18 - ก็แค่เด็กในอุปถัมภ์

ก็แค่เด็กในอุปถัมภ์

“เดียร์...แกกลับยังไงเหรอ ยังไม่เห็นรถบ้านแกมารับเลย” มินตรา เพื่อนสนิทในกลุ่มของเดียน่า ถามขึ้นมาทันที เมื่อถึงเวลาเลิกคลาสแล้ว แต่ยังไม่เห็นรถมารับหญิงสาวเลย ทั้งสามจึงเดินออกมารอที่ด้านนอกของมหาลัย

“เดี๋ยวก็มีคนมารับ พวกแกกลับกันไปก่อนเลยก็ได้ เรารอคนเดียวได้” เดียน่าตอบเพื่อนทั้งสองออกไป ที่เดินมาด้วยกัน

“ถ้าอย่างนั้นฉันรออยู่เป็นเพื่อนแกน่ะเดียร์ เพราะแฟนฉันมันก็ยังไม่มาเหมือนกันแหล่ะ” เอกกี้ เพื่อนชาย(ไม่)แท้คนสนิทอีกคนของเดียน่า พูดขึ้นพร้อมกับนั่งรอเป็นเพื่อนอยู่ด้านนอกมหาลัยกับเดียน่าสองคน

เดียน่า มีเพื่อนที่สนิทด้วยกันสองคนที่สนิทที่สุดอยู่กันสอง คือ มินตรา หรือ มีน และอีกคนคือชาย(ไม่)แท้ เอกกี้ มีชื่อเดิมว่า เอก ซึ่งเมื่ออยู่กันสามคน เอกกี้จะทำหน้าที่เป็นองครักษ์ให้แก่หญิงสาวทั้งสอง โดยจะมีบุคลิกเป็นชายอกสามศอก ถ้าคนที่ไม่สนิทจริงๆ จะไม่มีใครมองออกว่าเอกกี้คือผู้ชายที่ชอบชาย บางบุคลิกก้จะออกสาว แล้วแต่สถานการณ์นั้นๆ ทั้งสามคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปีแรกเพราะคณะและสาขาเดียวกัน

“ถ้าอย่างนั้นเรากลับก่อนน่ะเดียร์ เจอกันพรุ่งนี้น่ะหญิง” มินตราพูดขึ้นมากับเดียน่าประโยคแรก แล้วหันมาพูดต่อประโยคหลังกับเอกกี้

และไม่นานก็มีรถมารับเอกกี้ เพื่อนของเธอออกไปอีกคน เหลือแค่เดียน่าที่นั่งรออยู่คนเดียว เมื่อยังไม่เห็นยังไร้วี่แววรถที่จะมารับเลย เดียน่าจึงตัดสินใจลุกขึ้น หมายจะเดินไปซื้อน้ำจากฝั่งตรงข้าม

ปี๊น ปี๊น

ยังไม่ทันที่เดียน่า จะได้ก้าวเท้าเดินไปไหน เสียงบีบแตรรถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน พร้อมกับจอดอยู่ตรงหน้าเธอทันที

“จะไปไหน มาขึ้นรถ” เสียงเข้มลดกระจกลง แล้วพูดเสียงดังขึ้นมาทันที

“...” หญิงสาวทำหน้างงในตอนแรก แต่เมื่อรู้ว่าคนที่ขับรถมาจอดตัดหน้าเธอนั้นคือใคร จึงได้แต่เดินขึ้นรถไปโดยไม่ได้เอ่ยตอบอะไร

“ทำไมเดินออกมาข้างนอก ไม่รออยู่ข้างใน แล้วเมื่อกี้นี้จะไปไหน” ธนาเอ่ยถามร่ายยาวขึ้นมาทันที ที่หญิงสาวขึ้นมานั่งในรถ

“เดียร์กำลังจะไปซื้อน้ำค่ะ แล้วรถคุณล่ะค่ะ ทำไมได้ขับคันนี้มา คันนั้นหายไปไหนแล้วค่ะ” เดียน่าถามขึ้นด้วยท่าทางที่สงสัย เมื่อธนาใช้รถอีกคนมารัฐเธอ

“เข้าอู่ เลยเอาคันนี้มาใช้แก้ขัดไปก่อน เธอนั่งอยู่กับใครก่อนฉันจะมาถึง” ธนาเอ่ยบอก พร้อมกับยื่นถุงที่ตนแวะซื้อติดมาด้วยให้แก่หญิงสาวตรงหน้า แล้วถามขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั่งอยู่กับผู้ชาย

“เพื่อนค่ะ นี้คุณซื้อมาเหรอ” เดียน่าตอบออกไปตามจริง แล้วเลิกคิ้วขึ้นถามทันที ที่เห็นถุงร้านสะดวกซื้อ ที่ธนายื่นมาให้เธอตรงหน้า

“ทำไม” ธนาถามกลับไปแบบไม่ได้หันไปมอง

“เปล่าค่ะ แค่แปลกใจที่คุณซื้ออะไรพวกนี้เป็นด้วย” เดียน่าเอ่ยตอบออกไป พร้อมกับรับถุงนั้นมาถือไว้ แล้วเปิดดู และก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นสิ่งของที่อยู่ข้างในถุง ซึ่งก็มีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้น

