียวกันเธอก็พยายามเอาตัวเองให้หลุดพ้นจากกรงเล็บสัตว์ร้ายตัวนี้
“สวยกว่านี้ผมก็เคยลากขึ้นเตียงมาแล้ว อย่าเล่นตัวขนาดนั้นเถอะคุณ”
“ปล่อย!”
พรึ่บ
อชิรญาตัวแข็งค้างเมื่อจู่ ๆ ก็มีคนมาสวมกอดรอบเอวเล็กของเธอและรัดแน่น เรียวปากเธอขยับเตรียมร้องขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้แต่พอรู้ว่าใครวางคางเกยบนไหล่มนของตัวเองกลับร้องไม่ออก
“พี่เจเลอร์...”
“อืม”
“เมียแกเหรอ” ท่าทางของชายตรงหน้าดูแปลกไปจากเดิมเมื่อเจเลอร์แสดงความเป็นเจ้าของ แม้แต่ลูกค้าวีไอพียังต้องกลัวเพราะเขาคือหนึ่งในเจ้าของ
“คิดว่าไง”
“โทษที ไม่รู้ย่อมไม่ผิด” ชายคนนั้นกลับไปพร้อมแก้วไวน์ในมือ แต่นานหลายนาทีแล้วเจเลอร์ก็ยังไม่ปล่อยคนตัวแข็งให้เป็นอิสระสักที
“พะ..พี่เจเลอร์คะ”
“หืม”
“เลิกกอดอายได้แล้วค่ะ”
“ฉันช่วยเธออยู่”
“เขาไปแล้วนะคะ” เจเลอร์กระชับกอดให้แน่นขึ้น และปลายจมูกโด่งก็เหมือนซุกไซร้อยู่ที่ลำคอหอมกรุ่นจนเธอต้องย่นคอหนี
“ในแก้วนั้นมียา ถ้าเธอโดนหลอกจะทำยังไง”
“จริงเหรอคะ พี่เจเลอร์รู้ได้ยังไง” เขาเงียบพร้อมกัดที่ไหล่มนของเธอเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว จนหญิงสาวลืมเรื่องที่สงสัยไปสนิท
“อ๊ะ!”
“แต่งตัวโป๊จัง ฉันหวง”
“หวง...อะไรคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ”
“อยากเป็นแล้ว”
“...” แม้เพลงจะค่อนข้างดังแต่เสียงของเขาก็ชัดเจน เพราะริมฝีปากหนาพูดใกล้หูระยะประชิดจนชวนให้รู้สึกวาบหวามแปลก ๆ
“ได้มั้ย”
“ปล่อยอายเถอะค่ะ คนมองเยอะแยะแล้ว”
“ฉันไม่แคร์ใครหรอก แคร์แค่เธอ”
คู่ที่ยืนกอดกันกลางฟลอร์หน้าเวทีของวงดนตรีเป็นจุดศูนย์กลางสายตาของไมเคิล กับแม็กซ์เวลที่ยืนมองลงมาจากชั้นสาม
“คืนนี้มันจะปิดเกมแล้วมั้ง”
“ดูไปก่อน”
“เอาจริง ๆ น้องอ๊ะอายก็น่ารักนะเว้ย มึงน่าจะจีบน้องมันจริงจังจะได้เมียสวยประดับบารมี”
“บอกกูตอนนี้ทำอะไรได้ มึงก็เห็นว่าไอ้เจเลอร์มันน็อคเหยื่อซะอยู่หมัดไปแล้ว” ไมเคิลถอยไปนั่งดื่มที่โต๊ะตามเดิม เขาคิดว่าตัวเองเดินเกมไวแล้ว แต่ไอ้คนที่ดูเฉย ๆ ดันเดินไวกว่า
.....
