ตอนที่ 8 อดีตอันเร่าร้อนของพระเอก 2

“พี่ทัน อย่าลืมข้าวกล่อง วันนี้ต้าทำให้เป็นพิเศษ”

“ไม่เอา ต้าไม่ต้องทำแล้ว เพื่อนมันแซวว่าไม่มีเงินซื้อข้าวกิน พี่ไม่ชอบ”

ริตาเพียงนิ่วหน้าไม่ต่อความ พลางหันหน้าไปถามน้องสาวที่เปิดประตูห้องนอนเล็กออกมาพอดี

“วันนี้อยากกินอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ซื้อมาฝาก”

“นิดอยากกินไก่ทอด แฮมเบอร์เกอร์กับพิซซ่า              พี่ต้าแวะซื้อให้หน่อยน๊ะ นะๆ”

เธอมักอ้อนพี่สาวแบบนี้เสมอ และก็ได้ผลตลอด

“ได้จ้า” ริตามองน้องสาวที่ยังอยู่ในชุดนอนสภาพพร้อมกลับไปนอนตลอดเวลา “วันนี้ถ้าแกมีเรียนตอนบ่ายแต่ไม่จำเป็นต้องตื่นสายก็ได้นะพี่ว่า”

ณิชาเสยผมท่าทางงัวเงีย “แต่นิดง่วงนี่”

ริตาเลิกคิ้ว “ทำรายงานดึกเหรอเรา?”

“อือ...อาจารย์สั่งเกือบทุกวิชาเลย เหนื่อยสุดๆ”

“งั้นนอนต่อเถอะ พอพี่กับพี่ทันออกไปทำงานแล้ว นิดอยู่คนเดียวปิดล็อคประตูให้ดีด้วยล่ะ”

“รู้แล้วจ้า พี่รีบไปเถอะ” ณิชาพยักหน้าหงึกหงัก เห็นแค่แก้มแดงเรื่อผ่านผมนุ่มหอมที่รุ่ยร่ายล้อมใบหน้าเล็ก

ธนามองภาพนั้นนิ่งๆ ก่อนเดินออกไปพร้อมริตา ทว่าในเวลาแค่ไม่ถึงสิบห้านาที เขาก็กลับเข้าห้องมา

ณิชารีบเปิดประตู เธอเห็นเขาตามที่นัดหมาย

“วันนี้พี่ไม่มีงานจริงๆ ด้วย”

“วันนี้วันเกิดพี่นะครับ คิดว่าพี่โกหกเหรอไง”

“ก็ใช่นะสิ”

“พี่ลางานไว้เพื่อวันนี้ แล้วเราล่ะ มีเรียนหรือเปล่า”

เธอส่ายหน้า กลีบปากสีแดงเรื่อธรรมชาติยิ้มหวาน “นิดไม่มีเรียนเหมือนกัน วันนี้เราอยู่ด้วยกันทั้งวันนะ            ฉลองวันเกิดกัน”

เธอเข้าหาเขย่งเท้าเงยหน้าขึ้นกระซิบเสียงกระเส่าเป่าลมหายใจอุ่นๆ รินรดใบหูเขาด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่

“ด้วยชุดวันเกิด...ดีมั้ยคะ”

ตั้งแต่พี่สาวกลับมา พวกเขาหาโอกาสอยู่ด้วยกันแบบสองต่อสองยากมาก มีแค่คืนนั้นที่พี่สาวหลับเป็นตาย ส่วนนอกนั้น เดือนนี้ทั้งเดือนแล้วมั้งยังไม่เคยบอกรักกันเลย

ธนาดึงณิชาเข้าห้องตัวเอง

เสื้อถูกถอดแล้วเหวี่ยงลงพื้นทันที

“อื้อ พี่ทัน เอาตรงนี้เลยเหรอ?”

