บทที่ 7 อะไรที่มันชัดเจนยากจะพูด (3)

แต่ทว่าความสัมพันธ์ที่ผ่านมาในอดีตใช่ว่าเธอจะไม่เข้าใจ เพราะท้ายที่สุด คนที่ถูกทำร้ายความรู้สึกก็คือเธอจากผู้ชายเหล่านั้นที่ลุ่มหลงความจอมปลอม

ทำไมกัน...ทำไมคนที่คิดจะจริงจังกับความรักและอยากทุ่มเทให้กับมันถึงได้ถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ กับคนที่มองไม่เห็นค่าความรักนอกจากเงิน ถึงได้มีแต่คนมอบความรักให้กันนะ เธอไม่เข้าใจ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น แม้ก่อนหน้าจะคบกับใครเพราะสถานะก็ตาม แต่สาวเจ้าไม่เคยเลยที่จะมองเป็นเรื่องไม่สำคัญ ต่อให้คบกันเพราะความเหมาะสม แต่เธอก็ให้ความสำคัญ ให้เกียรติอีกฝ่ายเสมอ

สาวเจ้ายังคงบ่นกับตัวเองภายในใจ พลางก้าวเดินต่อเพื่อหาจุดนั่งลงดูพระอาทิตย์ตรงลับขอบฟ้า แม้จะไม่ใช่มุมที่สวยเท่าแหลมพรหมเทพ แต่คนก็ไม่เยอะวุ่นวายจนหมดอารมณ์โรแมนติกยามได้มองพระอาทิตย์ตกที่ริมขอบฟ้าซึ่งบรรจบเป็นเส้นตรงกับผืนทะเลกว้าง

พลันคำพูดและการกระทำของเขาเมื่อช่วงบ่ายก็หวนกลับมาอีกครั้งเมื่อในหัวมีพื้นที่ว่างจนมันแทรกเข้ามาให้คิดอย่างหักห้ามใจไม่ได้ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาฉับพลัน แค่เพียงคิดกับเรื่องเมื่อช่วงบ่าย คำพูดหยอกเย้าและรอยยิ้มของเขาที่ไม่คิดเลยว่าจะปรากฏกับคนอย่างเขา ซิกก้าแอบบ่นทุกครั้งให้ฟังเสมอยามที่ได้โทร. คุยกันเพื่อระบายเรื่องความรักด้วยกันยามทะเลาะ

‘เอาจริงฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อก่อนพี่เซนเป็นคนเย็นชา สุขุมจนใครก็เข้าถึงยาก แต่พออยู่กับแกเหมือนคนเจนเรื่องความรักเสียอย่างนั้น’

‘พูดเกินไปค่ะคุณ เขาก็ปกติ แต่รู้สึกว่าจะรู้จักที่จะเอาใจใส่มากกว่า’

‘แกคงรู้เรื่องพี่เซนแล้ว’

‘รู้แล้ว’

‘ดูพี่เซนจะรักเอเรียน่ามากนะ แต่เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้ใส่ใจเหมือนแก หรือเพราะเข็ดจากรอบก่อนเลยเอาใจใส่แก’

คำพูดของซิกก้าทำให้หัวใจดวงน้อยเจ็บแปลบเล็กน้อย แต่แล้วก็ถูกแทนที่เมื่อคิดว่าเขาอยากใส่ใจเธอจริง แต่แล้วก็ดึงความสนใจกลับมาที่ซิกก้าเมื่อเจ้าตัวอุทานแล้วพูดใหม่

‘ไม่สิ พี่เซนจริง ๆ ก็เอาใจใส่นะ แต่มันไม่เหมือนกับแก ดูพิเศษกว่า โอ๊ย ช่างเถอะ พูดถึงคนเดายากยิ่งปวดหัว’

‘จริง’

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ นะ มันเหลือเชื่อมากเลยกับความแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวอย่างที่ซิกก้าบอกกล่าว ใครจะคิดว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เรียกว่ากำลังอินเลิฟ เมื่อความรู้สึกเกิดขึ้นในยามเย็นที่คิดถึงเขาเช้ามาได้นอนกอดอยู่บนเตียงมาตลอดเกือบสองเดือน