“แสนดี พี่เจเลอร์กับอ๊ะอายเป็นแฟนกันเหรอ” เจ้าของวันเกิดถามเมื่อเห็นสองคนที่ว่ากอดกันกลมดิก
“คงงั้นมั้ง ไม่ใช่แฟนคงไม่ได้กอดแบบนั้น” แสนดีที่ตอบคำถามแทนรู้สึกเขินนิด ๆ เพราะเจเลอร์ที่เธอเคยเห็นระยะใกล้ที่หน้าลิฟต์นั้นหล่อจริง
“เหรอ”
“ทำไมอะ หรือพี่เจเลอร์มีแฟนอยู่แล้ว”
“เห้ยเราไม่รู้ แต่ไม่เคยได้ยินว่าเขามีแฟนนะ”
“เธอรู้จักพี่เขาด้วยเหรอ” แสนดีอดดึงแขนเพื่อนออกมายืนที่หน้าห้องน้ำเพื่อถามไม่ได้เมื่อพลอยใสพูดเหมือนรู้จักเจเลอร์มาพอประมาณ
“ได้ยินเขาคุยต่อ ๆ กันมาน่ะ หล่อขนาดนั้นก็ถูกกรี๊ดกร๊าดเป็นธรรมดามั้ยล่ะ”
“แล้วประวัติเป็นไง โอเคป้ะ”
“เรื่องอะไรล่ะ”
“เจ้าชู้มั้ย”
“โหย ใครจะไปรู้” แสนดีถอดใจเมื่อได้รับคำตอบมาแบบนั้น ถ้าเขาไม่ดีเธอจะได้ช่วยเพื่อนกรองผู้ชายพรรณนั้นออก
“พี่เจเลอร์เขากินเงียบ ๆ เวลาที่เขาเปลี่ยนผู้หญิง หรือยังเป็นคนเดิมอยู่ไม่ค่อยมีใครรู้หรอกถ้าเพื่อนเขาไม่หลุดปากน่ะนะ”
“เพื่อนเหรอ?”
“พลอย!หนีมาอยู่นี่เอง ไปถ่ายรูปกันเถอะเราจะกลับแล้ว” แสนดีร้องในลำคออย่างขัดใจที่พลอยใสโดนดึงตัวไปต่อหน้า รุ่นพี่คนนี้ดูลึกลับแปลก ๆ เพราะเธอกับอชิรญาพยายามหาตัวตนของเขาในโซเชียลแต่ก็ไม่เจอเลย
ตอนที่11 น้อยใจหนึ่งสัปดาห์ต่อมาเมื่อยังไม่มีที่ปลดปล่อยพระแพงจึงถูกเลือก... เขาสร้างความคุ้นชินกับอชิรญาในทุก ๆ คืนอย่างอดทน แล้วเอาทุกความอยากไปลงกับผู้หญิงอีกคนแทนโดยไม่หลุดปากให้เธอรู้ไม่ว่าเรื่องอะไรของเขาก็ตาม ‘พระแพง หรือใครก็ไม่มีสิทธิ์ล้ำเส้น’“เจเลอร์ยังไม่บอกแพงเลยนะคะว่าซื้อห้องอยู่ที่นี่จริง ๆ หรือเปล่า”“ก็เพราะไม่อยากบอก เธอเลยยังไม่รู้” คนที่กำลังคว้าเสื้อผ้าขึ้นใส่ตอบเธอด้วยความเจ็บแสบ แต่เขาก็เป็นแบบนี้เสมอมา“คืนนี้จะมาหาแพงก็โทรบอกหน่อยนะคะ เผื่อแพงจะไม่อยู่”“ไม่มา”เจเลอร์ออกจากห้องหนึ่งก็ตรงเข้าอีกห้องหนึ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองตืด ตืดป๊า“สวัสดีค่ะป๊า”“ยังไม่ตื่นเหรออ๊ะอาย”“กำลังจะตื่นพอดีค่ะ” หญิงสาวหย่อนเท้าลงพื้นหลังจากขยับลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่ริมระเบียงและจับผ้าม่านขยับเล็กน้อยเพื่อมองดูระดับความสว่างของท้องฟ้า“ที่ไทยน่าจะแปดโมงแล้วนะลูก”“เมื่อคืนอายนอนดึกค่ะ บ่ายนี้มีพรีเซ้นต์”จุ้บอชิรญาย่นคอหนีกลีบปากหนาที่ประทับลงบนผิวไหล่ของเธอ ก่อนจะถลึงตาให้คนตัวสูงที่ทำรุ่มร่ามใส่“อ่อ พักผ่อนบ้างนะป๊ารักอ๊ะอายนะลูก”“เที่ยวให้สนุกนะคะ
