Share

สุมหัวกัน

last update Last Updated: 2025-11-24 20:19:32

"เลิกทำหน้าเป็นตูดสักทีได้ไหมเดี๋ยวแม่มึงก็มาบ่นกูอีกว่าจะทะเลาะกันให้ลูกเห็นทำไม"

หลังกลับมาจากวันครอบครัวประจำสัปดาห์แมนนั่งกอดเข่าบนโซฟาซึมเป็นหมา นั่งดูการ์ตูนของเจ้าทูทรีไม่ไปไหน ห้องตัวเองมีไว้เก็บของที่ซื้อให้ลูกตั้งแต่เกิดเพราะห้องเก็บของไม่พอใส่ จึงชอบมานอนที่โซฟาห้องรับแขกเสมอ ดีเห็นท่าไม่ดีตั้งแต่ต่คุณแม่ถูกลูกสั่งห้ามทักตอนอยู่นอกบ้านแล้วรู้สึกว่าเวรกรรมกำลังติดตามมาทันแล้วสินะ

"กูทำใจไม่ได้อะไม่เคยรู้สึกอกหักแบบนี้มาก่อนเลยลูกไม่เรียกแม่ยังพอทนแต่ลูกไม่ให้เรียกตอนอยู่ข้างนอก...แล้วกูจะทำยังไง กูจะอยู่ยังงาย ฮือออ"

แมนขโมยโคล่าขวดสอสองลิตรของสามีมาดื่มร้องไห้โวยวายจนถูกลากเข้าห้องสามีที่เก็บเสียงไว้เล่นเกม กลัวลูกออกมาด่าให้ร้องไห้มากกว่าเดิม

"ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เรียกลูกมาจ่ายเงินในห้างให้ใช่ไหม?" ดีว่างร่างหนาที่กอดขวดโคล่าเหมือนเสพติดลงบนพื้นตนเองทิ้งตัวลงบนเก้าอี้เกมนั่งไขว่ห้างมองร่างขาวสวมกางเกงตัวเดียวผมเผ้ายุ่งเหยิง

นี่เมียหรือผ้าขี้ริ้ว?

"ไอ้ดีมึงเห็นกูเป็นแม่ที่เกาะลูกแดกเหรอ!"

แมนลุกผึงขึ้นนั่งขัดสมาธิแยกเขี้ยวใส่อ้าปากงับนิ้วเท้าของดีที่ชี้มาตรงหน้าจึงถูกบีบจมูกใช้ขารัดร่างที่พื้นเอาไว้แน่น

"เออ "

"ไอ้ดี! กูมีทะเบียนสมรสนะเข้าข้างกูเดี๋ยวนี้ ตอนนี้กูอ่อนไหวถ้าไม่เข้าข้างกูจะกระทืบสากมึงให้แตกเลย"

ปากได้รูปของแมนเบะเบี้ยวเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ยังขู่คล้ายแม่หมาตกมันเหวี่ยงหัวสลัดไปทั่วกัดขากัดไข่ระบายอารมณ์เหมือนหมาบ้า

เป็นเมียและเป็นแม่ที่โตมาด้วยกัน อยู่ในสังคมที่พ่อแม่สร้างตัวอย่างหนักจนไม่มีเวลาว่างให้ลูกเหมือนกัน คบเพื่อนห้าวเหมือนกัน เผลอไปมีอะไรกันจนท้องมีลูก มีปัญหา จากที่ไม่กลัวใครแม้แต่พ่อแม่กลับกลัวเพียงแค่เสียงร้องไห้ครั้งแรกของลูก

ไม่ได้รักกันมาก่อน ไม่เหมือนพวกบ้านรวยที่ถูกจับคลุมถุงชน แต่เป็นคนที่ต้องรับผิดชอบในการไม่รู้จักยับยั้งความต้องการของตัวเอง แม้จะยังไม่รูู้้จักการรับผิดชอบตัวเอง

เราเป็นแบบนั้น..

