LOGINShare
53. คนรัก?
Last Updated:
2025-10-07 12:05:23“แก้ว ขาดเรียนไปนานเลย คิดถึง” พะเยาร้องทัก
“มีเรื่องยุ่ง ๆ ที่บ้านน่ะพี่ นี่ขนม เอามาฝาก”
“เกรงใจจัง มาเรียนทีไรหิ้วขนมมาฝากตลอด” สุ้มเสียงดูเกรงอกเกรงใจ แต่นัยน์ตาของสุจินกลับพราวระยับ มือก็รีบหยิบขนมใส่ปากเคี้ยวและหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
“กินมากระวังอ้วนนะพี่ แป้ง นม เนยทั้งนั้น” ปิ่นแก้วปรามเสียงขัน
“พี่มาไกลกว่าคำว่าอ้วนแล้ว แก้วไม่ต้องห่วง” สุจินกลั้วหัวเราะขณะที่มือยังหยิบขนมใส่ปากไม่หยุด
“ร้านหวานใจนี่ทำขนมอร่อยจริง ๆ นะ แต่เสียดายราคาสูงไปนิด จนปัญญาคนอย่างเราจะไปซื้อกิน โชคดีที่มีแก้วหิ้วมาให้กินบ่อย ๆ” พะเยาหยิบขนมใส่ปากไม่หยุดเช่นกัน
“แล้วอาทิตย์ที่ผ่านมามีเรียนอะไรบ้างพี่ ครูสั่งงานเพิ่มบ้างรึเปล่า”
“มีการบ้านเยอะหน่อย พี่จดใส่สมุดไว้ให้แล้วว่าวิชาไหนมีการบ้านหน้าไหนบ้าง” พะเยายื่นสมุดบันทึกเล่มเล็กที่อยู่บนโต๊ะให้
“แล้วใบลาของแก้ว พี่กับเยาเขียนส่งไปให้ครูเรียบร้อยแล้วนะ ครูเขาใส่เป็นลาป่วย รับรองไม่กระทบกับเวลาเรียนแน่นอน”
“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าไม่ได้พี่สองคน แก้วแย่แน่”
“เหอะ..เสียตัง
Latest chapter
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย 53. คนรัก?
“แก้ว ขาดเรียนไปนานเลย คิดถึง” พะเยาร้องทัก“มีเรื่องยุ่ง ๆ ที่บ้านน่ะพี่ นี่ขนม เอามาฝาก”“เกรงใจจัง มาเรียนทีไรหิ้วขนมมาฝากตลอด” สุ้มเสียงดูเกรงอกเกรงใจ แต่นัยน์ตาของสุจินกลับพราวระยับ มือก็รีบหยิบขนมใส่ปากเคี้ยวและหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข“กินมากระวังอ้วนนะพี่ แป้ง นม เนยทั้งนั้น” ปิ่นแก้วปรามเสียงขัน“พี่มาไกลกว่าคำว่าอ้วนแล้ว แก้วไม่ต้องห่วง” สุจินกลั้วหัวเราะขณะที่มือยังหยิบขนมใส่ปากไม่หยุด“ร้านหวานใจนี่ทำขนมอร่อยจริง ๆ นะ แต่เสียดายราคาสูงไปนิด จนปัญญาคนอย่างเราจะไปซื้อกิน โชคดีที่มีแก้วหิ้วมาให้กินบ่อย ๆ” พะเยาหยิบขนมใส่ปากไม่หยุดเช่นกัน“แล้วอาทิตย์ที่ผ่านมามีเรียนอะไรบ้างพี่ ครูสั่งงานเพิ่มบ้างรึเปล่า”“มีการบ้านเยอะหน่อย พี่จดใส่สมุดไว้ให้แล้วว่าวิชาไหนมีการบ้านหน้าไหนบ้าง” พะเยายื่นสมุดบันทึกเล่มเล็กที่อยู่บนโต๊ะให้“แล้วใบลาของแก้ว พี่กับเยาเขียนส่งไปให้ครูเรียบร้อยแล้วนะ ครูเขาใส่เป็นลาป่วย รับรองไม่กระทบกับเวลาเรียนแน่นอน”“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าไม่ได้พี่สองคน แก้วแย่แน่”“เหอะ..เสียตัง
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย 52. ชีวิตใหม่
และในช่วงนี้เองที่แพรวพรรณเริ่มเปลี่ยนไป เธอมักแสดงสีหน้ารำคาญและแสดงอาการเบื่อหน่ายเขาอยู่ทุกครั้งไม่ว่าเขาจะพูดหรือทำอะไร ซึ่งแดนดินไม่นึกสงสัยอะไร คิดแต่เพียงว่าเป็นเรื่องปกติของหญิงชายที่ใช้ชีวิตคู่กันได้ระยะหนึ่งเท่านั้น แต่ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเข้าใจผิด ที่แพรวพรรณเปลี่ยนไปเพราะเธอแอบไปมีรักใหม่ต่างหาก ชายคนนั้นคือ อนุชิต