“ก็เคยเห็นแต่เธอกินแบบนี้ พูดมากนั้นก็ไม่ต้องกิน” ธนาตอบไปตามตรง และแกล้งดึงถุงกับมาคืน เมื่อเริ่มทำตัวไม่ถูก

“กินค่ะ กำลังหิวอยู่พอดีเลย ขอบคุณน่ะค่ะ” เดียน่าพูดขอบคุณขึ้นด้วยความดีใจ และส่งยิ้มหวานมาให้แก่ร่างสูงทันที

“จะไปไหนต่อ” ธนาถามออกไปอีกครั้ง

“เดียร์มีสิทธิ์ไปที่อื่นได้ด้วยหรือค่ะ นอกจากบ้าน” เดียน่าเอ่ยถามออกไปด้วยความรู้สึกที่น้อยเนื้อต่ำใจ

“ไม่มี…นอกเสียจากฉันจะเป็นคนพาไปเอง” ธนาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบนิ่ง และออกรถทันที โดยไม่ได้สนใจใบหน้างอของหญิงสาวเลย

อีกด้าน

“นายครับ” อาชา ขานเรียกเจ้านาย เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน

“มีอะไร” เสียงเข้มของเจ้านายอย่างปีเตอร์ เอ่ยขึ้นถามทันที ที่เห็นลูกน้องคนสนิทเข้ามาภายในห้องทำงานของตน

“ไอ้เชนโทรมารายงานข่าวไอ้ธนาครับ” อาชาเอ่ยบอก พร้อมกับก้มหน้าลงเพียงเล็กน้อย เพื่อดูปฏิกิริยาท่าทางของเจ้านายเสียก่อน

“ไอ้เชนมันเห็นอะไรบ้าง” ปีเตอร์ถามกลับไปทันที เมื่อได้ยินชื่อบุคคลที่ลูกน้องเอ่ยถึง

“เห็นไอ้ธนาพาผู้หญิงคนนั้นไปที่บ้านมันด้วยครับ” อาชาเอ่ยบอกเพียงสั้นๆ

“ไปที่บ้านอย่างนั้นเหรอ คงจะเป็นคนสำคัญของมันจริงๆสิน่ะ ไม่อย่างนั้น คนอย่างไอ้ธนามันไม่ตามติดขนาดนี้หรอก”  ปีเตอร์พูดขึ้น พร้อมกับคิดตามที่อาชาบอก แล้วเอามือขึ้นเกาคางพร้อมกับใบหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาทันที

“ทราบมาว่า ผู้หญิงคนนี้ คือเด็กที่ไอ้ธนามันอุปถัมภ์เลี้ยงมาครับ นายจะให้พวกผมทำยังไงต่อครับ” อาชาถามขึ้น เมื่อเห็นเจ้านายยังไม่สั่งการอะไร

“หาโอกาสไปเอาตัวผู้หญิงคนนั้นมาให้กูได้ ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ได้ แต่ต้องจับเป็นนะโว้ย กูอยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าเป็นผู้หญิงแบบไหนกันถึงเอาคนอย่างไอ้ธนาตามติดได้ขนาดนี้ เป็นแค่เด็กอุปถัมภ์จริงๆ หรือว่าจะมากกว่านั้น” คำสั่งเสียงเข้มออกมาจากปากของปีเตอร์

ณ บ้านปัญญาพิวัฒน์

“วันนี้ไม่มีเรียนเหรอชีโน่ ถึงกลับบ้านไวจัง” ธนาถามลูกชายขึ้นมาทันที ที่เดินเข้ามาภายในบ้านแล้วเห็นชีโน่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขกของบ้าน

“ครูมีประชุมครับ” ชีโน่ตอบกลับไปเพียงแค่สั้นๆ

“แล้ววันนี้ ไม่มีนัดเพื่อนที่ไหนหรือ ปกติว่างก็ออกไปหาเพื่อนตลอด” ธนาถามขึ้นมาอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นลูกชายอยู่ติดบ้าน เพราะปกติถ้าว่าง ลูกชายจะหายไปกับเพื่อนตลอด

“ขอเป็นเด็กดีหนึ่งวันครับ ไม่ได้ชวนพี่เดียร์เล่นเกมนานมากแล้ว” ชีโน่ตอบพ่อออกไป แล้วหันไปพูดกับทางเดียน่าที่เดินมาตามหลังของธนาแทน

“เห๊อะ...นึกว่ามีเหตุผลอะไรดีๆ พากันเล่นเบาๆล่ะ พ่อจะทำงานต่อ” ธนาเค้นหัวเราะออกมา แล้วหันไปสั่งกับทั้งสองคน

“ไปครับพี่เดียร์ ไปเล่นเกมเป็นเพื่อนผมหน่อย ปล่อยให้คนแก่ขี้บ่นทำงานไปครับ” ชีโน่หันมาชวนทางวเดียน่าที่ยืนทำหน้าเหวอ เพราะทำตัวไม่ถูก

“ถึงเวลาก็พากันลงมากินข้าวด้วย อย่าให้ต้องมีคนไปตามน่ะ ไม่อย่างนั้นจะอดเล่นไปตลอดชีวิตเลย” ธนาหันไปสั่งตามหลังทั้งสองอีกที

“คร๊าบ...ไปครับพี่เดียร์” ชีโน่ขานรับเสียงยาวเหยียด แล้วหันไปชวนทางเดียน่าต่อ