แม้จะอยู่ในอ่างน้ำแต่ทั้งคู่กลับรู้สึกร้อนรุ่มเหงื่อเริ่มซึมตามกรอบหน้า โดยเฉพาะขนมหวานผู้กำลังควบขี้ม้าตัวใหญ่อย่างเร่าร้อน เนื้อตัวของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อไปทุกอณูของร่างกาย โดยเฉพาะใบหน้าของหญิงสาวที่แดงมากกว่าส่วนไหน
ร่างบางขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวอยู่บนลำตัวของชายหนุ่มอย่างพลิ้วไหว ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันไว้เพื่อกันกลั้นเสียงครางแสนหวานที่อชิระชอบฟัง
เมื่อเห็นหญิงสาวพยายามกลั้น คนที่ชอบเอาชนะอย่างอชิระก็ยิ่งอยากรู้ว่าหญิงสาวจะทนได้นานแค่ไหน ยื่นมือมาบีบเคล้นทรวงอกอวบใหญ่ที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างไร้ทิศทาง ตามจังหวะการเคลื่อนตัวของหญิงสาว มิหนำซ้ำน้ำในอ่างยังกระเพื่อมออกมานอกอ่างเสียด้วยซ้ำ
"อืม..." ในที่สุดขนมหวานก็ทนต่อความเสียวซ่านที่อชิระปรนเปรอให้ไม่ไหว หลุดเสียงร้องครางออกมาจนได้ ร่างงามสั่นสะท้านด้วยความเสียวที่ไหลวนไปทั่วร่าง จับบ่าแกร่งเป็นหลักยึดเร่งจังหวะเพลงรักให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ สายตาทอดมองชายหนุ่มเต็มไปด้วยเพลิงปรารถนาที่อยากให้เขาครอบครองเธอด้วยความรักสักครั้ง
"เสียวมากไหม" อ้าปากครอบครองยอดอกเข้าในโพรงปากชื้น ตวัดลิ้นระรัวเข้าใส่จนขนมหวานต้องกดศีรษะชายหนุ่มไว้และแอ่นหน้าอกเข้าสู้ พร้อมทั้งสูดปากด้วยความเสียว
"ค่ะ ขนมเสียว จนแทบจะไม่ไหว"
"ไม่ไหวก็กอดฉันไว้...อืม" ไม่ใช่แค่ขนมคนเดียวที่จะไม่ไหว อชิระก็เสียวไม่ต่างกันสักเท่าไหร่ กายกำยำกอดกระชับร่างบาง จากนั้นก็เป็นฝ่ายขยับเอวสอบกระแทกเข้าหาเสียเอง ความแรงของเพลงรักทำให้น้ำกระเพื่อมมากว่าตอนที่ขนมหวานทำเสียอีก
"คุณอชิ...ซี๊ด...ขนม ขนมจะไม่ไหว เร็ว...อื้อ..."
"ฉันให้เธอสั่งได้แค่เรื่องนี้เท่านั้นนะขนม" ว่าแล้วก็เร่งจังหวะเอวให้เร็วมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว อัดกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง จนขนมหวานกรีดร้องออกมาอย่างสุขสมร่างงามเกร็งกระตุกติดๆ กัน ปลดปล่อยสายน้ำหวานไหลรินออกมา
"อ้ายย" สิ้นเสียงร้องด้วยความสุขของขนมหวานได้ไม่นาน เอวสอบก็กดแช่เอาไว้อยู่อย่างนั้น อ้อมกอดแข็งแกร่งกอดกระชับร่างบางเอาไว้แน่น พร้อมกับเสียงครางต่ำดังขึ้นอยู่ในลำคอ
"อืม"
เมื่อความสุขในรอบแรกผ่านพ้นไปใช่ว่ารอบที่สองจะไม่เกิดขึ้นเสียเมื่อไหร่ เพราะคนอย่างอชิระกินรอบเดียวไม่เคยอิ่ม ชายหนุ่มยังคงตักตวงความสุขจากร่างงามอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยและไม่รู้จักพอ
ร่างสูงขยับตัวขึ้นนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ ท่อนเขาแกร่งแยกออกกว้างเพื่อให้ขนมหวานเข้ามานั่งอยู่ตรงกลางหว่างขา มือหนาเอื้อมไปรั้งศีรษะเล็กเข้ามาใกล้