“อืม พี่ขาดมานาน คิดถึงนิดจะแย่”

ณิชาหัวเราะ รู้อยู่หรอกว่าพี่สาวชอบโหมงานมาก “คิกๆ น่าสงสารพี่ทันจังเลย มีแฟนก็เหมือนไม่มี”

ธนาไม่ปฏิเสธ เขากับริตาคบหากันเป็นแฟนก็จริง แต่กลับทำได้เพียงสกินชิพตามประสาคู่รัก แม้ได้จูบได้หอมได้นอนกอดกันแต่ไม่เคยมีเซ็กส์เลยสักครั้ง

พอเขาล้วงมือปลดชั้นในอย่างทนไม่ไหว หล่อนก็มักจะบอกตลอดว่าไม่พร้อม กลัวท้อง ยังต้องทำงาน

ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกไม่ชอบใจจนความขุ่นมัวเผยทางแววตา กระทั่งณิชายังมองออก

เธอจูบปากเขาอย่างนุ่มนวลลึกซึ้งให้เขารู้สึกตราตรึงถึงความรักความเอาใจใส่ที่เธอมีมากกว่าใคร

“มาค่ะ นิดปลอบพี่ทันเองนะ ตามใจทุกท่าเลย”

เธอเอื้อมแขนโอบรอบลำคอของเขาขณะถูกช้อนตัวอุ้มมาวางลงบนโซฟาหน้าทีวี

ชุดนอนถูกถอดทิ้งตั้งแต่หลังประตูห้องจนเกลี้ยง เธอโนบรา ตอนนี้จึงไม่เหลืออะไรปกปิด ธนาจึงไม่เสียเวลา เขาปลดเข็มขัด รูดซิบกางเกง สอดใส่ทันทีด้วยความคิดถึง

“ซี้ด นิดจ๋า”

“อา...พี่ทัน”

“ที่รัก แยกขาอีกหน่อย”

“กระแทกมาค่ะพี่ อื้อ...”

หลังจากโยกกันจนเสร็จคาโซฟา ธนาก็ถอดเสื้อผ้า โน้มตัวอุ้มณิชา พาเข้าห้องนอน

บนเตียงนุ่มในห้องของธนา วันที่ริตาออกไปทำงาน พวกเขาสามารถปลดปล่อยความเร่าร้อนได้อย่างเต็มที่              เอากันกี่ทีนานแค่ไหนก็ย่อมได้

“พี่ทัน เอาเข้าเร็ว นิดไม่ไหวแล้ว”

ณิชานอนบิดตัวเร่าๆ แอ่นอกยกสะโพกแยกขาออกให้ธนาบอกรักได้เต็มกำลัง

ชายหนุ่มมีหรือจะช้า รีบสอดใส่ ขยับเข้าจนลึกสุดใจ

“ซี๊ด นิดตอดพี่อีก อ่า...”

“อื้อ...พี่ทัน กระแทกแรงๆ”

“อ่า...นิดจ๋า”

สะโพกแกร่งโยกเข้าออกรุนแรงตามคำเรียกร้อง           มือร้อนบีบคลึงจนเนินเนื้อสาวเจ้าแดงเถือก

ชายหนุ่มก้มหน้าดูดดึงทรวงอกเธออย่างหิวกระหาย ทั้งลิ้นและฟันขบเม้มแทบกลืนกินอย่างที่ใจปรารถนา              

ธนาไม่เคยได้ทำตามใจแบบนี้กับริตา หล่อนหวงตัว ห่วงแต่งาน ทว่ากับณิชา เขาสามารถปลดปล่อยได้ทุกท่า ทำแบบไม่ยั้งเสร็จกี่ครั้งก็ได้ เห็นบอบบางน่าถนอมขนาดนี้ แต่กลับซ่อนรูป เร่าร้อน ลีลาดีกว่าที่คิด

เวลาปกติยังขี้อ้อน น่ารักน่ากินไปหมดทุกส่วน

เขารู้สึกชีวิตคู่ควรมีสีสันแบบนี้ ไม่น่าเบื่อเกินไป 

ธนาเหมือนตามหาสิ่งที่ขาดหายไปจนเจอ

และเขาจะรักษาเธอไว้ตลอดไป...