Share

98. ไม่ต้องหวังดีกับฉัน

last update Last Updated: 2025-11-21 12:04:07

“เที่ยงนี้พวกเราไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหารคณะมนุษย์ดีไหม ได้ข่าวว่ามีของอร่อยหลายอย่าง” การุณเอ่ยปากชวนอย่างกระตือรือร้น ไม่สนใจกิริยาหัวฟัดหัวเหวี่ยงของสกุณาแต่อย่างใด

“เอ๊ะ! การุณ ตอนแรกนัดฉันกับนกไว้เสียดิบดี แล้วทำไมถึงเปลี่ยนใจเสียล่ะ” ลัดดาหันมาถามอย่างไม่พอใจ

“เปลี่ยนใจที่ไหน ก็ไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ”

“ปิ่นแก้วนัดไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะวิศวะกับฉันแล้ว สายไปแล้วจ้ะสุดหล่อ” อรรณพเดินบิดสะโพกเข้ามาใกล้

แต่ละคนในห้องเมื่อเห็นท่าทางยักย้ายส่ายสะโพกของอรรณพต่างพากันเบะปากและมองด้วยหางตาดูถูกเป็นทิวแถว

“เทอมหนึ่งทำแมน เทอมสองทำตุ๊ดโว้ย” เสียงผู้ชายเอ่ยแซวออกมาเสียงดัง

“แล้วไง? มันหนักส่วนที่อยู่หว่างขาของนายมากนักเหรอ” อรรณพปรายตามองไปที่ตรงกลางระหว่างขาของชายคนนั้นไปด้วย “ให้ฉันช่วยปลดปล่อยให้เอาไหม”

“อ้าว นังนี่ลามปาม เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวเถอะนังตุ๊ด”

“อยากมีเรื่องก็เข้ามาเลยไม่ต้องรอหน้าหนาวหรอก ลองดูว่าปากใครจะแตกมากกว่ากัน อย่าลืมสิถึงใจฉันจะเป็นตุ๊ดแต่ร่างกายฉันก็ยังเป็นเหมือนพวกเธอ มือและตีนหนักเหมือนกัน

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   98. ไม่ต้องหวังดีกับฉัน

    “เที่ยงนี้พวกเราไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหารคณะมนุษย์ดีไหม ได้ข่าวว่ามีของอร่อยหลายอย่าง” การุณเอ่ยปากชวนอย่างกระตือรือร้น ไม่สนใจกิริยาหัวฟัดหัวเหวี่ยงของสกุณาแต่อย่างใด“เอ๊ะ! การุณ ตอนแรกนัดฉันกับนกไว้เสียดิบดี แล้วทำไมถึงเปลี่ยนใจเสียล่ะ” ลัดดาหันมาถามอย่างไม่พอใจ“เปลี่ยนใจที่ไหน ก็ไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ”“ปิ่นแก้วนัดไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะวิศวะกับฉันแล้ว สายไปแล้วจ้ะสุดหล่อ” อรรณพเดินบิดสะโพกเข้ามาใกล้แต่ละคนในห้องเมื่อเห็นท่าทางยักย้ายส่ายสะโพกของอรรณพต่างพากันเบะปากและมองด้วยหางตาดูถูกเป็นทิวแถว“เทอมหนึ่งทำแมน เทอมสองทำตุ๊ดโว้ย” เสียงผู้ชายเอ่ยแซวออกมาเสียงดัง“แล้วไง? มันหนักส่วนที่อยู่หว่างขาของนายมากนักเหรอ” อรรณพปรายตามองไปที่ตรงกลางระหว่างขาของชายคนนั้นไปด้วย “ให้ฉันช่วยปลดปล่อยให้เอาไหม”“อ้าว นังนี่ลามปาม เก็บปากไว้แตกหน้าหนาวเถอะนังตุ๊ด”“อยากมีเรื่องก็เข้ามาเลยไม่ต้องรอหน้าหนาวหรอก ลองดูว่าปากใครจะแตกมากกว่ากัน อย่าลืมสิถึงใจฉันจะเป็นตุ๊ดแต่ร่างกายฉันก็ยังเป็นเหมือนพวกเธอ มือและตีนหนักเหมือนกัน