"ฉันรู้ว่าเธอชอบมัน ทักทายมันหน่อยเป็นไง"
ความแข็งขึงที่ประกาศตัวตนอยู่ตรงหน้า อวดศักดาความร้ายกาจที่ทำให้เธอร้องครางไม่เป็นภาษาอย่างหมดท่าทุกครั้งที่ได้สัมผัส เธอรู้ว่าพิษสงมันร้ายกาจแค่ไหน แต่แปลกที่ทำไมเธอกลับชอบที่จะสัมผัสมัน
มือบางคว้าหมับเข้าที่ความใหญ่โต รูดรั้งแท่งอุ่นขึ้นลงอย่างเชื่องช้า โน้มใบหน้าพาลิ้นเล็กเข้าไปทักทายหยอกเย้า ราวกับจะใช้ลิ้นพูดคุยกับมันว่าช่วยลดความดุดันลงหน่อยได้ไหมเวลาเข้าไปอยู่ในร่างกายของเธอ
อชิระขบกรามแน่น ก้มมองริมฝีปากอิ่มสีชมพูกำลังพรมจูบลงบนหัวบาน จากนั้นลิ้นเล็กที่ซ่อนความหวานก็ค่อยๆ ไล่ชิมไปตามความยาวของมังกรคู่ใจ สะโพกแกร่งเกร็งรับ เมื่อความเสียวซ่านไหลพล่านไปทั่วร่าง จนต้องพ้นลมหายใจอุ่นออกมาทางปากหวังจะให้ความเสียวคลายลงจากเดิม แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น
"อืม" มิหนำซ้ำยังปล่อยเสียงครางต่ำในลำคอออกมาอีกด้วยซ้ำ เมื่อโพรงปากอุ่นครอบครองมังกรของเขาเข้าไปด้านใน
ริมฝีปากเล็กครอบครองความใหญ่โตที่คุ้นเคยอย่างชำนาญ เพราะถูกสอนวิชากามสูตรพิชิตใจชายจากผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงนี้ รูดริมปากขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอศีรษะเล็กผงกเร็วขึ้นเรื่อยๆ ส่วนโคนที่ครอบครองเข้าไปไม่หมดก็ใช้มือช่วยเพิ่มความเสียว
"ดี...กินเข้าไปเยอะๆ อ้า ซี๊ด...อย่างนั้นขนม ดี" ยิ่งได้ยินคำชมที่ไม่เคยเกิดขึ้นในเวลาปกติ ขนมหวานก็ยิ่งเร่งเร้าจังหวะปากให้เร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมือที่ว่างอีกข้างก็ยื่นขึ้นมาบีบวนยอดอกเล็กสีน้ำตาลจนแข็งเป็นไตขึ้นมา นั้นคงบอกได้ว่าชายหนุ่มนั้นเสียวมากแค่ไหน ลิ้นเล็กจึงหันมาโจมตีส่วนอ่อนไหว นั้นคือแหล่งรวมน้ำเชื้อทั้งสองลูกด้านล่าง ตวัดไล่เลียจนทั่วทั้งสองใบจากนั้นก็ดูดกลืนเข้าไปโพรงปากนุ่ม ขณะที่มือก็รุดรั้งแก่นกายรัวเร็ว
"อ้า...เร็วขนม อ้า...เร็วๆ" อชิระเอ่ยเร่งเมื่อความเสียวไหลวนตีแผ่ไปทั่งวร่งทุกอณู รู้สึกมวลท้องจนต้องเกร็งสะโพกเอาไว้ จับศีรษะเล็กให้ขึ้นมาครอบครองแก่นกานเข้าไปตามเดิม ก่อนที่ความสุขมและความเสียวที่ได้รับจะปลายทางของมันในอีกไม่ช้า กดศีรษะของขนมหวานไว้เป็นฝ่ายหยันสะโพกสวนเก่นกายเข้าใส่จนหญิงสาวแทบน้ำตาเล็ดเพราะแก่นกายเข้ามามากจนเกินไป แต่ถึงอย่างนั้นก็สู้ไม่ถอย ตั้งรับความดุดันที่อีกคนมอบให้ด้วยความเต็มใจ
"เสียว..ซี๊ด...อ้า..." สุดท้ายอชิระก็พ่นพิษออกมา เกร็งสะโพกแกร่งปลดปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาว
ริมฝีปากอิ่มจัดการรูดรั้งทำความสะอาดแท่งเนื้อจนเรียบร้อยหลังจากกลืนกินน้ำเชื้อของชายหนุ่มลงท้องไป ลิ้นเล็กไล่เลียละเมียดปาดกินอย่างใจเย็นพลางจูบลงบนหัวบานนั้นเป็นครั้งสุดท้าย ช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มที่ก็มองมาที่เธอเช่นเดียวกัน