ภายในหัวของสาวเจ้ายังคงมีแต่เรื่องเมื่อคืนและเรื่องเมื่อบ่ายจนหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง และอดนึกไม่ได้ว่าตอนนี้เขาจะรู้สึกนึกคิดเหมือนกับเธอหรือไม่ คำพูดของเขาที่ชื่นชอบกับการกระทำของเธอที่มอบความรู้สึกดีให้กับเขา ยิ่งคิดก็ยิ่งเขินอายไปกับการกระทำของตัวเองเพียงคนเดียว ครั้นจะไปถามตรง ๆ ว่าชอบขนาดนั้นเลยหรือก็ดูจะเกินงามไปเสียหน่อย คิดเองนี่แหละ มีเปอร์เซ็นต์สูงที่จะเป็นไปตามที่คิดว่าเขาน่ะชอบที่ให้เธอทำมากกว่า พลันก็ต้องยกมือเล็กขึ้นมาโบกไปมาให้คลายความร้อนบนใบหน้าที่ทวีคูณขึ้นทั้งที่อากาศไม่ได้ร้อนเหมือนช่วงกลางวันแดดจ้า

แต่ทว่าเพราะสัมผัสจากเขาที่ยังคงวนเวียนทั่วเรือนร่างจาง ๆ ถึงได้ทำให้กายเธอร้อนได้เพียงนี้ ไม่พอทำให้หัวใจเธอร้อนรุ่มที่เขาทิ้งร่องรอยให้เธอคะนึงหาตลอดวันเช่นนี้ หงุดหงิดใจตัวเองไปอีกเท่าตัวก็ตรงที่เธอดันอยากให้ถึงเวลาเข้านอนเสียนี่

เชอเอมก้าวเดินไปเรื่อย ๆ ในหัวก็พลางเอาแต่เผลอคิดวนไปจนไม่ทันสังเกตว่าตอนนี้ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มทองมากขึ้นกว่าเดิมจนเกือบจะมืด และลืมไปว่าชายหนุ่มหายไปนานเกือบครึ่งชั่วโมง จนกระทั่งเกลียวคลื่นซัดเข้าฝั่งพร้อมลมหอบใหญ่ที่พัดผ่านมาจนเส้นผมยาวสลวยพลิ้วไปตามแรงลมมาปรกแก้ม คลอเคลียที่ลำคอจนต้องเกลี่ยเส้นผมทัดใบหน้า เธอถึงรู้สึกตัวว่าเดินมาไกลจนเกือบจะเลยเขตชายหาดที่ห่างออกไปจากที่พัก และเดินเลยจุดที่จะนั่งชมพระอาทิตย์ตกแล้วด้วย

เมื่อรู้สึกตัวก็อดโทษชายหนุ่มคนที่ทำให้ต้องเดินเหม่อลอยไม่รู้ทิศรู้ทางเดินมาไกล อดนั่งชมพระอาทิตย์ตกอย่างที่ใจหวัง หลังจากที่เมื่อวานช่วงบ่ายเธอกับเขาเร่าร้อนจนถึงฟ้าสางอีกวัน พอได้พักจากเรื่องบนเตียงก็อยากพักผ่อนร่างกายให้เต็มที่ ทั้งยังได้พักจากการทำงานมาหลายวันด้วย เพราะเครื่องเพชรชุดใหม่ที่กำลังจะเปิดตัว ในแต่ละวันที่ผ่านมาเธอต้องคอยเข้าบริษัทไปทำหน้าที่เกือบทั้งวัน เจอปัญหากับนางแบบคนนั้นคนนี้ จบงานถึงได้รู้สึกว่าได้พักเต็ม ๆ ก็ครั้งนี้ แต่ก็ไม่วายคิดว่าจะต้องมาคิดไม่ตกเพียงเพราะเขาคนเดียว