Chapter 1

ฉันชื่อเอเลน่า ฉันเป็นนักศึกษาวิทยาลัย อายุ 18 ปี ฉันมีงานอดิเรกมากมาย แต่ในทั้งหมด ฉันชอบเล่นเปียโนเป็นงานอดิเรกของฉันมาหลายปีแล้วตั้งแต่ฉันยังเด็ก แม้กระทั่งก่อนที่ฉันจะเสียพ่อแม่ไป ฉันมักจะให้เวลาว่างในการเล่นอย่างเชี่ยวชาญ ขณะที่ฉันกำลังเล่นอยู่นั้นเอง ฉันรู้สึกเหมือนมีสายตาของใครบางคนกำลังมองมาที่ฉัน ที่ขอบขาตั้งเปียโนของฉัน ฉันมองข้ามระเบียงจากฝั่งตรงข้ามของอาคาร จริงๆด้วยฉันเห็นร่างสูงจ้องมองมา

แม้ว่าเขาจะสวมแว่นตาเงา แต่ฉันก็ยังจำเขาได้ เขาคือโทมัส เฮเดนประธานซิตี้ กรุ๊ปถ้าความทรงจำของฉันทำให้ฉันจำได้ เขาเพิ่งจะอายุครบ 25 ปี อายุยังน้อยแต่เขากลายเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก อันที่จริง เขาเพิ่งซื้อบริษัทสกายกรุ๊ปที่มีชื่อเสียง อีกสัญญาณหนึ่งของความก้าวหน้าสำหรับเขา ฉันไม่ได้เจอเขาเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา เพราะเขาเป็นคนที่มีงานยุ่งมาก เขาเดินทางไปทั่วเพื่อบริหารจัดการธุรกิจต่างๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยกลับบ้าน และที่จริงแล้ว มันเป็นสามปีที่คิดถึงเมื่อไม่มีเขา

“โอ้ เอเลน่า เธอกำลังเล่นเปียโนอีกแล้วเหรอ?” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น พอฉันเงยหน้าขึ้น ก็พบว่ามีซาร่าเดินเข้ามาหาฉัน เธอมีผมยาวสีบลอนด์ สวยเหมือนทุกวัน

เมื่อฉันอายุได้สิบห้า พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ซาร่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน แม่ของเธอและแม่ของฉันก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เมื่อพ่อแม่ของฉันเสียชีวิต ฉันไม่มีสมาชิกในครอบครัวสักคนเดียวที่บอกได้ว่าเป็นผู้ปกครองของฉันและไม่มีใครต้องการพาฉันไปอยู่ด้วย ดังนั้น ป้าเซรีน่า มารดาของซาร่าจึงเข้ามารับเลี้ยงฉัน และในที่สุดซาร่าและพี่น้องของเขาก็กลายเป็นพี่น้องของฉันอย่างแท้จริง ครอบครัวของซาร่านั้นร่ำรวยเกินกว่าจะจินตนาการได้จริงๆ ฉันยิ้มให้ซาร่าขณะที่เธอยืนอยู่ข้างฉัน

“ว่าแต่ ทำไมฮาเดนถึงกลับมาล่ะ” ฉันถามเธอ เธอมองมาที่ฉันอย่างสงสัย นัยว่าเธอไม่รู้ว่าพี่ชายของเธอกลับมาแล้ว

“ไหนบอกว่าเฮเดนกลับมาไง ฉันเพิ่งได้ยินจากแม่ว่าเขาเพิ่งซื้อบริษัท SKY GROUP ตอนนี้เขาคงยุ่งมาก ฉันหมายถึง ฟังนะ เขาไม่กลับบ้านมาสามปีแล้ว ทำไมจู่ๆเขาถึงมาที่นี่ล่ะ?” เธอกำลังสงสัยแต่เธอดูตื่นเต้นที่เฮเดนอยู่ที่นี่

“ไปกันเถอะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว ดังนั้นถ้าเธอมั่นใจว่าเขาอยู่ที่นี่ เราคงได้เจอเขาตอนทานอาหารเย็นแน่ๆ” ซาร่าตื่นเต้น เธอรอให้ฉันลุกขึ้นยืนไม่ไหว เธอจับมือฉันแล้วเราก็ไปที่โถงทางเดินเพื่อไปยังลิฟต์เพื่อลงไปที่ห้องอาหาร

