EP.02 น้ำใคร

มิลินอ่านข้อความที่เพื่อนสาวส่งมาพลางร้อนรุ่มไปทั้งร่าง เพราะที่เพื่อนพิมพ์มานั้นไม่พ้นจะเป็นเรื่อง ‘เลีย’

          ‘โดนลิ้นไปครึ่งคืนเสร็จไป 4 น้ำแน่ะแก พอดุ้นเสียบได้ไปอีกน้ำ เสียวจนไม่มีแรงจะตื่น’

          ‘โดนเลียเหมือนกันแต่ได้แค่ 2 น้ำนะ วันนี้ต้องตื่นเช้า ถ้าปล่อยให้ผัวเลียต่อ ฉันคงเสร็จลืมคืนลืมวันแน่’

          ‘แต่แก… ฉันดูหนังโป๊เรื่องใหม่ว่ะ อยากโดนเลียแบบเนี้ยบ้าง’

          ‘ไหนๆ ส่งมาดูสิ เดี๋ยวคืนนี้ฉันลองเลย’

          ข้อความที่เพื่อนคุยกันก่อนจะขึ้นลิงค์ที่เพื่อนส่งมาให้  มิลินไม่รอช้ารีบกดลิงค์ทันที หล่อนอยากรู้เหมือนกันว่าโดนเลียแบบนี้มันเป็นยังไง เพราะแค่เลียแบบธรรมดาหล่อนยังไม่เคยแล้วเลียแบบใหม่นี้มันจะแตกต่างกันแค่ไหน บอกตัวเองก่อนจะถอนใจเพราะไม่ว่าแบบเก่าหรือแบบใหม่หล่อนก็ยังไม่เคยทั้งนั้น แต่ศึกษาไว้ก่อนจะเป็นไรไป สักวันหล่อนจะยั่วให้กวินเลียหล่อนให้ได้

          ภาพและเสียงที่ส่งมาทำให้มิลินตัวชาวาบพลางหันมองซ้ายขวา แม้นี่จะเป็นระเบียงห้องนอนของหล่อนแต่หล่อนก็ไม่กล้านั่งดูคลิปอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ เมื่อเห็นไม่มีใครมิลินจึงก้มมองคลิปในมือถืออีกครั้ง ภาพที่เห็นคือปลายลิ้นของผู้ชายต่างชาติแลบออกมาเลียที่เต่าตัวสีชมพูมีขนสีทองขึ้นอยู่ประปราย มองดูรู้ว่าฝ่ายหญิงก็คงจะเป็นชาวต่างชาติเช่นเดียวกัน และเสียงครวญครางของฝ่ายหญิงก็ช่วยยืนยันอีกทาง

          หล่อนเห็นลิ้นแลบออกมาเลียเต่าตัวสีชมพูเลียขึ้นเลียลงสลับกับเจ้าของเต่าสีชมพูยกตัวขึ้นสูงให้ปลายลิ้นนั้นสอดแทรกเข้าไปในช่องทางที่สร้างความเสียวสุดๆ

          นิ้วมือของฝ่ายชายแหวกเต่าสีชมพูให้มองเห็นติ่งเนื้อซึ่งเป็นยอดเกสรอยู่ด้านใน ก่อนที่ลิ้นของฝ่ายชายจะตวัดเลียเร็วที่ติ่งสีชมพูสดราวกับกำลังชื่นชมขนมหวานน่าเอร็ดอร่อย

          ความเสียวนั้นคงไม่ต้องพูดถึงเพราะสาวฝรั่งร้องครางไม่หยุดปากและความเสียวของหล่อนที่นั่งดูอยู่นี้ก็ไม่แพ้กัน

          ตอนนี้หล่อนรู้แล้วว่าท่วงท่าที่เพื่อนบอกว่าเป็นแบบใหม่นั้นก็คือ ผู้หญิงอยู่บนยื่นเต่าลงไปให้ผู้ชายที่นอนอยู่ล่างเลีย หล่อนพานนึกไปถึงเมื่อหล่อนอยู่บน ควบขี่ดุ้นของกวินอย่างเมามัน ท่านี้ก็ไม่ต่างกันมาก ต่างกันที่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ควบดุ้นแต่กลับเป็นควบขี่ลิ้นของเขาแทน

          ‘แกเอ๋ยถ้าโดนเลียท่านี้ ฉันคงเสร็จทั้งคืน’

          ข้อความของเพื่อนเด้งขึ้นมาทำให้มิลินสะดุ้ง และเมื่อเพื่อนพิมพ์ชื่อหล่อนราวกับจะถามอะไรบางอย่าง มิลินก็รีบปิดกล่องแชทในทันที