บ้านอื่นอาจจะมีครอบครัวที่ต้องสมบูรณ์แบบตั้งธงไว้ว่าให้รักและสามัคคีกัน แต่สำหรับบ้านนี้คำว่าครอบครัวอาจเป็นเพียงการได้เห็นหน้ากันในอาณาเขตของบ้าน ไม่อบอุ่นแต่ปลอดภัย ไม่ได้รัก...แต่ขาดไม่ได้ ดีคิดแบบนั้นเสมอ

เรื่องเมีย

พอโตขึ้นความรักไม่สำคัญเท่าการอยู่ร่วมกันได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือมีอะไรเปลี่ยนไป แม่ของลูกที่มีแค่ลูกและหันหน้ามาคุยกันเรื่องลูกเท่านี้ก็เรียกว่าเมียได้เต็มปากแล้ว

"นี่ลูกคนเดียวยังมีอีกสองนะ หัดรับมือกับวัยรุ่นหน่อย" ดีบีบจมูกรั้นให้แหงนหน้าขึ้นจากการไล่งับไข่ผัวจ้องหน้าคนอกหักจากลูกแล้วมางอแงกับผัวเพราะไม่มีใครปลอบ

"มึงทำใจได้เหรอ ลูกไม่ให้ทักตอนอยู่นอกบ้านมึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง" แมนเอ่ยขึ้นหาแนวร่วม

"รู้สึกสิวะ เราอาจจะทำให้ลูกรู้สึกว่าไม่ถูกรักอยู่ทั้งที่ในใจเรารักแค่ลูกด้วยซ้ำ เป็นพ่อแม่ที่แสดงออกไม่เก่ง ทำให้ลูกรู้สึกเหมือนไม่มีพ่อแม่..เราอาจจะเป็นแบบนั้นกันอยู่ก็ได้"

ดีสางผมยุ่งให้คนตัวขาวที่นั่งขัดสมาธิบนพื้นจากตัวใหญ่ๆ หดเหลือเท่ากำปั้น ไม่น่ารักหรอกแต่มันน่าเอ็นดูเมียก็หน้าเหมือนลูกคนโตจะตีมันหลังคลอดลูกยังไม่กล้าแต่ฟาดตูดประจำเพราะมันดื้อกว่าลูก

"กูยังปรับตัวไม่ได้เลย ..กูยังปรับตัวเรื่องทำพ่อแม่ผิดหวังไม่ได้แล้วยังต้องมาปรับตัวเป็นแม่ที่ดีของลูกอีกกูทำตัวไม่ถูก"

"วันนี้มึงดูมีวิญญาณความเป็นแม่นะ แปลกดี"

"เรา...จะทำยังไงกันดีวะ?"

"ครั้งแรกเลยนะที่มึงถามว่าเราจะทำยังไงกับเรื่องลูก ดูเป็นแม่ตัวจริงขึ้นมานิดนึง"

"ปวดหัวว่ะ ทำไมชีวิตมันยุ่งยากจังวะ กูไม่อยากทำอะไรอยากอยู่ง่ายๆ อยากให้พ่อแม่เข้าใจ คนเราไม่เหมือนกันนะเว้ย ถ้าสั่งได้ดั่งใจก็เลี้ยงหุ่นยนต์สิ ใครใช้ให้มีลูกคนเดียวแล้วตั้งความหวังซะสูงลิ่วแบบนั้น พอกูเปลี่ยนจากเด็กติ๋มเป็นนักเลงเพราะทนโดนแกล้งไม่ได้ก็ผิดหวังในตัวกู เกรดไม่ดีก็ผิดหวัง ท้องกลางคันก็ผิดหวัง ทำงานพลาดก็ผิดหวัง เลี้ยงลูกไม่เป็นก็ผิดหวัง เขาจะหวังอะไรกันนักกันหนาวะ กูเพิ่งทำทุกอย่างเป็นครั้งแรกจะให้กูดีแค่ไหนกัน!"

หมั่บ!

ดียื่นมือคว้าท้ายทอยตัวแม่เข้าหาจ้องมองใบหน้ายามไร้ทางออกเหมือนกันกับตอนที่รู้ว่าท้อง สีหน้าแววตาที่เหมือนฟ้ากำลังจะถล่มลงมาไม่รู้ทำไมถึงดึงไหล่หนาโน้มตัวลงมาโอบกอด กอดเอาไว้แน่น คนตัวโตเอ่ยชิดใบหูเสียงเบาราวกับกระซิบรวบร่างเมียอันธพาลด้านล่างกระชับกอดแน่น

"กูก็เหมือนมึงเพราะงั้นไม่ต้องสนใจ มึงต้องปล่อยให้ลูกทำอย่างที่เขาอยากทำแล้ววันนึงลูกจะเข้าใจ แต่เราก็ต้องเปลี่ยนด้วย

"ไอ้ดี...วันนี้มึง.."