"ดีมากขนมหวาน เดี๋ยวฉันให้รางวัล"
วันหยุดสุดสัปดาห์อชิระและครอบครัวพากันมาเที่ยวทะเล และเป็นการเที่ยวทะเลครั้งแรกของหนูน้อยอคิณที่ย่างเข้าสู่สองขวบ อชิระยืนล้วงกระเป๋ากางเกงขาสั้นมองดูภรรยาและลูกชายกำลังก่อปราสาททรายในเวลาช่วงเย็น บรรยากาศไม่ร้อนและมีลมโชยเย็นสบายเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของแก้วตาดวงใจของชายหนุ่มดังแว่วมาตามสายลมให้ได้ยิน เรียกรอยยิ้มจากอชิระตามไปด้วย อดไม่ได้ที่จะไม่เก็บภาพน่ารักแบบนี้ไว้ เมื่อถ่ายรูปภรรยาและลูกจนพอใจจึงเดินเข้าไปสมทบ แต่เท้าก็ต้องชะงักเมื่อมีชายหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งเข้ามาเก็บลูกบอลที่กลิ้งมาข้างภรรยาและลูก“ขอโทษนะครับ ไม่รู้ว่าบอลถูกคุณกับลูกหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางยิ้มให้ กลัวลูกบอลที่ตัวเองและเพื่อนเล่นนั้นจะมาถูกทั้งสองคนเข้า“ไม่ค่ะ” ขนมหวานตอบกลับตามมารยาท“นี่ลูกชายคุณเหรอครับ น่ารักจังเลยนะครับ”“ยับ น้อนคิณเป็นยูกคูมแม่ยะนม” เด็กน้อยที่กำลังเล่นทรายอยู่เงยหน้าขึ้นมาบอกชายหนุ่ม ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มที่ฉายแววหล่อมาแต่ไกล มองผู้ชายที่เข้ามาพูดคุยกับแม่ของตัวเองไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ จากนั้นก็ลุกเดินเข้ามากอดคอแม่ตัวเองไว้ ราวกับกำลังปกป้องแม่จากผู้ชายคนอื่นแทนพ่อชายหนุ่มท
ผ่านมาหนึ่งปีสำหรับชีวิตคู่ที่มีพยานรักมาหนึ่งคนของขนมหวานและอชิระ ทุกอย่างราบรื่นไม่มีอุปสรรคใดเข้ามากวนใจทั้งคู่ ครอบครัวอบอุ่นไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งเกิดขึ้นจะมีก็แต่อชิระเท่านั้นที่ดูเหมือนจะขี้น้อยใจเหลือเกินในช่วงนี้และยังติดเธอแจยิ่งกว่าอะไร เธอแทบจะขยับตัวไปไหนไม่ได้มิหนำซ้ำยังแทบไม่ให้เธอออกไปนอกบ้านเลยด้วยซ้ำ โดยให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมองเธอ หวงเธอ หึงเธอ และที่สำคัญกลัวเธอเห็นผู้ชายที่หล่อกว่า หน้าตาดีกว่าแล้วจะทิ้งตัวเองไป ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งขนมหวานก็ส่ายหน้าและหัวเราะออกมาทุกทีและวันนี้ขนมหวานก็ขอแหกกฎเสียหน่อย ด้วยการพาลูกชายมาหาอชิระที่มหาวิทยาลัย อุ้มลูกชายออกจากลิฟต์ตรงมายังห้องทำงานของอชิระ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเห็นเธอกับลูกมาโผล่ที่นี่จะเป็นอย่างไร จะดุเธอไหม จะต่อว่าเธอหรือเปล่านะ หรืออาจจะงอนเธอก็เป็นได้ที่พาลูกมาหาโดยไม่บอกไม่กล่าวขนมหวานไม่เคาะประตูห้องให้เสียเวลา เมื่อมาถึงห้องทำงานก็จัดการเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปทันที“เซอร์ไพรส์!”อชิระที่กำลังนั่งทำงานหน้าเครียดอยู่ เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นก็รีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูห้อง“ขนม อคิณ มาได้ยังไงเ
