19 - ของขวัญย้อนหลัง

 

ของขวัญย้อนหลัง

สามเดือนต่อมา

หลังจากนั้นมา ทุกคนก็ใช้ชีวิตกันอย่าปกติ จะมีก็แต่ธนาที่เริ่มจะทำตัวผิดปกติมากขึ้นทุกวัน มีความกังวลระแวงอยู่ตลอดเวลา ตามหญิงสาวไม่เคยห่าง จะห่างบ้างก็แค่ตอนกลางวัน ที่ทั้งคู่ต้องไปทำหน้าที่ของตัวเอง และวันนี้ก็เป็นเช่นดั่งทุกวัน

“วันนี้ฉันเข้าไปที่คาสิโนนะ อาจจะมารับช้าหน่อย รอก่อนก็แล้วกัน” ธนาเอ่ยขึ้นบอก เมื่อรถจอดที่มหาวิทยาลัยที่หญิงสาวศึกษาอยู่ เพราะขับรถมาส่งเดียน่าเองอยู่ทุกวัน

“เดียร์กลับ...” เดียน่ากำลังจะเอ่ยขึ้น

“ห้ามกลับเอง เสร็จธุระ ฉันจะมารับเอง รอหน่อยก็แล้วกัน และห้ามออกมาข้างนอกเป็นอันขาด เข้าใจไหม” ธนาจึงขัดขึ้นมาเสียก่อนเพราะรู้ว่าเดียน่าจะพูดอะไร ละออกคำสั่งกับหญิงสาวทันที

“ค่ะ” เดียน่าจึงได้แต่รับคำสั่งอย่างไม่กล้าขัดอะไร

“อ่ะ...” ร่างสูงยื่นถุงใบเล็กๆให้แก่หญิงสาว

“อะไรค่ะ” เดียน่าเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยทันที ที่เห็น

“ของขวัญวันเกิดย้อนหลัง” ธนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งเก็บอาการเอาไว้ เพราะต้องวางมาดเข้มอยู่ตลอด

“ให้เดียร์หรือค่ะ” เดียน่าถามขึ้น

“แล้วคิดว่าให้ใครล่ะ อยู่กันแค่สองคนในรถแบบนี้” ธนาตอบเสียงเข้มออกไป

“...เดียร์คิดว่าคุณจะลืมไปแล้วเสียอีก นี้ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว” หญิงสาวพูดขึ้นมาอย่างน้อยใจเพียงเล็กเล็กน้อย เมื่อย้อนกลับไปนึกถึงวันเกิดที่ผ่านมาเมื่อหลายวันก่อน ที่ไร้วี่แววของขวัญจากธนา

“ฉันสั่งทำ แต่ทางร้านทำไม่ทัน พึ่งจะได้มาเมื่อเช้านี้เอง” ธนาเอ่ยตอบออกไปตามตรง

“ขอบคุณนะค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณ พร้อมกับส่งยิ้มหวานจนตาหยีหายไปหมด มาให้แก่ร่างสูง แล้วเปิดถุงดู ว่าสิ่งของข้างในนั้นคืออะไร

ภายในกล่องใบเล็กๆ มีเครื่องประดับอยู่หนึ่งชิ้น ที่ถูกสั่งทำมาเป็นพิเศษโดยเฉพาะ และออกแบบด้วยธนาเอง ซึ่งนั่นก็คือ สร้อยเพรชเม็ดงามกำลังพอดี มีจี้ที่สลักด้วยชื่อของหญิงสาวเอง เป็นภาษาอังกฤษ

“เอาผมขึ้น...จะใส่ให้” ธนาเอ่ยขึ้นบอก เมื่อรับสร้อยเส้นนั้นจากมือของเดียน่ามา

“เดียร์ว่ามันราคาแพงเกินไป กลัวทำหายค่ะ” เดียน่าทำท่าจะปฏิเสธ

“เดียร์!” เสียงเข้มขู่ขึ้นมา พร้อมกับสายตาที่จ้องมองหน้าของหญิงสาวนิ่ง

เดียน่าจึงจำยอมต้องรวบผมขึ้นให้ธนาได้สวมใส่สร้อยคอให้ อย่างที่ปฏิเสธไม่ได้ และนั่งตัวแข็งทื่ออยู่ เมื่อร่างสูงก้มลงมาใกล้ๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆของร่างสูงที่แรดต้นคอของเธอ ถึงจะจูบกันบ่อย แต่เธอก็เขินอยู่ดี เพราะทุกครั้งที่เขาจูบเธอ ก็เฉพาะที่จะทำเรื่องอย่างว่ากันเท่านั้น