"อะไร?"

"มึงดูหล่อแม้หน้าจะเหี้ยเหมือนเดิม เป็นวันแรกเลยตั้งแต่ได้กันมาที่อยากแก้ผ้ากระโดดลงไปขย่มสากมึงให้หักคารู "

"...คนอย่างมึงนี่มันจะสลดได้กี่วินาทีวะไอ้แมน"

"กูอยากเย็ดมึง"

แมนแหงนหน้าขึ้นยิ้มแฉ่งจนคนบนเก้าอี้ยิ้มตาม ไม่รู้ว่ามันมีสเน่ห์ตรงไหน ไอ้ตัวกวนส้นตีนตรงหน้าทำไมถึงได้เอากันมานานขนาดนี้ เอากันจนมีลูกสามแล้วยังอยากผลิตทายาทกับคนเดิมไม่เปลี่ยน

ใบหน้าขาวเอียงแนบลงมากลางเป้าคนบนเก้าอี้ลูบคลำสากนิ่มที่รับมือเมียไบโพล่าไม่ทัน ล้วงมือเข้าไปในกางเกงของดีควานหาสากอันเดิมลูบคลำไม่กี่ทีก็แข็งพร้อมฟาดปาก

“คันขึ้นมาเชียว” ดีบีบกรามคนหื่นขึ้นมาสบตา จู่ๆ ก็เงี่ยนเปลี่ยนอารมณ์ไวเหลือเกิน

“ที่จ่ายเงินให้วันนี้หายกันนะ”

คนเจ้าเล่ห์ค้างมุมปากยิ้มการค้าเห็นฟันขาวแทบจะครบทุกซี่กระพริบตาปริบๆ ต่อลองเหมือนไม่ชอบเป็นหนี้ทั้งที่ขยันหาเรื่องซื้อของที่สุด

“กูว่าละ” ดีดีดหน้าผากคนข้างล่างส่ายหัวเอือมระอาแม้จะรู้สึกดีที่เมียอยู่ในโหมดคุณแม่

“มึง..กูจะเปลี่ยนนิสัย” แมนเอ่ยขึ้นดูจริงจังขึ้นมา

คุณหนูลูกเจ้าของปั๊มน้ำมันและร้านสะดวกซื้อที่มีสาขาเกิน 30 สาขาทำร้านซ่อมรถในปั๊ม ซื้อเฟรนไชส์ร้านกาแฟในปั๊ม ทายาทคนที่รวยขนาดนี้แต่ไม่เคยอวดใครว่ารวย ไม่เคยเอาเหล้าที่ขายมาเลี้ยงเพื่อนแต่จ่ายเงินซื้อตลอดเพราะกลัวพ่อแม่อับอายที่ลูกไม่ดี ถูกริบเงินจนหมดมักจะขโมยของในร้านสะดวกซื้อกินตอนอยู่คนเดียว ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นขโมยบ่อยๆ แมนเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่สมัยเรียนดีรู้มาตลอด

“อย่าทำตัวประหลาดไปกว่านี้ก็พอ”

“แปรงฟันหรือยังอยากดูดปาก”

“แปรงแล้วมาดิ ดูดปากแล้วจะดูดสากด้วยก็ได้นะอาบน้ำแล้ว~”

“เคี้ยวกลืนเลยได้ไหมแบบชาไข่มุก”

“เดี๋ยวรูตูดมึงนั่นแหละที่จะชา แก้ผ้ามาเลยมาทำงานใช้หนี้”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp   ขอบคุณ