ครอบครัวบุญธรรมของฉันรวยมาก มากจนครอบครัวแต่ละคนมีที่พักของตัวเองต่อชั้น รวมถึงตัวฉันด้วยดังนั้นฉันอาศัยอยู่บนชั้นสี่ ทันทีที่ลิฟต์เปิด ที่ชั้นของโธมัส ลี น้องชายคนที่สองของซาร่า สถานการณ์แสดงให้เห็นว่าเขาเอามือถูหน้าอกของสาวใช้ เขาก็รีบถอนมือทันทีเมื่อสังเกตเห็นว่าเรามีอยู่ เมื่อสาวใช้เห็นเรา นางก็หุบยิ้มหื่นลงทันทีและดูเขินอายมาก “สวัสดี คุณซาร่า เอเลน่า “สาวใช้ที่น่าสงสารทักทายเราทันทีด้วยเสียงกระซิบที่แทบจะกระซิบบอกว่าเธออาย สายตาของซาร่ามองข้ามคนสองคนที่อยู่ข้างหน้าเราอย่างละอายและหันไปพูดกับพี่ชายของเธอว่า “ลี พี่จะหาห้องที่เหมาะกับความสุขของพี่ไม่ได้จริงๆหรอ คุณทำที่ไหนก็ได้”

โทมัส ลี ไม่สนใจกับสิ่งที่ซาร่าพูด แต่มองมาที่หน้าอกของฉัน ฉันสัมผัสได้ทันทีว่าหน้าแดงและเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ โชคดีที่ลิฟต์ไปถึงชั้นอาหารทันที ฉันรีบจับมือซาร่าโดยไม่พูดอะไร เราออกไปก่อน… ฉันรู้สึกว่าดวงตาของโธมัส ลีอยู่ที่ด้านหลังของฉันขณะที่เขาตามเรามา ฉันก้าวเท้าเร็วขึ้นโดยต้องการอยู่ห่างจากเขา น่าเสียดายยิ่งฉันเคลื่อนไหวเร็วเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเร็วขึ้นเท่านั้น ได้ยินเสียงของลีจากด้านหลังเรียกฉัน

“เอเลน่า!” ฉันชะงักแล้วหยุด ลีเข้ามาหาฉัน ฉันก็เลยรีบไปหาซาร่าเพื่อรับการคุ้มกัน

"ผมอยากคุยกับคุณ" เขาบอกแต่ยังมองตรงมาที่ฉัน ทำให้ฉันกลัวมากขึ้นไปอีก ฉันจับมือซาร่าไว้เพราะฉันไม่ต้องการให้เธอไป เธอเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น และเธอก็ยิ้มเยาะให้ลีแล้วพูดว่า

“เบรี่คู่หมั้นของพี่ยังรอพี่อยู่ พี่คงไม่อยากให้เธอรอนานใช่ไหม” คิ้วของลีขมวดคิ้ว แววตาสิ้นหวังวาบออกมาจากดวงตาของเขา “คราวหน้าเธอจะยอมให้เอเลน่ากับคุยกันเองกับฉันไหม?”

ซาร่ามองฉัน แต่ฉันส่ายหัวแล้วดึงเธอ ตราบใดที่เราไปไกลจากลี ซาร่าบอกกับฉันว่า “ลีเป็นผู้ชายเจ้าชู้ที่มีชื่อเสียง ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้เธอตกไปอยู่ในมือเขา!”

ฉันหัวเราะ “ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ลีรักเธอที่สุดใช่ใช่หรอระวังนะเธอจะแย่ถ้าเขาได้ยินว่าเธอพูดไม่ดีถึงเขา”

ซาร่าพึมพำเสียงต่ำ “แต่เธอก็เป็นน้องสาวสุดที่รักของฉัน ฉันจะปกป้องเธอ เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน”

เรามองหน้ากันแล้วหัวเราะขณะที่เราเดินไปที่ห้องอาหารอย่างตื่นเต้น แต่เราไปเจอป้าเซรีน่า "คุยอะไรกันถึงดูพวกคุณมีความสุขมาก"

ป้าเซรีน่าปฏิบัติต่อฉันเหมือนเป็นลูกสาวของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันรู้สึกซาบซึ้งที่เธอเป็นแม่ของฉัน และฉันจะจำไว้ตลอดไปว่าหากไม่มีเธอ ฉันจะไม่มีวันมีครอบครัวอีกเลยหลังจากที่พ่อแม่ของฉันเสียชีวิต

“คุณสองคนกำลังจะจบการศึกษาจากวิทยาลัยเร็วๆ นี้ใช่ไหม” เซรีน่าถามอย่างจริงจังในขณะที่เรากำลังกินข้าวอยู่

“ใช่ค่ะ เหลือเวลาอีกสองเดือนก่อนจบการศึกษา” ซาร่าตอบ ซาร่ากำลังกินสเต็กจานโปรดของเธออย่างเอร็ดอร่อยและความสนใจของเธออยู่ที่นั้นจริงๆ ไม่ได้มองใครเลยในขณะที่เธอกำลังพูดคุยและตอบคำถาม

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าที่จู่ๆ ฮาเดนก็กลับมา?” เซรีน่ากลอกตา