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   97. เพิ่มเครือข่าย

    ข้างฝ่ายแดนดินยังไม่มีความคิดที่จะเพิ่มพื้นที่เพาะปลูกผลไม้ให้ครอบครัวอื่น เพราะตอนนี้กำลังซื้อของดำรงยังมีจำกัดอยู่แค่ระดับปัจจุบัน และแดนดินยังไม่คิดหาลูกค้าอื่นเพิ่ม เขาต้องการนำผลผลิตทั้งหมดมาใช้ในโรงค้าส่งผลไม้และโรงงานแปรรูปที่กำลังจะสร้างขึ้น ต้องรอใกล้เสร็จเรียบร้อยเสียก่อนถึงจะเริ่มทำสัญญากับชาวบ้านอีกครั้ง“ถ้าเป็นผลไม้ช่วงนี้ยังนะครับน้าทา เมล็ดพันธุ์ยังมีไม่เยอะ” เขายังคงใช้ข้ออ้างเดิม“แต่ถ้าเป็นกาแฟและดอกไม้ ผมสามารถทำสัญญาได้เลย แต่ก็อย่างที่น้าทราบว่าขั้นตอนการเก็บและแปรรูปจะค่อนข้างยุ่งยาก ไม่เหมือนผลไม้ที่แค่เก็บจากต้นแล้วส่งขาย น้าสนใจไหม”เพราะกาแฟและชาดอกไม้ที่ปลูกก่อนหน้านั้นให้รสชาติดี หอมถูกปาก อีกทั้งสรรพคุณที่มีประโยชน์หลากหลายของดอกไม้และกาแฟ จึงดึงดูดผู้คนให้หันมานิยมดื่มกันมากขึ้น ปิ่นแก้วได้บรรจุใส่ถุงวางขายที่หน้าร้านก็ขายดิบขายดีเรียกว่าวางไว้เท่าไหร่ก็หมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงอีกทั้งความนิยมของกาแฟและดอกไม้นั้นค่อนข้างกว้างไปถึงตลาดต่างประเทศหลายประเทศ อย่างดำรงเองที่เน้นส่งออกไปยังตลาดประเ

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   96. ปรับปรุงบ้านใหม่

    “เราขอบใจแก้วมากนะ” มาลินีน้ำตาซึมออกมาไม่หยุด“ไม่ต้องขอบใจหรอก แก้วก็แค่ให้ยืม หลังเรียนจบแมวก็ต้องมาทำงานกับแก้วเพื่อใช้หนี้ที่ยืมไปอยู่ดี” หลังจากพูดคุยและสนิทสนมกันได้สองสัปดาห์จึงเรียกชื่อเล่นกันได้ในที่สุด“เราจะกลับมาทำงานกับแก้วแน่ ๆ แก้วไม่ต้องห่วง” แววตาของมาลินีมองตรงมาอย่างแน่วแน่“ว่าแต่แก้วมีงานอะไรรอแมวหลังเรียนจบเหรอ” อรรณพถามออกมาอย่างสงสัย“ตอนนี้แก้วกับพี่ดินมีหลายโครงการมาก ทั้งโรงค้าส่งผลไม้ ทั้งตลาดครบวงจร ไหนจะรีสอร์ตเล็ก ๆ ที่บ้านอีก อยู่ที่ความสมัครใจของแมวว่าชอบงานไหน แต่เริ่มแรกอาจต้องไปที่โรงค้าส่งก่อนเพราะจะสร้างเสร็จก่อนเพื่อน หลังจากนั้นค่อยตัดสินใจอีกทีว่าอยากไปไหน”“เราไปไหนก็ได้ทั้งนั้น เราเชื่อใจแก้ว”“อุ๊ย! งานในตลาดกับรีสอร์ตก็น่าสนใจนะ หรือเราจะมาทำงานด้วยอีกคนดี”“อย่างเธอจะทนความเงียบเหงาของจังหวัดเล็ก ๆ ไหวเหรอ ได้อัดใจตายกันพอดี” ปิ่นแก้วพูดกระเซ้า“ว่าไม่ได้นะ บรรยากาศจังหวัดเล็ก ๆ แบบนี้โรแมนติกดีออก ยิ่งถ้าหาหนุ่มหล่อล่ำ อกบึกบึนแบบพี่ดินได้สักคน อันนายอมอยู่ที่นี่ต

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   95. ช่วยคนดีกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น

    “เข้าไปในห้องกันเถอะ” เธอเดินนำเพื่อนเข้าไปในห้อง และวนเวียนแนะนำอุปกรณ์เครื่องใช้สักครู่ก่อนจะพาตัวเองออกจากห้องเพื่อให้พื้นที่ส่วนตัวแก่มาลินีหลังจากดูจนแน่ใจว่ามาลินีหลับสนิทอยู่บนเตียงแล้ว เธอจึงลากอรรณพไปสอบถามทันที“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมากับมาลินีได้”“นี่เธอไม่คิดจะถามฉันก่อนเหรอว่าฉันเป็นยังไงบ้าง”“เห็นสีหน้าและท่าทางเธอก็รู้แล้ว จะถามให้เสียเวลาทำไมล่ะจ๊ะอันนา”อรรณพอมยิ้มชอบใจ“เล่ามาเร็ว ๆ”“มาลินีตั้งใจจะกระโดดน้ำตาย ฉันเลยต้องกระเตงมาด้วยนี้แหละ”ปิ่นแก้วทำตาโต “แล้วเธอไปเจอมาลินีได้ยังไงล่ะ” เธอทราบมาก่อนว่าอรรณพและมาลินีอยู่จังหวัดเดียวกัน แต่ไม่ได้สนิทสนมกันแต่อย่างใดเพราะเรียนอยู่คนละโรงเรียน“ตอนพ่อแม่และฉันออกไปกินข้าวเพื่อกระชับความสัมพันธ์กันใหม่ ขากลับดันเจอมาลินีกำลังยืนร้องไห้อยู่บนสะพานและเตรียมจะปีนราวสะพานเพื่อกระโดดลงไปในน้ำ โอ๊ย..แก้วเอ๊ย..ตอนนั้นใจฉันแทบจะตกทะลุลงไปในนรก รีบใส่เกียร์หมาไปดึงตัวมาลินีลงมาแทบไม่ทัน”“มันเรื่องหนักหนาอะไรถึงตัดสินใจแบบนั้น”“น้อ