ร่างสูงที่สวมสร้อยให้แก่หญิงสาวเสร็จแล้ว ยังคงจ้องอยู่ที่ใบหน้าหวานนั้นของหญิงสาว ไม่ยอมขยับออกห่าง จนกระทั่งอดใจไม่ไหว จึงเชยคางมนของหญิงสาวขึ้นมา พร้อมก้มลงมอบจูบแสนหวานให้แก่หญิงสาวทันที โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็ยอมเผยอปากรับจูบนั้นของร่างสูงแถมยังจูบตอบกลับด้วย

“อื้อ...พอแล้วค่ะ เดียร์ไปเรียนก่อนนะ” หญิงสาวรีบผละออก เมื่อมีปลาหมึกเริ่มจะเลื่อยขึ้นมาที่ต้นขาของเธอ

“...” ร่างสูงไม่เอ่ยตอบอะไร ได้แต่ถอนหายใจออกอย่างน่าเสียดาย

เมื่อเดียน่าลงจากรถไปแล้ว ร่างสูงจึงขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัย แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังคาสิโนของตัวเองทันที

ตกเย็น

คาสิโน (ธนา)

“นายครับ...มาลูกหนี้มาขัดดอกอีกแล้วครับ นายจะเช็คของเองไหม” ไทเกอร์เข้ามารายงาน ที่ห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม เมื่อเห็นว่าเย็นมากแล้ว เจ้านายหนุ่มยังไม่ออกจากห้องทำงานเสียที

“อื้ม...เดี๋ยวกูลงไป เตรียมของให้กูพร้อมด้วยล่ะ” ธนาพยักหน้าอย่างรับรู้ แล้วเอ่ยถามไทเกอร์ลูกน้องที่ดูแลที่นี่ออกไป

“วันนี้นายไม่ไปรับคุณเดียร์ที่มหาลัยหรือครับ นี้ก็เย็นมากแล้ว” ไทเกอร์ถามขึ้นมาทันที เมื่อยังเห็นเจ้านายนั่งคงนั่งทำงานอยู่

“...กูใช้เวลาไม่นานหรอก” ธนาคิดตามคำที่ไทเกอร์พูดอยู่สักพัก แล้วบอกออกไป

“ครับ” ไทเกอร์ขานรับพร้อมกัน เพียงแค่สั้น ๆ

“เดี๋ยว...กูไปดูของตอนนี้เลย” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับลุกขึ้นเดินลงไปยังห้องใต้ดินทันที

“ทางนี้ครับนาย” ไทก้าเอ่ยบอก พร้อมกับเปิดประตูห้องให้

“ไอ้เวลากับนาทีอยู่ไหน” เสียงเข้มเอ่ยเรียกลูกน้องคนสนิทขึ้นมา เมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้

“มาแล้วครับนาย” เวลากับนาทีเดินเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มทันที่ ที่ได้ยิน

“ไปรับเดียน่าที่มหาลัยที วันนี้กูจะกลับบ้านช้า” เสียงเข้มเอ่ยบอกคนทั้งสองออกไป

“ครับๆ...ไปไอ้เวลา” นาทีรับคำสั่งเจ้านายหนุ่ม แล้วหันไปบอกแฝดน้องอย่างเวลา แล้วพากันเดินออกไปทัน

“เชิญครับ” ไทก้าเอ่ยขึ้น เมื่อแฝดทั้งสองออกไปแล้ว พร้อมกับเปิดประตูห้องให้แก่เจ้านายหนุ่ม

แกร๊ก....

