บทที่ 8 ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี (1)

บทที่ 8

ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี

เท้าของเชอเอมชะงักเมื่อดินเข้ามาบริเวณเคานเตอร์ที่พัก จึงทำให้เท้าของเซนนิก้าชะงักตาม มือที่กุมกันอยู่ถูกหญิงสาวปล่อยออกแล้วก้าวเดินไปหาชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่บริเวณที่นั่งพักด้วยรอยยิ้มที่ทำให้เซนนิก้าแอบไม่พอใจเมื่อเธอกำลังยิ้มให้กับผู้ชายอื่น ทั้งยังมีท่าทีสนิทสนมเกินกว่าเพื่อนกันอย่างเห็นได้ชัด

“พี่คราม! มาที่นี่ทำไมคะ” เชอเอมเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มดีใจ เพราะนาน ๆ ทีหญิงสาวจะได้เห็นหน้าค่าตาผู้ชายที่เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ ๆ คนนี้ ที่เอาแต่อุดอู้อยู่แต่ภูเก็ต ไม่ยอมไปที่อื่นง่าย ๆ มีแต่จะส่งแฟนหนุ่มอย่างซิกก้าไปรับหน้าตลอด

“พ่อเอมให้พี่มาดูแล” ฟ้าครามพูดออกไปตามตรงอย่างไม่ปิดบัง ด้วยเพราะสำหรับชายหนุ่มแล้ว เรื่องของเชอเอมเขาไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งเพื่อตอบแทนกับการที่ช่วยเขากับซิกก้าให้พ้นหูพ้นตาคนของครอบครัวซิกก้าจนได้อยู่ด้วยกัน ทั้งเขาและเธอก็ไม่เคยมีเรื่องต้องปิดบังกันแม้แต่เรื่องเดียว

“คุณพ่อนะคุณพ่อ สุดท้ายก็ไม่ปล่อยกันจริง ๆ ขอกลับไปตอนยังเรียนอยู่ได้ไหม เหนื่อยจริง ๆ พอเรียนจบแล้วอะไรก็ตกมาที่เอมหมด” สาวเจ้าอดไม่ได้ที่จะบ่นเมื่อพบว่าผู้เป็นพ่อไม่เคยที่จะวางอำนาจตัวเองลง บังคับผู้เป็นอาไม่ได้คราวก่อนก็มาบังคับเธอแบบนี้ได้อย่างไร แม้จะไม่ได้บังคับโดยตรง แต่ก็ใช้ฟ้าครามมากำราบเธอแบบนี้ มีหรือคนอย่างคุณหนูเชอเอมจะยอมง่าย ๆ แต่เธอเองก็ไม่ได้ยอมผู้เป็นพ่อตั้งแต่คราวผู้เป็นอาแล้ว หรือเพราะเรื่องนี้กันนะที่เธอช่วยให้เพื่อนได้แต่งงานกับอาตัวเอง ผู้เป็นพ่อถึงได้ยังจำฝังใจเปลี่ยนเป้าหมายมาที่เธอแทน

คนอย่างเธอไม่ยอม...ไม่ยอมยังไงก็คือไม่ยอม

เธอไม่ได้ดื้อนะ เพียงแต่เธอโตแล้ว และมีวุฒิภาวะมากพอจะจัดการกับชีวิตของตัวเอง ทั้งเซนนิก้าก็ไม่ใช่ผู้ชายไม่ดีอะไรเสียหน่อย มีแต่จะดูดีกว่าผู้ชายคนอื่น ๆ ที่ผ่านมาของเธอมากกว่า

“เอาเถอะ พาตัวเองเข้ามาซวยแล้ว พี่ทำเรื่องเช็กเอาต์ให้แล้ว ไปพักที่โรงแรมพี่”

“ใครอยากจะเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกัน ถ้าไม่ติดตรงที่พี่กับซิกก้าเป็นคนที่ไว้ใจถึงยอมช่วยหรอก”

“รู้แล้วน่า ขอบใจนะครับน้องเอม ไปเก็บของ เดี๋ยว...”

บทสนทนาระหว่างเชอเอมและฟ้าครามจบลงกะทันหัน เมื่อข้อมือของฟ้าครามที่กำลังจะยื่นไปวางลงบนศีรษะของหญิงสาวถูกรั้งเอาไว้ด้วยมือหนาของเซนนิก้าที่ยื่นเข้ามาทันทีที่เห็น ทำให้คนทั้งสองที่กำลังสนทนาเรื่องในอดีตหันไปมองด้วยสายตาฉงนแกมตกใจเล็กน้อย

“ไม่ดีมั้งครับ” เซนนิก้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบทว่าดุดันอยู่ในที สบสายตาฉงนของอีกฝ่ายที่ส่งมาด้วยสายตาเย็นชาอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเชอเอมชัดเจน ซึ่งเรียกรอยยิ้มขันให้กับฟ้าครามทันที แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป นอกจากดึงข้อมือของตัวเองออกจากมือพี่ชายแฟน

ฟ้าครามยกยิ้มขันที่มุมปาก พลางก้าวถอยหลังออกมาในระยะที่จะทำให้เซนนิก้ารู้สึกพอใจ แม้จะคลายความหวงของชายหนุ่มได้ แต่ก็ยังมีท่าทีไม่สบอารมณ์ใส่เขาอยู่เนือง ๆ