เสียงหวีดร้องดังขึ้นในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ร่างสองร่างเกี่ยวพันกันแนบแน่นด้วยความรัญจวน ร่างบอบบางน่าทะนุถนอมบัดนี้กำลังถูกความแข็งแกร่งทำร้ายด้วยการกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ออมแรง เรียวขายาวถูกยกพาดขึ้นบนบ่าหนาทั้งสองข้าง"อื้อ...อี้...พี่อชิขา...อื้ม..." เสียงหวานร้องครางออกมาไม่ขาดสาย ใบหน้างามสะบัดไปมาด้วยความทรมาน"อ้า...ว่าไงครับที่รัก" เอวสอบควงวนเชื่องช้าแนบแน่นเพื่อยืดเวลาความเสียวออกไปอีกสักหน่อย มองภรรยาสาวแสนสวยที่นอนบิดเร่าอยู่ใต้ร่างด้วยความเสน่หา มือหนาลูบไล้เรียวขาสวยแผ่วเบา มองทรวงอกคู่ใหญ่ที่ใจปรารถนาอยากบีบขยำนับวันอชิระยิ่งรู้สึกว่าตัวเองยิ่งหลงรักขนมหวานมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งหลังจากที่ขนมหวานคลอดลูกออกมา ร่างบางก็ดูเหมือนจะสวยขึ้นผิดหูผิดตา ผิวพรรณเปล่งปลั่งจนเขาหวงมากขึ้นกว่าเดิมไม่อยากให้เธอออกไปข้างนอกเสียด้วยซ้ำ อยากเก็บเธอไว้ดูคนเดียว อยากเห็นร่างอรชรสวยงามนี้คนเดียว"อื้อ..เร็วๆ ค่ะ ขนม อื้อ...ขนมเสียว""พี่ก็เสียวขนมจ๋า มันรัดแน่นมากพี่จะเสร็จแล้วครับ""งื้อ...เสร็จ...อื้อ...เสร็จเลยค่ะเดี๋ยวลูกตื่น" ขนมหวานเร่ง กลัวลูกน้อยที่เพิ่งหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงจ
“คลอดหรือยังวะ ลูกครับอย่าให้แม่ปวดนานนะ รีบๆ ออกมาได้แล้ว พ่ออยากเห็นหน้าใจจะขาดแล้วเนี่ย” อชิระบ่นออกมา พลางเดินไปเดินมา เป็นห่วงขนมหวานก็เป็นห่วง ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ที่จะได้เจอหน้าลูกชายเสียทีเขายังจำวินาทีที่ขนมหวานบอกว่าปวดท้องได้ขึ้นใจ ตอนนั้นเขาทั้งตกใจและดีใจจนทำอะไรไม่ถูก แทบจะอุ้มขนมหวานจับยัดใส่รถมาด้วยซ้ำ ดีที่ขนมหวานวางแผนไว้เรียบร้อยเตรียมข้าวของเครื่องใช้ไว้ในรถไว้รอ ตั้งแต่รู้กำหนดการวันคลอดไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะเป็นยังไง คงทำอะไรไม่ถูกลนลานไปหมด สุดท้ายก็คงไม่ได้อะไรติดมือมาสักอย่าง“ญาติคุณขนมหวานเชิญด้านในค่ะ” เสียงที่ประกาศออกมาจากห้องคลอด เรียกสติของอชิระให้กลับเข้ามา รีบผลักประตูห้องเข้าไปด้วยความเร็วอชิระในชุดปลอดเชื้อเดินเข้ามาหาขนมหวานและลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงพักฟื้น นัยน์ตาของชายหนุ่มแดงก่ำน้ำตารื้นขอบตา มองลูกชายตัวแดงจ้ำม้ำที่เห็นแค่ใบหน้าด้วยความตื่นตันและรักจนสุดหัวใจ จับมือขนมหวานมากุมไว้แน่น“เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหม” เอ่ยถามเสียงสั่น ประคองใบหน้าของขนมหวานที่มีน้ำตาคลอไม่ต่างกัน“ไม่ค่ะ”“ลูกน่าชังมากเลย หน้าเหมือนขนมกับพี่เลย” ขนมหวาน