ตอนที่10 กอดอย่างเดียวอชิรญาขืนตัวเพียงเล็กน้อยก็เป็นอิสระ แต่เจเลอร์ยังคงคว้ามือของเธอไว้และจับแน่นเหมือนกลัวเธอจะหลุดมือ“อ๊ะอาย ไปถ่ายรูปกันแป๊บเดียวนะ”“อื้ม ไปสิ” หญิงสาวถูกดึงไปต่อหน้าต่อตาหลังจากที่พวกเธอมองเขาด้วยสายตาล้อเลียนที่ไปยุ่งกับอชิรญา“เธอคบกับเขาเหรอ”“เปล่า” เธอตอบเสียงเบากลัวเพื่อนจะคิดว่าเธอเป็นพวกรักสนุก“โอ๊ย รออะไรคบเถอะของดีเลยนะนั่น”“เขา... เหมือนจะจีบ แต่เรายังไม่แน่ใจ”“เธอจีบก่อนเลยเชื่อเรา พี่เจเลอร์ใคร ๆ ก็อยากได้แต่ไม่ใช่จะได้เขาง่าย ๆ นะจ๊ะ เล่นตัวสุด” พลอยใสเชียร์เต็มที่ให้อชิรญาจับเขาไว้ให้อยู่หมัด เจเลอร์นั้นเป็นเป้าหมายของสาว ๆ เกือบทั้งมหาลัยรวมถึงเธอ แต่ก็ไม่ได้จริงจังขนาดจะต้องมาอิจฉา“มา ๆ ถ่ายรูปกันดีกว่าจะได้แยกกันไปเต้น” ใช้เวลากว่า 10 นาทีในการถ่ายรูป บางคนที่เมาจนต่อไม่ไหวก็ฟุบนนอนบนโซฟารอเวลากลับค่อยให้การ์ดของร้านมาหิ้วไป“เธอเป็นแฟนพี่เจเลอร์เหรอ” ข้อมือเล็กถูกเสือจับเอาไว้ก่อนที่เธอจะเดินตามหลังแสนดีออกไปได้ทัน อชิรญาหันกลับมาเผชิญหน้าเหลือบมองคนที่นอนไร้สติบนโซฟาเพียงนิด ‘คนนี้จะช่วยเธอได้มั้ยถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น’“เสือ ปล่อยมือเ
ตอนที่9 หวง“อ่านไม่ตอบ?” “คะ?” “เธออ่านแล้วไม่ตอบ รู้มั้ยจะโดนอะไร” อชิรญาเม้มกลีบปากแน่นเมื่อนึกถึงบทลงโทษเร่าร้อนของเมื่อคืน เขาจะรอจูบเธออีกหรือไงMichael00“เงียบไปเลยนะครับ” ข้อความของไมเคิลไม่แม้แต่จะถูกเปิดอ่านด้วยซ้ำ เธออยากให้เขารู้ตัวว่าไม่ได้อยากมีปฏิสัมพันธ์ต่อ“ใครน้า”“แสน!” เธอรีบคว่ำหน้าจอสมาร์ทโฟนเมื่อแสนดีเริ่มทำท่าล้อเลียนใส่“ใครน้าทำเพื่อนฉันหวั่นไหวจนแก้มแดงขนาดนี้น่ะ”“เมาต่างหากเล่า”“เมา? แก้วเดียวตั้งแต่หัวค่ำเนี่ยนะ”“หลายแก้วอยู่นะ แสนรินให้เองลืมเหรอ” แสนดียิ้มร่าเพราะเธอเองนั้นน่าจะเริ่มเมาแล้ว ลืมซะได้ว่าเป็นคนรินน้ำสีสดใสให้เพื่อนพร่องไปเกือบหมดขวด.....