All Chapters of พ่ายรัก เมียอุปถัมภ์: Chapter 1 - Chapter 10

อดีตที่เจ็บปวดณ บ้านปัญญาพิวัฒน์ ‘ธนา ปัญญาพิวัฒน์’ หนุ่มโสดที่มีลูกติดด้วยมาหนึ่งคน หรือที่เรียกกันภาษาติดปากคือ พ่อหม้ายนั้นเอง ดูแลธุรกิจอันมากมายมหาศาล มีทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมายในวัยเพียงแค่ 32 ปีเท่านั้น มีลูกชายที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เกิด เพราะเกิดจากความสัมพันธ์ในช่วงของวัยรุ่น มารดาผู้เป็นแม่ซึ่งยังไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูทั้งในเรื่องของความพร้อม อายุ การเงิน และอะไรหลายๆอย่าง อีกทั้งความสัมพันธ์ที่ไม่ได้รักกัน เธอจึงยอมยกลูกให้อยู่ภายใต้ความดูแลของธนาแต่เพียงผู้เดียว และจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกันอีก ธนาจึงเป็นฝ่ายเลี้ยงมาจนถึงปัจจุบันนี้ ซึ่งโตเป็นหนุ่มน้อยในวัย 14 ปีแล้ว มีนามว่า ‘ชีโน่ ชิษณุพงศ์ ปัญญาพิวัฒน์’“พาพี่เขาไปเที่ยวไหนมาอีก...พ่อบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า อย่าขับรถเองมันอันตราย ลูกยังไม่มีใบขับขี่น่ะ” ธนาพูดขึ้นมาทันที ที่เห็นลูกชายกลับเข้ามาบ้าน ในเวลาค่ำแล้ว พร้อมกับหญิงสาววัย 18 ปี ที่เขา อุปถัมภ์ดูแลต่อ เพราะพ่อของเธอคือรุ่นพี่คนสนิทที่ร่วมกันสร้างธุรกิจมาร่วมกัน คือ ‘เขตแดน วัฒนพาณิชย์’ ที่อายุห่างกันกับเขาตั้ง 10 ปี แต่ก็นับถือกันมาตั้งแต่ยังเด็ก เพราะเป็นลูกกำพร้ากัน มี

ผู้ปกครองเจ้าเผด็จการรุ่งเช้า“วันนี้ไปมหาลัยยังไง แล้วชีโน่ละ” ร่างสูงที่นั่งจิบกาแฟอยู่ที่ห้องรับแขก ถามขึ้นมาทันที เมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมาจากชั้นบน“เดียร์ไปรถประจำทางก็ได้ค่ะ” เดียน่าเอ่ยตอบกลับไป“แล้วชีโน่ล่ะ” ธนาถามขึ้นมา เมื่อยังไม่เห็นลูกชายลงมาจากชั้นบน เพราะนี้ก็สายมากแล้ว“ที่โรงเรียนมีจัดกิจกรรม คุณโน่ไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ” เดียน่าตอบออกไปตามตรง เพราะเมื่อคืนชีโน่บอกเธอว่า ที่โรงเรียนมีกิจกรรม“ไปขึ้นรถ ฉันจะไปส่ง” น้ำเสียงที่เรียบนิ่งของธนาเอ่ยบอกหญิงสาว ที่ยืนนิ่งอยู่ตรงทางบันไดของบ้าน“...” เดียน่า ไม่รู้จะตอบหรือปฏิเสธแบบไหนดี จึงไม่ได้พูดอะไรออกมา“นาทีกับเวลาไม่ว่าง ไปทำธุระให้ฉันตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่กลับมาเลย” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง เพราะที่คาสิโนมีปัญหา ลูกน้องคนสนิททั้งสองจึงต้องอยู่เคลียร์ เขาเลยต้องกลับมาที่บ้านคนเดียว ในเวลาช่วงเช้ามืด“เดียร์ว่าคุณธนาก็พักผ่อนเถอะนะคะ ดูท่าทางคุณก็คงจะอดหลับอดนอนมาเหมือนกัน” เดียน่าเอ่ยบอกร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟา อย่างเป็นห่วง เพราะดูหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเลย“ฉันบอกให้ไปขึ้นรถ ก็ทำตามที่ฉันบอก ก่อนที่ฉันจะโมโหไปมากกว่านี้