อชิระจับมือขนมหวานเดินออกมาจากวัด หลังจากที่ทั้งคู่มาเลี้ยงเพลพระที่วัดเป็นการทำบุญให้บิดามารดาที่จากไปในวันครบรอบวันเสียชีวิตของท่านทั้งสอง หลังจากที่ตลอดสองปีที่ผ่านมา ต่างคนต่างมาไม่ได้มาด้วยกันเช่นวันนี้ทั้งคู่เดินมายังเจดีย์ที่บรรจุอัฐิของท่านทั้งสอง ขนมหวานวางพวงมาลัยที่ซื้อมาลงด้านหน้า ตามด้วยอชิระก็วางพวงมาลัยลงข้างขนมหวานเช่นกัน"คุณพ่อคุณแม่ครับ วันนี้ผมกับน้องมาทำบุญให้คุณพ่อคุณแม่นะครับ" อชิระมองรูปถ่ายของบุพการีทั้งสองท่านที่ยิ้มมาให้ ชายหนุ่มก็อดที่จะยิ้มตอบกลับไปไม่ได้ แม้ท่านทั้งสองจะไม่เห็นก็ตาม หรือท่านอาจจะกำลังมองลงมาจากสวรรค์ก็เป็นได้"คุณพ่อคุณแม่คะ ขนมกับพี่อชิมีข่าวดีมาบอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ" ขนมหวานส่งยิ้มให้บุพการีในรูปไม่ต่างจากอชิระ และหันมายิ้มให้กัน มือสองข้างกระชับกันไว้แน่น"ผมกับน้อง กำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะครับ คุณพ่อกับคุณแม่กำลังจะมีหลานแล้วนะครับ แถมยังเป็นหลานผู้ชายอีกด้วย คุณพ่อกับคุณแม่ว่าลูกจะหน้าตาเหมือนผมไหมครับ ถ้าเหมือนนี่คือหล่อมากๆ เลยนะ""แต่ถ้าเหมือนขนมก็คงเป็นผู้ชายที่น่ารักเหมือนกัน ขนมสัญญานะคะว่าจะเลี้ยงหลานของคุณปูคุณย่าให้ดีที่
เป็นอีกหนึ่งเช้าที่แสนสดใสและเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม อชิระนอนมองภรรยาที่ดูจะสวยมากขึ้นกว่าเดิมเป็นไหนๆ เมื่อขนมหวานอายุครรภ์ได้เจ็ดเดือน นิ้วแกร่งประคองใบหน้างามของภรรยาสาวไว้เกลี่ยแก้มเนียนเล่นแผ่วเบา เลยมายังจมูกรั้นใช้นิ้วเขี่ยเล่นไปมา จนคนถูกรบกวนการนอนต้องยกมือขึ้นมาปัดมือของอชิระออกไปร้องประท้วงออกมาเบาๆ"อื้อ""ขี้เซาจังคุณแม่ ลืมแล้วเหรอว่าวันนี้เราจะไปไหนกัน" คนที่ยังอยากนอนต่ออีกนิด ขยับตัวเล็กน้อยดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มและหลับต่อ"ขออีกห้านาทีนะคะ" พึมพำออกมาแทบฟังไม่รู้เรื่อง ทั้งที่ตายังหลับอยู่อย่างนั้นอชิระเห็นความขี้เซาของขนมหวานก็อดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงบนแก้มเนียนนั้นสักสองสามฟอด สูดความหอมเข้าไปเต็มปอดจนเสียงดังฟอดและยังหอมย้ำๆ ไปทั่วหน้า จนขนมหวานต้องปรือตาขึ้นมองและผลักหน้าของอชิระออกห่าง"พี่อชิอย่าแกล้ง""พี่ปลุกขนมต่างหาก ตื่นได้แล้วครับสายแล้วนะ" ขนมหวานยกมือขึ้นปิดปากหาวจนเมื่อยปาก ปรือตาที่แทบจะลืมไม่ขึ้นมองหน้าคนก่อกวน"คุณแม่ขี้เกียจ" บีบจมูกรั้นเบาๆ อย่างมันเขี้ยว"ก็คนมันง่วงนี่น่า”“พี่บอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้ดูซีรีส์จนดึกดื่น ช่วงนี้เราติดซีรีส์มากไปรู้หรือเป