เพื่อนของพี่ชายแพรวพรรณอันที่จริงเขาพอจะรับรู้อยู่บ้างว่าอนุชิตพึงใจในตัวแพรวพรรณมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะแพรวพรรณเลือกที่จะคบหาและแต่งงานกับเขาหลังจากแอบรับรู้ในเรื่องนี้ ด้วยความรักที่มีต่อแพรวพรรณอย่างเต็มเปี่ยม เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จึงได้ตัดสินใจเข้าไปพูดกับอนุชิตตัวต่อตัว ไม่ให้ชายหนุ่มเข้ามาแทรกระหว่างเขากับภรรยาอีก ซึ่งอนุชิตก็รับปากแต่โดยดีแต่พอผ่านไปไม่ถึงสามวัน เขากลับโดนจับในข้อหาทุจริตเรื่องการฮั้วประมูลโครงการใหญ่หลายสิบล้าน ทางตำรวจถึงกับมีใบเสร็จยืนยันการรับเงินสินบนเหล่านี้ และในใบเสร็จเหล่านั้นมีชื่อเขาเซ็นรับอยู่ทุกใบ ใบเสร็จที่เขาเพิ่งมีโอกาสได้เห็นเป็
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย 51. ตัดขาด
“ดินจะเอายังไงคะ คุณทิ้งให้พรรณนั่งรออยู่เป็นเดือนแบบนี้ได้ยังไง ฝั่งคนที่เสนอตำแหน่งให้เขาก็เวียนโทรมาถามไม่เว้นวันจนพรรณจะบ้าตายอยู่แล้ว” แพรวพรรณเปิดฉากทันทีเมื่อทั้งคู่เดินมายังใต้ถุนบ้านของแดนดิน “ผมจะอยู่ทำไร่ที่บ้าน” แดนดินเอ่ยเสียงเรียบ“เอ๊ะ! ไหนคุณรับปากกับพรรณเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไปทำงานด้วยกันในตัวเมือง แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจขึ้นมาอีก อย่าบอกนะคะว่าหลงเสน่ห์แม่ปิ่นแก้วนั่นจนโงหัวไม่ขึ้นจนต้องมาตกปลักอยู่ที่บ้านนอกแบบนี้”“บ้านนอกแห่งนี้คือบ้านของผม!” แดนดินเอ่ยเสียงกร้าว“แล้วยังไงล่ะคะ ดินจะยอมมุดหัวอยู่ในโคลนเพียงเพราะว่ามันเป็นบ้านเหรอ”“ระดับปริญญาตรีเกียรตินิยมมันช่วยเรื่องสำนึกของคนไม่ได้จริง ๆ”แดนดินสูดหายใจเข้าลึกเพื่อข่มอารมณ์ “คุณจะคิด จะว่าอย่างไรก็แล้วแต่ผมไม่สนใจ ตอนนี้ผมอยากยืนยันให้คุณได้ยินอย่างชัดเจนอีกครั้ง ผมตั้งใจจะอยู่เป็นชาวไร่อยู่ที่บ้าน ไม่มีใครมาเปลี่ยนใจผมได้อีก”“แล้วพรรณล่ะคะ ดินเอาพรรณไปไว้ที่ไหน อนาคตที่วาดไว้ของเราล่ะ ทำไมดินไม่คิดถึงพรรณบ้าง”“จะไม่มีคำว่าอนาคต
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย 50. ซื้อที่ดิน
“เห็นเขาบอกว่าปลูกขึ้นง่าย โตไวและให้ผลดก ตามปกติใช้เวลาสองถึงสามปีถึงจะออกผล แต่เมล็ดพันธุ์ที่เพื่อนแก้วให้มาเขาบอกว่าบางครั้งใช้เวลาแค่ครึ่งปีถึงหนึ่งปีก็ออกผลแล้ว” ปิ่นแก้วอนุมานจากดอกไม้ที่เธอปลูกซึ่งใช้ระยะเวลาในการออกดอกเร็วกว่าปกติแบบครึ่งต่อครึ่ง ผลไม้ก็น่าจะมีลักษณะคล้ายกัน“ดีจริง พี่ต้องเร่งเอาลงดินแล้ว ปลายปีอาจมีผลไม้ออกมาขายได้” แดนดินตั้งเป้า“แก้วจะเสียดายหรือโกรธพี่ไหมถ้าพี่คิดนำไม้ผลของแก้วมาปลูกเป็นอาชีพ”ปิ่นแก้วส่ายหน้า “ถ้าแก้วหวงของก็คงไม่เอาไปให้ลุงกับป้าตั้งแต่แรก อยู่กับแก้วไม่มีประโยชน์อะไร แก้วไม่คิดจะปลูกไม้ผลพวกนี้อยู่แล้ว ไม่มีเวลาดูแล ที่ตัดใจยอมปลูกดอกไม้และกาแฟพวกนี้ก็เพราะแก้วจะเปิดร้านอีกร้าน แล้วพวกดอกไม้แห้งกับกาแฟหาซื้อยากมาก เลยต้องปลูกเอาเอง”“ว่าแต่พี่ดินคิดจะปลูกผลไม้พวกนี้แล้วจะมีเวลาดูเหรอ กำลังจะไปทำงานในตัวเมืองแล้ว”“พี่ไม่คิดทำงานในระบบ มันไม่เหมาะกับพี่ ตอนนี้ ความตั้งใจพี่มีอยู่อย่างเดียวคือพัฒนาที่ดินที่มีอยู่ตอนนี้ให้กลายเป็นสวนผัก ไร่ผลไม้ และอนาคตหากเป็นไปได้ก็จะสร้างที