“มาแล้วหรือค่ะ” เสียงของหญิงสาวภายในห้องเอ่ยขึ้นทันที เมื่อประตูห้องเปิดออก พร้อมกับร่างสูงที่เดินมา

“หึ...คิดว่าตัวเองมีราคาเท่าไหร่กัน ถึงกล้าที่จะมาขัดดอกฉัน” ธนาเค้นหัวเราะออกมาทันที ที่ได้เห็นรูปร่าง หน้าตาของหญิงสาวภายในห้อง หญิงจะมองแค่ภายนอกว่าหญิงสาวคนนี้ดูสวยเซ็กซี่ และดูก็รู้ว่าประสบการณ์คงจะโชกโชนน่าดู

“ก็ลองดูก่อนสิค่ะ แล้วค่อยตีราคาดู รับรองว่าสิ่งที่เจนจะมอบให้คุ้มค่าแน่นอนค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับพยายามส่งสายตายั่วยวนร่างสูงตรงหน้า

“มั่นใจว่าตัวเองมีค่าสูงขนาดนั้นเชียวเหรอ...แค่มานอนอ้าขาให้ผู้ชาย มันก็ไร้ราคาแล้วแม้สาวน้อย” ธนาเคยชางของหญิงสาวขึ้นมา พร้อมกับมองหน้านิ่ง แล้วพูดขึ้นมาทันที

“คุณยังไม่ได้ลองเลยน่ะค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามเสนอตัวให้อย่างเต็มที่

“ถ้าอย่างนั้น ลองโชว์ความสามารถให้ฉันเห็นหน่อยสิ” ธนาร่างยืนกอดอกมองหญิงสาวนิ่งทันที

หญิงสาวรูร่างเซ็กซี่ รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพยายามส่งสายตามองร่างสูงอย่างยั่วยวนไปให้

กริ่ง กริ่ง

ยังไม่ทันที่ร่างเซ็กซี่จะได้ทำอะไร เสียงโทรศัพท์มือถือของธนาก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเข้าเสียก่อน ร่างสูงยกมือถือขึ้นมาตัดสายทิ้งไปแบบไม่ได้สนใจ และดสียงมือถือของธนาก็ดังขึ้นมาอีกรอบ ร่างสูงจึงจับใจกดรับสายอย่างอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

“มีอะไร” เสียงเข้มตวาดขึ้นมาทันที เมื่อรับสาย เพราะรู้ว่าเป็นใครที่โทรมา

[นายครับ น้องเดียร์ไม่ได้อยู่ที่มหาลัยครับ พวกผมหาจนทั่วแล้ว โทรไปก็ไม่รับสายเลยครับ] เสียงคนในสายเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทีที่ร้อนรน

“ว่ายังไงน่ะ กลับบ้านไปแล้วหรือเปล่า พวกมึงก็โทรไปเช็คที่บ้านสิ แค่นี้ก็ต้องโทรมาหากู” ธนาทำท่าตกใจในตอนแรก และพูดขึ้นมาอย่างไม่รู้สึกอะไร

[โทรไปแล้วครับ ป้านวลบอกว่า น้องเดียร์ยังไม่กลับถึงบ้านครับ] เสียงปลายสายบอกมา

“ชีโน่ล่ะ” ธนาถามกลับถึงลูกชายทันที เพราะกลัวหญิงสาวจะกลับไปกับลูกชาย

[นายน้อยอยู่ที่บ้านแล้วครับตอนนี้]

“เดี๋ยวกูจัดการเอง แค่นี้แหล่ะ” เมื่อได้ยินดังนั้น ธนารีบวางสายทันที แล้วเดินออกไปห้องไปโดยไม่สนใจอะไรตรงหน้าทั้งนั้น

“ไทเกอร์ ไทก้า เข้าไปจัดการต่อได้เลย ตอนนี้กูมีธุระด่วนที่ต้องจัดการ” ธนาเอ่ยเสียงเข้มมอบหมายให้ลูกน้องที่ยืนอยู่หน้าห้องทั้งสองคน เป็นธุระจัดการต่อ แล้วเจ้าตัวรีบสาวเท้าเดินออกไปจากตรงนั้นทันที อย่างกระวนกระวายใจ