เจเลอร์ยักคิ้วใส่เพื่อนอย่างคนชนะเมื่อข้อความของไมเคิลไม่แม้แต่จะถูกเปิดอ่าน ผิดกับของเขาที่อชิรญารีบเปิดเหมือนว่ารอ แม้จะไร้การตอบกลับก็ตาม“แพ้แน่ ๆ”“เอาไอ้เจเลอร์ไว้ได้แน่ ๆ แล้วค่อยมาว่ากูแพ้”“พี่เทาเหมาะจะเป็นของกูมากกว่ามึงล่ะมึง”“เหอะ” ไมเคิลพูดไม่ออก เขาดั้นด้นสุดตัวเพื่อให้ได้รถคันนี้ บทจะเสียก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อย“น้องมันเช็คอินที่ผับเราว่ะ” แม็กซ์เวลโชว์หน้าจอสมาร์ทโฟนที่ติดตามอชิรญา
ตอนที่8 ไม่ยอมแพ้แสนดีเหลือบมองเพื่อนที่ใต้ตาดำคล้ำราวกับไม่ได้นอนมาทั้งคืนหลายครั้ง เธอต้องทำหน้าที่ขับรถอีกวันเพราะเป็นห่วงกลัวว่าอชิรญาจะหลับใน“เธอไม่น่ารีบทำเสร็จคนเดียวเลยอ๊ะอาย เรามาปั่นกันตอนเช้าก็ยังทัน”“ไม่เป็นไรหรอก ไหน ๆ เราก็นอนไม่หลับอยู่ดีแล้วน่ะ”“เป็นอะไรนอนไม่หลับ คิดถึงบ้านเหรอ” อชิรญาสบตาเพื่อนเพียงนิดเดียวก่อนจะเบนสายตาหนี โดนพรากจูบแรกไปกะทันหันแบบนั้นใครมันจะข่มตาลงได้“หรือว่าแอบคุยโทรศัพท์กับหนุ่มวิศวะฯกันน้า”“บ้า แอบคุยอะไรเล่ารีบขับไปเลย”.....ไมเคิล กับแม็กซ์เวลหรี่ตามองคนที่เดินตรงมายังพวกเขาสายตาจับผิด เจเลอร์ไม่ได้ไปที่ผับแถมไม่ได้กลับห้องทั้งที่ไปสนุกที่ไหนก็ต้องกลับไปซุกหัวนอนห้องตัวเองทุกครั้งไป ‘ไม่กลับห้องแล้วไปนอนที่ไหนในเมื่อไม่ชอบค้างห้องของคู่นอน’“มองเหี้ยอะไร”“เอ้า”“เมื่อคืนมึงไปแรดไหนมา”“เป็นเมียกูหรือไงถึงอยากรู้” เขาว่าให้แม็กซ์เวลที่เป็นคนช่างซักไซร้จนบางทีก็เข้าขั้นน่ารำคาญ“มึงทำตัวลึกลับน้า”“มึงได้อ๊ะอายแล้วเหรอ” ไมเคิลทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นหลังจากถามคำนั้น และรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ“ถ้าเมื่อคืนกูไม่หยุดวันนี้มึงได้เอาพี่เทามาจอดไว้
ตอนที่7 เอาหนังสือมาคืนก๊อก ๆ“คืนนี้เธอทำคนเดียวไปก่อนได้มั้ย พี่เรากลับมาจากเชียงใหม่น่ะจะไปอ้อนซื้อเสื้อผ้าสักหน่อย” อชิรญาชะงักเล็กน้อย เธอเปิดประตูเพราะนึกว่าแสนดีจะเข้ามาทำรายงานด้วยซะอีก“หรือเธอจะไปด้วยกันมั้ย”“แสนไปเถอะ นาน ๆ พี่จะกลับมาหา” พี่ชายของแสนดีเป็นหมออยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ และชอบกลับมาแบบไม่บอกล่วงหน้า เธอจึงไม่อยากแทรกแซงเวลาครอบครัวของแสนดีในเวลานี้ ที่พวกเขาควรจะอยู่ด้วยกัน“แต่ถ้าเธอยังงง ๆ เอาไว้เรามาตายเอาดาบหน้าด้วยกันนะ”“บ้า เดี๋ยวเราทำรอก็ได้ ยังไงก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วล่ะ”“หรือเธอจะคุยกับพี่เจเลอร์จนกกว่าเราจะกลับมาก็ได้นะ แล้วค่อยทำพร้อมกัน”“เลิกแซวแล้วรีบไปได้แล้วแสนดี” แสนดีกลั้วขำก่อนจะออกไปหาพี่ชายตัวเองด้วยความดีใจ ส่วนคนที่ไม่ได้ออกไปไหนก็รีบกลับเข้าไปนั่งหน้าโน๊ตบุ๊คเพื่อเร่งรายงานที่ไปไม่ถึงไหนให้มันเสร็จ“เรายังมีหวังนะแสนถ้าเธอกลับไม่ดึก” เพราะไม่ได้หนังสือที่เป็นใจความสำคัญอชิรญาจึงต้องงมเข็มในอินเตอร์เน็ตที่เชื่อมาตลอดว่ามันน่าจะมีทุกอย่างบนโลกใบนี้ แต่มันก็ยังเข้าไม่ถึงในสิ่งที่หนังสือเล่มนั้นมีติ๊ง ติ๊งJayler.“สนใจเอาหนังสือเล่มนี้
ตอนที่6 วี่แววว่าจะแพ้“ชั้นที่15ไม่มีห้องว่างแล้วนะครับ มีชั้นที่13 และก็16 คุณลูกค้าสนใจเข้ามาดูก่อนได้นะครับ”“ไม่ล่ะ เอาชั้นที่16”“เอ่อ...”“เอาห้องริมสุด” เจเลอร์ใช้น้ำเสียงที่กดลงต่ำกับเซลล์หนุ่มนายหน้าขายห้องคอนโด เขาทำการบ้านมาแล้วเลยได้รู้ว่าชั้นที่16 มันมีห้องริมที่ยังไม่มีคนอยู่“ได้ครับ ผมจะรีบจัดการ”“อืม”…..วันต่อมานิ้วเรียวแตะที่สันหนังสือบนชั้นวางทีละเล่มเพื่อหาหนังสือที่ต้องการกระทั่งเจอเธอจึงยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่มันกลับดึงออกมาไม่ได้ทั้งที่หนังสือก็ไม่ได้อัดกันแน่นขนาดนั้น และมันยังถูกดึงไปจากฝั่งตรงข้ามต่อหน้าต่อตาเธอ“หึ้ย!”“จะเอาเล่มนี้เหรอ” ชายหนุ่มที่แย่งมันไปจากมือเธอปรากฏตัวตรงหน้า และเขาก็ทำให้หญิงสาวเกิดอาการรวนจนถอยไปชนชั้นหนังสือด้านหลังปึก“ระวังหน่อย ถ้าชั้นมันล้มลงมาจะทำไง” เจเลอร์คว้าข้อมือเล็กของเธอไว้ได้ทัน จึงไม่ได้ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปลงที่ชั้นหนังสือ“ขอบคุณค่ะพี่...”“เจเลอร์”“ขอบคุณนะคะพี่เจเลอร์” แม้ว่าจะตั้งหลักได้แล้วแต่ข้อมือของเธอก็ยังไม่เป็นอิสระ เขายังจับมันไว้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้เธอที่สูงน้อยกว่า“พี่...จะทำอะไรคะ”“เธออย