          ร่างงามระหงสมส่วนพรวดลุกขึ้น จุดประสงค์ของหล่อนไม่ใช่จะหนีคำถามของเพื่อนหรอก เพราะเพื่อนไม่ได้ถามอะไรให้หล่อนกระทบใจ เพื่อนรู้อยู่แล้วว่าสามีหล่อนไม่อยู่ แต่ที่เพื่อนจะถามก็คงเรื่องจะนัดกันไปเจอนอกบ้านได้วันไหน แต่หล่อนสิให้คำตอบไม่ได้ และตอนนี้หล่อนก็อยากเข้าไปปลดปล่อย

          มิลินพาตัวเองเดินไปที่ห้องน้ำแต่บางอย่างที่ผิดปกติทำให้หล่อนต้องหันมอง นั่นคือตะกร้าผ้าที่ใส่แล้วของหล่อนซึ่งวางอยู่ด้านข้างหน้าประตูห้องน้ำ ซึ่งโดยปกติแล้วหล่อนจะวางตะกร้าผ้าชิดประตูไม่ให้เคลื่อนออกมาข้างหน้า แต่ที่หล่อนเห็นคือตะกร้าวางเลยออกมาจนแทบจะพ้นแนวตู้โชว์หน้าห้องน้ำ ซึ่งนั่นไม่ใช่นิสัยที่หล่อนจะทำเลย

          อารมณ์ที่จะพาตัวเองไปปลดเปลื้องวูบหาย อารมณ์กราดเกรี้ยวมาแทนที่เพราะหล่อนไม่ชอบเลยหากจะมีใครเข้ามารุกล้ำเรื่องส่วนตัว หากเป็นแม่บ้านมาเก็บผ้าไปซัก ผ้าในตะกร้าของหล่อนก็คงจะไม่อยู่จนเต็มแบบนี้ ดังนั้นต้องเป็นใครบางคนเข้ามาในห้องของหล่อนแน่ๆ คิดแล้วมิลินก็ก้าวเข้าใกล้ตะกร้าหยิบดูเสื้อผ้าของหล่อนว่ามีอะไรหายไปบ้าง แต่ชั้นนอกชั้นในที่หล่อนใส่เมื่อวานก็ยังอยู่ครบ

          คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันคิดไม่ตกว่าใครเข้ามาในห้องของหล่อนและเข้ามาทำไม แต่ที่แน่ๆ ต้องมีคนเข้ามาอย่างแน่นอนและหล่อนจะจับให้ได้ แต่แล้วหล่อนก็เห็นอีกสิ่งผิดปกติ

          “อะไร”

          มิลินหยิบกางเกงชั้นในของหล่อนขึ้นมาดูเพราะคล้ายมีของเหลวบางอย่างเปื้อนอยู่ ปลายนิ้วสัมผัสได้ถึงความชื้น และน้ำเหนียวหนึบสีขาวข้นเหมือนจะกองอยู่เป็นก้อนรวมกันที่เป้ากางเกงชั้นในของหล่อน

          หล่อนไม่เคยมีน้ำแบบนี้ น้ำหล่อลื่นของหล่อนใสไม่มีสี และช่วงนี้ก็ไม่ใช่ช่วงที่หล่อนจะมีตกขาวก่อนรอบเดือน

          ดวงตาสวยพินิจดูสิ่งที่เปื้อนเป้ากางเกงใน แค่นำเข้าใกล้กลิ่นคาวคลุ้งแสนจะคุ้นเคยก็ปะทะจมูกทันที

          “น้ำ…”

          กลิ่นคุ้นเคยทำให้มิลินเสียววาบตรงนั้น เพราะนี่มันกลิ่นน้ำเชื้อผู้ชายชัดๆ แต่มาอยู่ที่กางเกงในหล่อนได้ยังไง หรือจะเป็นน้ำอื่น

          มิลินดมเป้ากางเกงในตัวเองอีกครั้ง สูดลมหายใจลึกจนชิดติดจมูก ดมยังไงก็เป็นกลิ่นน้ำเชื้อผู้ชายอย่างแน่นอน เพราะหล่อนไม่ใช่แค่ดมแต่กลืนกินอยู่บ่อยครั้ง หากอมแล้วดูดจนกวินทนไม่ไหว ก็ปล่อยน้ำใส่ปากหรือไม่ก็เปื้อนหน้าหล่อนบ่อยครั้ง หล่อนจำได้ไม่ผิดแน่

          “แต่น้ำใครล่ะ” นั่นคือสิ่งที่มิลินต้องคิด ในเมื่อกวินไม่อยู่ก็ไม่มีใครมาพ่นน้ำใส่เต่าของหล่อน และถ้ากางเกงในของหล่อนมีน้ำเชื้อ ก็แปลว่ามีคนตั้งใจเข้ามาทำ ใครล่ะ แต่น้ำคาวข้นขนาดนี้ คงไม่ได้ปลดปล่อยมานาน