    "แมนทำหน้าดีๆ หน่อยลูกชายคนแรกของเรากำลังจะแต่งงานนะ"พ่อของลูกชายทั้งเจ็ดบีบแก้มคนหน้าบึ้งเบะปากมองชายหนุ่มร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวลูบผมลูกชายด้วยท่าทางหมั่นไส้เต็มขั้น"แต่งได้ก็เลิกได้คิดว่าโรแมนติกมากมั้งถ่อมาไกลถึงทะเลลมก็แรงมีแต่กลิ่นเกลือใครมันเป็นคนเลือกสถาณที่เนี่ย สิ้นคิดชะมัด" แมนบ่นอุบสะบัดหน้าให้หลุดพ้นเงื้อมมือพ่อของลูก"พี่วันไงพี่วันชอบทะเล" ทูถือไอติมยื่นให้แม่กับพ่อพลางตอบคำถามตัวแม่ แมนหุบปากฉับย่นจมูกอย่างขัดใจแต่แอบเนียนงับไอศกรีมผัวเพราะอยากชิม"อ้าวไม่ใช่หมอนั่นเลือกเรอะ""เรียกลูกเขยให้มันเหมือนชาวบ้านหน่อย""เช๊อะ...ทะเลก็สวยดีดูพระอาทิตย์ตกดินนั่นสิ""เปลี่ยนสีเป็นกิ้งก่าเลยนะ" ดีว่าให้เมียตัวร้ายที่เดินไปสมทบกับปู่ย่าตายายเพื่อหาเหล้าฟรีดื่มแสงสุดท้ายของวันทอดตัวเหนือผิวน้ำ กลืนเข้ากับท้องฟ้าสีทองอ่อนจนแทบมองไม่ออกว่าทะเลเริ่มตรงที่ใดลมเย็นพัดผ่านกลิ่นเค็มจาง ๆ กับกลิ่นดอกลิลลี่ขาวที่ประดับเรียงรายตลอดทางเดิน ผืนผ้าสีงาช้างพลิ้วเบาอยู่เหนือพื้นทราย ทุกอย่างดูเรียบหรูมีรสนิยมบ่งบอกตัวตนความเป็นคนรวยของทั้งสองตระกูลได้เป็นอย่างดีเสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นจังหวะ

  • พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp   มึงรักกูมั้ยบ18+

    วันนี้ตัวแม่หมกมุ่นอย่างหนักกับคำว่ารักของลูกเขย เหมือนคนขี้อิจฉาผสมปนเปกับความไร้เดียงสาบวกกับความร้ายเดียงสาของแมนทำให้คนดีถามเมียขึ้น “มึงอายุเท่าไหร่นะไอ้แมน” “เอ่อ..น้องวันอายุเท่าไหร่น้า อ่าา..อื้มม?” เมียไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับตัวเลขได้ ไม่ว่าจะเลขอะไรยิ่งมีลูกเยอะก็จำวันเกิดสลับมั่วไปหมดแทบจะเป่าเค้กทุกเดือน “มึงแก่แล้ว” “เออแล้วไงตูดแก่ๆ จะมาเอาอะไรกับกู” “วุ่นวายไปหมดตั้งแต่เด็กยันแก่ กูไม่รู้ รักไหมไม่รู้แต่จะเอาถอดกางเกงเดี๋ยวนี้!” “เจ้าเซเว่นอายุเท่าไหร่นะ?” “ถามทำไมอี้กมึงเป็นโรคความจำเสื่อมเร๊อะ!” “ก็กูสงสัยไอ้เด็กนั่นมันพูดออกมาด้วยความรู้สึกแบบไหน มันรู้สึกยังไงตอนพูดออกมา มันพูดจริงไหมหรือโกหกเก่ง แต่น้องวันบอกว่ามันดี โอยปวดหัว” “ทีเรื่องตัวเองไม่เห็นมึงจะคิดอะไรท้อง..แพ้ท้อง..แม่ด่า..พ่อไม่คุยด้วยไม่เห็นมึงจะเป็นอะไร” “ลูกรักของข้า น้องวันของข้า มหาสมบัติของข้า” “มึงบ้าไปแล้วไอ้แมน” “มึงสิบ้ากามถอดกางเกงกู” “สาดน้ำใส่สักทีสองทีมึงก็กลับมาร่าเริงเหมือนคนบ้าได้แล้ว” “กูไม่มีแรงมึงตอกมาเลยกูรับบทคนโดนข่มขืนเอง” “เอาหมอนปิดหน้ามึงไว้ได้มั้ยไม่อยากฟังมึงบ่

  • พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp   รักกูมั้ย

    ตึกดึกคืนนั้น เงาดำตะคุ่มๆ คืบคลานเข้ามายังหน้าห้องหนึ่งซึ่งปิดป้ายเตือนไว้ยาวเหยียด ห้องที่ชื่อ Daddy ฝรั่งจ๋ามาแต่ไกล บรรทัดต่อมาเตือนว่าให้เคาะห้องตามลำดับการเกิดพ่อจะได้รู้ว่าใครจะมาหาเรื่องอะไร คนที่รู้ว่าลูกแต่ละคนจะมีเรื่องคุยแบบไหนมาหาเพราะอะไรนี่มันช่างเป็นสุดยอดคุณพ่อเสียจริง แต่ร่างตรงหน้าประตูไม่ได้เคาะมันแต่อย่างใดกลับบิดเปิดเข้ามาแผ่วเบาคืบคลานขึ้นมาบนเตียงกว้างคลานคล่อมร่างกำยำไร้อาภรช่วงบนปกปิดอวดกล้ามเนื้อแน่นหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คุณพ่อเพียงหนึ่งเดียวในบ้านนอนหลับสนิทโดยไม่รู้เลยว่ามีภัยคุกคาามคืบคลานคล่อมร่างตนเองและจ้องเขม็งมายังวงหน้าหล่อเหลายามนิทรา สิ่งนั้นเปล่งเสียงท่ามกลางความมืดออกมาว่า! “ไอ้ดี” “..ว่า” ไม่ต้องลืมตาขึ้นมามองก็รู้ว่าใครที่เข้ามาห้องคนอื่นโดยพละการคลานขึ้นเตียงมาตัวขาวโพลน คนที่ไร้มารยาทที่สุดในบ้านและคาดหวังว่ามันจะดีไปกว่านี้ไม่ได้ อีเมียตัวดี “มึงรักกูมั้ย?” คำถามที่มาพร้อมความรู้สึกหยาบกร้านแสบสันไร้ความอ่อนโยนเหมือนกระดาษทรายเบอร์ 88 ทำเอาคนตัวโตขนลุกซู่จนต้องท้าวแขนผงกตัวขึ้นมาเปิดไฟหัวเตียงด้วยใบหน้านิ่งสนิทหรี่ตามองคนร่างควาย

  • พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp   คุณแมน

    ตอนแนะนำตัวกับครอบครัววันครั้งแรก ดีกันคิดว่าคงเป็นแค่ทักทายธรรมดาแต่ไม่… มันคือการเจอกองทัพทั้งเจ็ด…อย่างกับสโนว์ไวท์แน่ะเขายืนหน้าประตูบ้าน ยิ้มสุภาพเหมือนคนดูมีมารยาท ทันใดนั้น ฝูงน้อง ๆ ก็กรูเข้ามาเหมือนเจอดารา“สวัสดีพี่ดีกัน!”“หวัดดีพี่ดีกัน!”“หวัดดีจ้าพี่ดี~!”“เฮลโหลวพี่กันดี เอ้ย ดีกัน!”“ไงพี่กัน!”“โย่วพี่ดีกัน!”เสียงทักดังรัวเหมือนยิงปืนกล“สวัสดีน้องๆ”ใช่ครับแฟนผมมีน้องพ่อแม่เดียวกันมากถึงหกคนรวมแฟนผมเป็นเจ็ดคน…เขากวาดตามองแถวเด็กที่ยืนเป็นระบบระเบียบกว่าทหารเกณฑ์ลูกดกขนาดนี้นี่คือบ้านหรือเครื่องถ่ายเอกสาร?“ลูกดกมาก…” ดีกันกระแอมห่างกันปี สองปี สามปี สูงไล่เลี่ยกันหมด…หน้าตาดีทั้งบ้าน เพราะพ่อแม่หน้าตาดีมากด้วย“ใครให้อินดีกว่านี้มั้ย…ตั้งใจปั๊มลูกอย่างมีระบบมากเลยนี่นา~”น้องซิกยกมือทันที “พ่อบอกว่าอยากครบสิบ!!”ดีกันช็อกจนแทบหยุดหายใจวันตบบ่าเขาเบา ๆดีกันหันมองคนข้างตัวช้า ๆ“…วันอยากมีลูกกับฉันแบบนี้ไหม”วันชะงักเแต่น้องๆ หัวเราะกร๊าก"อยู่บ้านกันหมดเลยเหรอ" ดีกันกวาดตามองรอบบ้านใหญ่ที่เต็มไปด้วยรองเท้ากองหน้าประตู เหมือนทุกคนในจังหวัดนัดกันมาที่นี่"ช่าย นี่

  • พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp   อยากเจอพ่อแม่

    (วัน) หลายปีผ่านไปครอบครัวของผมใหญ่ขึ้นเพราะน้องๆ โตขึ้นเรียนชั้นสูงขึ้นแยกย้ายกันเรียนในสายที่ชอบแต่ไม่ไกลบ้านนัก ผมอยู่คอนโดลำพัง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ลำพังเสียทีเดียว ก็คุณแมนไปอ้อนคุณยายให้ซื้ออีกห้องชั้นล่างสุดน่ะสิไม่รู้มีแผนอะไรชอบไปตีสนิทกับยามและแม่บ้าน ก็คงเล่นเป็นสายลับเหมือนเดิมเกิดเป็นลูกคนอย่างพ่อกับแม่ไม่ง่ายเลยนะเหมือนเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกัน หลายครั้งก็อยากจะดุด่าให้สำนึกจริงจังสักทีว่าทำไมไม่ใช้ชีวิตให้ดีกว่านี้ แต่พอโตขึ้นก็นึกขอบคุณที่เขาไม่ตามกระแสยังคงความเป็นตัวของตัวเองแบบมนุษย์ที่มีความแตกต่างได้แทบจะร้อยเปอร์เซ็นที่รู้สึกแบบนั้นเพราะส่วนหนึ่งเห็นครอบครัวคนรักอย่างดีกันเคร่งครัดกับการใช้ชีวิตมากไปหน่อย ยามอยู่ห่างกันคนตัวโตทำท่าจะเป็นจะตายเพราะงานที่บ้านชวนให้อึดอัด พอกลับมาเจอก็อ้อนอยากกอดตลอดเวลาเหมือนเด็กๆ ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้านให้ดีกันคอยพักพิงไปเสียแล้ว“เหนื่อยจังไม่อยากทำงานแล้ว”คนตัวสูงรูดเนคไทออกจากลำคอแกร่ง นักบาสคนเก่งกลายร่างเป็นนนักธุรกิจหนุ่มขึ้นทุกวัน ใกล้เรียนจบมหาวิทยาลัยเพื่อนคนอื่นมีแพลนเรียนต่อต่างประเทศเริ่มธุรกิจอย่างที่อยากทำ

  • พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp   วันจะไปอยู่คอนโด

    เสียงวันสวนกลับทันที พ่อแม่เงียบไปสามวินาทีก่อนระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน“อู้วว เสียดสีเหลือเกิ๊น” แมนยกมือกุมอกแสร้งทำสีหน้าเจ็บปวดพลางเอนพิงโซฟา “ไปนอนด้วยได้มั้ย เดี๋ยวเหงา”“ไม่เอาอ้ะ” วันพูดเสียงเนือยตัดบททันควัน “ให้อยู่กับคุณ เอาน้องห้าคนไปอยู่ด้วยดีกว่า”“อะไรอ้ะ~” แม่ทำเสียงสูงทันที ส่วนเจ้าแฝดเริ่มหัวเราะคิกคัก“ผมไปอาบน้ำนอนละ อย่าเสียงดังนะ เดี๋ยวน้องเลียนแบบ” วันพูดก่อนเดินขึ้นห้องไป“อะไรอ้าาาา~”เสียงแม่แมนลากยาวตามหลัง ส่วนพ่อดีก็หัวเราะหึในลำคอเบา ๆ เหมือนจะบอกว่าบ้านนี้…เงียบได้สักวันคงปาฏิหาริย์แล้วล่ะ“มึงดูลูกสิ”แมนทำหน้ายู่ชี้นิ้วไปทางห้องลูกชายคนโตแตสามีเพียงยิ้มให้พลางเทน้ำส้มลงแก้ววางลงตรงหน้าคนท้อง “ดูทำไม ลูกจะเรียนจบมอหกแล้ว โตมาอย่างมีคุณภาพ อาจจะกดดันตัวเองมากไปหน่อย แต่ก็ผ่านมาได้โดยไม่ทะเลาะกัน”“ใครจะกล้าทะเลาะด้วยวะ ดุจะตาย” แม่แมนหัวเราะในลำคอ นึกถึงสายตาคม ๆ ของลูกชายที่เหมือนแม่ตัวเองไม่มีผิดดีหัวเราะเบา ๆ “ดีจริง ๆ มีลูกคนแรกมากำราบความดื้อด้านของตัวเองอีกที”“นี่กูคิดถูกไหมเนี่ย ที่ปล่อยให้มีลูกมากขนาดนี้” แมนพูดพร้อมยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบเหล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status