ความรู้สึก(ผิด) ที่เริ่มก่อตัวและเมื่อวันเวลาเดินทางมาถึงช่วงปิดภาคเรียนแรกของชีโน่และเดียน่าก็มาถึง ซึ่งธนาเองก็ลั่นสัจจะวาจาไว้กับผู้อุปการะคุณอย่าง พนาซึ่งก็คือปู่ที่ชุบเลี้ยงชีวิตของเขา และเขตแดน พ่อของเดียน่า และวันนี้ทุกคนต้องเดินทางไปเยี่ยมหาผู้อาวุโส ตามที่ธนาเคยได้บอกไว้เมื่อหลายเดือนก่อน“ผมไม่ไปได้ไหมครับ พ่อไปกับพี่เดียร์เถอะ” ชีโน่เอ่ยออกมา เมื่อทุกคนนั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องรับแขก เตรียมตัวที่จะขึ้นรถแล้ว“ก็แล้วแต่น่ะ โตมากแล้วนี้ พ่อก็ไม่อยากบังคับ” ธนาพูดบอกไปแบบไม่ได้บังคับฝืนใจ เพราะลูกชายก็โตมากพอแล้ว“ขอบคุณครับ ผมไปแล้วน่ะ มีนัดเตะบอลกับเพื่อน” ชีโน่เอ่ยขอบคุณพ่อ แล้วรีบลาไปหาเพื่อนทันที เพราะมีนัดกันตามประสา“ยิ่งโต ยิ่งแต่ตีตัวออกห่าง” ธนาพูดออกมาคนเดียว เมื่อลูกชายเดินออกไปพ้นตรงนั่นแล้ว แต่ก็พอที่จะทำให้เดียน่าที่อยู่ตรงนั้นได้ยินไปด้วย“ผู้ชายก็แบบนี้แหล่ะค่ะ” เดียน่าเสริมขึ้นมาทันที“ไปกันเถอะ รถจอดรอนานแล้ว” ธนาเอ่ยบอก พร้อมกันเดินนำหน้าไปขึ้นรถก่อนทันที“เชิญครับนาย น้องเดียร์ แล้วนายน้อยละครับ” เวลาที่ทำหน้าเปิดประตูรถให้แก่เจ้านายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกลับ

แผนการเจ้าเล่ห์“ทำไมเราไม่เข้าไปโรงพยาบาลค่ะ นี้ดูคุณธนาจะไม่รู้สึกเป็นห่วงคุณโน่เลยน่ะค่ะ...” เดียน่าถามขึ้นอย่างสงสัย เมื่อรถแล่นเลยผ่านทางที่จะแวะไปโรงพยาบาล ซึ่งเป็นโรงพยาบาลในเครือที่เขาส่งอุปกรณ์ทางการแพทย์มาบริจาคเป็นประจำ และทั้งยังเป็นหุ้นส่วนอีกด้วย“ซื่อบื้อจังเลยน่ะเธอนี้ แบบนี้จะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกได้ยังไงกัน จะไม่ถูกใครปอกลอก ถูกหลอกเอาง่ายๆเหรอ” ธนาเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าเดียน่า แล้วพูดจาถากถางแซวหญิงสาวออกไป“ไล่อยู่ได้...ใครจะอยากออกไปกัน” เดียน่าพูดขึ้นเบาๆ คนเดียว ด้วยน้ำเสียงที่ปนความน้อยใจ“เธอพูดว่าอะไรน่ะ” ธนาที่ได้ยินเสียงซุบซิบดังนั้นรีบถามขึ้นมาทันที เพราะได้ยินที่หญิงสาวพูดไม่ดัง“เปล่าค่ะ งั้นคุณก็โกหกทวดท่านเหมือนกันนะสิ...” เดียน่ารีบปฏิเสธ แล้วนึกถึงชายชราที่พึ่งจะจากกันมาเมื่อสักครู่นี้ขึ้นมาทันที“ใช่...แผนการของฉันเองแหล่ะ” ธนาเอ่ยตอบเดียน่าออกไป อย่างไม่ได้รู้สึก เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย“คุณกล้าใช้แผนโกหกคุณทวดเลยหรือค่ะ” เดียน่าต่อว่าธนาขึ้นมาทันที ที่กล้าใช้แผนโกหกผู้สูงอายุที่นับถือ“ปู่ท่านก็รู้ว่าฉันโกหก ท่านก็เล่นตามน้ำไปอย่างนั้นแหล่ะ จริ

ความอดทนมีขีดจำกัด NCเมื่อขับรถมาใกล้จะถึงบ้านแล้ว อาการแปลกของธนาก้เริ่มออก แล้วรีบเร่งความเร็วรถขึ้นอีกทันที เพราะเจ้าตัวขับรถเอง ไม่ได้ให้ลูกน้องขับให้ และใช้เวลาไม่นาน ธนาก็ขับรถพาเดียน่ามาถึงบ้าน เขารับรู้ได้ทันทีเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเอง“นายดื่มมาเหรอครับ” เวลาและนาที รีบวิ่งเข้าไปหา เพราะกับถามทันทีเพราะใบหน้าที่แดงก่ำของเจ้านายหนุ่ม“กูเป็นลูกน้องมึงเหรอ ที่จะต้องตอบคำถามมึง ชีโน่กลับมายัง” ธนาตวาดเสียงใส่ลูกน้องทั้งสองทันที แล้วถามถึงลูกชาย“กลับมานานแล้วครับตอนนี้ก็น่าจะหลับไปแล้ว” นาทีจึงเป็นฝ่ายเอ่ยตอบเจ้านายหนุ่มไป“พวกมึงไปพักเถอะ ถ้ากูไม่เรียกใช้งาน ก็ไม่ต้องโผล่หัวมาที่นี่” ธนาเอ่ยปากไล่ลูกน้องทั้งสองทันที แล้วเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่สนใจใครเลย“ครับ น้องเดียร์พี่ฝากนายด้วยนะครับ ดูท่าทางจะเมา” เวลาจึงหันมาสั่งทางเดียน่าแทน“ค่ะ” เดียน่ารีบรับคำ แล้วรีบตามธนาขึ้นไปชั้นของบ้านทันทีสองเท้ายาวรีบเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนห้องตัวเองทันที แต่ระหว่างทางก้ถอดเสื้อออกโยนทิ้งไม่เป็นที่เป็นทาง จนเดียน่าค่อยตามเก็บตลอด จนกระทั่งร่างสูงเปิดประตูห้องข