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย 49. กาแฟ
“ดิน ไปไหนมาลูก” น้ำเสียงสอบถามของวงเดือนเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าและน้ำเสียงของแม่ แดนดินจึงมีน้ำตาคลอเบ้าอย่างไม่รู้สึกอาย เขานั่งคุกเข่าลงพร้อมก้มกราบลงตรงเท้าของวงเดือน ทำเอาคนเป็นแม่ทำหน้าตกใจ รีบก้มลงพยุงบ่าลูกชายให้ลุกขึ้น“ดิน เป็นอะไรไปลูก รีบลุกเร็ว พื้นเรือนเย็นมากอย่านั่งอยู่แบบนั้น ดินเพิ่งหายป่วยเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”“มีอะไรกันแม่เดือน ดิน” คำปันที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนรีบเอ่ยปากถามเมื่อเห็นท่าทางแปลก ๆ ของแม่และลูกเมื่อเห็นคำปันเดินเข้ามาใกล้ แดนดินจึงเบี่ยงตัวไปยังทิศเบื้องหน้าของพ่อก่อนก้มลงกราบเท้าเช่นเดียวกับที่ทำกับวงเดือนเมื่อครู่ คำปันทำสีหน้าตกใจไม่แพ้ภรรยาและรีบพยุงบ่าลูกชายให้ลุกขึ้น ซึ่งคราวนี้แดนดินได้ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี“เกิดอะไรขึ้นลูก” เมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของลูกชาย คำปันจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงวิตก“ผมกราบขอโทษพ่อกับแม่นะครับที่ทำให้พ่อกับแม่ทุกข์ใจอยู่ตลอดในช่วงที่ผ่านมา ผมเป็นลูกที่ใช้ไม่ได้” แดนดินเอ่ยเสียงเครือ“อย่าตำหนิตัวเองแบบนั้นลูก ยิ่งลูกตำหนิตัวเองเท่าไหร่ พ่อกับแม
พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย 48. ฟื้น
“ลุงกับป้าไปนอนที่ร้านแก้วก่อนดีกว่าค่ะ น่าจะไม่ได้นอนกันมาทั้งคืน ไทยด้วย ไปนอนเอาแรงกันทั้งสามคนนั่นแหละ อย่าเพิ่งรีบกลับบ้านโน้นเลย ขาดเหลืออะไรไปหาซื้อในตลาดก่อน” “ไม่เอา ป้าไม่ไป ป้าจะรอดินฟื้นขึ้นมาก่อน” วงเดือนปฏิเสธความคิดนี้ เธอต้องการเห็นลูกชายลืมตาขึ้นมาก่อนปิ่นแก้วกล่อมต่อ “หมอก็บอกแล้วนี่คะว่าพี่ดินพ้นขีดอันตรายแล้ว ป้าไม่ต้องห่วงแล้วนะคะ แก้วจะนั่งเฝ้าแบบไม่ให้คลาดสายตา ถ้าเห็นว่าพี่ดินพื้นแล้วแก้วจะรีบโทรไปบอกที่ร้าน”“ลุงกับป้าอายุมากแล้วนะคะ ควรห่วงตัวเองบ้าง อีกอย่างป้าไม่ห่วงความรู้สึกพี่ดินเหรอ ถ้าเขาฟื้นขึ้นมาแล้วได้เห็นว่าพ่อกับแม่นั่งเฝ้าตัวเองจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ร่างกายทรุดโทรม พี่ดินเขาจะเสียใจมากแค่ไหน”“จริงเหมือนแก้วว่า แม่เดือน ฉันว่าเราไปนอนพักกันสักหน่อยดีกว่า นอนให้เต็มตาสักตื่น หลังจากนั้นก็ไปเตรียมหากับข้าวกับปลามาให้ดิน ถ้าลูกฟื้นขึ้นมาจะได้มีอะไรกินไง”เมื่อเห็นทั้งคู่คล้อยตาม ปิ่นแก้วจึงให้ชิงชัยและแดนไทยพาทั้งสองคนกลับไปพักผ่อนที่ร้าน-----
You may also like
คลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn30.0K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก55.2K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้246.3K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์75.2K viewsบันทึกไซด์ไลน์
นิวไม่จิ๋ว889 viewsสาจ๋า…โปรดอย่าละเลย
DILEMMA 2872 viewsรักร้ายนายแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม1.4K viewsวิศวะร้ายรัก
พลอยแพรวา10.6K views