“อย่าพูดเหลวไหล ต้องมีปัญหาก่อนหรือไงพี่ชายเธอถึงจะได้กลับบ้าน ทุกอย่างเรียบร้อยดี ฮาเดนกลับมาหาผู้หญิงคนหนึ่ง” น้าเซรีน่าพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“หือ? ล้อเล่นเหรอแม่?” ซาร่าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“นั่นเป็นนัดบอดเหรอ? การประชุมที่จัด? เฮเดนไม่เคยต้องการอะไรนั้น ด้วยความเป็นผู้ชายอย่างเขา ผู้หญิงจำนวนมากมาตกหลุมรักเขาโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย ใครคือผู้หญิงที่โชคดีในครั้งนี้กันนะ” ซาร่าถามแม่ของเธอ ราวกับว่าเธอมั่นใจว่าพี่ชายของเธอไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามเพื่อผู้หญิง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอได้เห็นและได้เห็นเฮเดนเป็นผู้ชายที่ต้องการสำหรับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา ไม่ใช่ทุกคนแต่มีผู้หญิงหลายคนที่อายุน้อยหรือสูงวัยใฝ่ฝันที่จะได้เขาเป็นแฟนสักครั้ง เซรีน่ายิ้มด้วยความภูมิใจ

“เธอไม่ใช่แค่ใครสักคน ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวของเจ้าสัวอัญมณีชื่อดัง คุณต้องรู้จัก เอลีซเบธใช่ไหม”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉันก็โค้งมุมปากเล็กน้อยแล้วซุกหัวของฉันไว้ในอาหาร ไม่ชอบความคิดที่ว่าเฮเดนมีแฟน ไม่รู้ทำไม แต่ใจมันท้วงความคิดนั้น หลังอาหารเย็น ซาร่ายืนยันว่าเราจะไปเยี่ยมพี่สะใภ้ในอนาคตของเรา ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะรู้ว่าซาร่าที่ไม่ยอมฟังคำตอบ ฉันจึงตกลงจะไปกับเธอ ทันทีที่ฉันเห็นเอลีซเบธ ฉันรู้สึกตกใจมากจนเท้าหลุดและทั้งตัวก็ล้มไปข้างหน้า

“ทุกอย่างเรียบร้อยไหม?” ฉันได้ยินเสียงที่คุ้นเคย และเมื่อมองขึ้นไปก็เห็นเฮเดน เขาอุ้มฉันขึ้นในงานแต่งงานเพื่อป้องกันไม่ให้ฉันล้ม

“ฮาเดน?” ฉันคร่ำครวญ ฉันรู้สึกประหลาดใจและตรงไปตรงมาฉันชอบความรู้สึก หวังว่าสถานการณ์จะคงอยู่นานขึ้นอีกหน่อย ฉันเห็นเขายิ้มกว้าง ยังคงอยู่ในตำแหน่งนั้น ฉันเห็นซาร่าสวมแววตาประหลาดใจขณะที่เธอจ้องมองที่เอลีซเบธ ดวงตาของเธอไม่ขยับเฝ้ามองติดตามแต่เอลีซเบธ

ป้าเซรีน่าโน้มตัวไปที่ซาร่าทันที “ซาร่า จ้องเขม็ง มันดูไม่ดี” ซาร่าไม่สนใจ เธอเข้าไปใกล้หูของเซรีน่าและบ่นเสียงดังว่าแม้จะได้ยินจากตำแหน่งของฉันอย่างชัดเจนว่า "แม่ แม่รู้ไหมว่าเอลิซเบธเป็นดาราหนังดัง โอ้ โธ่! พี่เฮเดนเห็นได้ชัดว่าเขาโชคดีและต้องมีความสุข! "

เมื่อฉันจ้องไปทางเอลีซเบธอีกครั้ง เธอก็จ้องมาที่ฉันเหมือนกับการจ้องมองที่เร่าร้อน มันทำให้อุณหภูมิของฉันสูงขึ้นมาก ถ้าฉันพูดคำอธิบายของฉัน เธอก็เหมือนกับเปลวไฟที่พร้อมจะแผดเผาฉันทุกเมื่อ ฉันแน่ใจว่าเธอคงอิจฉาที่เฮเดนอุ้มฉัน ในไม่ช้า เฮเดนก็ยกฉันขึ้นโดยปล่อยให้ฉันยืนได้ด้วยตัวเอง แต่ฉันอยากเห็นปฏิกิริยาของเอลีซเบธมากกว่านี้ ฉันต้องการทำให้เธอหึงมากขึ้น ไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันไม่ชอบความคิดของเธอกับเฮเดนเลยจริงๆ

ฉันตั้งใจจับบนแขนของเฮเดนโดยไม่ปล่อยให้ช่วงเวลานั้นหลุดลอยไปจากสายตาของเอลิซาเบธอย่างง่ายดาย