“เอม พี่จะรออยู่ที่นี่...บอกเพื่อนเอมด้วยล่ะ” ฟ้าครามมองเซนนิก้าแล้วหันมายิ้มมีเสน่ห์ส่งไปให้กับเชอเอม กล่าวเสียงทุ้มละมุนไปให้อย่างเย้าหยอกจนเชอเอมต้องชำเลืองมองเซนนิก้าที่มีสีหน้าเรียบตึงจนคิดว่าไปฉีดโบท็อกซ์มาเสียอีก ไม่วายรอยยิ้มขบขันน้อย ๆ ก็เผยขึ้น ดึงสายตากลับมาที่ฟ้าคราม แล้วพยักหน้ายิ้มรับ

ใช่ เธอรู้ว่าฟ้าครามกำลังแกล้งเซนนิก้าด้วยความหมั่นไส้ ทำไมเธอจะไม่รู้ พลันนึกย้อนกลับไปในวันที่ฟ้าครามผู้ที่สุขุม ไม่ค่อยพูดถึงใครต้องมาระบายกับเธอเพราะพี่ชายแฟนหนุ่มของซิกก้า

‘เอม!’

‘ตาเถร! อะไรกัน เอมตกใจหมด’

เชอเอมอุทานออกไปเมื่อประตูห้องส่วนตัวภายในบาร์ของตัวเองถูกเปิดออกอย่างรุนแรงด้วยฝีมือของฟ้าครามที่เดินเข้ามาด้วยอารมณ์หงุดหงิดอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

หงุดหงิดจนเธอก็แอบกลัวอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่รู้จักกับฟ้าครามมาไม่เคยเห็นชายหนุ่มมีน้ำโหมากขนาดนี้มาก่อน แม้แต่เจอรุ่นน้องผู้ชายกวนประสาทก็ยังใจเย็น รับมือไหว แล้วรอบนี้เกิดอะไรขึ้นถึงโกรธได้น่ากลัวเช่นนี้

‘คนบ้าอะไร! มาบังคับซิกให้กลับไปรับหมั้นแทนตัวเอง บอกก็บอกไม่ได้ว่าเป็นแฟน’

‘หะ เหรอ น่าโมโหเนอะ’

เชอเอมสะดุ้งเล็กน้อย ขยับตัวออกห่างมาอยู่ในระยะที่ปลอดภัยที่สุด แล้วพูดออกไปอย่างไม่เต็มเสียงพลางยิ้มแห้งเมื่อฟ้าครามตบมือลงบนโต๊ะเล็กจนแก้วและขวดเครื่องดื่มเกือบหล่นลงพื้น

‘ก็ใช่ไงเอม พี่ส่งของแสดงให้รู้ว่าซิกมีแฟนแล้ว รู้ไหมว่าได้อะไรกลับมา ‘มีแฟนแล้วไง ก็เลิกได้’ พูดได้ไงวะ อย่าให้ถึงคราวพี่ จะเอาคืนให้อกแตกตายไปเลย หงุดหงิดชะมัด’

นึกแล้วก็อดสงสารเซนนิก้าไม่ได้ กำลังโดนแฟนน้องชายเอาคืนเพื่อระบายความคับแค้นในใจ ซ้ำยิ่งรู้สึกผิดไม่ได้เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองทำเพื่อช่วยฟ้าครามและซิกก้าได้คบกันต่อไป จนตอนนี้ซิกก้าได้มาอยู่กินกับฟ้าครามเต็มตัว น้อยคนที่จะรู้ว่าเธอคือแฟนบังหน้าของซิกก้า จะมีก็แต่คนสนิทเท่านั้นที่รู้ก็เพื่อหลอกตบตาคนของปู่ซิกก้าเท่านั้น

ไม่รู้ว่าตอนนี้จะรู้ความจริงหรือยัง เพราะข่าวเรื่องที่เธอคบหากับ

เซนนิก้าก็เพิ่งจะเปิดเผยไปเมื่อไม่นานมานี้

“หมอนั่นเป็นใคร”

เมื่อเข้ามาภายในห้องพัก เขาเอ่ยถามทันทีอย่างอดทนไม่ไหวกับความอยากรู้จักชายหนุ่มหน้าคมเข้มเป็นใคร ทำไมถึงมีท่าทีสนิทสนมกับ

เชอเอมได้ขนาดนี้

นึกแล้วก็หงุดหงิด

“พี่ฟ้าครามค่ะ รุ่นพี่ที่เอมรู้จัก เราแยกเก็บเสื้อผ้ากันนะคะ พี่ครามมารับเราไปพักที่โรงแรม”

“โรงแรม?”

“ใช่ค่ะ โรงแรมเดอะเวฟเทลสตาร์โฮเทลแอนด์รีสอร์ตคะ เอ่อ อธิบายง่าย ๆ คือโรงแรมที่เอม ซิก แล้วก็พี่ครามร่วมหุ้นกันค่ะ เรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลยนะคะ แม้แต่ครอบครัวเอม”

“กำลังจะบอกพี่ว่าที่ยอมบอกก็เพื่อจะให้พี่หายโกรธที่เอมไปสนิทสนมกับเขาใช่ไหม”