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   94. เพิ่มสินทรัพย์

    “มีเรื่องอะไรน่าขำ” ครูแก่ถามขึ้นมาอย่างไม่ไว้หน้า“เปล่า เผลอคิดเรื่องตลกอื่นน่ะเลยหลุดขำออกมา”“ตอนนี้เป็นงานเป็นการ อย่ามาทำเป็นเล่น ๆ แบบนี้ คนที่เหลืออีกเก้าคนจะเสียเวลากับเธอไปหมด” คราวนี้ส่งสายตาคมกริบลอดแว่นทรงตาเหยี่ยวกลับมาให้ด้วย“ขอโทษทุกคนนะ มาเถอะมาคุยเรื่องรายงานกันต่อ” ปิ่นแก้วรีบขอโทษก่อนแอบเป่าปาก ทำงานกับคนนิสัยแบบนี้ดูเหมือนจะเหนื่อยใช้ได้เลยถึงแม้จะไม่ชอบนิสัยครูแก่ แต่ปิ่นแก้วก็อดชื่นชมในความเฉียบขาดและชัดเจนของเธอไม่ได้ นิสารัตน์สามารถแบ่งงานให้แต่ละคนได้อย่างชัดเจนและไม่มีใครกล้าปฏิเสธ น่าจะเพราะท่าทางน่ากลัวที่อยู่ในสายเลือดของเธอ ทำให้คนรอบข้างรู้สึกเกรงใจเหมือนกำลังโดนคุณครูมอบหมายงานอยู่นั่นเองแม้นิสารัตน์จะดูมีนิสัยเข้มงวด แค่เอาเข้าจริงเธอกลับใจดีกับเพื่อนได้อย่างเหลือเชื่อ งานที่มอบหมายให้พนิดา ภานี และมาลินีนั้นไม่เสร็จสักอย่าง แต่ด้วยความเป็นผู้นำของเธอ นิสารัตน์จึงพยายามเข็นคนทั้งสามให้ทำงานออกมาให้ได้มากที่สุด จนงานสำเร็จได้ส่วนหนึ่ง และส่วนที่เหลือซึ่งยังไม่เรียบร้อยนั้นนิสารัตน์รับมาเ

  • พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย   93. วางเพลิง

    ส่วนโครงการเรื่องสร้างโรงค้าส่งผลไม้และโรงงานแปรรูปนั้นเขาก็ตั้งใจจะทำเช่นกัน ตอนนี้ที่ดินในตัวอำเภอก็ได้ซื้อและเตรียมพื้นที่ไว้พร้อมแล้ว เหลือแค่แบบแปลน หากออกมาเรียบร้อยแล้วก็จะค่อย ๆ ทยอยก่อสร้าง คาดว่ากว่าจะเปิดดำเนินการได้ก็พอดีที่ปิ่นแก้วเรียนจบเหตุที่ไม่เร่งสร้างให้เสร็จโดยเร็วเพราะตอนนี้เขารับหน้าที่ดูแลร้านทั้งสองแห่งแทนปิ่นแก้วอยู่ เขาไม่อยากให้มีงานอื่นเข้ามาแทรกจนละเลยทั้งสองร้านที่เธออุตส่าห์ฝากฝังไว้ ไม่ว่าอย่างไร เรื่องของปิ่นแก้วก็เป็นเรื่องสำคัญที่สุดของเขาเสมอรออีกแค่ไม่ถึงสี่ปี รอเธอกลับมาสานต่องานของตัวเอง และเขาเริ่มงานของตนอย่างเต็มตัว สองคนช่วยกันคนละไม้ละมือเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับครอบครัวเล็ก ๆ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตของพวกเขาทั้งคู่ ชายหนุ่มรู้สึกหวานล้ำจนเหลือจะกล่าวเมื่อคิดมาถึงตรงนี้เมื่อออกจากแปลงผักแล้วชายหนุ่มได้เดินเข้าไปในบริเวณบ้านของปิ่นแก้วต่อเพื่อสำรวจความเรียบร้อยซึ่งเป็นกิจวัตรที่เขาต้องทำทุกครั้งยามที่กลับมานอนบ้านบ้านหลังน้อยของเธอตั้งเป็นเงาตะคุ่มอยู่เบื้องหน้า ให้ความรู้สึกทั้งโดดเดี่ยวและวัง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status